ตั้งแต่ปี 2015 ประเทศไทยของเราจะต้องเข้าเป็นส่วนหนึ่งของ AEC หรือ Asean Economic Communityอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพื่อพัฒนาประเทศต่างๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ให้เข้มแข็งในทุกด้าน โดยเฉพาะทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และการแลกเปลี่ยนแรงงานระหว่างกัน
ประเทศในกลุ่มประชาคมอาเซียน มีอยู่ 6 ประเทศใน 10ประเทศที่มีจุดเด่นในด้านต่างๆ รับหน้าเสื่อเป็นหัวเรือใหญ่ในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจในทุกด้านของภูมิภาค พม่า รับผิดชอบด้านสาขาเกษตรและประมงมาเลเซีย รับผิดชอบสาขาผลิตภัณฑ์ยางและสาขาสิ่งทอ อินโดนีเซีย รับผิดชอบสาขาภาพยนตร์และสาขาผลิตภัณฑ์ไม้ ฟิลิปปินส์ สาขาอิเล็กทรอนิกส์ สิงคโปร์ สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศและสาขาสุขภาพ และประเทศไทย รับผิดชอบด้านสาขาการท่องเที่ยวและสาขาการบิน เนื่องจากมีชัยภูมิอยู่ตรงกลางภูมิภาคพอดิบพอดี นั่นหมายถึง แรงงานในประเทศต่างๆ ของภูมิภาคอาเซียน สามารถเดินทางไปมาหาสู่และทำงานในประเทศเหล่านี้ได้อย่างอิสระเสรี เปรียบเหมือนเป็นประเทศเดียวกัน ซึ่งสิ่งที่สำคัญอย่างมากคือเรื่องของการสื่อสาร ที่ทุกคนจะพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางในการติดต่อสื่อสารระหว่างกัน ดังนั้นใครที่มีความรู้ด้านภาษาอังกฤษ จะมีความได้เปรียบอย่างมาก
ข้อได้เปรียบของคนที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดี สามารถเดินทางไปทำงานยังประเทศต่างๆ ในละแวกอาเซียนได้อย่างเสรี โดยเฉพาะอาชีพในกลุ่มอุตสาหกรรมซอร์ฟแวร์ ซึ่งมีประเทศสิงคโปร์เป็นหัวหอกหลักในการขับเคลื่อน จริงๆ แล้วคนไทยเก่งเรื่องซอร์ฟแวร์ แต่ปัจจุบันได้ค่าแรงถูกมากกว่าต่างชาติ สิงคโปร์จึงเป็นตลาดที่น่าสนใจสำหรับแรงงานไทยในด้านซอร์ฟแวร์
ภาษาอังกฤษไม่ใช่แค่สำคัญสำหรับการไปทำงานต่างประเทศเท่านั้น แต่แม้กระทั่งทำงานในประเทศไทยก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน เนื่องจากจะมีคนอาเซียน เข้ามาอยู่ในไทยมากมายไปหมด และมักจะพูดภาษาไทยไม่ค่อยได้ แต่จะใช้ภาษาอังกฤษ เพราะ AEC มีมาตรฐานว่าจะใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางใน AEC และ ป้ายต่างๆ หนังสือพิมพ์ สื่อต่างๆ จะมีภาษาอังกฤษมากขึ้น
แต่สิ่งที่คนไทยต้องยอมรับกันอย่างไม่อาจปฏิเสธได้เลย คือ ประสิทธิภาพและประสิทธิผลของการศึกษาภาษาอังกฤษในประเทศไทย ยังไม่อาจเทียบได้เลยกับประเทศมาเลเซีย สิงคโปร์ หรือฟิลิปปินส์ คนไทยแม้จะรู้ภาษาอังกฤษ แต่ยังขาดทักษะในการสื่อสาร พูดง่ายๆ ก็คือ สถาบันการศึกษาในประเทศไทย สอนให้เด็กท่องจำภาษาอังกฤษเพื่อสอบมากกว่าการนำไปใช้จริง
ที่น่าเป็นห่วงสำหรับแรงงานไทยคือหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานของประเทศไทย กลับลดเวลาเรียนภาษาอังกฤษลง แถมข้อสอบภาษาอังกฤษของประเทศไทย ยังคงเป็นแบบเลือกตอบ ซึ่งเป็นการสอบแบบท่องจำมากกว่าการที่จะได้ใช้ความคิด ฝึกทักษะการเขียน การอ่าน การพูด การฟัง เรียกว่าทักษะทุกด้านของภาษาอังกฤษสำหรับคนไทยนั้นอ่อนมาก
แต่เมื่อกลุ่มอาเซียนกำหนดให้ภาษาอังกฤษเป็น ภาษาทำงาน เราจึงต้องเข้าใจให้ถ่องแท้ตามความหมายของคำว่า ภาษาทำงาน ของทุกคนในอาเซียน เพราะฉะนั้น การเตรียมความพร้อมเพื่อรองรับสถานการณ์การเข้าสู่ประชาคมอาเซียนในการสื่อสารโดยใช้ภาษาอังกฤษทุกคนต้องเรียนรู้และใช้ภาษาอังกฤษให้ได้ทั้งสิ้น ตั้งแต่นายกรัฐมนตรี ไปจนถึงเกษตรกรชาวไร่ชาวนาชาวบ้านทั่วไป