followed by the gradual increase up

followed by the gradual increase up to day 10. For PBC, it was not detected within the first 2 days. After 2 days of storage, the rapid growth of PBC was noticeable and PBC was higher than TVC, indi- cating that psychrophilic bacteria was dominant and more likely became the major cause in the spoilage of emulsion sausages. TVC over than 5 log CFU/g indicates the deterioration and unacceptance of meat products (Stannard, 1997). Thus, shelf-life of broadhead catfish emulsion sausages was approximately 10e12 days based on the limit for TVC and PBC. Similar result was also reported for the cooked catfish sausage added with catfish bone hydrolysate (CBH) at different concentrations (0.5e2.0 g/100 g) during storage at room temperature (Ren, Ma, & Chu, 2011). The addition of CBH with concentration of 1.5e2.0 g/100 g could retard microbial growth when compared with other treatments (p < 0.05) (Ren et al., 2011). Traditionally, ingredients including nitrite and spices (garlic, onion, curmin, pepper, e.g.) are used to preserve sausage quality owing to their antibacterial activity (Panpipat & Yongsawatdigul, 2008; Rahman, Al-Waili, Guizani, & Kasapis, 2007). Essential oils and phenolic compounds from plant extracts could delay the prolifer- ation of aerobic plate counts and could extend the shelf-life of products. Incorporation of tannic acid and kiam wood extract was reported to extend the shelf-life of striped catfish sausages (Maqsood & Benjakul, 2013). For PBC, the lower count was observed in sample added with 3 g/100 g SRPH during 4e6 days and 10e12 days, compared with others. However, there was no difference in PBC between samples added with 1 g/100 g and 3 g/100 g SRPH at the end of storage (p > 0.05). It has been reported that some pep- tides exhibited antimicrobial activity (Ren et al., 2011; Song, Wei, Luo, & Wang, 2012). However, SRPH generally could not effec- tively extend the shelf-life of broadhead catfish emulsion sausage. Therefore the preservative or antimicrobial substances may be needed.
3.2.3. Changes in textural properties
Changes in textural properties of the cooked fish emulsion sausages during the storage are shown in Table 2. The addition of SRPH at all levels increased hardness, chewiness and resilience of the samples (p < 0.05). However, it showed no impact on springi- ness of samples (p > 0.05). The addition of SRPH could increase cohesiveness at day 0 of storage, but there was no difference in cohesiveness amongst all samples during the storage (p > 0.05). Amongst all samples containing SRPH at various levels (0.5e3 g/ 100 g), there was no difference in force required to compress sample to attain a given deformation (hardness), capability in breaking down the internal structure (cohesiveness) and the required energy to chew the sample to the point required for

