First, we demonstrated that the ind

First, we demonstrated that the indigenous planning and design framework of Burhanpur, involving
a sustainable approach on different spatial levels such as the sustainable compact built form and the
city-level spatial arrangement articulated with gardens, open spaces and mixed landuse pattern, help
the community physiologically and psychologically, as well as in terms of their health and productivity.
Second, the building level concepts related to energy efficiency and indigenous building practices
reduce reliance on artificial technologies or energy consumption for living or human comfort. Third,
we proposed that the conservation of historic gardens and designed landscapes can serve as a catalyst for
generating employment and revenues through the tourist industry and helping communities to regenerate.
These gardens and designed landscapes also contribute positively to the compact built environment of the
Burhanpur by maintaining its biodiversity, reducing pollution, promoting good health, fostering
community pride, and enhancing ecological diversity and thus sustainability. Fourth, indigenous water
management systems, such as “Quanat”, and other typologies are tested models of sustainability and
can be considered as the outcome of a model relationship between culture and nature, through which a
self-sustained landscape was created. Such knowledge and technology of the past is vital and can act as
a catalyst for ingenious new designs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่เราแสดงให้เห็นว่าการวางแผนพื้นเมืองและกรอบการออกแบบของ Burhanpur ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการที่ยั่งยืนในระดับเชิงพื้นที่ที่แตกต่างกันดังกล่าวเป็นรูปแบบที่สร้างขึ้นอย่างยั่งยืนที่มีขนาดกะทัดรัดและการจัดการเชิงพื้นที่ระดับเมืองก้องด้วยสวนที่โล่งและรูปแบบการใช้ที่ดินผสมช่วยให้ชุมชนทางสรีรวิทยาและจิตใจเช่นเดียวกับในแง่ของสุขภาพและการผลิตของพวกเขา. ประการที่สองแนวคิดระดับอาคารที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพการใช้พลังงานและการปฏิบัติที่อาคารพื้นเมืองลดการพึ่งพาเทคโนโลยีเทียมหรือการใช้พลังงานสำหรับการใช้ชีวิตหรือความสะดวกสบายของมนุษย์ ประการที่สามเราเสนอว่าการอนุรักษ์ของสวนประวัติศาสตร์และภูมิทัศน์ที่ได้รับการออกแบบสามารถทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการสร้างการจ้างงานและรายได้ผ่านอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการให้ความช่วยเหลือชุมชนในการงอกใหม่. สวนและภูมิทัศน์ที่ได้รับการออกแบบเหล่านี้ยังมีส่วนร่วมในทางบวกกับการสร้างสภาพแวดล้อมที่มีขนาดกะทัดรัดของBurhanpur โดย การรักษาความหลากหลายทางชีวภาพลดมลพิษการส่งเสริมสุขภาพที่ดีอุปถัมภ์ความภาคภูมิใจของชุมชนและการเสริมสร้างความหลากหลายของระบบนิเวศและการพัฒนาอย่างยั่งยืนจึง ประการที่สี่น้ำพื้นเมืองระบบการจัดการเช่น "Quanat" และ typologies อื่น ๆ จะมีการทดสอบรูปแบบของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและถือได้ว่าเป็นผลของความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบวัฒนธรรมและธรรมชาติที่ผ่านการที่ภูมิทัศน์ด้วยตนเองอย่างยั่งยืนที่ถูกสร้างขึ้น ความรู้และเทคโนโลยีดังกล่าวที่ผ่านมามีความสำคัญและสามารถทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการออกแบบใหม่แยบยล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกที่เราพบว่าแผนพื้นบ้านและแนวคิดการออกแบบของ burhanpur เกี่ยวข้องกับ
วิธีการยั่งยืนแตกต่างกัน เช่น ในระดับพื้นที่อย่างยั่งยืน สร้างรูปแบบกะทัดรัดและระดับพื้นที่จัดสวน
เมืองก้องกับเปิดพื้นที่และรูปแบบการใช้ที่ดินแบบผสม ช่วย
ชุมชนสรีรศาสตร์และจิตใจ ,เช่นเดียวกับในแง่ของสุขภาพและการผลิตของพวกเขา .
2 ระดับการสร้างแนวคิดเกี่ยวกับประสิทธิภาพการใช้พลังงานดั้งเดิมและอาคารปฏิบัติ
ลดการพึ่งพิงเทคโนโลยีเทียมหรือพลังงานชีวิตหรือความสะดวกสบายของมนุษย์ 3
เราเสนอว่า การอนุรักษ์โบราณสถาน และออกแบบสวนภูมิทัศน์ที่สามารถใช้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับ
สร้างรายได้และการจ้างงานผ่านอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและช่วยเหลือชุมชนในการสร้างและออกแบบภูมิทัศน์ .
สวนเหล่านี้ยังช่วยบวกกับขนาดกะทัดรัด สร้างสภาพแวดล้อมของ
burhanpur โดยการรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ ลดมลพิษ ส่งเสริมสุขภาพที่ดี การ
ศักดิ์ศรีชุมชน และเพิ่มความหลากหลายทางนิเวศวิทยาและยั่งยืน ประการที่สี่ระบบการจัดการน้ำ
พื้นเมือง เช่น " quanat " และรูปแบบอื่น ๆที่มีการทดสอบรูปแบบของความยั่งยืนและ
ถือได้ว่าเป็นผลของรูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมและธรรมชาติที่ยั่งยืน
ตนเองภูมิประเทศที่ถูกสร้างขึ้น ความรู้และเทคโนโลยีในอดีตเป็นสำคัญ และสามารถทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการออกแบบใหม่
แยบยล