Teleomorph. Unknown (anamorphic Phaeosphaeriaceae, based on
molecular analysis).
Conidiomata pycnidialia, superficialia vel epidermide erumpentia, globosa,
fusca vel atra, 100–200(–250) μm diam; ostiolum centrale, circulare, 10–15
μm diam. Cellulae conidiogenae discretae, determinatae, holoblasticae, interdum
percurrentes et obscure annulatae, doliiformae vel breve ampulliformae,
3–5 × 4–7(–9) μm; conidia cylindrica, in medio septata, rare 2–3-septata,
pallide lutescens vel olivacescens, 12–19 × 2–3 μm.
Etymology. Named after the village of Manawaora near the type locality,
Bay of Islands, New Zealand.
Conidiomata (in vivo) pycnidial, superficial or erumpent from the
epidermis, globose, dark brown to black, 100–200(–250) μm
diam; ostiole central, circular, 10–15 μm diam, surrounded by
dark brown, thick-walled cells; pycnidial wall composed of three
cell layers of textura angularis, the outer layer with brown cells,
with up to 1 μm thick walls, the inner cell layers with hyaline
walls. Conidiogenous cells discrete, determinate, holoblastic,
occasionally proliferating percurrently and indistinctly annellate,
doliiform or short-ampulliform, 3–5 × 4–7(–9) μm. Conidia
cylindrical, medianly 1-septate, rarely 2–3-septate, slightly
constricted around the septa, widest near the middle of the
basal cell, apical cell narrowing gradually towards the pointed
tip, basal cell with a truncate base, the wall thin, smooth, becoming
pale yellow to olivaceous, each cell containing a few
small oil droplets, 12–19 × 2–3 μm.
Culture characteristics — (in diffuse daylight, 15 °C, nuv, 12 h
rhythm, colours according to Rayner1): Colonies on oatmeal
agar reaching 26 mm diam in 7 d (85 mm in 21 d), spreading,
with an even, glabrous, at first colourless, later orange margin;
colony spreading, immersed mycelium ochreous to fulvous,
the surface partly covered by a dense mat of woolly glaucous
aerial mycelium; reverse first ochreous to fulvous around the
centre, later umber, surrounded by sienna and orange concentric
zones. Colonies on CMA as on OA, but reverse first honey
to isabelline in the centre, later chestnut to bay, surrounded
by umber and ochreous concentrical zones. Colonies on MEA
reaching 24 mm diam in 7 d (75 mm in 21 d), spreading, with an
even, glabrous, first buff, then rosy buff margin; colony surface
as on OA, but mouse grey to glaucous, reverse cinnamon to
fawn, darkening in the centre to chestnut. Conidia as in planta,
but more frequently 2–3-septate (about 50 %), 10–23.5 ×
2–3.5 μm (on malt extract agar, diffuse daylight, 18 °C).
Typus. New Zealand, North Island, Northland, Bay of Islands area, Manawaora
near Russell, on dead leaves and stems of Salicornia australis, on
the border of a mangrove vegetation, 30 Jan. 2003, G. Verkley 2022b; PDD
98412 holotype, culture ex-type CBS 117477 = ICMP 18292, ITS sequence
GenBank GU230751, MycoBank MB497140.
Notes — No teleomorph was observed that could be associated
with A. manawaorae. Based on ITS rDNA analysis,
the genetically closest teleomorphs are members of the genus
Phaeosphaeria (Phaeosphaeriaceae, type species P. oryzae).
Our fungus is morphologically close to species that have been
described in the coelomycete genus Ascochyta. Although it is
not closely related to A. pisi, the type species of the genus Ascochyta,
it is described here in this genus pending further work
to resolve the various lineages of Ascochyta-like anamorphs,
for which new generic names need to ultimately be proposed.
Several Ascochyta species have thus far been described from
the host genus Salicornia. These include A. salicorniae-patulae
and A. salicorniae. Different taxonomic opinions about the
status and placement of these taxa have been formulated2,3.
The conidia of A. salicorniae, 1–3-septate, are much wider,
10–19(–20) × 4–7 μm, than those of A. manawaorae, and are
surrounded by a mucilaginous sheath2. Ascochyta salicorniae is
a widespread species, but it is not known from Australia or New
Zealand. The conidia of A. salicorniae-patulae are cylindrical,
rounded at both ends, 1-septate, sometimes with a somewhat
narrowed lower cell, not or slightly constricted at the septum,
and smaller, 9–14 × 3.5–4 μm3. The conidia of A. manawaorae
become considerably longer and are narrower than those of
A. salicorniae-patulae, and rarely become 2–3-septate in planta.
Ascochyta species found on other members of the plant family
Chenopodiaceae also differ in conidial sizes from A. manawaorae3,4.
