Our study differs from the earlier

Our study differs from the earlier study by Sulaiman, et al., in that, while they split their sample on the basis of ownership (Japanese vs. local), we disaggregated the companies by sectors: industrial vs. service. We did this for two reasons. The first is contextual: By law, foreigners in Dubai cannot own 50% or more of a company unless that company is located in the free zones.8 Thus it is just not possible to differentiate between nonlocal and local companies in Dubai.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้โดย Sulaiman, et al. ที่ ในขณะที่พวกเขาแยกตัวอย่างของพวกเขาบนพื้นฐานของความเป็นเจ้าของ (ภาษาญี่ปุ่นเทียบกับท้องถิ่น), เรา disaggregated บริษัทตามภาค: อุตสาหกรรมเทียบกับบริการ เราสามารถทำได้ด้วยเหตุผลสองประการ แรกคือบริบท: กฎหมาย ชาวต่างชาติในดูไบไม่สามารถเป็นเจ้าของ 50% หรือมากกว่าของบริษัทเว้นแต่บริษัทที่อยู่ใน zones.8 ฟรีดังนี้จึงไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่าง nonlocal และภายในประเทศดูไบได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

. การศึกษาของเราแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้โดยสุไลมาน, et al, ในขณะที่พวกเขาแยกตัวอย่างของพวกเขาบนพื้นฐานของความเป็นเจ้าของ (ญี่ปุ่นกับท้องถิ่น) เราแยก บริษัท โดยภาค: อุตสาหกรรมบริการกับ เราทำอย่างนี้ด้วยเหตุผลสองประการ ที่แรกก็คือบริบท: ตามกฎหมายชาวต่างชาติในดูไบไม่สามารถเป็นเจ้าของ 50% หรือมากกว่าของ บริษัท เว้นแต่ บริษัท ที่ตั้งอยู่ใน zones.8 ฟรีดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกความแตกต่างระหว่าง บริษัท ต่างแดนและระดับท้องถิ่นในดูไบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาของเราแตกต่างจากก่อนหน้านี้การศึกษาโดยสุไลมาน , et al . , ในที่ขณะที่พวกเขาแบ่งตัวอย่างของพวกเขาบนพื้นฐานของการเป็นเจ้าของ ( ญี่ปุ่นกับท้องถิ่น เรา disaggregated บริษัท โดยภาคอุตสาหกรรมและบริการ เราทำนี้สำหรับสองเหตุผล ครั้งแรกเป็นบริบท : โดยกฎหมายชาวต่างชาติในดูไบไม่สามารถเป็นเจ้าของ 50% หรือมากกว่าของบริษัท ถ้าบริษัทนั้นตั้งอยู่ในเขตฟรี8 ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกความแตกต่างระหว่าง บริษัท ท้องถิ่นและต่างถิ่นในดูไบ