This story happened a long time ago

This story happened a long time ago, somewhere in Europe, in the middle of a bitter winter. There was a terrible famine throughout the land. In the villages, people were so hungry that each family kept their food hidden away, so that no one else would be able to find it. They hardly spoke to each other, and if any food were found, they fought over it.

One day, a poor traveler arrived in a village and set up his tent by the side of the road. He had with him a large pot, a wooden spoon, and a stone.

“You can’t stay here,” said the villagers. “There’s no food for you!” And they raced back to their houses to make sure no one would steal their food while they were away.

“That doesn’t matter,” said the stranger. “I have everything I need.”

He gathered sticks and built a fire in the middle of the main square. Then he placed his pot on the fire and added some water. He glanced around and noticed that he was being watched from every window and every doorway. He smiled with satisfaction as the steam rose from the pot. Next, he took an ordinary stone from his pocket, which he carefully placed in the pot. He stirred the soup and waited patiently for it to boil.

By this time, the villagers were full of curiosity. Several of them had gathered around the pot. “What are you making?” they asked.

“Stone soup,” replied the man. “It smells good, doesn’t it?” And he sniffed the soup and smiled in anticipation. “Of course, a little salt and pepper would really help the flavor.”

“I think I could find some salt and pepper,” said one of the women, and she ran to her house to fetch the salt and pepper to add to the soup.

“How tasty it would be with a piece of garlic,” said the traveler.

“I might have a tiny piece of garlic,” said another villager.

“If we only had some potatoes, too, then it would really be delicious,” said the stranger.

“I’ll get you some potatoes,” said a man from the village and rushed home to fetch some.

Soon the rumor had spread around the whole village. Someone was making a delicious soup with a special stone. People came from every house to smell the bubbling soup, and each of them brought a special ingredient to make the soup taste even better. They were so hungry, and the soup smelled so good.


“It must be that special stone,” they said.

Finally, the man declared that the soup was ready, and it was time to eat. The villagers each brought a dish, and there was plenty of food for everyone. They talked and laughed, and for a while they forgot the famine and the cold. Even long after the famine had ended, people still remembered that night and the finest soup they had ever tasted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องนี้เกิดขึ้นนานมาแล้ว บางแห่งในยุโรป ในกลางฤดูหนาวขม ความอดอยากกลัวทั่วแผ่นดินได้ มีบริการอาหารคนหิวว่า แต่ละตระกูลเก็บอาหารของพวกเขาซ่อนตัวอยู่ เพื่อให้ไม่มีใครจะสามารถหาได้ในหมู่บ้าน พวกเขาแทบไม่พูดกัน และหากพบอาหารใด ๆ พวกเขาต่อสู้มัน วันหนึ่ง เดินจนมาถึงในหมู่บ้าน และตั้งเต็นท์ของเขาข้างถนน เขากับเขาหม้อใหญ่ ช้อนไม้ และหิน "คุณไม่สามารถเข้าพักที่นี่ กล่าวว่า ชาวบ้าน "มีไม่มีอาหารสำหรับคุณ" และพวกเขาวิ่งกลับไปที่บ้านของพวกเขาให้แน่ใจว่า ไม่มีใครจะขโมยอาหารของพวกเขาขณะที่พวกเขาออกไป "ที่ไม่ได้เรื่อง กล่าวว่า คนแปลกหน้า "ฉันมีทุกอย่างที่ต้องการ" เขารวบรวมไม้ และสร้างไฟกลางจตุรัส จากนั้นเขาไว้เขาหม้อบนไฟ และเพิ่มน้ำ เขา glanced รอบ ๆ และสังเกตเห็นว่า เขาก็กำลังเฝ้าดูจากหน้าต่างทุกหน้าต่างและประตูทุก ยิ้ม ด้วยความพึงพอใจเป็นไอเพิ่มขึ้นจากหม้อ ถัดไป เขาเอาหินเป็นสามัญจากกระเป๋าของเขา ซึ่งเขาวางไว้ในหม้ออย่างระมัดระวัง เขากวนน้ำซุป และอดทนรอให้เดือดโดยเวลานี้ ชาวบ้านเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลายของพวกเขาได้รวมตัวกันรอบหม้อ "สิ่งที่คุณทำ" พวกเขาถาม"หินซุป ตอบคน "มันมีกลิ่นดี ไม่ได้" และเขา sniffed น้ำซุป และยิ้มในความคาดหมาย "แน่นอน เกลือและพริกไทยเล็กน้อยจริง ๆ จะช่วยรสชาติ"ผมคิดว่า ผมสามารถหาบางเกลือและพริกไทย กล่าวว่า ผู้หญิงอย่างใดอย่างหนึ่ง และเธอวิ่งไปบ้านของเธอเพื่อดึงเกลือและพริกไทยเพื่อเพิ่มน้ำซุป "อร่อยอย่างไรมันจะ มีชิ้นส่วนของกระเทียม กล่าวว่า นักท่องเที่ยว "ฉันอาจมีชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของกระเทียม กล่าวว่า ชาวบ้านอีก "ถ้าเรามีบางอย่างมันฝรั่งเท่านั้น เกินไป แล้วมันจริง ๆ จะอร่อย กล่าวว่า คนแปลกหน้า "ฉันจะได้รับคุณมันฝรั่งบาง กล่าวว่า คนจากหมู่บ้านและบ้านเร่งรีบจะนำมาใช้บางส่วน เร็ว ๆ นี้ ข่าวลือได้กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้าน คนทำน้ำหินพิเศษซุปอร่อย คนมาจากทุกบ้านกลิ่นซุป bubbling และแต่ละคนนำมาเป็นส่วนผสมพิเศษเพื่อทำให้น้ำซุปรสชาติดียิ่ง พวกเขามีความหิวกระหาย และน้ำซุปกลิ่นดี พวกเขากล่าวว่า "มันต้องเป็นหินที่พิเศษ ในที่สุด คนที่ประกาศว่า น้ำซุปพร้อม และก็ได้เวลากิน นำชาวบ้านแต่ละจาน และมีร้านอาหารสำหรับทุกคน พวกเขาได้พูดคุย และหัวเราะ และในขณะที่พวกเขาลืมความอดอยากและความเย็น แม้นานหลังจากมีการสิ้นสุดความอดอยาก ท่านยังคงจำได้ว่า กลางคืนและน้ำซุปที่ดีที่สุดพวกเขาได้เคยลิ้มรส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้วอยู่ที่ไหนสักแห่งในยุโรปในช่วงกลางของฤดูหนาวที่มีรสขม มีความอดอยากสาหัสทั่วแผ่นดิน ในหมู่บ้านคนหิวเพื่อให้แต่ละครอบครัวเก็บไว้อาหารของพวกเขาซ่อนตัวอยู่เพื่อที่ว่าไม่มีใครจะสามารถที่จะหาได้ พวกเขาแทบจะไม่ได้พูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ และถ้าอาหารใด ๆ พบพวกเขาต่อสู้มากกว่านั้น.

