I told him we thought the criminal

I told him we thought the criminal was an angry seaman we'd got rid of a few days ago, but Boom Boom said there was more to it than that. I waited on the bridge until five on Tuesday, hoping to talk to him. Then we got news that he'd died.’
Did anyone here see him fall?' I asked.
Captain Bemis shook his head. ‘I'm sorry, but we didn't even realize there had been an accident; none of our men was on deck when the ambulance came.'
I felt disappointed. It seemed so - so unfair that Boom Boom had slid out of life without one person to see him do it. I tried to concentrate on Captain Bemis and the accident to his ship, but it didn't seem important to me. I felt stupid, rushing around the wharf, playing detective, just to avoid admitting that my cousin was dead.
I asked Mike Sheridan to drive me back the Eudora Grain to Company. I picked up the Lynx and drove home. The next morning I drove to Boom Boom's apartment. I stood again at the huge window and looked at the lake. The water was green, and in the distance a ship moved towards the other side of the lake. I stared for a long time before going to the study.
A horrific sight met me. The papers I had left in eight neat piles were thrown around the room. Drawers were opened. Pictures pulled from the walls. Worst of all, a body lay crumpled on the other side of the desk. The man was dead. I guessed his neck had been broken - I couldn't see any wounds. I lifted the head gently: it was the watchman I had spoken to the night before, when I was leaving the building. I ran to Boom Boom's bathroom.
I drank a glass of water from the tap and my stomach felt tap calmer. I used the phone in the bedroom to call the police. In the bedroom, too, drawers stood open with clothes thrown on the floor. Someone had been looking for something. But what?
The police said that it was an ordinary burglary. I argued that nothing valuable had been taken, but they insisted that was because the watchman's death had frightened the burglar. I felt I had sent the old man to his death, by asking him not to let anyone into Boom Boom's apartment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมบอกเราคิดว่า อาชญากรถูกซีแมนโกรธเรามีข้อครหาไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่บูมบูมกล่าวว่า มีมากกว่าที่ ฉันรอบนสะพานจนถึงห้าอังคาร หวังที่จะคุยกับเขา จาก นั้นเราได้ข่าวว่าเขาเสียชีวิต ' ทุกคนที่นี่ไม่เห็นเขาอยู่หรือไม่ ' ถาม Bemis กัปตันจับศีรษะของเขา ' ฉันขออภัย แต่แม้เราไม่รู้ว่า เคยมีอุบัติเหตุ ไม่มีคนของเราถูกบนดาดฟ้าเมื่อรถพยาบาลที่มา.' ผมรู้สึกผิดหวัง เหมือนดัง - ไม่เป็นธรรมดังนั้นบูมบูมที่มีฝ่อจากชีวิตโดยไม่มีคนเห็นเขาทำ พยายามที่จะเน้น Bemis กัปตันและอุบัติเหตุกับเรือของเขา