He was just a low-ranking deputy ge

He was just a low-ranking deputy general and he was a prince. They met on the battlefield but it turned out to be the beginning of a complicated and beautiful story.

Murong Yu was a very confident man – until he met Han Xin.
There was naught he could not get; there was naught he could not destroy.
To let live or not, was all up to him.
He was the future ruler of Great Yan thus it was only natural that the world should bow down at his feet.
However, he had never thought that one day he would lose control of it.
That even his own will would be uncontrollable.
Murong Yu could neither get nor destroy this prisoner of war.

Han Xin had never given a care about the world – until he met Murong Yu.
He had never cared about anyone, nor had anyone cared about him.
It did not matter if he was alone or sad, as long as he could still laugh, life would go on.
He had learned long ago how to not question, how not to believe, how not to lose and how not to care.
Destiny’s uncaring teasing and humiliations had already become numb to him.
That’s right, he did not have a care in the world.
Even if it was this Crown Prince of Great Yan who had started to warm up to him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเพียงต่ำรองทั่วไป และพระองค์เจ้า พวกเขาพบในสนามรบ แต่มันกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ซับซ้อน และสวยงามMurong Yu เป็นคนมั่นใจ – จนกระทั่งเขาได้พบฮันซินมี naught เขาไม่ได้ มี naught ไม่สามารถทำลายให้สด หรือ ไม่ มีทั้งหมดถึงเขาเขามีอนาคตเจ้ายันดีดังนั้นมันก็เป็นเพียงธรรมชาติที่โลกควรก้มลงที่เท้าของเขาอย่างไรก็ตาม เขามีไม่เคยคิดว่า วันหนึ่งเขาจะสูญเสียการควบคุมของมันที่แม้จะตัวเองจะไม่สามารถควบคุมได้Murong Yu อาจไม่ได้รับ หรือทำลายเชลยศึกนี้ฮันซิมีไม่เคยให้การดูแลเกี่ยวกับโลกได้จนกระทั่งเขาได้พบ Murong Yuเขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับคน หรือมีคนดูแลเกี่ยวกับเขาไม่ว่าถ้าเขาเป็นคนเดียว หรือเศร้า ตราบเท่าที่ยังสามารถหัวเราะ ชีวิตจะไปในเขาได้เรียนรู้มานานแล้ววิธีการไม่ถาม วิธีที่ไม่เชื่อว่า วิธีที่ไม่สูญเสีย และวิธีการดูแลไม่ของโชคชะตาล้อเล่นใจจืดใจดำและ humiliations เป็นเหงือออกเขาแล้วที่ถูกต้อง เขาไม่มีการดูแลในโลกถ้ามันเป็นนี้เจ้าของดีย่านที่มีการเริ่มต้นให้อบอุ่นขึ้นเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเป็นแค่สามัญชนรองทั่วไป และเขาเคยเป็นเจ้าชาย พวกเขาเจอกันในสนามรบ แต่มันกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ซับซ้อนและสวยงามมู่หรงยูเป็นคนมั่นใจ และจนกระทั่งเขาได้พบกับฮันซินมีศูนย์เขาไม่ได้รับ ; มีศูนย์เขาไม่อาจทำลายเพื่อให้มีชีวิตอยู่หรือไม่ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขาเขาเป็นผู้ปกครองที่ดี ยันอนาคต ดังนั้นมันเป็นเพียงธรรมชาติที่โลกควรกราบลงที่เท้าของเขาอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะสูญเสียการควบคุมว่า แม้เขาเองจะเป็นแก่นมู่หรงยูไม่สามารถรับหรือทำลายนี้เชลยสงครามฮันซิน ไม่เคยได้รับการดูแลเกี่ยวกับโลกและจนกระทั่งเขาพบมูรยองยูเขาไม่เคยสนใจใคร และมีใครสนใจเขามันไม่สำคัญหรอกถ้าเขาอยู่คนเดียว หรือเศร้า ตราบใดที่เขายังหัวเราะ ชีวิตจะดำเนินต่อไปเขาเคยเรียนนานแล้ว ไม่ต้องถาม ว่าอย่าเชื่อ วิธีที่จะไม่สูญเสียและวิธีการที่ไม่ได้ดูแลโชคชะตาแกล้งไม่ใส่ใจและได้กลายเป็น humiliations ชาเขาใช่แล้ว เขาไม่ได้มีการดูแลในโลกถ้ามันเป็นรัชทายาทของเยี่ยม ยันที่เริ่มอุ่นขึ้นเพื่อเขา