The capital city drew further and f

The capital city drew further and further away. A long time passed, during which time Meng Hao pushed down the feeling of fear that quivered in his heart. He frowned, scanning his body. It had withered; while before he had been somewhat slim, he was now somewhat emaciated.

That problem was secondary to what really alarmed Meng Hao. His body continuously emanated strands of black mist, as if it were burning. It continued to come out of him, no matter how much he tried to wave it away. It floated high up into the air, making it possible for anyone around to determine his location.

“My body stopped withering, but this weird black aura just won’t stop. It’s really making me stand out too much….” He flew forward as fast as possible, trying to find a place to hide within the mountains. After the black mist finished dissipating, he would come out again.

Two hours later, he sat angrily in the remote mountains. After sealing himself up in an Immortal’s Cave, he’d found out that the black mist could pass through some material objects.

“Dammit, how long will this mist last?” He gnashed his teeth, not daring to stop anywhere. If he did, the mist would gather together above him and become easily visible. Anyone who saw it would definitely think there was some sort of treasured item nearby.

Meng Hao frowned, pushing deeper into the mountains. He kept moving forward as fast as possible. When his spiritual energy ran out, he would consume a medicinal pill. It was only in this fashion that he could prevent the black aura from gathering together. It wasn’t as easy to see when it was spread thin, although it still floated up visibly into the sky.

Seven days passed. Meng Hao was frightened as well as exhausted, having had no chance to rest. The damnable mist was black during the day, then glowed white during the night.

After the seventh day, he could tell that the amount of mist dissipating from his body had grown weaker. In his best estimation, it would take approximately one month for it to disperse completely.

He didn’t dare to stay in the mountains for too long, as he might attract attention. He wasn’t sure whether or not the Violet Fate Sect disciples had actually left. So, he had no choice but to just keep moving forward.

On one particular day, he sat cross-legged on the treasured fan, soaring through a forest. Suddenly, he lifted his head up, his eyes flickering. He could see four shapes speeding in his direction from a distance away.

With a frown, he stopped flying and dropped to the ground. He slapped his bag of holding and a flying sword appeared. It shot toward an old tree, chopping a hole in it into which Meng Hao entered.

He had attempted this method before and found that the mist would not pass outside of the tree. However, after the space of about ten breaths, the tree would wither up.

He had done this several times in the past week in order to avoid the detection of other Cultivators.

Sitting inside the hole in the tree, he waited for the four people to go away. Unfortunately, instead of passing by, they stopped nearby and began to look around carefully. One of them was a young man in a violet robe. His face was expressionless as he leaped to the top of a tree, the power of his Cultivation base radiating out. In his hand he held a white pearl.

The black aura which had been emanating out from Meng Hao was instantly sucked into the white pearl, whereupon it began to turn black.

Meng Hao’s heart began to thump when he saw this.

The group of people was made up of three men and one woman. The woman wore a long skirt and was rather beautiful. A mysterious look gleamed in her eyes, a look that others might describe as demonic. “Come to speak of it, it really is strange,” she said. “This thick death aura has appeared a lot recently in the mountains.”

The two men standing next to her frowned as they gazed around the forest.

“Regardless of what’s causing it, we should leave once we finish absorbing the aura,” said one of the men, sounding a bit nervous. “Whatever is causing it is something very strange. It’s probably better if we don’t find out what it is.”

“What are you afraid of?” said the woman with a smile. She gave a charming look to the violet-robed young man, her eyes shining with charm. “With Elder Brother Yan here, we’re safe from any danger. He’s an Inner Sect disciple of the eighth level of Qi Condensation. He can prevent any disasters from occurring. And who knows, maybe we might even have a bit of good fortune.”

The young man with the pearl was of the eighth level of Qi Condensation, and was obviously the leader. The others were all at the sixth level.

It didn’t take very long for the pearl to absorb all of the black aura. The pearl itself was now pitch black, and didn’t seem as if it could even absorb any more. Meng Hao sat there watching, lost in thought.