แต่มันไม่ได้ดูเหมือนสำคัญสำหรับฉัน ผมรู้สึกโง่ วิ่งรอบเรือ เล่นนักสืบ เพียงเพื่อหลีกเลี่ยงการ admitting ลูกพี่ลูกน้องของฉันตาย ผมถามไมค์เชอขับฉันกลับข้าว Eudora บริษัท ฉันเลือกกลุ่มดาวแมวป่าและขับรถบ้าน ตอนเช้าถัดไปฉันขับรถไปบูมบูมอพาร์ทเมนท์ ยืนที่หน้าต่างใหญ่อีกครั้ง และมองดูที่เลค น้ำสีเขียว และในระยะทางที่ เรือย้ายไปทางอีกด้านหนึ่งของทะเลสาบ ผมจ้องไปเป็นเวลานานก่อนที่จะไปศึกษา เห็น horrific พบฉัน เอกสารที่ผมได้จากไปในกองเรียบร้อยแปดถูกโยนไปรอบ ๆ ห้อง เปิดลิ้นชัก ดึงภาพจากผนัง มาก ร่างกายนอนยับอีกด้านของโต๊ะ ชายคนนั้นได้ตายไป ฉันเดาคอของเขาได้เสีย - ไม่เห็นบาดแผลใด ๆ ผมยกหัวเบา ๆ: ก็ watchman ฉันได้พูดกับคืนก่อน เมื่อฉันได้ออกจากอาคาร ผมวิ่งไปห้องน้ำบูมบูม ฉันดื่มแก้วน้ำจากประปาและฉันท้องสักหลาดเคาะน้อง ผมใช้โทรศัพท์ในห้องนอนเรียกตำรวจ ในห้องนอน เกินไป ลิ้นชักยืนเปิดผ้าโยนบนพื้น คนมีการมองหาบางสิ่งบางอย่าง แต่สิ่งที่ ตำรวจกล่าวว่า เป็นการขโมยธรรมดา ผมโต้เถียงอะไรมีคุณค่าได้ถูกนำมา แต่พวกเขายืนยันที่ไม่เนื่องจากการตายของ watchman ก็กลัวการขโมย ฉันรู้สึกว่า ฉันได้ส่งคนตาย โดยขอไม่ให้ทุกคนลงในบูมบูมอพาร์ทเมนท์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมบอกเขาว่าเราคิดว่าทางอาญาเป็นลูกเรือโกรธเราจะได้กำจัดไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่บูมบูมกล่าวว่ามีมากขึ้นไปกว่านั้น ฉันรออยู่บนสะพานจนห้าในวันอังคารที่หวังว่าจะได้พูดคุยกับเขา จากนั้นเราได้ข่าวว่าเขาจะตาย. '
ใครที่นี่เขาเห็นตก? ' ฉันถาม
กัปตันมิสส่ายหัว 'ฉันขอโทษ แต่เราไม่ได้ตระหนักถึงมีการเกิดอุบัติเหตุ; ไม่มีคนของเราอยู่บนดาดฟ้าเมื่อรถพยาบาลมา. '
ผมรู้สึกผิดหวัง มันลำบากดังนั้น - ไม่ยุติธรรมเลยที่บูมบูมได้เลื่อนออกไปจากชีวิตได้โดยไม่ต้องมีคนคนหนึ่งที่ได้เห็นเขาทำมัน ฉันพยายามที่จะมีสมาธิอยู่กับกัปตันมิสและอุบัติเหตุไปที่เรือของเขา แต่มันไม่ได้ดูเหมือนสิ่งสำคัญที่ฉัน ผมรู้สึกโง่วิ่งไปรอบ ๆ ท่าเรือเล่นนักสืบเพียงเพื่อหลีกเลี่ยงการยอมรับว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันตาย
ฉันถามไมค์เชอริแดนที่จะขับรถฉันกลับ Eudora ข้าวให้กับ บริษัท ฉันเลือกขึ้นคมและขับรถกลับบ้าน เช้าวันรุ่งขึ้นผมขับรถไปบูมบูมของพาร์ทเมนท์ ฉันยืนอยู่ที่หน้าต่างอีกครั้งใหญ่และมองไปที่ทะเลสาบ น้ำเป็นสีเขียวและในระยะทางเรือเดินตรงไปยังด้านอื่น ๆ ของทะเลสาบ ผมจ้องเป็นเวลานานก่อนที่จะไปศึกษา
สายตาที่น่ากลัวเจอฉัน เอกสารที่ฉันได้ทิ้งไว้ในแปดกองเรียบร้อยถูกโยนไปรอบ ๆ ห้อง ลิ้นชักถูกเปิด รูปภาพดึงออกมาจากผนัง ที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมดที่ร่างกายวางยู่ยี่ในด้านอื่น ๆ ของโต๊ะ ชายคนนั้นได้ตายไปแล้ว ฉันเดาคอของเขาได้ถูกทำลายลง - ผมมองไม่เห็นบาดแผลใด ๆ ผมยกหัวเบา ๆ : มันเป็นยามที่ผมได้พูดกับคืนก่อนตอนที่ผมออกจากอาคาร ผมวิ่งไปที่ห้องน้ำบูมบูมของ
ฉันดื่มแก้วน้ำจากก๊อกน้ำประปาและกระเพาะอาหารของฉันรู้สึกประปาสงบ ผมใช้โทรศัพท์ในห้องนอนจะโทรเรียกตำรวจ ในห้องนอนด้วยลิ้นชักยืนเปิดกับเสื้อผ้าโยนลงบนพื้น ใครบางคนได้รับการมองหาบางสิ่งบางอย่าง แต่สิ่งที่?
