In the right circumstances birds ca

In the right circumstances birds can evolve into giants. In the vast majority of cases they have done this on oceanic islands in the absence of any large land predators and most of these extinct giant birds are decidedly lacking when it comes to predatory ferocity, as birds like the moa and elephant bird attest; big, but decidedly vegetarian animals. However, a long-legged bird living in South America several million years ago, probably very similar to the living seriemas (Cariama cristata and Chunga burmeisteri), gave rise to a group of birds collectively known as terror birds (, technically known as phorusrhacids) and as their name suggests they were not the sort of feathered critters you would find nibbling nuts at a bird-table. They were big birds; the smallest of the 17 known species were at least 1m tall, while Brontornis burmeisteri stood as high as 3m and may have weighed as much as 350–400 kg, but even B. burmeisteri may have looked a bit pathetic next to an even bigger species, the skull of which was discovered by a high school student in Patagonia in 2003. There’s every possibility these animals were the largest birds ever to have lived and all of them were undoubtedly fierce predators. Why these nightmarish birds came to evolve in South America is not fully understood, as no other place on Earth has ever produced a group of predatory giant birds. Gigantism in birds is normally associated with herbivory, yet whatever conditions prevailed in South America many millions of years ago allowed the evolution of a varied group of feathered carnivores that were around for a huge stretch of time; from around 60 million years ago to about 1.8 million years ago, which goes to show how successful these birds were.

Terror birds - Phorusrhacidae
A selection of terror birds. A – Brontornis burmeisteri; B – Paraphysornis brasiliensis; C – Phorusrhacos longissimus; D – Andalgalornis steuletti; E – Psilopterus bachmanni; F – Psilopterus lemoinei; G – Procariama simplex; H – Mesembriornis milneedwardsi and the silhouette of a man (1.75 m high) for scale (Herculano M.F. Alvarenga)
Following the extinction of the dinosaurs, many niches in the Earth’s ecosystems were left wide open for the vertebrate survivors – the mammals, birds, and remaining reptiles to evolve into, and for a while, apparently, the terror birds had a power struggle with the mammals for the dominance of the terrestrial ecosystems in South America. Many of them were big and powerful enough to have been the top predators at the time, and many mammals were definitely their prey.

All but one of the terror birds paleontologists know of today have been unearthed in South America. One species (Titanis walleri) managed to reach North America, and it appears to have been quite a success, surviving for more than three million years until it disappeared around 1.8 million years ago – the last of its kind to become extinct. Even though this American species was not the biggest terror bird it must have still been a terrifying animal. Its vital statistics are impressive: 1.4 – 2.5m tall and 150kg in weight. It also had an immense, hooked bill and with such an impressive beak it could have probably swallowed a lamb-sized animal in one gulp.

Although we can piece together the skeletons of the terror birds it’s impossible to know what their plumage was like. However, we can look at living birds for clues, and if the other flightless birds are anything to go by, the terror bird’s feathers may have been rather hair-like. Like the vast majority of flightless birds, terror birds had stubby little wings, but what they lacked in the wing department they more than made up for with their long, powerful legs that ended in large feet and long claws. These legs gave these animals a good turn of speed and it has been estimated that some species of terror bird could reach speeds of 100kmh – comparable to a cheetah. The combination of running, big talons and a monstrous beak made the terror birds very effective predators. It is possible to imagine one of these birds snapping at the hooves of ancient mammals as it pursued them across the grasslands of the Americas. Smaller animals were probably immobilized with the sharp talons before being torn apart by the fearsome hooked bill or even swallowed whole after having their skull crushed in the bird’s vice-like grip. Larger prey animals may have been disemboweled with Kung-Fu styles kicks and it is even possible that crushing kicks may have been used to crack the larger bones of big prey to get at the nutritious marrow within.