“Let’s go,” said the man named Yan. He flicked his wide sleeve, and the four of them began to make their way off. As this happened,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองหลวงดึงต่อไปและต่อไป เวลานานผ่านไป ในช่วงที่เวลาเมิงเฮา เลื่อนลง รู้สึกกลัวว่า quivered ในหัวใจของเขา ขมวดคิ้ว , สแกนร่างกาย มันก็เหี่ยวแห้งไป ในขณะที่ก่อนที่เขาได้รับค่อนข้างผอม เขาคือตอนนี้ค่อนข้างผอมมากปัญหานั้นก็คือรองอะไรเกินเหตุ เมิ่งฮ่าว ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง emanated เป็นหมอกสีดำ ราวกับว่ามันถูกเผา มันอย่างต่อเนื่องจะออกมาจากเขา ไม่ว่าเขาพยายามจะพัดมันออกไป มันลอยสูงขึ้นไปในอากาศ ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับทุกคนรอบ ๆเพื่อหาตำแหน่งของเขา" ร่างกายของฉันหยุดร่วงโรย แต่ออร่าสีดำแปลกๆ ไม่ยอมหยุด มันทำให้ฉันยืนออกมากเกินไป . . . . . . . " เขาบินไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ พยายามหาที่ซ่อนอยู่ภายในภูเขา หลังจากหมอกสีดำสลายเสร็จ เขาก็จะออกมาอีกสองชั่วโมงต่อมา เขานั่งด้วยความโกรธในภูเขาระยะไกล หลังจากที่ปิดผนึกตัวเองขึ้นในถ้ำที่เป็นอมตะ เขาก็พบว่าหมอกสีดำที่สามารถผ่านวัตถุบางอย่างของวัสดุ" บ้า จะนานแค่ไหน หมอกสุดท้าย ? " เขาขบฟันของเขาไม่กล้าหยุดที่ใดก็ได้ ถ้าเขามา หมอกก็รวมตัวกันเหนือเขา และกลายเป็นมองเห็นได้ง่าย ใครที่เห็นก็ต้องคิดว่ามีบางอย่างที่เน้นสินค้าที่ใกล้เคียงเมิ่งเฮ่าขมวดคิ้วเข้าหากัน กดลึกเข้าไปในภูเขา เขาเอาแต่ก้าวไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เมื่อพลังงานทางจิตวิญญาณของเขาหนีออกมา เขาจะกินเม็ดยา มันเป็นเพียงในแฟชั่นนี้เขาจะได้ป้องกันออร่าสีดำจากการรวบรวมเข้าด้วยกัน มันไม่ง่ายที่จะเห็นเมื่อมันกระจายบาง ถึงแม้ว่ามันยังลอยเด่นในท้องฟ้าเจ็ดวันผ่านไป เมิ่งเฮ่าตกใจอย่างหมดแรง มีไม่มีโอกาสพักผ่อน หมอกสีดำเกิดขึ้นในระหว่างวัน ก็เรืองแสงสีขาวในเวลากลางคืนหลังจาก 7 วันแล้ว เขาสามารถบอกได้ว่าปริมาณของหมอกสลายจากร่างกายของเขาเติบโตแข็งแกร่ง . ในการประเมินที่ดีที่สุดของเขาก็จะใช้เวลาประมาณ 1 เดือน ก็จะแยกย้ายกันไปหมดเขาไม่กล้าที่จะอยู่ในภูเขานานเกินไป เขาอาจจะดึงดูดความสนใจ เขาไม่แน่ใจว่าหรือไม่ม่วงโชคชะตานิกายสาวกจากไปจริงๆ ดังนั้น เขาไม่มีทางเลือก แต่ที่จะเดินต่อไปข้างหน้าในวันหนึ่งโดยเฉพาะ เขานั่งไขว้ขาอยู่บนหวงแฟน ลิ่วผ่านป่า ทันใดนั้น เขาก็ยกหัวขึ้น