Courbet saw this painting as "un ta

Courbet saw this painting as "un tableau de moeurs de campagne" (a picture of rural customs) and referred to it as being in the same series as The Young Ladies of the Village, which, he writes in a letter to Champffeury, is also a "strange picture." It is this latter kind of cryptic comment that makes the interpretation of Courbet's paintings persistently enigmatic; but the grouping of the two paintings under the rubric of "rural customs" is not such an opaque remark. The fact that both paintings take the artist's sisters as models is an obvious factual link, but this can be of only generic significance. Courbet observed the living people of his native region, whether family, friends, or workmen along the road, and made their actuality the basis of his Realist project of bringing a large and hitherto obscure class of human beings into public consciousness. In the two paintings mentioned in the letter to Champfleury we see two different aspects of the life of women in a small country town. In The Young Ladies of the Village, they are represented at what might be called the peak of their embourgeoisement, wearing good clothes and in a position to give charity to a child laborer. But although such families had acquired productive land as a result of the cosmic shifts of the Revolution and were thus able to distance themselves from agricultural labor, there were still hard tasks to be done, many of them by women and by means of artisanal work. It was still a time when raw wool was spun into thread by hand, as in The Sleeping Spinner; or when grain for baking the family bread was refined, also by hand, as in The Grain Sifters.

Domestic or not, the hard work depicted - that of shaking the large sieve - is clearly demanding. Courbet creates a figure that represents in an unforgettable way the essential strength of a young female body. The powerful working arm - a rival in exaggerated length to those of Ingress women, but muscular rather than svelte - the wide shoulders and slender waist, the full hoops draped in thick, ruddy cloth, the soles of the big clogs facing us like the bare feet of some kneeling saint of Caravaggio: all these fuse into an image of remarkable force and energy. Characteristic of Courbet is the fact that the major figure is seen from the back, as in After Dinner at Ornans and The Bathers. It imposes itself and draws the viewer into this bare chamber, where only the boy (curious and exploring) and the cat (sleeping) are freed from the demands of work. In this figure Courbet creates an image of the woman as worker that casts aside the elements of personal charm and/or submissive humbleness, which were intrinsic to this type of rural subject in the work of such contemporaries as Breton and Millet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Courbet เห็นภาพวาดนี้เป็น "un ฉากเด moeurs เดอ campagne" (รูปภาพประเพณีชนบท) และเรียกว่ามันเป็นชุดเดียวกันเป็นฝ่ายหนุ่มเดอะวิลเลจ ซึ่ง เขาเขียนในตัวอักษร Champffeury นอกจากนี้ยัง เป็น "แปลกรูปภาพ" มันเป็นชนิดหลังนี้ของคิดที่คลุมเครือที่ทำให้การตีความภาพของ Courbet สามารถทำนาย แต่การจัดกลุ่มของภาพที่สองภายใต้ rubric "ชนบทประเพณี" ไม่กล่าวเหตุเป็นทึบแสง ความจริงที่ว่าภาพวาดทั้งสองมีน้องสาวของศิลปินเป็นรูปแบบ เป็นการเชื่อมโยงเรื่องที่ชัดเจน แต่นี้สามารถมีเฉพาะทั่วไปสำคัญ Courbet สังเกตคนภาคเขาเจ้า ว่าครอบครัว เพื่อน หรือสบู่ตามถนน และ actuality ของพื้นฐานของโครงการเขา Realist นำชั้นเรียนขนาดใหญ่ และปิดบังมาจนบัดของมนุษย์ลงในจิตสำนึกสาธารณะ ในภาพทั้งสองที่กล่าวไว้ในจดหมายถึง Champfleury เราดูสองด้านแตกต่างกันของชีวิตของผู้หญิงในการเมืองประเทศเล็ก ๆ ในสุภาพสตรีสาวหมู่บ้าน พวกเขาจะแสดงอะไรอาจเรียกว่าจุดสูงสุดของ embourgeoisement ของพวกเขา สวมใส่เสื้อผ้าที่ดี และ ในตำแหน่งเพื่อให้กุศล laborer เด็ก แต่ถึงแม้ว่าครอบครัวดังกล่าวได้มาที่ดินผลิตจากกะจักรวาลของการปฏิวัติ และถูกจึงสามารถไปด้วยตนเองจากแรงงานเกษตร มีงานยังคงยากที่จะทำ มากของพวกเขา โดยผู้หญิง และ จากการทำงานทุก ๆ ยังคงเป็นเวลาเมื่อขนสัตว์ดิบถูกปั่นเป็นด้ายด้วยมือ ในที่นอนสปินเนอร์ หรือเมื่อถูก กลั่นเมล็ดสำหรับอบขนมปังครอบครัว ด้วยมือ ในเมล็ดข้าวที่ Sifters ยัง Domestic or not, the hard work depicted - that of shaking the large sieve - is clearly demanding. Courbet creates a figure that represents in an unforgettable way the essential strength of a young female body. The powerful working arm - a rival in exaggerated length to those of Ingress women, but muscular rather than svelte - the wide shoulders and slender waist, the full hoops draped in thick, ruddy cloth, the soles of the big clogs facing us like the bare feet of some kneeling saint of Caravaggio: all these fuse into an image of remarkable force and energy. Characteristic of Courbet is the fact that the major figure is seen from the back, as in After Dinner at Ornans and The Bathers. It imposes itself and draws the viewer into this bare chamber, where only the boy (curious and exploring) and the cat (sleeping) are freed from the demands of work. In this figure Courbet creates an image of the woman as worker that casts aside the elements of personal charm and/or submissive humbleness, which were intrinsic to this type of rural subject in the work of such contemporaries as Breton and Millet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Courbet เห็นภาพนี้ว่า "การยกเลิกฉากเด moeurs เด Campagne" (ภาพของศุลกากรในชนบท) และเรียกมันว่าอยู่ในชุดเดียวกับสุภาพสตรีหนุ่มวิลเลจซึ่งเขาเขียนในจดหมายถึง Champffeury เป็นยัง เป็น "ภาพแปลก." มันเป็นอย่างนี้ชนิดหลังของความคิดเห็นที่เป็นความลับที่ทำให้ความหมายของภาพวาดของ Courbet เสมอลึกลับ; แต่การจัดกลุ่มของทั้งสองภาพวาดภายใต้เกณฑ์ของ "ศุลกากรชนบท" ไม่ได้เป็นคำพูดดังกล่าวเป็นทึบแสง ความจริงที่ว่าภาพเขียนทั้งสองใช้เวลาน้องสาวของศิลปินเป็นแบบจำลองการเชื่อมโยงเป็นจริงที่เห็นได้ชัด แต่อาจจะมีความสำคัญทั่วไปเท่านั้น Courbet สังเกตคนที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคบ้านเกิดของเขาไม่ว่าจะเป็นครอบครัวเพื่อนหรือคนงานไปตามถนนและทำให้พวกเขาเป็นจริงพื้นฐานของโครงการจริงของเขานำระดับขนาดใหญ่และชัดเจนจนบัดนี้ของมนุษย์เข้ามาในจิตสำนึกของประชาชน ในสองภาพที่กล่าวถึงในจดหมายถึง Champfleury ที่เราเห็นสองด้านที่แตกต่างกันของชีวิตของผู้หญิงที่อยู่ในเมืองเล็ก ๆ ในสุภาพสตรีหนุ่มวิลเลจที่พวกเขาจะเป็นตัวแทนของสิ่งที่อาจจะเรียกว่าจุดสูงสุดของ embourgeoisement ของพวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าที่ดีและในฐานะที่จะให้องค์กรการกุศลที่จะใช้แรงงานเด็ก แต่ถึงแม้ว่าครอบครัวดังกล่าวได้กลายเป็นดินแดนที่มีประสิทธิผลเป็นผลมาจากกะจักรวาลของการปฏิวัติและมีความสามารถที่จะทำให้ห่างไกลจากการเกษตรแรงงานยังคงมีงานที่ยากที่จะทำได้มากของพวกเขาโดยผู้หญิงและโดยวิธีการของการทำงานศิลปะ มันก็ยังเป็นช่วงเวลาที่ขนสัตว์ดิบถูกปั่นเป็นด้ายด้วยมือในขณะที่ปินเนอร์นอน; หรือเมื่อเมล็ดพืชสำหรับการอบขนมปังในครอบครัวก็กลั่นยังด้วยมือในขณะที่ข้าว Sifters. ในประเทศหรือไม่การทำงานอย่างหนักภาพ - ที่สั่นตะแกรงมีขนาดใหญ่ - เรียกร้องอย่างชัดเจน Courbet สร้างตัวเลขที่แสดงในทางที่น่าจดจำความแข็งแรงที่สำคัญของหนุ่มร่างกายหญิง แขนการทำงานที่มีประสิทธิภาพ - คู่แข่งในระยะเวลาที่พูดเกินจริงกับของผู้หญิง Ingress แต่กล้ามเนื้อมากกว่า svelte - ไหล่กว้างและเอวเรียวห่วงเต็ม draped ในหนาผ้าแดงก่ำพื้นของการอุดตันขนาดใหญ่หันหน้าไปทางเราเหมือนเปลือย ฟุตของนักบุญนั่งคุกเข่าของคาราวัจโจบางฟิวส์ทั้งหมดเหล่านี้เป็นภาพของแรงที่โดดเด่นและพลังงาน ลักษณะของ Courbet คือความจริงที่ว่าตัวเลขที่สำคัญจะเห็นได้จากด้านหลังในขณะที่หลังจากรับประทานอาหารค่ำที่ Ornans และอาบแดด จะเรียกเก็บเองและดึงผู้ชมเข้ามาในห้องนี้เปลือยที่มีเพียงเด็ก (อยากรู้อยากเห็นและการสำรวจ) และแมว (นอน) จะเป็นอิสระจากความต้องการของการทำงาน ในรูปนี้ Courbet สร้างภาพของผู้หญิงคนนั้นเป็นคนงานที่ดุจกันองค์ประกอบของความมีเสน่ห์ส่วนบุคคลและ / หรือความอ่อนน้อมถ่อมตนเคารพซึ่งเป็นธรรมประเภทนี้ของเรื่องชนบทในการทำงานของโคตรเช่นเบรอตงและข้าวฟ่าง