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามการเพิ่มขึ้นถึง 10 วัน สำหรับ PBC มันไม่พบภายใน 2 วันแรก หลังจาก 2 วันของการจัดเก็บ การเติบโตอย่างรวดเร็วของ PBC เห็นได้ชัด และ PBC ได้สูงกว่า TVC, indi-cating ว่า แบคทีเรีย psychrophilic หลัก และเพิ่มเติมอาจจะเป็นสาเหตุสำคัญในการเน่าเสียของไส้กรอกอิมัลชัน TVC เหนือกว่าล็อก 5 CFU/g บ่งชี้การเสื่อมสภาพและ unacceptance ของผลิตภัณฑ์เนื้อ (Stannard, 1997) ดังนั้น อายุของไส้กรอกอิมัลชันปลาดุกอุยคือ ประมาณ 10e12 วันตามขีดจำกัดสำหรับ TVC และ PBC ยังมีรายงานผลคล้ายสำหรับไส้กรอกปลาดุกสุกเพิ่มกับปลากระดูกด้วย (CBH) ที่ความเข้มข้นแตกต่างกัน (0.5e2.0 g/100 g) ระหว่างการเก็บรักษาที่อุณหภูมิห้อง (เร็น Ma, & ชู 2011) แห่ง CBH กับความเข้มข้นของ 1.5e2.0 g/100 g สามารถถ่วงจุลินทรีย์เจริญเติบโตเมื่อเทียบกับการรักษาอื่น ๆ (p < 0.05) (เร็น et al., 2011) ได้ ประเพณี ส่วนผสมเครื่องเทศ (กระเทียม หอมใหญ่ พริก ไทย curmin เช่น) และไนไตรต์ที่ใช้ในการรักษาคุณภาพไส้กรอก เพราะกิจกรรมการต้านเชื้อแบคทีเรีย (Panpipat & Yongsawatdigul, 2008 Rahman อัล Waili, Guizani, & Kasapis, 2007) ม่อฮ่อมจากสารสกัดจากพืชและน้ำมันหอมระเหยสามารถหน่วงเวลา prolifer-ation ตรวจนับจานแอโรบิก และสามารถขยายการอายุการเก็บของผลิตภัณฑ์ รวมตัวกันของกรด tannic และ kiam ไม้แยกเป็นรายงานที่ขยายอายุการเก็บรักษาปลาลายไส้กรอก (มักสูดและ Benjakul, 2013) สำหรับ PBC นับล่างถูกสังเกตในตัวอย่างเพิ่มมี 3 g/100 g SRPH ระหว่างวันที่ 4e6 และ 10e12 วัน เมื่อเทียบกับผู้อื่น อย่างไรก็ตาม มีไม่มีความแตกต่างใน PBC ระหว่างตัวอย่างเพิ่ม 1 g/100 g และ 3 g/100 g SRPH ที่สุดของการจัดเก็บ (p > 0.05) มีรายงานว่า น้ำ pep บางจัดแสดงกิจกรรมจุลินทรีย์ (เร็น et al., 2011 เพลง Wei, Luo และ วัง 2012) อย่างไรก็ตาม SRPH โดยทั่วไปอาจไม่ effec tively ขยายชีวิตชั้นของอิมัลชันปลาดุกอุยไส้กรอก ดังนั้น สาร preservative หรือจุลินทรีย์อาจเป็นที่ต้องการ3.2.3 การเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติ texturalเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติ textural ของไส้กรอกอิมัลชันปลาสุกในระหว่างการจัดเก็บข้อมูลที่แสดงในตารางที่ 2 แห่ง SRPH ที่ระดับความแข็งที่เพิ่มขึ้น chewiness และความยืดหยุ่นของตัวอย่าง (p < 0.05) อย่างไรก็ตาม มันเห็นผลไม่ใน springi สบาย ๆ ตัวอย่าง (p > 0.05) แห่ง SRPH สามารถเพิ่ม cohesiveness วัน 0 เก็บ แต่มีไม่แตกต่างใน cohesiveness หมู่ตัวอย่างทั้งหมดระหว่างการเก็บรักษา (p > 0.05) ในบรรดาตัวอย่างทั้งหมดที่ประกอบด้วย SRPH ที่ระดับต่าง ๆ (0.5e3 g / 100 g), มีความแตกต่างไม่บังคับต้องการอัดตัวอย่างบรรลุการกำหนดแมพ (ความแข็ง), ความสามารถในการแบ่งโครงสร้างภายใน (cohesiveness) และพลังงานที่จำเป็นเพื่อตัวอย่างจุดที่จำเป็นสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามด้วยการเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปเพื่อวัน 10. สำหรับ PBC มันก็ไม่ได้ตรวจพบภายใน 2 วันแรก หลังจากนั้น 2 