Liecia approached me while panting

Liecia approached me while panting and looked at me with a rather menacing expression before she pointed at the window.

「For crying out loud[1]! The whole kingdom is in uproar by the spreading rumor that 『Souma at last raised an Army to face the Three Dukes』!」(Liecia)
「…… Oh so it’s only that?」(Souma)
「How could you say “It’s only that?”」(Liecia)

She was so panicked because she thought that something had happened.
I then stood up and tapped Liecia’s shoulder.

「Don’t worry. That rumor is being propagated intentionally.」(Souma)
「Haa!?」(Liecia)

Liecia looked at me with wide eyes as if she had seen something unbelievable.

「Then why…… Aren’t you supposed to have this covered this up until the last moment? You would end up providing the enemy by giving them needless information, you know?」(Liecia)
「If they didn’t receive the invitation then I will be the one who will be troubled. Since this is a grand stage where the fate of this country will be decided, and every prospective actor and actress must stand atop the stage.」(Souma)

There will be multiple events happening at the same time at this current grand stage, and there also a part where luck will play a role. I think that perhaps we will never hold such a gala for a second time. So it would trouble me if there was an actor or actress late for the show on the grand stage.

「So…… that means you have thought of something, right?」(Liecia)

Liecia seemed to perceive something from my clear manner of declaring this.
Her eyes were shaking in uneasiness…… Recently, Liecia had been apprehensive. I aware that she was being torn by the possible conflict with her ex-superior Georg Carmine who she respected. However, we had reached a point of no return.

「Poncho, Tomoe-chan. May you leave us alone for a moment?」(Souma)
「Y-Yes, Yes!」(Poncho)
「U-understand. Nii-sama…… I leave Nee-sama in your hands.」(Tomoe)

After saying these words, both of them left the room. Only Liecia and I remained in the room.
Even when there was only the two of us, the room was silent without a single sound for quite some time. So, I stood from my seat and moved towards the bed located in the corner of the room.[2] And then I gestured Liecia to come and sit down on it.
Liecia did as I asked of her to and sat down beside me.
Even though a situation where a beautiful girl was sitting beside me on my bed should be a lovely situation, the atmosphere between us was heavy…… The silence was painful.

「……Liecia.」(Souma)
「……Yes?」(Liecia)
「Please tell me about Georg Carmine.」(Souma)
「!?」(Liecia)

Liecia looked at me with bewilderment on her face.

「Do you…… still want to do something?」(Liecia)
「No, it’s not that. Since we have reached this point, it won’t change the plan….. I just want to know the person himself. Sincem if you think about it, I couldn’t have a encounter with him in proper manner.」(Souma)
「………」(Liecia)

Liecia was a bit perplexed, but soon, she began to share the stories bit by bit.

「As a public personage, Duke Carmine is a military man unprecedented in both past and present. It could be said that beside possessing indomitable individual fighting strength as a lion therianthrope, he also showed his true value when leading his soldiers. In sieging or defending a castle or in field battle, he was a great commander that managed to perform all kinds of duty, even at the time of the King two generations ago, he was responsible for the rear unit when the army withdrew, and despite losing the war, I heard that he had obtained the enemy general’s head.」(Liecia)
「That’s amazing……」(Souma)