วันหนึ่งเป็นนักท่องเที่ยวที่ไม่ดีเข้ามาในหมู่บ้านและการตั้งค่าเต็นท์ของเขาโดยด้านข้างของถนน เขามีกับเขาหม้อขนาดใหญ่, ช้อนไม้และหิน.

"คุณไม่สามารถอยู่ที่นี่" ชาวบ้านกล่าวว่า "มีอาหารไม่ได้สำหรับคุณ!" และพวกเขาวิ่งกลับไปที่บ้านของพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครจะขโมยอาหารของพวกเขาขณะที่พวกเขาออกไป.

"นั่นไม่สำคัญ" คนแปลกหน้ากล่าวว่า "ผมมีทุกอย่างที่ฉันต้องการ."

เขาเก็บฟืนและสร้างไฟในช่วงกลางของตารางหลัก จากนั้นเขาก็วางหม้อของเขาในไฟและเพิ่มน้ำบางส่วน เขามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นว่าเขากำลังถูกจับตามองจากทุกหน้าต่างและประตูทุก เขายิ้มด้วยความพึงพอใจเป็นไอน้ำเพิ่มขึ้นจากหม้อ ถัดไปเขาเอาหินสามัญจากกระเป๋าของเขาซึ่งเขาอยู่อย่างระมัดระวังในหม้อ เขาขยับซุปและรอคอยอย่างอดทนให้มันต้ม.

โดยขณะนี้ชาวบ้านได้เต็มรูปแบบของการอยากรู้อยากเห็น หลายของพวกเขาได้รวมตัวกันรอบหม้อ "สิ่งที่คุณทำ?" พวกเขาถาม.

"ซุปก้อนหิน" ชายคนนั้นตอบว่า "มันมีกลิ่นที่ดีไม่ได้หรือไม่" และเขาดมกลิ่นน้ำซุปและยิ้มในความคาดหมาย "แน่นอนเกลือเล็กน้อยและพริกไทยจริงๆจะช่วยให้รสชาติ."

"ผมคิดว่าผมสามารถหาบางเกลือและพริกไทย" กล่าวว่าผู้หญิงคนหนึ่งและเธอก็วิ่งไปที่บ้านของเธอสามารถดึงข้อมูลเกลือและพริกไทยเพื่อเพิ่ม ซุป.

"วิธีอร่อยมันจะมีชิ้นส่วนของกระเทียม" เดินทางกล่าวว่า.

"ผมอาจจะมีชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของกระเทียม" ชาวบ้านอีกคนหนึ่งว่า.

"ถ้าเรามีเพียงมันฝรั่งบางเกินไปแล้วจริงๆมันจะอร่อย "กล่าวว่าคนแปลกหน้า.

" ฉันจะรับคุณมันฝรั่งบางอย่าง "ชายคนหนึ่งจากหมู่บ้านดังกล่าวและรีบกลับบ้านสามารถดึงข้อมูลบางส่วน.

เร็ว ๆ นี้ข่าวลือก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้าน มีคนมาทำน้ำซุปอร่อยด้วยหินพิเศษ คนมาจากบ้านทุกหลังจะได้กลิ่นน้ำซุปเดือดและแต่ละของพวกเขานำมาเป็นส่วนผสมพิเศษที่จะทำให้รสชาติน้ำซุปที่ดียิ่งขึ้น พวกเขาหิวมากและน้ำซุปกลิ่นดีดังนั้น.


"มันจะต้องเป็นไปได้ว่าหินพิเศษ" พวกเขากล่าวว่า.

สุดท้ายคนที่ประกาศว่าน้ำซุปก็พร้อมและมันก็ถึงเวลาที่จะกิน ชาวบ้านแต่ละคนนำจานและมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารสำหรับทุกคน พวกเขาพูดคุยและหัวเราะและในขณะที่พวกเขาลืมความอดอยากและความหนาวเย็น แม้นานหลังจากอดอยากได้สิ้นสุดลงคนยังคงจำได้ว่าคืนและน้ำซุปที่ดีที่สุดที่พวกเขาเคยลิ้มรส