วันของการจัดเก็บข้อมูลการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของ PBC เป็นที่เห็นได้ชัดและ PBC สูงกว่า TVC, ชี้บอกว่าแบคทีเรีย psychrophilic เป็นที่โดดเด่นและมีโอกาสมากขึ้นกลายเป็นสาเหตุสำคัญในการเน่าเสียของไส้กรอกอิมัลชัน TVC เกิน 5 log CFU / g ที่บ่งบอกถึงการเสื่อมสภาพและไม่เป็นที่ยอมรับของผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ (แตนนาร์ด, 1997) ดังนั้นอายุการเก็บรักษาของไส้กรอกอิมัลชันปลาดุก broadhead ประมาณ 10e12 วันขึ้นอยู่กับขีด จำกัด สำหรับ TVC และ PBC ผลที่คล้ายกันมีรายงานยังไส้กรอกปลาดุกสุกเพิ่มด้วยการไฮโดรไลกระดูกปลาดุก (CBH) ที่ระดับความเข้มข้นที่แตกต่างกัน (0.5e2.0 กรัม / 100 กรัม) ระหว่างการเก็บรักษาที่อุณหภูมิห้อง (Ren แม่และจือ, 2011) นอกเหนือจาก CBH ที่มีความเข้มข้นของ 1.5e2.0 กรัม / 100 กรัมสามารถชะลอการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เมื่อเทียบกับการรักษาอื่น ๆ (p <0.05) (Ren et al., 2011) ตามเนื้อผ้าส่วนผสมรวมทั้งไนไตรท์และเครื่องเทศ (กระเทียม, หัวหอม, ขมิ้นพริกไทยเช่น) จะใช้ในการรักษาคุณภาพไส้กรอกเนื่องจากฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของพวกเขา (Panpipat & Yongsawatdigul 2008; เราะห์มานอัล waili, Guizani และ Kasapis 2007) น้ำมันหอมระเหยและสารฟีนอลจากสารสกัดจากพืชสามารถชะลอการ ation prolifer- ของการนับจานแอโรบิกและสามารถขยายอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์ รวมตัวกันของกรดแทนนิคและสารสกัดจากไม้ Kiam มีรายงานว่าจะขยายอายุการเก็บรักษาของไส้กรอกปลาดุกลาย (Maqsood & เบญจกุล, 2013) สำหรับ PBC นับลดลงพบว่าในกลุ่มตัวอย่างที่เพิ่มเข้ามาด้วย 3 กรัม / 100 กรัม SRPH ช่วงวัน 4E6 และ 10e12 วันเทียบกับคนอื่น ๆ แต่มีความแตกต่างใน PBC ระหว่างตัวอย่างไม่มีเพิ่มเข้ามาด้วย 1 กรัม / 100 กรัมและ 3 กรัม / 100 กรัม SRPH ในตอนท้ายของการจัดเก็บข้อมูล (p> 0.05) มันได้รับรายงานว่ากระแสน้ำ pep- บางส่วนแสดงฤทธิ์ต้านจุลชีพ (Ren, et al, 2011;. เพลงเหว่ย, Luo และวัง, 2012) อย่างไรก็ตาม SRPH โดยทั่วไปไม่สามารถประสิทธิผลดับขยายอายุการเก็บรักษาของไส้กรอกอิมัลชันปลาดุก broadhead ดังนั้นสารกันบูดหรือสารต้านจุลชีพอาจมีความจำเป็น.
3.2.3 การเปลี่ยนแปลงในลักษณะเนื้อสัมผัส
การเปลี่ยนแปลงในลักษณะเนื้อสัมผัสของไส้กรอกอิมัลชันปลาสุกระหว่างการเก็บรักษาที่แสดงในตารางที่ 2 การเพิ่มขึ้นของ SRPH ในทุกระดับเพิ่มความแข็งเคี้ยวและความยืดหยุ่นของกลุ่มตัวอย่าง (p <0.05) แต่ก็แสดงให้เห็นว่าไม่มีผลกระทบต่อภาวะ springi- ของกลุ่มตัวอย่าง (p> 0.05) นอกเหนือจาก SRPH สามารถเพิ่มติดกันในวันที่ 0 ของการจัดเก็บ แต่มีความแตกต่างในหมู่เกาะกันทุกตัวอย่างไม่ระหว่างการเก็บรักษา (p> 0.05) ในบรรดากลุ่มตัวอย่างทั้งหมดที่มี SRPH ในระดับต่างๆ (0.5e3 กรัม / 100 กรัม) มีความแตกต่างกันในการบังคับใช้ไม่จำเป็นต้องใช้ในการบีบอัดตัวอย่างที่จะบรรลุความผิดปกติที่กำหนด (ความแข็ง) ความสามารถในการทำลายลงโครงสร้างภายใน (ติดกัน) และพลังงานที่จำเป็น การเคี้ยวตัวอย่างไปยังจุดที่จำเป็นสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามด้วยการค่อยๆ เพิ่มจนถึงวันที่ 10 สำหรับ PBC , มันไม่ได้ตรวจพบภายใน 