Ascochyta obiones (syn. Ascochytula obiones), which is
found on Halimione portulacoides in saline habitats in Europe,
is morphologically quite similar to A. manawaorae in conidial
pigmentation and septation, and conidiogenesis5, but genetically
it is rather distant. The conidia of A. obiones are, however,
shorter and wider, (8–)9–12(–14) × (3–)3.5–4.5(–6) μm5,
than those of A. manawaorae. Based on the aforementioned
morphological differences with A. salicorniae-patulae and the
genetic difference with A. obiones, A. manawaorae is described
here as a new species.
Acknowledgements Dr Peter R. Johnston, Landcare Research, Auckland,
is thanked for arranging collecting permits. The Johanna Westerdijkfonds
is acknowledged for financially supporting the foray, and Dr Vadim Mel’nik
is kindly acknowledged for critically reading of an earlier version of the
manuscript.
Fungal Planet 45 – 18 June 2010
Teleomorph ไม่รู้จัก (anamorphic Phaeosphaeriaceae ตามโมเลกุลวิเคราะห์)Conidiomata pycnidialia, superficialia vel epidermide erumpentia ไม่รู้โรยfusca vel atra, 100–200(–250) μm diam ostiolum centrale, circulare, 10-15Μm diam. Cellulae conidiogenae discretae, determinatae, holoblasticae, interdumpercurrentes และ annulatae, doliiformae vel breve ampulliformae บดบัง3 – 5 × 4–7(–9) μm conidia และ ใน medio septata หายาก 2-3-septatapallide lutescens vel olivacescens, 12 – 19 × 2 – 3 μmศัพทมูลวิทยา จากหมู่บ้าน Manawaora ใกล้ท้องชนิด:อ่าวเกาะ นิวซีแลนด์Conidiomata (ใน vivo) pycnidial ผิวเผิน หรือ erumpent จากการหนังกำพร้า globose มืดสีน้ำตาลกับสีดำ 100–200(–250) μmdiam ostiole เซ็นทรัล กลม 10-15 μm diam ล้อมรอบด้วยสีดำสีน้ำตาล กำแพงหนาเซลล์ pycnidial ผนังประกอบด้วย 3ชั้นเซลล์ textura angularis ชั้นนอกเซลล์สีน้ำตาลมี 1 ถึง μm หนาผนัง ชั้นภายในเซลล์ มี hyalineผนัง Conidiogenous เซลล์เดี่ยว ๆ determinate, holoblasticบางครั้ง proliferating percurrently และเลา ๆ annellatedoliiform หรือสั้น-ampulliform, μm 4–7(–9) × 3 – 5 Conidiaทรงกระบอก medianly 1 septate บ่อย 2-3-septate เล็กน้อยconstricted septa กว้างใกล้กลางของสถานเซลล์มะเร็ง จำกัดให้แคบลงทีละน้อยต่อชี้ไปที่เซลล์ปลายยอดคำแนะนำ เซลล์มะเร็ง มีการตัด ฝา เรียบ กลายเป็น บางสีเหลืองซีดการ olivaceous แต่ละเซลล์ประกอบด้วยกี่หยดน้ำมันขนาดเล็ก 12 – 19 × 2 – 3 μmวัฒนธรรมลักษณะ — (ในกระจายตามฤดูกาล 15 ° C, nuv, 12 hจังหวะ สีตาม Rayner1): อาณานิคมในข้าวโอ๊ตagar เข้าใกล้ 26 มม. diam ใน 7 d (85 มม.ใน 21), กระจายด้วยการแม้ glabrous ที่ส้มสีใส หลังแรกขอบฝูงแพร่กระจาย ชนิด mycelium การ fulvous, ochreousพื้นที่บางส่วนปกคลุม ด้วยพรมหนาแน่นของกล้วยป่า glaucousทางอากาศ mycelium กลับก่อน ochreous fulvous สถานเซ็นเตอร์ umber ในภายหลัง ท่ามกลางเซียนและส้ม concentricโซน อาณานิคมบน CMA เป็นใน OA น้ำผึ้งแรกย้อนหลังการ isabelline ในศูนย์ เกาลัดหลังการเบย์ ล้อมรอบโดย umber และ ochreous concentrical โซน อาณานิคมใน MEAถึง 24 มม. diam ใน 7 d (75 มม.