At baseline, the two groups of nurs

At baseline, the two groups of nurses shared the same level of certainty regarding their ability to assess for depressed mood. On average, the usual care group scored 2.6 ± 0.8 (1 = very uncertain to 4 = very certain), and the intervention nurses scored 2.6 ± 0.7. One year later, the intervention group displayed a statistically significant increase in confidence (3.3 ± 0.6; degrees of freedom (df) = 14, t = 4.18, P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

At baseline, the two groups of nurses shared the same level of certainty regarding their ability to assess for depressed mood. On average, the usual care group scored 2.6 ± 0.8 (1 = very uncertain to 4 = very certain), and the intervention nurses scored 2.6 ± 0.7. One year later, the intervention group displayed a statistically significant increase in confidence (3.3 ± 0.6; degrees of freedom (df) = 14, t = 4.18, P<.001), whereas the usual care group’s confidence remained unchanged (2.8 ± 0.6; df = 13, t = 1.00, P = .34). Likewise, both groups of nurses shared a similar level of certainty in assessing for diminished interest or pleasure in most activities at baseline (mean 2.6 ± 0.8 for the usual care group, mean = 2.7+0.7 for the intervention group; df = 27, t = 0.75, P = .46). One year later, the intervention nurses showed a statistically significant increase in confidence in assessing for diminished interest or pleasure in most activities (3.1 ± 0.8; df = 14, t = 2.17, P = .048), whereas the usual care group remained unchanged (2.7 ± 0.5; df = 13, t = 0.37, P = .72). Furthermore, nine of 15 intervention nurses reported an improvement in confidence in assessing depressed mood 1 year later, versus only four of 14 usual care group nurses (Fisher exact test P = .07). In assessing for diminished interest or pleasure in most activities, eight of 15 intervention group nurses reported improved confidence, versus two of 14 usualcare nurses (Fisher exact test P = .03).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ baseline ทั้งสองกลุ่มของพยาบาลที่ใช้ร่วมกันในระดับเดียวกันของความเชื่อมั่นเกี่ยวกับความสามารถของพวกเขาในการประเมินสำหรับอารมณ์ซึมเศร้า โดยเฉลี่ยกลุ่มการดูแลตามปกติคะแนน 2.6 ± 0.8 (1 = มีความไม่แน่นอนมากถึง 4 = บางมาก) และการแทรกแซงพยาบาลคะแนน 2.6 ± 0.7 หนึ่งปีต่อมากลุ่มทดลองที่แสดงการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความเชื่อมั่น (3.3 ± 0.6; องศาอิสระ (DF) = 14 t = 4.18, p <0.001) ในขณะที่ความเชื่อมั่นของกลุ่มการดูแลตามปกติยังคงไม่เปลี่ยนแปลง (2.8 ± 0.6 ; DF = 13 t = 1.00, p = 0.34) ในทำนองเดียวกันทั้งสองกลุ่มของพยาบาลที่ใช้ร่วมกันในระดับเดียวกันของความเชื่อมั่นในการประเมินที่ให้ความสนใจลดลงหรือความสุขในกิจกรรมส่วนใหญ่ที่ baseline (ค่าเฉลี่ย 2.6 ± 0.8 สำหรับกลุ่มการดูแลตามปกติค่าเฉลี่ย = 2.7 + 0.7 สำหรับกลุ่มแทรกแซง; DF = 27 ที = 0.75, p = 0.46) หนึ่งปีต่อมาแทรกแซงพยาบาลพบว่ามีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความเชื่อมั่นในการประเมินที่ให้ความสนใจลดลงหรือความสุขในกิจกรรมมากที่สุด (3.1 ± 0.8; DF = 14 t = 2.17, p = 0.048) ในขณะที่กลุ่มการดูแลตามปกติยังคงไม่เปลี่ยนแปลง (2.7 ± 0.5; DF = 13 t = 0.37, p = 0.72) นอกจากเก้า 15 พยาบาลแทรกแซงรายงานการปรับปรุงในความเชื่อมั่นในการประเมินอารมณ์หดหู่ 1 ปีต่อมาเมื่อเทียบกับเพียงสี่ของ 14 กลุ่มพยาบาลดูแลตามปกติ (ทดสอบฟิชเชอร์ที่แน่นอน p = 0.07) ในการประเมินที่ให้ความสนใจลดลงหรือความสุขในกิจกรรมมากที่สุดแปด 15 แทรกแซงพยาบาลกลุ่มรายงานความเชื่อมั่นที่ดีขึ้นเมื่อเทียบกับสอง 14 ปกติ
พยาบาลดูแล (ทดสอบฟิชเชอร์ที่แน่นอน p = 0.03)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ baseline สองกลุ่มของพยาบาลที่ใช้ร่วมกันในระดับเดียวกันของความเชื่อมั่นเกี่ยวกับความสามารถในการประเมินอารมณ์หดหู่ . เฉลี่ย กลุ่มดูแลปกติคะแนน 2.6 ± 0.8 ( 1 = ความไม่แน่นอนมาก 4 = มากแน่นอน ) และการแทรกแซงของพยาบาลคะแนน 2.6 ± 0.7 หนึ่งปีต่อมา กลุ่มที่แสดงการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความเชื่อมั่น ( 3.3 ± 0.6 ;องศาอิสระ ( df ) = 14 , t = 4.18 , p < . 001 ) ในขณะที่ความเชื่อมั่นของกลุ่มการพยาบาลตามปกติยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ( 2.8 ± 0.6 ; df = 13 , t = 1.00 , p = . 34 ) อนึ่ง กลุ่มพยาบาล แบ่งระดับของความเชื่อมั่นในการประเมินเพื่อลดดอกเบี้ย หรือความสุขในกิจกรรมส่วนใหญ่ที่ 0 ( หมายถึง 2.6 ± 0.8 สำหรับกลุ่ม , การดูแลปกติ ค่าเฉลี่ย = 2.7 0.7 สำหรับกลุ่ม ; การแทรกแซง df = 27 ,T = 0.75 , p = . 46 ) หนึ่งปีต่อมา โดยพยาบาล พบเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความเชื่อมั่นในการประเมินเพื่อลดดอกเบี้ย หรือความสุขในกิจกรรมมากที่สุด ( 3.1 ± 0.8 ; df = 14 , t = 2.17 , p = . 048 ) ส่วนกลุ่มการพยาบาลตามปกติยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ( 2.7 ± 0.5 ; df = 13 , t = 0.73 , p = . 72 ) นอกจากนี้เก้า 15 พยาบาลแทรกแซงรายงานการปรับปรุงในความเชื่อมั่นในการประเมินอารมณ์หดหู่ ปี 1 ต่อมาเมื่อเทียบกับเพียงสี่ของ 14 ปกติดูแลกลุ่มพยาบาล ( fisher exact test , p = . 07 ) ในการประเมินเพื่อลดดอกเบี้ย หรือความสุขในกิจกรรมมากที่สุด 8 15 กลุ่มพยาบาลรายงานความเชื่อมั่นที่ดีขึ้นเมื่อเทียบกับสอง 14 ปกติ
พยาบาล ( fisher exact test , p = . 03 )