Chalkbrood (Ascosphaera apis) is a

Chalkbrood (Ascosphaera apis) is a fungal infection of bee larvae, causing them to die and mummify in the nest (see photo on the right). Adult bees are not affected by the parasite but they do carry it in their bodies and drop spores throughout the nest infecting young bees. Normally, as mentioned above, infected animals are usually only concerned with their own well-being and so the researchers were interested in seeing whether the adults would react to the threat to the larvae or ignore the parasite menace because it did not affect them personally.

Within days, the bees immediately began collecting more resin for their nests. Normally, there are only a few bees in each hive that forage for resin, the majority forage for pollen or nectar. Bees do not eat resin; its only function is to line the nest, so not much energy is used by the hive community to collect it. But when the hive is under threat from a parasite like Chalkbrood, more bees begin to forage for resin and a lot of energy is used to find it. The nests painted with resin, although infected at the same level, also had a reduced level of infection compared to the commercial standard nests, but the level of infection in all nests dropped as the amount of resin in the nest increased. The bees were using the resin as a form of social immunity rather than self-immunity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chalkbrood (api Ascosphaera) เป็นการติดเชื้อเชื้อราของตัวอ่อนผึ้ง สาเหตุการตาย และ mummify รัง (ดูภาพด้านขวา) ผึ้งผู้ใหญ่จะไม่ได้รับผลกระทบจากเชื้อมาลาเรีย แต่จะมีในร่างกายของพวกเขา และวางเพาะเฟิร์นทั่วรังผึ้งหนุ่มติด ปกติ ชน สัตว์ติดเชื้อมักเฉพาะเกี่ยวข้องกับตนเองเป็นอยู่ และเพื่อให้ นักวิจัยที่สนใจเห็นว่า ผู้ใหญ่จะตอบสนองกับภัยคุกคามจากการตัวอ่อน หรือละเว้นภัยคุกคามต่อปรสิตเนื่องจากมันไม่ได้มีผลต่อพวกเขาเองภายในวัน ผึ้งทันทีเริ่มรวบรวมยางเพิ่มเติมสำหรับรังของมัน โดยปกติ มีเฉพาะบางผึ้งในแต่ละกลุ่มที่อาหารสัตว์สำหรับยาง ส่วนใหญ่อาหารสัตว์ละอองเกสรหรือน้ำหวาน ผึ้งไม่กินยาง ทำหน้าที่เดียวคือ เส้นรัง จึงไม่มากพลังงานถูกใช้ โดยชุมชนกลุ่มเรียกเก็บ แต่เมื่อกลุ่มอยู่ภายใต้ภัยคุกคามจากปรสิตเช่น Chalkbrood ผึ้งเพิ่มเติมเริ่มอาหารสัตว์สำหรับยาง และใช้พลังงานมากเพื่อค้นหา รังสี ด้วยเรซิน ถึงแม้ว่าการติดเชื้อในระดับเดียวกัน ยัง มี เชื้อเปรียบเทียบกับรังมาตรฐานเชิงพาณิชย์ในระดับลดลงแต่ระดับของการติดเชื้อลดลงเป็นจำนวนยางรังขึ้นรังทั้งหมด