Even through a retreating battle, just by preventing damage to the ally could already considered a great success. However, he was able to inflict a such a severe loss to the enemy. This is really amazing. In addition, his leadership increased the retreating army’s moral and allowed them to search for a place where they could efficiently ambush the enemy. This made me remember the feat of the young Takeda Shingen[3] who conducted a surprise attack when he was left as the rear guard in his father Nobutora’s Army’s retreat.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Liecia เข้าหาฉันขณะ panting และมองฉัน ด้วยนิพจน์ menacing แต่ก่อนเธอชี้ไปที่หน้าต่าง「For ร้องไห้ออกเสียง [1] ทั่วราชอาณาจักรอยู่ในความโกลาหลโดยข่าวลือกระจาย 『Souma ที่ยกทัพหน้า Dukes』!」(Liecia) สามในที่สุด「…… โอ้ มันเป็น that?」(Souma) เท่านั้น「How อ่านว่า ความมันคือเฉพาะที่ 」(Liecia)เธอจึงไม่พอเนื่องจากเธอคิดว่า สิ่งที่เกิดผมลุกขึ้นยืน แล้วเคาะไหล่ของ Liecia「Don't กังวล ข่าวลือที่กำลังถูก propagated intentionally.」(Souma)「Haa 」(Liecia)Liecia ดูที่ตากว้างเหมือนว่าเธอได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ไม่น่าเชื่อ「Then ทำไม... ไม่ได้คุณควรจะมีซึ่งรวมนี้จนถึงวินาทีสุดท้าย คุณสุดให้ศัตรูโดยการให้ข้อมูลที่จำเป็น คุณ know?」(Liecia)「If ที่พวกเขาไม่ได้รับการเชิญ แล้วจะเป็นคนที่จะลำบาก เนื่องจากเป็นเวทีแกรนด์ที่จะตัดสินชะตากรรมของประเทศนี้ และอนาคตนักแสดงและนักแสดงทุกต้องตั้งตระหง่านอยู่ stage.」(Souma)จะมีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันในขั้นตอนปัจจุบันแกรนด์ และมียังเป็นส่วนหนึ่งที่โชคดีจะมีบทบาท ผมคิดว่า อาจจะไม่เคยมีงานดังกล่าวเป็นเวลา ดังนั้น มันจะปัญหาฉันถ้ามีเป็นนักแสดงหรือนักแสดงสำหรับการแสดงบนเวทีแกรนด์「So...ซึ่งหมายความว่า คุณมีความคิดบางสิ่งบางอย่าง right?」(Liecia)Liecia ประจักษ์สังเกตจากลักษณะของฉันชัดเจนของประกาศนี้ดวงตาของเธอถูกจับในไม่สบายใจ... เมื่อเร็ว ๆ นี้ Liecia ได้รับความวิตก ฉันรู้ว่า เธอมีการฉีกขาด โดยความขัดแย้งได้ มีเธออดีตจอร์จแดงที่เธอเคารพ อย่างไรก็ตาม เราได้มาถึงจุดของไม่ส่งคืน「Poncho, chan. โทะโมะเอะอาจคุณปล่อยให้เราเพียงอย่างเดียวสำหรับการ moment?」(Souma)「Y-ใช่ Yes!」(Poncho)「U-ทำความเข้าใจ Nii ซา... ผมปล่อยมาณีใน hands.」(Tomoe) ของคุณหลังจากพูดคำเหล่านี้ พวกเขาทั้งสองทิ้งห้องไว้ เพียง Liecia และยังคงอยู่ในห้องแม้ว่าจะมีเพียงสองเรา ห้องพักที่ถูกเงียบไม่ มีเสียงเดียวสำหรับค่อนข้างบางเวลา ดังนั้น ฉันยืนจากที่นั่ง และย้ายไปเตียงที่อยู่มุมบนของห้อง [2] แล้ว ฉัน gestured Liecia มา และนั่งลงบนLiecia ไม่เป็นผมขอของเธอ และนั่งลงข้าง ๆ ฉันแม้ว่าสถานการณ์ที่สาวสวยถูกนั่งข้าง ๆ ผมบนเตียงของฉันควรเป็นสถานการณ์ที่น่ารัก บรรยากาศระหว่างเราไม่หนัก... ความเงียบถูกเจ็บ「…… Liecia.」(Souma)「…… Yes?」(Liecia)「Please บอกฉันเกี่ยวกับจอร์จ Carmine.」(Souma)「!? 」(Liecia)Liecia ที่ฉันมองไป ด้วยความสับสนบนใบหน้า「Do ที่ยัง ต้องการทำ something?」