1. Word selection. I’ll never forge

1. Word selection. I’ll never forget when my 10th grade creative writing teacher praised a piece that I had written about giving my dog a bath. He loved that I chose the verb “scurried” and the phrase “dime-sized portion” and told me that I had a knack for choosing the exact right word/phrase at the right time. That has stuck with me, and I’ve made it a personal challenge to pinpoint the precise word I need and not settle for a workable but blah impostor. Thanks Mr. I!
2. Creativity. Yes, I have a vivid imagination, but sticking to the word theme, I like to make up words (particularly if silly puns are involved — hi Scarlett!) or just put them together in a way that no one else has. An example? “Workable but blah” above. It may not be grammatically correct, but I think it works.
My writer’s license is a broad one because I feel that the language is mine to play with, and if it gets my point across, well, a little grammar slide every now and again isn’t going to put in me in Writers’ Purgatory (not for too long, anyway).
By the way, I word-play in Italian now too, at least in speech. Last night I told P he is “ossoso” (oh-SOH-soh) which is my made-up Italian word for “bony.” You see, “osso” is bone, and “oso” is a common adjective ending in Italian (e.g., vento = wind; ventoso = windy). The real Italian word is “ossuto” but doesn’t “ossoso” just roll off your tongue?
3. Unpretentious/honest. I write like I’m talking to you, and I’ve had many people tell me how much they enjoy reading my emails and letters because of this. So I have to think I’m doing something “write.” Hah! Seriously though, these two concepts go together for me personally because being unpretentious *is* honest for me — that’s just the way I am whether I’m writing or not.
One of my favorite college professors, a Virginia Woolf scholar which only made her even cooler in my mind, wrote on one of my papers that “the reader feels like she’s in good hands.” I didn’t really get it at the time, but I knew it was a good thing and I’ve never forgotten it. I always want my readers to feel that, and so that’s what I try to achieve.
4. Organized and logical progression. Who would have thought that going to law school would have made me a better writer? I joke with people that they actually tried to beat all the good writing habits out of me, but of course that’s not (entirely) true. In reality, I learned to deeply analyze issues from every angle, look for holes at every turn, and then exploit tiny cracks in logic and make them seem like huge gaps. I also learned to present arguments one baby step at a time, spelling out for the reader exactly what you want him to know when you want him to know it.
When I put it that way, it almost makes sense that writers take a turn through law school, doesn’t it? Well, that’s because I’m conveniently leaving out the rest, but I do think it helped me to organize my thoughts and present them in a way that makes sense — crucial for any writer.
5. Passion for the written word. I’m blessed to be the kind of person who can do a lot of things pretty well, but in order for me to really succeed at something, I have to enjoy it. Or, to paraphrase Dicky Fox in Jerry Maguire: if my heart’s not in it, my head doesn’t matter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 เลือกคำ ฉันไม่เคยจะลืมเมื่ออาจารย์เขียนเชิงสร้างสรรค์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 10 ได้รับการยกย่องเป็นชิ้นที่ผมได้เขียนเกี่ยวกับการให้สุนัขอาบน้ำ รักที่ฉันเลือกคำกริยาที่ "scurried" และวลี "ขนาดขนาดส่วน" และบอกฉันว่า ฉันมีพรสวรรค์ในการเลือกขวาคำ/วลีที่ถูกเวลา ที่มีติดอยู่กับฉัน และฉันได้ทำให้ความท้าทายส่วนบุคคลเพื่อระบุคำแม่นยำฉันต้องการ และไม่ชำระสำหรับการปลอมแปลงที่สามารถทำงานได้ แต่ blah ขอบคุณนายฉัน2. ความคิดสร้างสรรค์ ใช่ ฉันมีจินตนาการที่สดใส แต่เกาะรูปแบบ word ชอบให้คำ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเกี่ยวข้องเขียนโง่ — สวัสดี สการ์เลตต์!) หรือเพียงแค่เอามารวมกันในลักษณะที่ไม่มีใคร ตัวอย่าง "สามารถทำงานได้ แต่ blah" ข้างต้นนี้ มันอาจไม่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ แต่ผมคิดว่า มันทำงานอนุญาตให้ใช้สิทธิของเขียนเป็นหนึ่งสิ่ง เพราะผมรู้สึกว่า เป็นภาษาของผมจะเล่นกับ และหากได้รับของฉันจุดข้าม ดี ภาพนิ่งไวยากรณ์น้อยทุกขณะนี้แล้วอีกไม่ได้ไปใส่ในตัวฉันในนรกนักเขียน (ไม่นานเกินไป ต่อไป)โดยวิธีการ ฉันคำเล่นในอิตาลีตอนนี้เกินไป น้อยในการพูด เมื่อคืนผมบอก P เขาเป็น "ossoso" (โอ้-SOH-soh) ซึ่งเป็นคำอิตาเลียนของฉันขึ้นสำหรับ "หลุด" คุณเห็น "ผจญภัย" กระดูก และ "อ่างอาบ" เป็นคุณศัพท์ที่มีทั่วไปในอิตาลี (เช่น vento =ลม ventoso =ลม) คำจริงอิตาลีเป็น "ossuto" แต่ไม่ "ossoso" เพียงม้วนปิดลิ้นของคุณ3. ไม่โอ้อวด/ซื่อสัตย์ ผมเขียนเหมือนผมพูดกับคุณ และผมเคยมีหลายคนบอกว่า พวกเขาสนุกกับการอ่านอีเมล์และจดหมายของฉันเพราะเหตุนี้ เพื่อให้มีการคิด ทำสิ่งที่ "เขียน" -เป็น อย่างจริงจังแม้ว่า สองแนวคิดเหล่านี้ไปด้วยกันสำหรับผมเองเนื่องจากมีการโอ้อวด * คือ * ซื่อสัตย์ฉัน — อย่างนี้ผมว่าผมเขียน หรือไม่ชื่นอาจารย์ นักวิชาการเวอร์จิเนียวูลฟ์ซึ่งเท่านั้น ทำให้เธอเย็นสบายแม้ในใจฉัน หนึ่งเขียนในเอกสารที่ "อ่านรู้สึกเหมือนเธออยู่ในการดูแลที่ดี" อย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ได้จริง ๆ เลยในเวลา แต่ฉันรู้ว่า มันเป็นสิ่งดี และฉันไม่เคยลืมมัน ฉันต้องผู้อ่านของฉันรู้สึกที่เสมอ และเพื่อ ให้เป็นสิ่งที่ฉันพยายามที่จะบรรลุ4. จัด และตรรกะความก้าวหน้า ใครจะคิดว่า ไปโรงเรียนกฎหมายจะทำให้ฉันเป็นนักเขียนที่ดี ผมตลกกับคนที่ พวกเขาพยายามที่จะเอาชนะนิสัยดีเขียนทั้งหมดออกจากฉันจริง แต่แน่นอนที่ไม่จริง (ทั้งหมด) ในความเป็นจริง ผมได้เรียนรู้อย่างลึกซึ้งวิเคราะห์ปัญหาจากทุกมุม มองหารูที่เปิดทุก แล้ว ทำลายรอยแตกเล็ก ๆ ในตรรกะ และทำให้ดูเหมือนช่องว่างขนาดใหญ่ ฉันยังได้เรียนรู้ขั้นตอนเด็กหนึ่งอาร์กิวเมนต์ปัจจุบันครั้ง สะกดออกสำหรับผู้อ่านสิ่งที่คุณต้องให้เขารู้ว่าเมื่อคุณต้องการให้เขารู้ว่าWhen I put it that way, it almost makes sense that writers take a turn through law school, doesn’t it? Well, that’s because I’m conveniently leaving out the rest, but I do think it helped me to organize my thoughts and present them in a way that makes sense — crucial for any writer.5. Passion for the written word. I’m blessed to be the kind of person who can do a lot of things pretty well, but in order for me to really succeed at something, I have to enjoy it. Or, to paraphrase Dicky Fox in Jerry Maguire: if my heart’s not in it, my head doesn’t matter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. เลือกคำที่ ฉันจะไม่ลืมเมื่อ 10 คะแนนครูการเขียนเชิงสร้างสรรค์ของฉันยกย่องชิ้นที่ผมได้เขียนเกี่ยวกับการให้สุนัขของฉันอาบน้ำ เขารักที่ฉันเลือกคำกริยา "scurried" และวลีที่ว่า "ส่วนเล็กน้อยขนาด" และบอกผมว่าผมมีความสามารถพิเศษในการเลือกที่แน่นอนขวาคำ / วลีในเวลาที่เหมาะสม ที่ได้ติดอยู่กับฉันและฉันได้ทำให้มันเป็นความท้าทายที่ส่วนบุคคลที่จะหาคำที่แม่นยำที่ฉันต้องการและไม่ได้ชำระสำหรับใช้การได้ แต่ blah ต้มตุ๋น ขอขอบคุณนายฉัน!
2 ความคิดสร้างสรรค์ ใช่ฉันมีจินตนาการสดใส แต่ติดกับรูปแบบของคำว่าผมชอบที่จะให้ขึ้นคำ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเล่นโง่มีส่วนร่วม - Hi! คาร์เลตต์) หรือเพียงแค่ใส่พวกเขาร่วมกันในทางที่ไม่มีใครมี ตัวอย่าง? "สามารถทำงานได้ แต่ blah" ดังกล่าวข้างต้น มันอาจจะไม่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ แต่ฉันคิดว่ามันทำงาน.