Titanis spp. skull
Skull of a terror bird (Titanis walleri). This is about 50cm long (Ross Piper)
Even if the last terror bird became extinct around 1.8 million years ago, these were successful animals that, as a group, survived for more than 50 million years, some of them even taking on the mantle of top land predator in the ecosystems in which they lived. However, around 2.5 million years ago (during the Pliocene epoch) something happened that completely changed the course of life for South America’s unique animals – the Great American Interchange. The land bridge that eventually appeared between North and South America, what is now known as the Isthmus of Panama, allowed animals from the north to migrate into South America. Among them were lots of predatory cats and it has been proposed these animals were so effective as predators that they outcompeted the terror birds. The talons and beaks of the terror birds were no match for the teeth, claws, and hunting prowess of the invaders from the north. This is a very neat answer for the cause of the extinction of the terror birds, but, the extinction of successful animals is very rarely due to one factor, but a combination of events. Perhaps climate change directly affected the terror birds by changing their habitats and the populations of their prey. Although there is a great deal we don’t know about the life and times of the terror birds we do know that one of their number somehow managed to cross into North America and spread through the southern states. For a long time it was assumed that the American terror bird spread north via the land bridge, but analysis of its ancient bones paints an alternative picture as they appear to have reached the southern states of America before the land bridge formed. Perhaps falling sea levels, due to the growth of the polar ice sheets, revealed a path of ‘stepping stones’ across islands in the gap of open ocean in what would become the Isthmus of Panama, allowing the giant birds to colonize the prehistoric North America. Maybe other species of terror bird, the remains of which are as yet undiscovered, also reached North America before following the rest of their amazing kind into the pages of earth history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสถานการณ์ที่เหมาะสมนกสามารถพัฒนาเป็นยักษ์ ในกรณีส่วนใหญ่ พวกเขาได้กระทำนี้บนเกาะมหาสมุทรของล่าใด ๆ แผ่นดินใหญ่ และส่วนใหญ่ของนกยักษ์เหล่านี้สูญจะเด็ดขาดเมื่อมันมาถึงความดุร้ายโหดร้าย เป็นนกเหมือนนกโมอาและช้างนกยืนยัน สัตว์ใหญ่ แต่เด็ดเจ อย่างไรก็ตาม ขายาวนกอาศัยอยู่ในอเมริกาใต้หลายล้านปีที่ผ่านมา คงคล้าย seriemas นั่งเล่น (Cariama cristata และ Chunga burmeisteri), ให้กับกลุ่มของนกที่เรียกโดยรวมว่านกร้าย ( เป็นที่รู้จักกันทางเทคนิคแล้วเป็น phorusrhacids) และเป็นชื่อแนะนำไม่ใช่การเรียงลำดับของดูแลรักษา critters เยี่ยม จะหาถั่ว nibbling ที่นกตาราง พวกนกใหญ่ เล็กที่สุดของ 17 รู้จักพันธุ์สูง อย่างน้อย 1 เมตรขณะที่ Brontornis burmeisteri ยืนสูงถึง 3 เมตร