children was the focus of a study (

children was the focus of a study (Wassmer, Minaar,
Abdel Aal, Arkinson, Gupta, Yueu, & Rylance, 2004),
where 51 paediatrician consultations were recorded
and analysed by categorising the doctors', parents'
and children's behaviour according to a validated
system of communication analysis. The main
contributor to these interactions was the doctor who
took control of conversation in 61 episodes, while
the parents' contribution was recorded as only 25% of
the time and the child's only 4%. However, 66% of
the parents stated they were very satisfied with the
doctor and his or her communication skills. Only audio
recordings were used and therefore body language and
other dynamics of communication could not be
observed. The small sample precludes any
generalisation.
Conclusions to draw from this include the idea
that medical encounters with parents are based on a
relationship in which the doctor holds all the power,
and while some parents (and children) do not see this
as a problem, in fact, it may be that they regard it as
the norm and expect such interaction, the relationship
between parents and dociors is always weighted in
the doctors' favour, leaving little room for open and
honest questioning and explanation. We must wonder
if nurses have fared any better.
Relationship between parents and nurses
Nurse-parent relationships have been studied
by a number of investigators using a variety of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กเป็นจุดสำคัญของการศึกษานี้ (Wassmer, Minaar,
อับเดล Aal, Arkinson, แคนด์ Yueu และไรแลนซ์ 2004)
ที่ 51
ให้คำปรึกษากุมารแพทย์ถูกบันทึกและวิเคราะห์โดยจัดหมวดหมู่แพทย์'พ่อแม่'
และพฤติกรรมของเด็กตามการตรวจสอบ
ระบบของการวิเคราะห์การสื่อสาร หลักมีส่วนร่วมกับการโต้ตอบเหล่านี้เป็นหมอใครเอาการควบคุมของการสนทนาในตอนที่61 ในขณะที่การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองได้รับการบันทึกเป็นเพียง25% ของเวลาและเด็กเป็นเพียง4% อย่างไรก็ตาม 66% ของพ่อแม่ระบุว่าพวกเขามีความพึงพอใจมากกับแพทย์และทักษะการสื่อสารของเขาหรือเธอ เสียงเพียงบันทึกถูกนำมาใช้และทำให้ภาษากายและการเปลี่ยนแปลงอื่นในการสื่อสารไม่สามารถสังเกตได้ กลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กติ๊ด ๆทั่วไป. สรุปผลการวิจัยในการวาดจากนี้รวมถึงความคิดที่ว่าการเผชิญหน้าทางการแพทย์ที่มีพ่อแม่ผู้ปกครองจะขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่แพทย์ถือทุกอำนาจและในขณะที่พ่อแม่บางคน(และลูก) ไม่เห็นนี้เป็นปัญหาในความเป็นจริงมันอาจจะเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดว่ามันเป็นบรรทัดฐานและคาดหวังว่าการทำงานร่วมกันเช่นความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและdociors มีน้ำหนักมักจะอยู่ในความโปรดปรานแพทย์ออกจากห้องเล็กๆ สำหรับการเปิดและตั้งคำถามตรงไปตรงมาและคำอธิบาย เราจะต้องสงสัยว่าถ้าพยาบาลได้มีอาการใด ๆ ที่ดี. ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และพยาบาลความสัมพันธ์พยาบาลผู้ปกครองได้รับการศึกษาจากจำนวนของผู้ตรวจสอบโดยใช้ความหลากหลายของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กเป็นจุดศูนย์กลางของการศึกษา ( wassmer minaar
, , เดล aal arkinson Gupta , , , yueu & rylance , 2004 )

ที่ 51 กุมารแพทย์ให้คำปรึกษาได้ถูกบันทึกไว้ และทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดย categorising หมอ ' พ่อแม่ '
เด็กและพฤติกรรมตามการตรวจสอบ
ระบบการวิเคราะห์การสื่อสาร ผู้สนับสนุนหลัก
เพื่อการโต้ตอบเหล่านี้เป็นหมอ
ควบคุมการสนทนาใน 61 ตอน ในขณะที่
บริจาคผู้ปกครองถูกบันทึกไว้เป็นเพียง 25% ของ
เวลาและของเด็กเพียง 4 % อย่างไรก็ตาม , 66% ของ
ผู้ปกครองกล่าวว่าพวกเขาพอใจมากกับ
หมอและทักษะการสื่อสารของเขา หรือเธอ เพียงเสียง
บันทึกใช้และดังนั้นภาษากายและพลศาสตร์ของการสื่อสารอื่น ๆ

อาจจะไม่สังเกตตัวอย่างเล็ก ๆ generalisation precludes
.
ข้อสรุปที่จะวาดจากนี้รวมถึงความคิด
ที่พบแพทย์กับผู้ปกครองขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่หมอ

ถืออำนาจทั้งหมด และในขณะที่พ่อแม่บางคน ( และเด็ก ) ไม่เห็น
เป็นปัญหา ในความเป็นจริง , มันอาจจะว่าพวกเขาถือว่ามันเป็นปกติ และคาดว่าการ

เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและ dociors มักจะถ่วงน้ำหนักใน
แพทย์โปรดปราน ออกจากห้องน้อยสำหรับเปิดและ
เที่ยงตรง การตั้งคำถาม และอธิบาย เราก็สงสัยว่าถ้าพยาบาลมี fared ดีกว่า
.
ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และพยาบาล
พยาบาลสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองได้รับการศึกษา
โดยจำนวนของผู้ที่ใช้ความหลากหลายของ