ใบอนุญาตนักเขียนของฉันเป็นหนึ่งในวงกว้างเพราะผมรู้สึกว่าภาษาที่เป็นของฉันในการเล่นด้วยและถ้าได้รับจุดของฉันข้ามดีสไลด์ไวยากรณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกครั้งคราว ไม่ได้ไปใส่ในตัวผมในนรกของนักเขียน (ไม่นานเกินไปแล้ว).
โดยวิธีการที่ผมเล่นคำในภาษาอิตาลีตอนนี้เกินไปอย่างน้อยในการพูด เมื่อคืนผมบอก P เขาคือ "ossoso" (Oh-SOH-Soh) ซึ่งเป็นคำภาษาอิตาเลียนของฉันทำขึ้นสำหรับ "กระดูก." คุณเห็น "Osso" เป็นกระดูกและ "OSO" เป็นคำคุณศัพท์ที่พบบ่อยสิ้นสุดในอิตาลี (เช่น Vento = ลม Ventoso = ลมแรง) คำภาษาอิตาลีที่แท้จริงคือ "ossuto" แต่ไม่ได้ "ossoso" เพียงแค่ม้วนออกลิ้นของคุณ?
3 ไม่โอ้อวด / ซื่อสัตย์ ผมเขียนเหมือนฉันพูดคุยกับคุณและฉันได้มีหลาย ๆ คนบอกฉันว่าพวกเขาสนุกกับการอ่านอีเมลและจดหมายเพราะเรื่องนี้ของฉัน ดังนั้นผมจึงต้องคิดว่าฉันทำอะไร "เขียน." ฮะ! อย่างจริงจังแม้ว่าทั้งสองแนวคิดไปด้วยกันสำหรับผมเพราะเป็นโอ้อวด * เป็น * เที่ยงตรงสำหรับฉัน -. ว่าเป็นเพียงวิธีที่ผมว่าผมเขียนหรือไม่
หนึ่งในอาจารย์วิทยาลัยที่ชื่นชอบเป็นนักวิชาการที่เวอร์จิเนียวูล์ฟซึ่งทำให้เธอ เย็นในใจของฉันเขียนบนหนึ่งในเอกสารของฉันที่ "ผู้อ่านรู้สึกเหมือนเธออยู่ในมือที่ดี." ฉันไม่ได้จริงๆได้รับมันในเวลานั้น แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดีและฉันไม่เคยลืม . ฉันมักจะต้องการให้ผู้อ่านของฉันที่จะรู้สึกว่าและนั่นคือสิ่งที่ผมพยายามที่จะบรรลุ.
4 ความคืบหน้าการจัดระเบียบและตรรกะ ใครจะมีความคิดว่าจะไปโรงเรียนกฎหมายจะได้ทำให้ฉันเป็นนักเขียนที่ดีขึ้นหรือไม่ ฉันตลกกับคนที่พวกเขาจริง ๆ พยายามที่จะชนะทั้งหมดนิสัยการเขียนที่ดีออกจากฉัน แต่แน่นอนว่าไม่ใช่ (ทั้งหมด) ที่แท้จริง ในความเป็นจริงผมได้เรียนรู้อย่างลึกซึ้งในการวิเคราะห์ปัญหาจากทุกมุมมองหลุมที่เปิดทุกและจากนั้นใช้ประโยชน์จากรอยแตกเล็ก ๆ ในตรรกะและทำให้พวกเขาดูเหมือนช่องว่างขนาดใหญ่ ผมยังได้เรียนรู้ที่จะนำเสนอข้อโต้แย้งขั้นตอนทารกคนหนึ่งในเวลาที่สะกดออกสำหรับผู้อ่านสิ่งที่คุณต้องการให้เขารู้ว่าเมื่อคุณต้องการให้เขารู้ว่ามัน.
เมื่อฉันใส่มันเป็นอย่างนั้นมันเกือบจะทำให้รู้สึกว่านักเขียนจะเปิดผ่าน โรงเรียนกฎหมายไม่ได้หรือไม่ ดีว่าเป็นเพราะฉันสะดวกออกจากส่วนที่เหลือ แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะช่วยให้ผมจัดระเบียบความคิดของฉันและปัจจุบันพวกเขาในทางที่ทำให้ความรู้สึก -. สิ่งสำคัญสำหรับนักเขียน
5 ความหลงใหลในการเขียนคำ ฉันมีความสุขที่จะเป็นประเภทของบุคคลที่สามารถทำสิ่งต่างๆมากมายสวยดี แต่ในการสั่งซื้อสำหรับฉันจริงๆประสบความสำเร็จในสิ่งที่ผมต้องสนุกกับมัน หรือถอดความ Dicky ฟ็อกซ์ใน Jerry Maguire: ถ้าหัวใจของฉันไม่ได้อยู่ในนั้นหัวของฉันไม่สำคัญ