(Liecia)「No มันไม่เป็น ตั้งแต่เราได้มาถึงจุดนี้ มันจะไม่เปลี่ยนแผน... ผมอยากรู้ว่าคนเอง Sincem หากคุณคิดเกี่ยวกับมัน ฉันไม่ได้พบกับเขาใน manner.」(Souma) ที่เหมาะสม「………」(Liecia)Liecia was a bit perplexed, but soon, she began to share the stories bit by bit.「As a public personage, Duke Carmine is a military man unprecedented in both past and present. It could be said that beside possessing indomitable individual fighting strength as a lion therianthrope, he also showed his true value when leading his soldiers. In sieging or defending a castle or in field battle, he was a great commander that managed to perform all kinds of duty, even at the time of the King two generations ago, he was responsible for the rear unit when the army withdrew, and despite losing the war, I heard that he had obtained the enemy general’s head.」(Liecia)「That’s amazing……」(Souma)Even through a retreating battle, just by preventing damage to the ally could already considered a great success. However, he was able to inflict a such a severe loss to the enemy. This is really amazing. In addition, his leadership increased the retreating army’s moral and allowed them to search for a place where they could efficiently ambush the enemy. This made me remember the feat of the young Takeda Shingen[3] who conducted a surprise attack when he was left as the rear guard in his father Nobutora’s Army’s retreat.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Liecia มาหาผมในขณะที่หอบและมองมาที่ผมด้วยสีหน้าค่อนข้างอันตรายก่อนที่เธอจะชี้ไปที่หน้าต่าง. 「ร้องไห้ออกมาดัง ๆ [1]! ทั่วราชอาณาจักรอยู่ในความโกลาหลโดยข่าวลือแพร่กระจายว่า「โซมะที่สุดท้ายที่ยกกองทัพที่จะเผชิญกับสามดุ๊ก」」 (Liecia) 「 ...... โอ้จึงเป็นเพียงที่? 」 (โซมะ) 「วิธีที่คุณสามารถพูดว่า "มันเป็นเพียง ว่า? "」 (Liecia) เธอก็ตกใจเพราะเธอคิดว่าบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น. จากนั้นผมก็ยืนขึ้นและแตะไหล่ของ Liecia. 「ไม่ต้องกังวล ข่าวลือว่าจะถูกแพร่กระจายโดยเจตนา. '(โซมะ) 「 Haa!? 」 (Liecia) Liecia มองที่ผมด้วยดวงตาที่เบิกกว้างราวกับว่าเธอได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ไม่น่าเชื่อ. 「 ...... แล้วทำไมคุณไม่ควรที่จะมีขึ้นนี้ได้รับการคุ้มครอง จนวินาทีสุดท้าย? คุณจะจบลงด้วยการให้ศัตรูโดยการให้พวกเขามีข้อมูลความจำเป็นที่คุณรู้หรือไม่」 (Liecia) 「ถ้าพวกเขาไม่ได้รับเชิญแล้วฉันจะเป็นหนึ่งในผู้ที่จะเป็นทุกข์ ตั้งแต่นี้เป็นเวทีที่ยิ่งใหญ่ที่ชะตากรรมของประเทศนี้จะตัดสินใจและนักแสดงทุกคนที่คาดหวังและนักแสดงจะต้องยืนอยู่บนเวที. '(โซมะ) จะมีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันในขั้นตอนนี้แกรนด์ในปัจจุบันและมี ยังเป็นส่วนหนึ่งที่โชคดีจะมีบทบาท ผมคิดว่าบางทีเราจะไม่ถือเช่นงานเลี้ยงอาหารค่ำเป็นครั้งที่สอง ดังนั้นมันจะมีปัญหาผมถ้ามีนักแสดงหรือนักแสดงสายสำหรับการแสดงบนเวทีที่ยิ่งใหญ่. 「ดังนั้น ...... นั่นหมายความว่าคุณมีความคิดของบางสิ่งบางอย่างใช่มั้ย? 