และอาจหนัก ถึง 350-400 กก. แต่อาจได้ดู burmeisteri แม้เกิดน่าสงสารมากอยู่ติดกับสายพันธุ์แม้แต่ใหญ่ กะโหลกศีรษะซึ่งค้นพบ โดยนักเรียนมัธยมในแทสมาเนียใน 2003 มีทุกความเป็นไปได้ที่สัตว์เหล่านี้มีนกที่ใหญ่ที่สุดเคยไปมีชีวิตอยู่ และทั้งหมดถูกล่ารุนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย ทำไมนกเหล่านี้ nightmarish มาจะพัฒนาขึ้นในอเมริกาใต้ไม่เป็นอย่างที่เข้าใจ เป็นอื่น ๆ ไม่มีในโลกเคยมีผลิตกลุ่มนกยักษ์ที่โหดร้าย Gigantism ในนกเป็นปกติเกี่ยวกับ herbivory แต่เงื่อนไขใดแผ่ขยายไปในอเมริกาใต้หลายล้านปีได้วิวัฒนาการ carnivores เยี่ยมที่สถานสำหรับยืดใหญ่เวลา กลุ่มแตกต่างกัน จากประมาณ 60 ล้านปีที่ผ่านมาประมาณ 1.8 ล้านปีที่ผ่านมา ซึ่งไปแสดงที่นกเหล่านี้ประสบความสำเร็จอย่างไรความหวาดกลัวนก - Phorusrhacidaeการเลือกนกก่อการร้าย A – Brontornis burmeisteri B – Paraphysornis brasiliensis C – Phorusrhacos longissimus D – Andalgalornis steuletti E – Psilopterus bachmanni F – Psilopterus lemoinei G – Procariama simplex H – Mesembriornis กลอรีออฟอินเดียและรูปเงาดำของมนุษย์ (1.75 เมตรสูง) สำหรับสเกล (Herculano M.F. Alvarenga)ต่อการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์ ตรงไหนมากในระบบนิเวศของโลกสมมติเปิดกว้างสำหรับหลอดผู้รอดชีวิต – เลี้ยงลูกด้วยนม นก และสัตว์เลื้อยคลานที่เหลือสามารถพัฒนาเป็น และในขณะ เห็นได้ชัด นกร้ายได้ต่อสู้อำนาจ ด้วยเลี้ยงลูกด้วยนมสำหรับการครอบงำของระบบนิเวศภาคพื้นในอเมริกาใต้ หลายของพวกเขามีขนาดใหญ่ และมีประสิทธิภาพพอที่จะได้รับล่าสุดเมื่อ และเลี้ยงลูกด้วยนมหลายแน่นอนมีเหยื่อของพวกเขาแต่หนึ่งของการก่อการร้ายนก paleontologists ทราบได้ถูกขุดพบในอเมริกาใต้วันนี้ ชนิดหนึ่ง (Titanis walleri) จัดการถึงทวีปอเมริกาเหนือ และเหมือนจะได้รับค่อนข้างประสบความสำเร็จ รอดมากกว่าสามล้านปีจนกว่าจะหายประมาณ 1.8 ล้านปี – สุดท้ายของชนิดของการกลายเป็นสูญ แม้สายพันธุ์อเมริกันนี้ไม่ร้ายนกที่ใหญ่ที่สุด จะต้องยังคงได้สัตว์น่ากลัว สถิติที่สำคัญน่าประทับใจ: 1.4-2.5 เมตรความสูงและน้ำหนัก 150kg นอกจากนี้ยังมีตั๋วเวิ้งว้าง ติดยาเสพติด และ ด้วยเช่นมีจะงอยปากประทับใจ นั้นอาจมีอาจกลืนกินสัตว์แกะขนาดดวดAlthough we can piece together the skeletons of the terror birds it’s impossible to know what their plumage was like. However, we can look at living birds for clues, and if the other flightless birds are anything to go by, the terror bird’s feathers may have been rather hair-like. Like the vast majority of flightless birds, terror birds had stubby little wings, but what they lacked in the wing department they more than made up for with their long, powerful legs that ended in large feet and long claws. These legs gave these animals a good turn of speed and it has been estimated that some species of terror bird could reach speeds of 100kmh – comparable to a cheetah. The combination of running, big talons and a monstrous beak made the terror birds very effective predators. It is possible to imagine one of these birds snapping at the hooves of ancient mammals as it pursued them across the grasslands of the Americas. Smaller animals were probably immobilized with the sharp talons before being torn apart by