Result from the present experiment

Result from the present experiment indicated that fish can efficiently convert feed into body mass when SPH was added at a moderate level (SP10 and SP20). However, at an increased level (SP30 and SP40), it resulted in a poor conversion efficiency value. Poor feed efficiency can be caused by the result of increased influx of peptides and amino acid causing uneven accumulation rates and consequently resulting in different metabolic handling of amino acid and availability for protein synthesis. Feed intake results suggest that soy peptide can be an effective feed attractant at a 20% inclusion level. Improved palatability and the presence of attractants are associated with small molecular weight compounds as free amino acid and free nucleotides in soy (Wang and De Mejia, 2005) and fish peptide (Aksnes et al., 2006). Amino acid and specific fractions of aqueous shrimp extracts functioned as chemo attractants in salmon (Mearns, 1986 and Mearns et al., 1987). Soluble peptides may also exhibit positive flavoring characteristics, depending on hydrolytic condition (Wang and De Mejia, 2005) and the amino acid composition of the hydrolysate product (Ney, 1979).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลจากการทดลองปัจจุบันระบุว่า ปลาสามารถมีประสิทธิภาพแปลงฟีดเป็นมวลกายเมื่อ SPH ถูกเพิ่มในระดับปานกลาง (SP10 และ SP20) อย่างไรก็ตาม ที่เพิ่มระดับ (SP30 และ SP40), จะส่งผลในแปลงต่ำค่าประสิทธิภาพ ประสิทธิภาพอาหารไม่ดีอาจมีสาเหตุจากผลของการไหลเข้าที่เพิ่มขึ้นของเปปไทด์และกรดอะมิโนสาเหตุอัตราสะสมสม่ำเสมอ และดังนั้น ผลต่างจัดการเผาผลาญกรดอะมิโนและความพร้อมสำหรับการสังเคราะห์โปรตีน ผลการกินแนะนำว่า เปปไทด์จากถั่วเหลืองสามารถ attractant ฟีดมีประสิทธิภาพในระดับ 20% รวม โภชนะที่ดีขึ้นและการปรากฏตัวของ attractants จะสัมพันธ์กับสารโมเลกุลเล็กเป็นกรดอะมิโนอิสระและฟรีนิวคลีโอไทด์ในถั่วเหลือง (วังและเด Mejia, 2005) และปลาเปปไทด์ (Aksnes et al. 2006) กรดอะมิโนและสารสกัดจากกุ้งละลายเศษเฉพาะทำหน้าที่เป็น attractants มผลในปลาแซลมอน (Mearns, 1986 และ Mearns et al. 1987) เปปไทด์ที่ละลายน้ำได้อาจยังมีลักษณะปรุงบวก ขึ้นอยู่กับสภาพความคงทน (วังและเด Mejia, 2005) และกรดอะมิโนองค์ประกอบของผลิตภัณฑ์ด้วย (นี 1979)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลจากการทดลองแสดงให้เห็นว่าปัจจุบันปลาได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถแปลงป้อนเข้าสู่มวลกายเมื่อ SPH ถูกบันทึกอยู่ในระดับปานกลาง (SP10 และ SP20) อย่างไรก็ตามในระดับที่เพิ่มขึ้น (SP30 และ SP40) จะส่งผลให้ค่าประสิทธิภาพการแปลงที่ไม่ดี ประสิทธิภาพการใช้อาหารที่ไม่ดีอาจเกิดจากผลของการไหลเข้าที่เพิ่มขึ้นของเปปไทด์และกรดอะมิโนที่ก่อให้เกิดอัตราการสะสมความไม่สมดุลและจึงส่งผลให้ในการจัดการการเผาผลาญอาหารที่แตกต่างกันของกรดอะมิโนและความพร้อมสำหรับการสังเคราะห์โปรตีน ผลปริมาณอาหารที่กินแนะนำว่าเปปไทด์ถั่วเหลืองสามารถดึงดูดฟีดที่มีประสิทธิภาพในระดับรวม 20% ความอร่อยที่ดีขึ้นและการปรากฏตัวของดึงดูดที่มีการเชื่อมโยงกับการขนาดเล็กน้ำหนักโมเลกุลของสารที่เป็นกรดอะมิโนและนิวคลีโอฟรีในถั่วเหลือง (วังและเดอเจีย, 2005) และเปปไทด์ปลา (Aksnes et al., 2006) กรดอะมิโนและเศษส่วนที่เฉพาะเจาะจงของสารสกัดจากกุ้งน้ำทำหน้าที่เป็นดึงดูดคีโมในปลาแซลมอน (Mearns 1986 และ Mearns et al., 1987) เปปไทด์ที่ละลายน้ำได้นอกจากนี้ยังอาจแสดงลักษณะเครื่องปรุงบวกขึ้นอยู่กับสภาพย่อยสลาย (วังและเดอเจีย, 2005) และองค์ประกอบของกรดอะมิโนของผลิตภัณฑ์ไฮโดรไลเซ (เนย์, 1979)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการทดลอง พบว่า ปัจจุบันปลาได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถแปลงฟีดในมวลร่างกายเมื่อเวลาเพิ่มในระดับปานกลาง ( sp10 และ sp20 ) อย่างไรก็ตาม ในระดับที่เพิ่มขึ้น ( sp30 และ sp40 ) ก็ส่งผลไม่ดี การใช้ค่า ประสิทธิภาพของอาหารไม่ดีอาจเกิดจากผลของการเพิ่มขึ้นของเปปไทด์และกรดอะมิโน ทำให้อัตราการสะสมความไม่สมดุลและจึงเป็นผลในการจัดการที่แตกต่างกันของการเผาผลาญกรดอะมิโนและความพร้อมเพื่อสังเคราะห์โปรตีน การกินอาหารพบว่าถั่วเหลืองสามารถช่วยดึงดูดให้มีประสิทธิภาพในระดับรวม 20% เพิ่มความน่ากินและการปรากฏตัวของกาน้ำเกี่ยวข้องกับสารโมเลกุลเล็กเป็นอิสระ กรดอะมิโนและนิวคลีโอไทด์อิสระในถั่วเหลือง ( วังและ de ตัวแทน , 2005 ) และเปปไทด์ปลา ( aksnes et al . , 2006 ) กรดอะมิโนและสารสกัดเฉพาะส่วนกุ้งน้ำทำหน้าที่เป็นคีโมกะปลกกะเปลี้ยในปลาแซลมอน ( 1986 และ Mearns Mearns , et al . , 1987 ) ละลาย เปปไทด์ อาจแสดงบวกรสลักษณะ ขึ้นอยู่กับสภาพย่อยสลาย ( วัง และ เดอ ตัวแทน , 2005 ) และกรดอะมิโนองค์ประกอบของผลิตภัณฑ์ไฮโดรไลเสท ( เนย์ , 1979 )