Gardner & Lambert (1959, 1972): Soc

Gardner & Lambert (1959, 1972): Socio-Educational Model
After conducting a study that lasted more than ten years, they concluded that the learner's attitude toward the target language and the culture of the target-language-speaking community play a crucial role in language learning motivation. They introduced the notions of instrumental and integrative motivation.
In the context of language learning, instrumental motivation refers to the learner's desire to learn a language for utilitarian purposes (such as school/university requirement, employment or travel), whereas integrative motivation refers to the desire to learn a language to integrate successfully into the target language community.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ์ดเนอร์และ Lambert (1959, 1972): รูปแบบสังคมศึกษาหลังจากทำการศึกษาที่กินเวลานานกว่าสิบปี พวกเขาได้ที่ทัศนคติของผู้เรียนต่อภาษาเป้าหมายและวัฒนธรรมของชุมชนเป้าหมายภาษาพูดเล่นมีบทบาทสำคัญมากในภาษาที่เรียนรู้แรงจูงใจ พวกเขานำความเข้าใจแรงจูงใจในการบรรเลง และแบบบูรณาการในบริบทของการเรียนรู้ภาษา แรงจูงใจบรรเลงอ้างถึงความปรารถนาของผู้เรียนจะเรียนรู้ภาษาเพื่อเป็นประโยชน์ (เช่นความต้องการศึกษา ทำงาน หรือเดินทาง), ในขณะที่แรงจูงใจแบบบูรณาการหมายถึงความปรารถนาที่จะเรียนภาษาเพื่อรวมเสร็จเรียบร้อยในชุมชนภาษาเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การ์ดเนอร์และแลมเบิร์ (1959, 1972):
รุ่นสังคมและการศึกษาหลังจากที่การดำเนินการศึกษาที่กินเวลานานกว่าสิบปีที่ผ่านมาพวกเขาได้ข้อสรุปว่าทัศนคติของผู้เรียนที่มีต่อภาษาเป้าหมายและวัฒนธรรมของชุมชนเป้าหมายภาษาพูดเล่นบทบาทสำคัญในการแรงจูงใจในการเรียนรู้ภาษา พวกเขานำมาพัฒนาการของแรงจูงใจการใช้เครื่องมือและบูรณาการได้.
ในบริบทของการเรียนรู้ภาษาที่แรงจูงใจเครื่องมือหมายถึงความปรารถนาของผู้เรียนในการเรียนรู้ภาษาสำหรับวัตถุประสงค์ประโยชน์ (เช่นโรงเรียน / ความต้องการของมหาวิทยาลัยการจ้างงานหรือการเดินทาง) ในขณะที่แรงจูงใจแบบบูรณาการหมายถึง ต้องการที่จะเรียนรู้ภาษาเพื่อบูรณาการประสบความสำเร็จในชุมชนภาษาเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ์ดเนอร์&แลมเบิร์ต ( 1959 , 1972 ) และการศึกษาแบบ
หลังจากทำการศึกษาเป็นเวลากว่าสิบปี พวกเขาพบว่าผู้เรียนมีทัศนคติที่ดีต่อภาษาเป้าหมาย และวัฒนธรรมของภาษาเป้าหมายพูดชุมชนมีบทบาทสำคัญในแรงจูงใจในการเรียนภาษา พวกเขานำความคิดของเครื่องมือและแรงจูงใจ
บูรณาการในบริบทของการเรียนรู้ภาษา แรงจูงใจ บรรเลง หมายถึง ความปรารถนาของนักเรียนที่จะเรียนรู้ภาษาเพื่อประโยชน์ ( เช่น ความต้องการ การจ้างงาน หรือ เดินทางไปโรงเรียน / มหาวิทยาลัย ) ส่วนแรงจูงใจแบบบูรณาการ หมายถึง ความปรารถนาที่จะเรียนรู้ภาษาเพื่อบูรณาการสําเร็จในเป้าหมายภาษาในชุมชน