2 วันแรก หลังจาก 2 วันของการเก็บรักษา , การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของ PBC คือมี PBC สูงกว่าโฆษณา indi Cating , - ที่ไซโครฟิลิกแบคทีเรียเด่นและมีโอกาสมากขึ้นกลายเป็นสาเหตุสำคัญในการเน่าเสียของไส้กรอกอิมัลชันโฆษณาที่เกิน 5 log cfu / g พบการเสื่อมสภาพ และ unacceptance ผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ ( สแตเนิร์ด , 1997 ) ดังนั้นการเก็บรักษาปลาดุกอุยไส้กรอกอิมัลชันประมาณ 10e12 วันขึ้นอยู่กับขีด จำกัด สำหรับภาพยนตร์โฆษณา และ PBC . ผลที่คล้ายกันก็รายงานสำหรับต้มปลาดุกปลาดุกกระดูกจากไส้กรอกที่เติม ( CBH ) ที่ความเข้มข้นต่าง ๆ ( 0.5e2 .0 กรัม / 100 กรัม ) เมื่อเก็บรักษาที่อุณหภูมิห้อง ( เรน มา &ชู , 2011 ) นอกเหนือจาก CBH กับความเข้มข้นของ 1.5e2.0 กรัม / 100 กรัม สามารถชะลอการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ เมื่อเทียบกับการรักษาอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ( เรน et al . , 2011 ) ผ้า วัสดุ ได้แก่ ไนไตรท์ และเครื่องเทศ ( กระเทียม , หัวหอม , เคอร์มิน , พริกไทย , เช่น) มีการใช้ เพื่อรักษาคุณภาพของไส้กรอกเพราะฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของพวกเขา ( panpipat & yongsawatdigul , 2008 ; ราห์มาน อัล waili guizani & , , kasapis , 2007 ) น้ํามันหอมระเหยและสารประกอบฟีนอลจากพืชได้ prolifer - ation ของแอโรบิกจานนับล่าช้า และสามารถยืดอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์การรวมตัวกันของกรดแทนนิค และสารสกัดจากไม้เคี่ยมมีรายงานเพื่อขยายอายุการเก็บรักษาของปลาสวาย ไส้กรอก ( maqsood &กูล , 2013 ) สำหรับ PBC , ล่างนับพบว่าในตัวอย่างที่เติม 3 กรัม / 100 กรัม srph ในระหว่างวันและ 10e12 4e6 วันเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ อย่างไรก็ตามไม่พบความแตกต่างระหว่างตัวอย่างกับ PBC เพิ่ม 1 กรัม / 100 กรัมและ 1 กรัม / 100 กรัม srph ที่ส่วนท้ายของกระเป๋า ( P > 0.05 ) มันได้รับรายงานว่าเป๊ป - กระแสน้ำมีฤทธิ์ต้านจุลชีพ ( เรน et al . , 2011 , เพลง , Wei , & Wang Luo , 2012 ) อย่างไรก็ตาม srph โดยทั่วไปสามารถ effec mixing bord - มีขยายอายุการเก็บรักษาของปลาดุกอุยอิมัลชัน ไส้กรอกดังนั้น สารกันบูดหรือสารต้านจุลชีพอาจต้องการ .
3.2.3 . การเปลี่ยนแปลงในเนื้อคุณสมบัติ
การเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางเนื้อสัมผัสของไส้กรอกอิมัลชันปลาสุกเก็บในที่แสดงในตารางที่ 2 นอกเหนือจาก srph ทุกระดับ ( เพิ่มความแข็งและความยืดหยุ่นของกลุ่มตัวอย่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) อย่างไรก็ตาม พบว่าไม่มีผลกระทบต่อ springi - ness ของกลุ่มตัวอย่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 )นอกเหนือจาก srph สามารถเพิ่มในวันที่ 0 ของกระเป๋า แต่ไม่มีความแตกต่างกันในเอกภาพในหมู่คนทั้งหมดในระหว่างการจัดเก็บ ( P > 0.05 ) ในบรรดาตัวอย่างที่มี srph ในระดับต่างๆ ( 0.5e3 กรัม / 100 กรัม ) ไม่พบความแตกต่างของแรงที่จำเป็นในการบีบอัดตัวอย่างที่จะบรรลุให้เสียรูป ( ความแข็ง )ความสามารถในการแบ่งโครงสร้างภายใน ( 3 ) และพลังงานที่ต้องการเพื่อเคี้ยวตัวอย่างจุดที่จําเป็นสําหรับ