」 (Liecia) Liecia ดูเหมือนจะรับรู้อะไรบางอย่างจากลักษณะที่ชัดเจนของฉันประกาศ นี้. ดวงตาของเธอถูกสั่นในความไม่สบายใจ ...... เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการ Liecia วิตก ฉันรู้ว่าเธอกำลังขาดจากความขัดแย้งที่เป็นไปได้กับอดีตที่เหนือกว่าของเธอเฟรดสีแดงที่เธอเคารพ แต่เราก็มาถึงจุดกลับไม่มี. 「 Poncho, Tomoe จัง คุณอาจปล่อยให้เราอยู่คนเดียวสักครู่? 」 (โซมะ) 「 Y-ใช่ใช่! 」 (Poncho) 「 U-เข้าใจ Nii-sama ...... ฉันออกจากไม่มี-sama ในมือของคุณ. '(Tomoe) หลังจากกล่าวคำเหล่านี้ทั้งสองคนออกจากห้องไป เพียง Liecia และฉันยังคงอยู่ในห้องพัก. แม้ในขณะที่มีเพียงเราสองคนห้องพักได้โดยไม่ต้องเงียบเสียงเดียวสำหรับค่อนข้างบางเวลา ดังนั้นผมยืนจากที่นั่งของฉันและเดินตรงไปยังเตียงตั้งอยู่ในมุมของห้องพัก. [2] และจากนั้นผมชี้ Liecia ที่จะมาและนั่งลงบน. Liecia ทำตามที่ฉันถามเธอไปและนั่งลงข้างๆแม้ว่าสถานการณ์ที่เป็นสาวสวยก็นั่งอยู่ข้างๆผมบนเตียงของฉันควรจะเป็นสถานการณ์ที่น่ารักบรรยากาศระหว่างเราหนัก ...... ความเงียบก็เป็นความเจ็บปวด. 「 ...... Liecia. '(โซมะ) 「 ...... ใช่」 ( Liecia) 「โปรดบอกฉันเกี่ยวกับเฟรดสีแดง. '(โซมะ) 「!? 」 (Liecia) Liecia มองที่ผมด้วยความสับสนบนใบหน้าของเธอ. 「คุณ ...... ยังคงต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง? 」 (Liecia) 「ไม่มัน ไม่ว่า. เนื่องจากเราได้มาถึงจุดนี้มันจะไม่เปลี่ยนแผน ... .. ผมแค่อยากจะรู้ว่าคนของตัวเอง Sincem ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมันฉันไม่สามารถมีการเผชิญหน้ากับเขาในลักษณะที่เหมาะสม. '(โซมะ) 「 ......... 」 (Liecia) Liecia เป็นบิตงงงวย แต่ในไม่ช้าเธอก็เริ่มที่จะแบ่งปันเรื่องราวบิตโดยบิต . 「ในฐานะที่เป็นบุคคลสาธารณะดยุคสีแดงเป็นนายทหารเป็นประวัติการณ์ทั้งในอดีตและปัจจุบัน มันอาจจะกล่าวได้ว่าข้างที่มีความแข็งแรงไม่ย่อท้อต่อสู้ของแต่ละบุคคลเป็น therianthrope สิงโตนอกจากนี้เขายังแสดงให้เห็นว่ามูลค่าที่แท้จริงของเขาเมื่อนำทหารของเขา ใน sieging หรือปกป้องปราสาทหรือในสนามรบเขาเป็นผู้บัญชาการที่ดีที่มีการจัดการที่จะดำเนินการทุกชนิดของการปฏิบัติหน้าที่แม้ในเวลาที่พระมหากษัตริย์ทั้งสองรุ่นที่ผ่านมาเขาเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับหน่วยด้านหลังเมื่อกองทัพถอนตัวและแม้จะมี การสูญเสียสงครามผมได้ยินมาว่าเขาได้รับหัวทั่วไปของศัตรู. '(Liecia) 「นั่นเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ ...... 」 (โซมะ) แม้ผ่านการต่อสู้ถอยเพียงโดยการป้องกันความเสียหายที่จะเป็นพันธมิตรอาจพิจารณาแล้วประสบความสำเร็จ แต่เขาก็สามารถที่จะสร้างความเจ็บปวดเช่นการสูญเสียอย่างรุนแรงต่อศัตรู นี้เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ นอกจากนี้ยังเป็นผู้นำของเขาเพิ่มขึ้นกองทัพถอยของศีลธรรมและอนุญาตให้พวกเขาเพื่อค้นหาสถานที่ที่พวกเขามีประสิทธิภาพอาจซุ่มโจมตีศัตรู นี้ทำให้ผมจำได้ว่าความสำเร็จของหนุ่มทาเคดะ Shingen ม [3] ผู้ดำเนินการจู่โจมเมื่อเขาถูกทิ้งไว้เป็นกองหลังในพ่อของเขา Nobutora ของกองทัพถอย. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