ใน 21), แพร่กระจาย มีการแม้ glabrous แรกหนัง โรซี่แล้วหนังขอบ ผิวโคโลนีเป็นใน OA เมาส์สีเทากับ glaucous กลับอบเชยเพื่อสอพลอ darkening ในศูนย์กับเกาลัด Conidia ในลเวียมานอร์แต่บ่อย 2-3-septate (ประมาณ 50%), 10 – 23.5 ×Μm 2 – 3.5 (ในข้าวมอลต์สกัด agar กระจายตามฤดูกาล 18 ° C)Typus นอร์ทแลนด์นิวซีแลนด์ เกาะเหนือ อ่าวของเกาะพื้นที่ Manawaoraใกล้รัสเซล บนตายใบ และลำต้นของออสเตรลิ Salicornia บนเส้นขอบของที่ป่าชายเลนพืชพรรณ 30 2003 ม.ค. Verkley กรัม 2022b PDDอดีต 98412 holotype วัฒนธรรมชนิด CBS 117477 = ICMP 18292 ลำดับของGenBank GU230751, MycoBank MB497140.Notes — No teleomorph was observed that could be associatedwith A. manawaorae. Based on ITS rDNA analysis,the genetically closest teleomorphs are members of the genusPhaeosphaeria (Phaeosphaeriaceae, type species P. oryzae).Our fungus is morphologically close to species that have beendescribed in the coelomycete genus Ascochyta. Although it isnot closely related to A. pisi, the type species of the genus Ascochyta,it is described here in this genus pending further workto resolve the various lineages of Ascochyta-like anamorphs,for which new generic names need to ultimately be proposed.Several Ascochyta species have thus far been described fromthe host genus Salicornia. These include A. salicorniae-patulaeand A. salicorniae. Different taxonomic opinions about thestatus and placement of these taxa have been formulated2,3.The conidia of A. salicorniae, 1–3-septate, are much wider,10–19(–20) × 4–7 μm, than those of A. manawaorae, and aresurrounded by a mucilaginous sheath2. Ascochyta salicorniae isa widespread species, but it is not known from Australia or NewZealand. The conidia of A. salicorniae-patulae are cylindrical,rounded at both ends, 1-septate, sometimes with a somewhatnarrowed lower cell, not or slightly constricted at the septum,and smaller, 9–14 × 3.5–4 μm3. The conidia of A. manawaoraebecome considerably longer and are narrower than those ofอ. salicorniae-patulae และไม่ค่อยกลายเป็น 2-3-septate ลเวียมานอร์ในพบกับสมาชิกอื่น ๆ ของครอบครัวพืชชนิด AscochytaChenopodiaceae ยังแตกต่างในขนาด conidial จาก A. manawaorae3, 4Ascochyta obiones (syn. Ascochytula obiones), ซึ่งเป็นพบกับ Halimione portulacoides ในการอยู่อาศัยในยุโรป salinemorphologically ค่อนข้างคล้ายกับ A. manawaorae ใน conidialผิวคล้ำ และ septation และ conidiogenesis5 แต่แปลงพันธุกรรมก็ค่อนข้างไกล Conidia ของ A. obiones อย่างไรก็ตาม มีสั้น และ กว้าง, (× 8–)9–12(–14) (3–)3.5–4.5(–6) μm5กว่าผู้ manawaorae อ. ตามดังกล่าวความแตกต่างของกับ A. salicorniae-patulae และความแตกต่างทางพันธุกรรมกับ A. obiones, A. manawaorae ได้อธิบายไว้นี้เป็นชนิดใหม่ถาม-ตอบดร.ปีเตอร์อาร์จอห์นสตัน Landcare วิจัย โอ๊คแลนด์ขอบคุณสำหรับการจัดเก็บรวบรวมใบอนุญาต Johanna Westerdijkfondsยอมรับการเงินสนับสนุนการจู่โจมครั้ง และดร. Mel'nik วาดิมมีกรุณายอมรับสำหรับการอ่านเหลือของรุ่นนี้ฉบับนี้เชื้อราโลก 45-18 2010 มิถุนายน
การแปล กรุณารอสักครู่..