ผึ้งใช้ยางที่เป็นรูปแบบของภูมิคุ้มกันทางสังคมแทนที่เป็นภูมิคุ้มกันตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Chalkbrood (Ascosphaera APIs) เป็นเชื้อราตัวอ่อนของผึ้งทำให้พวกเขาจะตายและรักษาศพไว้ไม่ให้เน่าด้วยยาในรัง (ดูภาพด้านขวา) ผึ้งผู้ใหญ่จะไม่ได้รับผลกระทบจากปรสิต แต่พวกเขาไม่พกไว้ในร่างกายของพวกเขาและวางสปอร์ทั่วรังติดไวรัสผึ้งหนุ่ม โดยปกติดังกล่าวข้างต้นสัตว์ที่ติดเชื้อมักจะมีเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับตัวเองเป็นอยู่ที่ดีและเพื่อให้นักวิจัยมีความสนใจในการมองเห็นไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ที่จะตอบสนองต่อภัยคุกคามต่อตัวอ่อนหรือละเว้นการคุกคามปรสิตเพราะมันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเขาเป็นการส่วนตัวภายในวันผึ้งทันทีเริ่มเก็บเรซินมากขึ้นสำหรับรังของพวกเขา โดยปกติมีเพียงไม่กี่ผึ้งในรังแต่ละที่หาอาหารเม็ดพลาสติก, อาหารสัตว์ส่วนใหญ่สำหรับเกสรหรือน้ำหวาน ผึ้งไม่กินเรซิน; ฟังก์ชั่นเท่านั้นที่เป็นเส้นรังจึงไม่พลังงานมากถูกนำมาใช้โดยชุมชนกลุ่มที่จะเก็บมัน แต่เมื่อกลุ่มอยู่ภายใต้การคุกคามจากปรสิตเช่น Chalkbrood ผึ้งมากขึ้นเริ่มอาหารสัตว์สำหรับเรซินและพลังงานมากจะใช้ในการค้นหาได้ รังวาดด้วยเรซินแม้ว่าการติดเชื้อในระดับเดียวกันยังมีระดับที่ลดลงของการติดเชื้อเมื่อเทียบกับรังมาตรฐานเชิงพาณิชย์ แต่ระดับของการติดเชื้อในรังทั้งหมดลดลงในขณะที่ปริมาณของเรซินในรังที่เพิ่มขึ้น ผึ้งได้ใช้เรซินเป็นรูปแบบของการสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมมากกว่าตัวเองภูมิคุ้มกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชอล์คบรูด ( ascosphaera APIs ) คือการติดเชื้อราของผึ้งตัวอ่อน ทำให้พวกเขาตายและแห้งเป็นมัมมี่ในรัง ( ดูรูปด้านขวา ) ผึ้งผู้ใหญ่จะไม่ได้รับผลกระทบจากปรสิต แต่พวกเขาดำเนินการในร่างกายของพวกเขาและปล่อยสปอร์ไปทั่วรังติดผึ้งน้อย โดยปกติ ดังกล่าวข้างต้นสัตว์ที่ติดเชื้อมักจะกังวลเกี่ยวกับสวัสดิภาพของตนเองและเพื่อให้นักวิจัยที่สนใจในการดูว่าผู้ใหญ่จะตอบสนองต่อการคุกคามกับตัวอ่อนหรือละเว้นปรสิตอันตรายเพราะมันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเขาเป็นการส่วนตัว

ภายในวัน ผึ้งทันที เริ่มเก็บ เรซิ่น สำหรับรัง โดยปกติมีเพียงไม่กี่ ผึ้งแต่ละรังที่ค้นหาเรซิน , อาหารสัตว์ส่วนใหญ่สำหรับเกสรหรือน้ำหวาน . ผึ้งไม่กินเม็ด ; ฟังก์ชันเฉพาะของมันคือสายรัง ดังนั้นพลังงานมากจะถูกใช้โดยชุมชนรังเพื่อเก็บมัน แต่เมื่อกลุ่มอยู่ภายใต้การคุกคามจากปรสิตเหมือนชอล์คบรูด ผึ้งมากขึ้นเริ่มที่จะค้นหาเรซินและพลังงานมากจะใช้ในการค้นหารังสีเรซิ่น แต่ติดเชื้อในระดับเดียวกันยังได้ลดระดับของการติดเชื้อเมื่อเทียบกับรังมาตรฐานทางการค้า แต่ระดับของการติดเชื้อในรังลดลงตามปริมาณของเรซินในรังเพิ่มขึ้น ผึ้งใช้เรซิน ที่เป็นรูปแบบของภูมิต้านทานทางสังคมมากกว่าภูมิต้านทานตนเอง