the fearsome hooked bill or even swallowed whole after having their skull crushed in the bird’s vice-like grip. Larger prey animals may have been disemboweled with Kung-Fu styles kicks and it is even possible that crushing kicks may have been used to crack the larger bones of big prey to get at the nutritious marrow within.Titanis spp. skullSkull of a terror bird (Titanis walleri). This is about 50cm long (Ross Piper)Even if the last terror bird became extinct around 1.8 million years ago, these were successful animals that, as a group, survived for more than 50 million years, some of them even taking on the mantle of top land predator in the ecosystems in which they lived. However, around 2.5 million years ago (during the Pliocene epoch) something happened that completely changed the course of life for South America’s unique animals – the Great American Interchange. The land bridge that eventually appeared between North and South America, what is now known as the Isthmus of Panama, allowed animals from the north to migrate into South America. Among them were lots of predatory cats and it has been proposed these animals were so effective as predators that they outcompeted the terror birds. The talons and beaks of the terror birds were no match for the teeth, claws, and hunting prowess of the invaders from the north. This is a very neat answer for the cause of the extinction of the terror birds, but, the extinction of successful animals is very rarely due to one factor, but a combination of events. Perhaps climate change directly affected the terror birds by changing their habitats and the populations of their prey. Although there is a great deal we don’t know about the life and times of the terror birds we do know that one of their number somehow managed to cross into North America and spread through the southern states. For a long time it was assumed that the American terror bird spread north via the land bridge, but analysis of its ancient bones paints an alternative picture as they appear to have reached the southern states of America before the land bridge formed. Perhaps falling sea levels, due to the growth of the polar ice sheets, revealed a path of ‘stepping stones’ across islands in the gap of open ocean in what would become the Isthmus of Panama, allowing the giant birds to colonize the prehistoric North America. Maybe other species of terror bird, the remains of which are as yet undiscovered, also reached North America before following the rest of their amazing kind into the pages of earth history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสถานการณ์ที่เหมาะสมที่นกสามารถพัฒนาเป็นยักษ์ใหญ่ ในส่วนใหญ่ของกรณีที่พวกเขาได้กระทำเช่นนี้ในหมู่เกาะในมหาสมุทรในกรณีที่ไม่มีผู้ล่าที่ดินขนาดใหญ่ใด ๆ และมากที่สุดของเหล่านกยักษ์ที่สูญพันธุ์จะขาดเด็ดเมื่อมันมาถึงความรุนแรงที่กินสัตว์เช่นนกเช่นหนังสือบริคณห์สนธิและนกช้างยืนยัน; ใหญ่ แต่เด็ดสัตว์มังสวิรัติ อย่างไรก็ตามมีความเป็นอยู่ของนกขายาวในอเมริกาใต้หลายล้านปีที่ผ่านมาอาจจะคล้ายกันมากกับ seriemas นั่งเล่น (Cariama cristata และ Chunga burmeisteri) ก่อให้เกิดกลุ่มของนกเรียกว่านกหวาดกลัว (หรือที่รู้จักกันในทางเทคนิคเป็น phorusrhacids) และในขณะที่ชื่อของพวกเขาแสดงให้เห็นพวกเขาไม่ได้เรียงลำดับของ critters ขนคุณจะพบ nibbling ถั่วที่นกตาราง พวกเขาเป็นนกขนาดใหญ่; ที่เล็กที่สุดของ 17 ชนิดที่รู้จักกันอย่างน้อย 1 เมตรสูงในขณะที่ Brontornis burmeisteri ยืนอยู่สูงถึง 3 เมตรและอาจมีน้ำหนักมากที่สุดเท่าที่ 350-400 กก. แต่แม้ B. burmeisteri อาจจะมองเป็นบิตน่าสงสารติดกับสปีชีส์ที่ยิ่งใหญ่ ที่กะโหลกศีรษะที่ถูกค้นพบโดยนักเรียนโรงเรียนมัธยมใน Patagonia ในปี 2003 มีความเป็นไปได้ทุกสัตว์เหล่านี้ถูกนกที่ใหญ่ที่สุดที่เคยมีชีวิตอยู่และทั้งหมดของพวกเขาไม่ต้องสงสัยล่าที่ดุร้าย ทำไมนกฝันร้ายเหล่านี้จะพัฒนาขึ้นมาในอเมริกาใต้ยังไม่เข้าใจเช่นไม่มีสถานที่อื่น ๆ ในโลกเคยมีการผลิตในกลุ่มของนกยักษ์ที่กินสัตว์ อลังการในนกเป็นปกติที่เกี่ยวข้องกับ herbivory แต่สิ่งที่เงื่อนไขชนะในอเมริกาใต้หลายล้านปีที่ผ่านมาได้รับอนุญาตวิวัฒนาการของกลุ่มแตกต่างกันของสัตว์กินเนื้อขนนกที่อยู่รอบสำหรับยืดมากเวลา; จากประมาณ 60 ล้านปีที่ผ่านมาเพื่อประมาณ 1.8 ล้านปีที่ผ่านมาซึ่งจะไปแสดงวิธีการที่ประสบความสำเร็จเหล่านี้เป็นนก. นกหวาดกลัว - Phorusrhacidae ตัวเลือกของนกหวาดกลัว - burmeisteri Brontornis; B - Paraphysornis brasiliensis; C - Phorusrhacos longissimus; D - Andalgalornis steuletti; E - bachmanni Psilopterus; F - Psilopterus lemoinei; G - เริม Procariama; H - milneedwardsi Mesembriornis และเงาของชายคนหนึ่ง (1.75 เมตรสูง) สำหรับขนาด (Herculano MF Alvarenga) หลังจากการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์หลายซอกในระบบนิเวศของโลกถูกกว้างซ้ายเปิดให้บริการสำหรับผู้รอดชีวิตกระดูกสันหลัง - เลี้ยงลูกด้วยนมนกและ สัตว์เลื้อยคลานที่เหลือจะพัฒนาเป็นและในขณะที่เห็นได้ชัดว่านกหวาดกลัวมีพลังต่อสู้กับเลี้ยงลูกด้วยนมสำหรับการปกครองของระบบนิเวศบกในอเมริกาใต้ หลายของพวกเขามีขนาดใหญ่และมีประสิทธิภาพพอที่จะได้รับการล่าด้านบนในเวลาและหลายเลี้ยงลูกด้วยนมเป็นเหยื่อของพวกเขาแน่นอน. แต่ทุกคนหวาดกลัวนก paleontologists รู้ว่าในวันนี้ได้รับการค้นพบในทวีปอเมริกาใต้ ชนิดหนึ่ง (ไททัน walleri) ไปถึงอเมริกาเหนือและดูเหมือนว่ามันจะได้รับค่อนข้างประสบความสำเร็จที่รอดตายมานานกว่าสามล้านปีจนกว่าจะหายไปรอบ 1800000 ปีที่ผ่านมา - สุดท้ายของชนิดที่จะสูญพันธุ์ แม้ว่าสายพันธุ์นี้อเมริกันไม่ได้หวาดกลัวนกที่ใหญ่ที่สุดจะต้องได้รับยังคงเป็นสัตว์ที่น่ากลัว สถิติที่สำคัญของมันเป็นที่น่าประทับใจ: 1.4 - 2.5m สูงและ 150kg น้ำหนัก นอกจากนี้ยังมีอันยิ่งใหญ่, การเรียกเก็บเงินและติดยาเสพติดด้วยเช่นจะงอยปากที่น่าประทับใจมันอาจจะกลืนกินอาจจะเป็นสัตว์แกะกลางในหนึ่งอึก. แม้ว่าเราจะสามารถปะติดปะต่อโครงกระดูกของนกหวาดกลัวมันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าสิ่งที่ขนของพวกเขาเป็นเหมือน แต่เราสามารถมองไปที่นกอาศัยอยู่เพื่อหาเบาะแสและถ้านกบินอื่น ๆ ที่มีอะไรไปโดย, ขนนกหวาดกลัวอาจได้รับค่อนข้างเหมือนผม เช่นเดียวกับส่วนใหญ่ของนกขมุกขมัวนกหวาดกลัวมีปีกเล็ก ๆ น้อย ๆ มีขนแข็ง แต่สิ่งที่พวกเขาขาดในแผนกปีกที่พวกเขามากกว่าที่ทำขึ้นสำหรับพวกเขาที่มีความยาวขาที่มีประสิทธิภาพที่จบลงด้วยเท้าขนาดใหญ่และกรงเล็บยาว