แววตาระยิบระยับ เขาอาจจะเห็นสี่รูปร่างเร่งในทิศทางของเขาจากที่ไกลออกไปกับขมวดคิ้ว เขาหยุดบินและลดลงไปที่พื้นดิน เขาตบกระเป๋าถือและบินดาบปรากฏตัวขึ้น มันยิงไปทางต้นไม้เก่า , สับมันเป็นรูซึ่งเป็นเมิ่งฮ่าวเข้าไปเขาได้พยายามวิธีนี้มาก่อนและพบว่าหมอกจะไม่ผ่านด้านนอกของต้นไม้ อย่างไรก็ตาม หลังจากประมาณสิบครั้ง ต้นไม้จะเฉาแล้วเขาเคยทำแบบนี้หลายครั้งในสัปดาห์ที่ผ่านมาเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจจับของเกษตรกรอื่น ๆนั่งอยู่ในโพรงในต้นไม้ เขารอทั้ง 4 คนต้องไป แต่แทนที่จะผ่าน พวกเขาหยุดในบริเวณใกล้เคียงและเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆอย่างรอบคอบ หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มในเสื้อคลุมสีม่วง . หน้าไร้อารมณ์ เขากระโดดไปยังด้านบนของต้นไม้ พลังของฐานการเพาะปลูกของเขาแผ่ออกไป ในมือเขาถือไข่มุกสีขาวออร่าสีดำที่ถูกบรรเลงออกมาจากเมิ่งฮ่าวถูกดูดเข้าไปทันที สีขาวมุก ซึ่งมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำหัวใจของเมิ่งเฮ่าเริ่มตึง เมื่อเขาได้เห็นสิ่งนี้กลุ่มคนที่ถูกสร้างขึ้นจากสามคนและผู้หญิงหนึ่งคน ผู้หญิงใส่กระโปรงยาวและค่อนข้างสวย ดูลึกลับแสงสว่างในดวงตา ดูว่าคนอื่นจะอธิบายเป็นปีศาจ " มาพูด มันแปลกๆนะ " เธอกล่าว " นี่หนายร่าปรากฏตัวบ่อยๆในภูเขา .ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอขมวดคิ้วขณะที่พวกเขาจ้องมองไปทั่วป่า" ไม่ว่าสิ่งที่เป็นสาเหตุที่เราควรจะไป เมื่อเราเสร็จสิ้นการดูดซับออร่า " กล่าวว่าหนึ่งในผู้ชาย เสียงตื่นเต้นเล็กน้อย " อะไรทำให้มันเป็นสิ่งที่แปลกมาก มันคงจะดีกว่าถ้าเราไม่หาสิ่งที่มันเป็น . "" เธอกลัวอะไร ? " ผู้หญิงคนนั้นบอกด้วยรอยยิ้ม เธอให้มองเสน่ห์สีม่วง robed ชายหนุ่ม ดวงตาของเธอส่องแสงที่มีเสน่ห์ " กับพี่เหยินนี่ เราจะปลอดภัยจากอันตรายต่าง ๆ เขาเป็นสาวกนิกายภายในระดับที่ 8 ของฉีการควบแน่น เขาสามารถป้องกันไม่ให้ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจาก ใครจะไปรู้ บางทีเราอาจจะต้องบิตของโชค .ชายหนุ่มกับไข่มุกของระดับที่ 8 ของฉีการควบแน่น และเห็นได้ชัดว่าผู้นำ คนอื่น ๆอยู่ในระดับ 6มันไม่ได้ใช้เวลานานสำหรับไข่มุกดูดซับทั้งหมดของออร่าสีดำ มุกเองก็ตอนนี้ สีดำสนิท และก็ไม่ได้ดูเหมือนเป็นถ้ามันสามารถดูดซับมากขึ้น เมิ่งฮ่าวนั่งอยู่ตรงนั้น มองไปในความคิด" ไปกันเถอะ " กล่าวว่า ผู้ชายที่ชื่อ เหยียน เขาสะบัด sleev กว้างของเขา