Evolving Consensual Rules Miller (1

Evolving Consensual Rules
Miller (1964) believed that participant training was so crucial to success in discussion groups that the first sessions in any series of meetings should be devoted to evolving procedural rules and codes of conduct to guide discussion in subsequent meetings. Bridges (1979) specifies epistemological underpinnings of discussion and proposes a moral culture to guide this activity. He emphasizes the values of reasonableness (openness to other arguments and perspectives), peaceableness and orderliness, truthfulness, freedom, equality, and respect for persons. It is important to evolve clear rules of conduct for the group's interaction, particularly to promote dialogue across differences (Burbules, 1993). These rules of conduct should try to ensure that minority opinions are respected, that no one is allowed to dominate the group, that silent members are not bullied into participation, that divergent viewpoints are allowed expression, and that there is no pressure to reach premature and artificial solutions to problems posed There can be time limits set on the length of any individual contribution. There can be rules set for the order in which participants can initiate new themes and respond to others already raised And there can be agreement on the importance of ensuring the confidentiality of opinions expressed within the group. rules represent the dispositions necessary to engage in democratic discussion (Brookfield & Preskill, 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนากฎยินยอม มิลเลอร์ (1964) เชื่อว่า ผู้เข้าร่วมการฝึกอบรมเป็นสำคัญดังนั้นความสำเร็จในกลุ่มสนทนาที่เซสชันแรกในชุดของการประชุมควรทุ่มเทพัฒนาขั้นตอนกฎระเบียบและจรรยาบรรณเพื่อนำอภิปรายในการประชุมในเวลาต่อมา สะพาน (1979) ระบุ epistemological หนุนหลังของการอภิปราย และเสนอคติเพื่อแนะนำกิจกรรมนี้ เขาเน้นค่าสมเหตุสมผล (เปิดกว้างอาร์กิวเมนต์และมุมมองอื่น ๆ), peaceableness และเป็นระเบียบเรียบร้อย ความจริง เสรีภาพ เสมอภาค และเคารพคน มันเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนากฎชัดเจนของการดำเนินการโต้ตอบของกลุ่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อส่งเสริมการสนทนาข้ามความแตกต่าง (Burbules, 1993) กฎจรรยาบรรณเหล่านี้ควรพยายามที่จะให้ชนกลุ่มน้อยที่เห็นมีรับการยอมรับ ว่า ไม่มีใครสามารถเอาชนะกลุ่ม สมาชิกเงียบจะไม่รังแกเข้าร่วม นิพจน์การอนุญาตให้มีมุมมองที่แตกต่าง และว่า มีความดันไม่ถึงก่อนวัยอันควร และประดิษฐ์วิธีแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นมีสามารถจำกัดเวลาที่กำหนดความยาวของส่วนบุคคลใด ๆ สามารถมีกฎที่ตั้งสำหรับใบสั่งซึ่งผู้เข้าร่วมสามารถเริ่มต้นธีมใหม่ และตอบสนองต่อผู้อื่นยกแล้ว และสามารถมีข้อตกลงในความสำคัญของความลับของข้อคิดเห็นภายในกลุ่ม กฎหมายถึงสุขุมที่จำเป็นในการมีส่วนร่วมในประชาธิปไตยสนทนา (Brookfield & Preskill, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาความยินยอมกฎ
มิลเลอร์ (1964) เชื่อว่าการฝึกอบรมผู้เข้าร่วมจึงสำคัญต่อความสำเร็จในการอภิปรายกลุ่มว่าการประชุมครั้งแรกในชุดของการประชุมใด ๆ ควรจะทุ่มเทให้กับการพัฒนาขั้นตอนกฎระเบียบและจรรยาบรรณเพื่อเป็นแนวทางในการอภิปรายในการประชุมที่ตามมา สะพาน (1979) ระบุหนุนหลังญาณวิทยาของการอภิปรายและนำเสนอวัฒนธรรมคุณธรรมเพื่อเป็นแนวทางในกิจกรรมนี้ เขาเน้นคุณค่าของความสมเหตุสมผล (การเปิดกว้างการขัดแย้งอื่น ๆ และมุมมอง), ความเงียบสงบและความเป็นระเบียบเรียบร้อยตามความเป็นจริงเสรีภาพความเสมอภาคและความเคารพต่อบุคคล มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะพัฒนากฎระเบียบที่ชัดเจนของการดำเนินการสำหรับการปฏิสัมพันธ์ของกลุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการส่งเสริมการเจรจาข้ามความแตกต่าง (Burbules, 1993) กฎเหล่านี้ของการดำเนินการควรพยายามที่จะให้ชนกลุ่มน้อยที่มีความคิดเห็นที่มีความเคารพนับถือที่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ครองกลุ่มว่าสมาชิกเงียบไม่ได้รังแกเข้ามามีส่วนร่วมว่ามุมมองที่แตกต่างกันจะได้รับอนุญาตการแสดงออกและมีความดันที่จะไปถึงก่อนวัยอันควรและไม่ โซลูชั่นเทียมปัญหาโพสต์สามารถมีการ จำกัด เวลากำหนดระยะเวลาของการมีส่วนร่วมของบุคคลใด ๆ อาจมีกฎระเบียบที่กำหนดไว้สำหรับการสั่งซื้อที่ผู้เข้าร่วมสามารถเริ่มต้นรูปแบบใหม่และตอบสนองกับคนอื่น ๆ แล้วยกขึ้นและสามารถมีได้ข้อตกลงเกี่ยวกับความสำคัญของการสร้างความมั่นใจในการรักษาความลับของความคิดเห็นที่แสดงภายในกลุ่ม กฎหมายถึงการแสดงออกที่จำเป็นในการมีส่วนร่วมในการอภิปรายประชาธิปัตย์ (Brookfield & Preskill, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎที่พัฒนามิลเลอร์ ( 1964 ) เชื่อว่า การมีส่วนร่วมเป็นสำคัญเพื่อความสำเร็จในการอภิปรายกลุ่ม โดยรอบแรกในชุดของการประชุมควรจะทุ่มเทเพื่อพัฒนากระบวนการ กฎ ระเบียบ และจรรยาบรรณ เพื่อนำการอภิปรายในการประชุมครั้งต่อไป สะพาน ( 1979 ) ระบุญาณวิทยา underpinnings ของการอภิปรายและนำเสนอวัฒนธรรม จริยธรรม เพื่อเป็นแนวทางในกิจกรรมนี้ เขาเน้นคุณค่าของความสมเหตุสมผล ( เปิดรับอาร์กิวเมนต์อื่นและมุมมอง ) , peaceableness และมีระเบียบ สัตย์ เสรีภาพ ความเสมอภาค และการเคารพบุคคล มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะพัฒนากฎที่ชัดเจนของการปฏิบัติสำหรับการปฏิสัมพันธ์ของกลุ่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการส่งเสริมการหารือในความแตกต่าง ( burbules , 1993 ) เหล่านี้กฎการปฏิบัติควรพยายามเพื่อให้แน่ใจว่าเสียงส่วนน้อยเคารพความคิดเห็น ที่ไม่อนุญาตให้คนเข้า กลุ่ม ที่สมาชิกเงียบไม่รังแกในการมีส่วนร่วมที่มุมมองซึ่งได้รับอนุญาต การแสดงออก และไม่มีความกดดันไปถึงก่อนวัยอันควรและโซลูชั่นเทียม ปัญหาที่เกิดมันสามารถ จำกัด เวลาตั้งบนความยาว ของบุคคลใด ๆผลงาน สามารถมีกฎตั้งไว้เพื่อที่ผู้เข้าร่วมสามารถเริ่มหัวข้อใหม่และตอบสนองต่อผู้อื่นแล้วยกขึ้นและสามารถมีข้อตกลงในความสำคัญของการประกันการรักษาความลับของความคิดเห็นภายในกลุ่ม กฎของความจำเป็นที่จะต้องมีส่วนร่วมในการอภิปรายประชาธิปไตย ( Brookfield & preskill , 1999 )