ขาเหล่านี้ให้สัตว์เหล่านี้เปิดดีของความเร็วและจะได้รับการคาดการณ์ว่าบางสายพันธุ์ของนกหวาดกลัวสามารถเข้าถึงความเร็ว 100kmh - เปรียบได้กับเสือชีตาห์ การรวมกันของการทำงานกรงเล็บขนาดใหญ่และจะงอยปากมหึมาทำนกล่าความหวาดกลัวที่มีประสิทธิภาพมาก มันเป็นไปได้ที่จะจินตนาการหนึ่งของนกเหล่านี้ snapping ที่กีบเลี้ยงลูกด้วยนมโบราณในขณะที่มันไล่ตามพวกเขาข้ามทุ่งหญ้าของอเมริกา สัตว์ที่มีขนาดเล็กอาจถูกตรึงด้วยกรงเล็บที่คมชัดก่อนที่จะถูกฉีกออกจากการเรียกเก็บเงินหรือติดยาเสพติดที่น่ากลัวทั้งกลืนกินแม้กระทั่งหลังจากที่กะโหลกศีรษะของพวกเขาบดในนกจับรองเช่น สัตว์ขนาดใหญ่เหยื่ออาจจะได้รับควักเอากับกังฟูเตะรูปแบบและมันเป็นไปได้ที่บดเตะอาจจะถูกนำมาใช้จะแตกกระดูกขนาดใหญ่ของเหยื่อขนาดใหญ่ที่จะได้รับที่มีคุณค่าทางโภชนาการภายในไขกระดูก. ไททันเอสพีพี กะโหลกศีรษะกะโหลกศีรษะของนกหวาดกลัว (ไททัน walleri) เรื่องนี้เป็นเรื่องยาว 50 ซม (รอสส์ไพเพอร์) แม้ว่านกหวาดกลัวที่ผ่านมากลายเป็นสูญพันธุ์ทั่ว 1800000 ปีที่ผ่านมาเหล่านี้เป็นสัตว์ที่ประสบความสำเร็จนั้นเป็นกลุ่มที่รอดชีวิตมานานกว่า 50 ล้านปีที่ผ่านมาบางส่วนของพวกเขาได้การที่เสื้อคลุมของ นักล่าที่ดินสูงสุดในระบบนิเวศในการที่พวกเขาอาศัยอยู่ อย่างไรก็ตามประมาณ 2.5 ล้านคนปีที่ผ่านมา (ในช่วงยุค Pliocene) สิ่งที่เกิดขึ้นที่สมบูรณ์เปลี่ยนหลักสูตรของชีวิตสำหรับสัตว์ที่ไม่ซ้ำกันของทวีปอเมริกาใต้ - Great American Interchange สะพานที่ดินที่ปรากฏในที่สุดระหว่างทวีปอเมริกาเหนือและใต้สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นคอคอดปานามาอนุญาตให้สัตว์มาจากทางเหนือที่จะย้ายเข้ามาในทวีปอเมริกาใต้ ในหมู่พวกเขาจำนวนมากของแมวที่กินสัตว์และมันได้รับการเสนอสัตว์เหล่านี้มีประสิทธิภาพเพื่อให้เป็นนักล่าที่พวกเขา outcompeted นกหวาดกลัว กรงเล็บและจะงอยปากของนกหวาดกลัวได้ไม่ตรงกับฟันเจตนาการล่าสัตว์และความกล้าหาญของผู้รุกรานจากทางเหนือ นี่คือคำตอบที่เรียบร้อยมากสำหรับสาเหตุของการสูญพันธุ์ของนกหวาดกลัว แต่การสูญพันธุ์ของสัตว์ที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากไม่ค่อยเนื่องจากปัจจัยหนึ่ง แต่การรวมกันของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บางทีการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศได้รับผลกระทบโดยตรงนกหวาดกลัวโดยการเปลี่ยนที่อยู่อาศัยของพวกเขาและประชากรของเหยื่อของพวกเขา ถึงแม้จะมีการจัดการที่ดีที่เราไม่ทราบเกี่ยวกับชีวิตและเวลาของนกหวาดกลัวเราจะรู้ว่าหนึ่งในจำนวนของพวกเขาได้รับการจัดการอย่างใดที่จะข้ามเข้าไปในทวีปอเมริกาเหนือและแพร่กระจายผ่านรัฐทางใต้ เป็นเวลานานมันก็สันนิษฐานว่านกอเมริกันหวาดกลัวแพร่กระจายผ่านทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือสะพานที่ดิน แต่การวิเคราะห์กระดูกโบราณวาดภาพทางเลือกที่พวกเขาดูเหมือนจะมีรายได้ถึงรัฐทางใต้ของอเมริกาก่อนขึ้นสะพานที่ดินที่เกิดขึ้น บางทีอาจจะลดลงระดับน้ำทะเลเนื่องจากการเจริญเติบโตของแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกเปิดเผยเส้นทางของ 'หินก้าวข้ามหมู่เกาะในช่องว่างของทะเลเปิดในสิ่งที่จะกลายเป็นคอคอดปานามาที่ช่วยให้นกยักษ์อาณานิคมยุคก่อนประวัติศาสตร์ทวีปอเมริกาเหนือ . บางทีสายพันธุ์อื่น ๆ ของนกกลัวยังคงเป็นของที่มีที่ยังไม่ถูกค้นพบก็มาถึงทวีปอเมริกาเหนือก่อนต่อไปส่วนที่เหลือของชนิดที่น่าตื่นตาตื่นใจของพวกเขาลงในหน้าประวัติศาสตร์ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสถานการณ์ที่ถูกนกสามารถคายเป็นยักษ์ ในส่วนใหญ่ของกรณีที่พวกเขาทำบนเกาะในมหาสมุทรไม่มีขนาดใหญ่ใด ๆที่ดิน ผู้ล่า และส่วนใหญ่ของเหล่านี้สูญพันธุ์นกยักษ์ เด็ดขาด เมื่อมันมาเพื่อกินเนื้อดุร้าย เพราะนกชอบ โม และช้างนกยืนยัน ; ใหญ่ แต่เด็ดมังสวิรัติ สัตว์ อย่างไรก็ตามความยาวขา นกอยู่หลายปี และอเมริกาใต้ ก่อน อาจจะคล้ายกับชีวิต seriemas ( cariama ทำงานน้อยกว่าปกติ และ chunga burmeisteri ) ให้สูงขึ้นในกลุ่มของนกนี้ รู้จักกันในนาม นกความหวาดกลัว ( ทางเทคนิคเรียกว่า phorusrhacids ) และเป็นชื่อของพวกเขาแสดงให้เห็นพวกเขาไม่เรียงขน critters ที่คุณจะพบ แทะเล็มถั่วที่โต๊ะ . . .พวกเขาเป็นนกใหญ่ที่สุดของ 17 ชนิดที่รู้จักเป็นอย่างน้อย 1 เมตรสูง ในขณะที่ brontornis burmeisteri ยืนสูงเป็น 3M และอาจจะหนักกกมากเท่าที่ 350 – 400 แต่ พ. burmeisteri อาจจะดูค่อนข้างน่าสมเพชต่อไปให้ยิ่งใหญ่ชนิดหัวกะโหลกซึ่งค้นพบโดยนักเรียน โรงเรียนมัธยมใน Patagonia ในปี 2003มีความเป็นไปได้ทุกสัตว์เหล่านี้ที่ใหญ่ที่สุด นกเคยอาศัยอยู่และทั้งหมดของพวกเขาถูกสงสัยดุนักล่า ทำไมนกน่าหวาดเสียวเหล่านี้มาพัฒนาในทวีปอเมริกาใต้จะไม่เข้าใจอย่างเต็มที่ เช่น ไม่มีสถานที่อื่น ๆบนโลกได้เคยผลิตกลุ่มของนกยักษ์ ขูดรีด ความอลังการในนกเป็นปกติที่เกี่ยวข้องกับ herbivory ,แต่สิ่งที่เงื่อนไขเชี่ยวในทวีปอเมริกาใต้ หลายล้านปีก่อนอนุญาตวิวัฒนาการของกลุ่มที่แตกต่างกันของรอยต่อสัตว์กินเนื้อที่มีรอบเพื่อยืดมากของเวลา จากประมาณ 60 ล้านปีก่อนประมาณ 1.8 ล้านปีก่อน ที่ไปแสดงถึงความสำเร็จของนกเหล่านี้

กลัวนก - phorusrhacidae
เลือกนกแห่งความหวาดกลัว เป็น brontornis burmeisteri ) ;บี– paraphysornis ธรรม ; C - phorusrhacos โค ; D ) andalgalornis steuletti ; E – psilopterus bachmanni ; F - psilopterus lemoinei ; G - procariama เริม ; H - mesembriornis milneedwardsi และเงาของชายคนหนึ่ง ( 1.75 เมตรสูง ) ขนาด ( herculano ) alvarenga )
ต่อไปนี้การสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์niches มากในระบบนิเวศของโลกเหลือเปิดกว้างสำหรับผู้รอดชีวิตสัตว์มีกระดูกสันหลังและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม นก สัตว์เลื้อยคลาน และยังคงที่จะพัฒนาขึ้นเป็น และสักพัก ปรากฏว่า กลัวนกมีพลังการต่อสู้กับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเพื่อการปกครองของระบบนิเวศบก ในอเมริกาใต้ หลายของพวกเขามีขนาดใหญ่และมีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะได้รับด้านบนของนักล่าในเวลาและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมต้องเหยื่อ

ทั้งหมด แต่หนึ่งในนกความหวาดกลัว paleontologists รู้วันนี้ได้ถูกขุดพบในทวีปอเมริกาใต้ หนึ่งชนิด ( titanis walleri ) จัดการไปถึงอเมริกา และดูเหมือนจะได้รับค่อนข้างประสบความสำเร็จ เอาตัวรอดได้มากกว่าสามล้านปีจนหายไปประมาณ 1.8 ล้านปีก่อน และสุดท้ายของชนิดจะสูญพันธุ์แม้ว่านี้ไม่ได้เป็นอเมริกันสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด กลัวนกมันต้องยังเป็นสัตว์น่ากลัว สถิติของชีวิตที่น่าประทับใจ : 1.4 - 2.5 สูงและ 150kg ในน้ำหนัก มันก็เวิ้งว้าง ติดยาเสพติด บิล และ น่าประทับใจกับ เช่น ปากมันได้อาจจะกลืนกินลูกแกะ ขนาดสัตว์เลย