liecia เข้าหาผม ขณะหอบและมองผมด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างน่ากลัวก่อนที่เธอชี้ไปที่หน้าต่าง「ร้องออกมาดัง ๆ [ 1 ] ทั้งอาณาจักรอยู่ในความโกลาหล โดยแพร่กระจายข่าวลือว่า『โซมะที่ล่าสุดยกทัพไปหน้าสาม Dukes 』 ! 」 ( liecia )「 . . . . . . . โอ้ งั้นมันก็แค่นั่น 」 ( ต่อ )「ทำไมพูด " มันก็แค่นั่น " 」 ( liecia )เธอตกใจเพราะคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นฉันจึงลุกขึ้นยืนและเคาะ liecia ไหล่ .「ไม่ต้องห่วง ข่าวลือถูกขยายพันธุ์โดยเจตนา 」 ( ต่อ )「 ฮ่า ! 」 ( liecia ) ?liecia มองฉันด้วยดวงตาเบิกกว้าง ราวกับว่าเธอได้เห็นบางสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ「แล้วทำไม . . . . . . . คุณไม่ควรที่จะมีครอบนี้จนถึงวินาทีสุดท้าย ? คุณจะจบลงด้วยการให้ศัตรูโดยให้พวกเขาข้อมูลที่ไม่จำเป็น คุณรู้มั้ย ? 」 ( liecia )「ถ้าพวกเขาไม่ได้รับเชิญ แล้วผมจะเป็นคนที่จะเดือดร้อน ตั้งแต่นี้เป็นเวทีใหญ่ที่โชคชะตาของประเทศนี้ จะตัดสินใจ และทุกอนาคตนักแสดงและนักแสดงต้องยืนอยู่บนเวที 」 ( ต่อ )จะมีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นพร้อมกันในขั้นตอนนี้ยิ่งใหญ่ในปัจจุบัน และยังมีส่วนที่โชคจะเล่นบทบาท ฉันคิดว่าบางทีเราอาจจะไม่ถือเช่นงานเป็นครั้งที่ มันสร้างปัญหาให้ฉันถ้ามันเป็นนักแสดงหรือนักแสดงสำหรับการแสดงบนเวทีใหญ่สาย「ดังนั้น . . . . . . . นั่นหมายความว่าคุณมีความคิดบางอย่าง , ใช่มั้ย ? 」 ( liecia )liecia ดูเหมือนจะรับรู้อะไรจากลักษณะที่ชัดเจนของประกาศนี้แววตาของเธอสั่นในความไม่สบายใจ . . . . . . . เมื่อเร็วๆ นี้ liecia ได้รับกังวล ผมทราบว่าเธอถูกฉีกขาดจากความขัดแย้งที่เป็นไปได้กับเธออดีตอธิการจอร์จสีแดงที่เธอเคารพ อย่างไรก็ตาม เราได้ถึงจุดของกลับไม่มี「ปอนโช โทโมเอะ ชาน คุณอาจจะปล่อยให้เราอยู่ตามลำพังสักครู่ได้มั้ย ? 