ตำรวจบอกว่ามันเป็นลักทรัพย์ธรรมดา ฉันเป็นที่ถกเถียงกันว่าไม่มีอะไรที่มีค่าได้รับการดำเนินการ แต่พวกเขายืนยันว่าเป็นเพราะการตายของยามได้กลัวขโมย ผมรู้สึกว่าผมได้ส่งคนเก่าเขาจะตายโดยขอให้เขาไม่ให้ใครเข้าไปในอพาร์ตเมนต์บูมบูมของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันบอกเขาว่า เราคิดว่าคนร้ายเป็นโกรธลูกเรือเราก็กำจัดไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่ บูม บูม บอกว่า มันมากกว่านั้น ฉันรออยู่บนสะพานจนถึงวันอังคารที่ 5 , หวังที่จะพูดคุยกับเขา เราก็มีข่าวว่าเขาจะตาย '
มีใครเห็นเขาอยู่ ? ฉันถาม
กัปตันมิสส่ายหน้า ฉันขอโทษ แต่เราไม่รู้ว่ามีอุบัติเหตุไม่มีของผู้ชายของเรา บนดาดฟ้า เมื่อรถพยาบาลมาถึง '
ฉันรู้สึกผิดหวัง มันดูเหมือน - ไม่ยุติธรรมที่บูม บูม ได้ลดลงจากชีวิตโดยไม่มีคนเห็นเขาทำ ฉันพยายามที่จะมีสมาธิกับกัปตันมิสและอุบัติเหตุเรือของเขา แต่มันไม่สำคัญสำหรับฉัน ฉันรู้สึกโง่ วิ่งรอบๆ ท่าเรือ , การเล่นเป็นนักสืบ เพื่อหลีกเลี่ยงการยอมรับว่าญาติตายแล้ว
ฉันถามไมค์ เชอริแดน ขับรถไปถึงเม็ด Eudora ไปยังบริษัท ฉันเลือกขึ้นคมและขับรถกลับบ้าน ตอนเช้าผมขับรถไปอพาร์ทเมนต์บูมบูม . ฉันยืนอยู่อีกครั้งที่หน้าต่างขนาดใหญ่และมองที่ทะเลสาบ น้ำเป็นสีเขียว และระยะทางที่เรือเคลื่อนที่ไปทางด้านอื่น ๆของทะเลสาบ ผมจ้องอยู่นาน ก่อนที่จะไปศึกษา .
สายตาน่ากลัวจะเจอฉันเอกสารที่ผมเหลืออยู่ในแปดกองเรียบร้อยถูกโยนไปรอบ ๆห้อง ลิ้นชักถูกเปิด ภาพที่ดึงออกมาจากผนัง ที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมด ร่างกายวางยู่ยี่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะ พ่อตายไปแล้ว ผมเดาว่าคอของเขาได้รับการหัก - ฉันไม่เห็นใด ๆที่แผล ผมยกหัวเบา ๆ : มันเป็นยามที่ผมได้พูดกับเมื่อคืนก่อน ตอนที่ผมออกจากตึกฉันวิ่งไปห้องบูมบูม .
ผมดื่มน้ำจากก๊อกประปาและท้องของฉันรู้สึกสงบขึ้น ฉันใช้โทรศัพท์ในห้องนอน โทรหาตำรวจ ในห้องนอนด้วย , ลิ้นชักก็เปิดผ้าโยนลงบนพื้น ใครได้ดูบ้าง แต่ อะไร ?
ตำรวจบอกว่ามันเป็นการปล้นทรัพย์ธรรมดา ผมแย้งว่า ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าได้รับการถ่ายแต่พวกเขายืนกรานว่าเป็นเพราะเป็นยามตายก็กลัวขโมย ผมรู้สึกว่าผมได้ส่งชายชราเสียชีวิต โดยขอให้เขาไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปในห้องของบูมบูม .