ถึงแม้ว่าเราสามารถชิ้นด้วยกันโครงกระดูกของความหวาดกลัวนกมันเป็นไปไม่ได้ที่จะทราบว่าขนนกของพวกเขาเป็นยังไง อย่างไรก็ตาม เราสามารถดูชีวิตนกสำหรับปมและถ้าอื่น ๆนกขมุกขมัวมีอะไรจะไปด้วย ความหวาดกลัวของนกขนนกอาจได้รับมากกว่า ผมชอบ เช่นเดียวกับส่วนใหญ่ของมีดต่อสู้ นกมีปีกเล็กๆ ความหวาดกลัว ไอ้ตัวเล็กแต่สิ่งที่พวกเขาขาดในแผนกพวกเขามากกว่าปีกให้กับพวกเขานาน พลังขา ที่สิ้นสุดในเท้าขนาดใหญ่ และ ยาว เล็บยาว ขาเหล่านี้ ให้สัตว์เหล่านี้เปิดดีความเร็ว และมีการประเมินว่าบางชนิดของความหวาดกลัวนกสามารถเข้าถึงความเร็ว 100kmh –เปรียบกับเสือชีตาห์ การรวมกันของการวิ่งกรงเล็บและจะงอยปากใหญ่มหึมาทำให้ความหวาดกลัวนกนักล่าที่มีประสิทธิภาพมาก มันเป็นไปได้ที่จะจินตนาการหนึ่งของนกเหล่านี้ snapping ที่กีบเท้าของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมโบราณมันก็ไล่ตามเขาไปทั่วทุ่งหญ้าแห่งทวีปอเมริกาสัตว์ที่มีขนาดเล็กอาจจะถูกตรึงด้วยกรงเล็บแหลมคมก่อนจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ โดยผู้ติดยาเสพติด บิล หรือแม้แต่กลืนทั้งหมดหลังจากที่มีกะโหลกศีรษะของพวกเขาบดในนกรองชอบจับสัตว์ล่าเหยื่อขนาดใหญ่อาจถูกชำแหละกับกังฟูสไตล์การเตะและมันเป็นไปได้ที่บดลูกอาจได้ใช้ตอกขนาดใหญ่ กระดูกของเหยื่อใหญ่รับที่ลดไขภายใน

titanis spp . กะโหลกศีรษะกะโหลกศีรษะของนก
การก่อการร้าย ( titanis walleri ) นี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 50 ซม. ยาว ( Ross Piper )
ถ้าความหวาดกลัวนกสุดท้ายกลายเป็นสูญพันธุ์ประมาณ 1.8 ล้านปีก่อนเหล่านี้เป็นสัตว์ที่ประสบความสำเร็จ เป็น กลุ่ม รอดมากกว่า 50 ล้านปี บางคนก็ถ่ายบนหิ้งของ Predator ในระบบนิเวศบนที่ดินที่พวกเขาอาศัยอยู่ อย่างไรก็ตาม ประมาณ 2.5 ล้านปีก่อนในยุคไพลโอซีน ) บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์เปลี่ยนหลักสูตรของชีวิตของสัตว์เฉพาะอเมริกาใต้–การแลกเปลี่ยนอเมริกันที่ยิ่งใหญ่ที่ดินสะพานในที่สุดปรากฏระหว่างอเมริกาเหนือและใต้ , สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็น คอคอดปานามา อนุญาตให้สัตว์จากภาคเหนือที่อพยพเข้ามาในทวีปอเมริกาใต้ ในหมู่พวกเขามีแมวที่กินสัตว์และก็มีการเสนอสัตว์เหล่านี้มันมีประสิทธิภาพเป็นผู้ล่าที่พวกเขา outcompeted ความหวาดกลัวนก มีกรงเล็บและจองงอยปากของความหวาดกลัวนกก็ไม่ตรงกับฟันกรงเล็บ , และล่าสัตว์ศักดาของผู้รุกรานจากทางเหนือ นี่คือคำตอบที่เป็นระเบียบมาก สำหรับสาเหตุของการสูญพันธุ์ของความหวาดกลัว นก แต่ การสูญพันธุ์ของสัตว์ที่ประสบความสำเร็จยากมากเนื่องจากปัจจัยหนึ่ง แต่การรวมกันของเหตุการณ์ บางทีการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโดยตรงมีผลต่อความหวาดกลัวนกโดยการเปลี่ยนของแหล่งที่อยู่อาศัยและประชากรของเหยื่อถึงแม้ว่ามีมากเราไม่รู้เกี่ยวกับชีวิตและช่วงเวลาของความหวาดกลัว นก เรารู้ว่าหนึ่งในตัวเลขของพวกเขาพยายามที่จะข้ามไปยังอเมริกาเหนือ และแพร่กระจายผ่านทางอเมริกาใต้ เป็นเวลานานมันก็สันนิษฐานว่านกความหวาดกลัวอเมริกันแพร่กระจายไปทางทิศเหนือผ่านสะพานที่ดินแต่จากการวิเคราะห์กระดูกโบราณของสีภาพทางเลือกตามที่ปรากฏที่จะมีถึงรัฐทางใต้ของอเมริกาก่อนสะพานที่ดินเกิดขึ้น บางทีระดับตกทะเล เนื่องจากการเติบโตของแผ่นน้ำแข็งขั้วโลก พบเส้นทางของ ' หินก้าวข้ามเกาะในมหาสมุทรเปิดช่องว่างของสิ่งที่จะกลายเป็นคอคอดปานามาช่วยให้นกยักษ์ไปตั้งรกรากในอเมริกาเหนือยุคก่อนประวัติศาสตร์ บางทีนกชนิดอื่น ๆของความหวาดกลัวศพซึ่งจะเป็นยังไม่เปิดเผย ยังถึงทวีปอเมริกาเหนือก่อนต่อส่วนที่เหลือของชนิดที่น่าทึ่งของพวกเขา ในหน้าประวัติศาสตร์ของโลก