」 ( ต่อ )「ชะ . . ใช่ ใช่ 」 ( เสื้อกันฝน )「 u-understand . ดังนั้นท่าน . . . . . . . ฉันทิ้งนี่ซามะในมือของคุณ 」 ( โทโมเอะ )หลังจากพูดคำเหล่านี้ พวกเขาทั้งสองออกจากห้อง liecia เท่านั้นและฉันอยู่ในห้องแม้เมื่อมีเราแค่สองคนเท่านั้น ห้องเงียบไม่มีเสียงเดียวสำหรับค่อนข้างบางเวลา ดังนั้น ผมยืนจากที่นั่งของฉันและเดินไปยังเตียงที่ตั้งอยู่ในมุมห้อง [ 2 ] แล้วผมก็ชี้นิ้วบอกว่า liecia มาและนั่งลงบนliecia ทำตามที่ผมบอกเธอ และนั่งลงข้างๆฉันแม้ว่าสถานการณ์ที่สาวสวยนั่งข้างๆบนเตียงควรเป็นสถานการณ์ที่น่ารัก บรรยากาศระหว่างเรา มันหนัก . . . . . . . ความเงียบที่กำลังเจ็บปวด「 liecia 」 ( ต่อ ) . . . . . . .「 . . . . . . ใช่ ? 」 ( liecia )「โปรดบอกฉันเกี่ยวกับ จอร์จ คาร์ไมน์ 」 ( ต่อ )「 ! 」 ( liecia ) ?liecia มองฉันด้วยความสับสนบนใบหน้าของเธอ「คุณ . . . . . . . ยังอยากทำอะไร ? 」 ( liecia )「ไม่ใช่อย่างนั้น ตั้งแต่เราได้มาถึงจุดนี้ มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแผน . . . . . ฉันเพียงต้องการที่จะรู้ว่าคนที่ตัวเอง sincem ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน , ฉันไม่ได้พบกับเขาในลักษณะที่เหมาะสม 」 ( ต่อ )「」 ( liecia ) . . .liecia เป็นบิตงงงวย แต่เร็ว ๆนี้ เธอเริ่มที่จะแบ่งปันเรื่องราวทีละน้อย「เป็นบุคคลสาธารณะ ดยุคคาร์มีนเป็นทหารมาก่อนทั้งในอดีตและปัจจุบัน อาจกล่าวได้ว่า นอกจากมีความแข็งแกร่งกร้าวบุคคลต่อสู้อย่างสิงโต therianthrope เขายังแสดงให้เห็นคุณค่าของเขา เมื่อนำทหารของเขา ใน sieging หรือปกป้องปราสาท หรือในด้านการต่อสู้ เขาเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ที่จัดการแสดงทุกหน้าที่ แม้ในเวลาของกษัตริย์สองรุ่นก่อน เขาเป็นผู้รับผิดชอบในหน่วยหลัง เมื่อกองทัพถอนกำลัง และแม้จะแพ้สงคราม ข้าได้ยินว่าเขาได้ศัตรูทั่วไปคือ 」 ( liecia ) หัว「สุดยอด . . . . . . . 」 ( ต่อ )แม้ผ่านการต่อสู้นะครับ แค่ป้องกันความเสียหายที่พันธมิตรจะได้ถือเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม เขาก็สามารถลงโทษรุนแรงเช่นการสูญเสียให้กับศัตรู นี่มันน่าทึ่งจริงๆ นอกจากนี้ ผู้นำของเขาเพิ่มขึ้นถอยทัพของศีลธรรม และอนุญาตให้พวกเขาเพื่อค้นหาสถานที่ที่พวกเขาสามารถมีประสิทธิภาพการซุ่มโจมตีศัตรู นี้ทำให้ผมนึกถึงเพลงของเด็กทาเคดะ ชินเก็น [ 3 ] ที่ได้ทำการจู่โจมเมื่อเขาซ้ายเป็นการ์ดด้านหลังของพระบิดา nobutora กองทัพถอย [ 5 ]