is crucial and found that even thou

is crucial and found that even though many researchers also have
concluded that this is important, an: “. . . astonishing dearth of empirical information in
this area . . . ” exists. He continues, stating that: “. . . there has been no exploration of the
implications of [negotiating] for buyer-supplier relationships in particular and no
analysis of its implications in the supply chain trading context”. Furthermore, “. . . the
lack of academic interest in negotiation shown by those investigating buyer-supplier
interactions is superficially puzzling”. As a consequence, Ramsay (2004) suggests that:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นสิ่งสำคัญและพบว่าถึงแม้ว่านักวิจัยหลายคนยังได้
สรุปว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่สำคัญ " . . ขาดแคลนที่น่าพิศวงของข้อมูลเชิงประจักษ์ใน
พื้นที่นี้ . . "มีอยู่ เขายังคงกล่าวว่า: " . . ได้มีการตรวจสอบข้อเท็จจริงของไม่มี
ผลกระทบของ [การเจรจาต่อรอง] สำหรับความสัมพันธ์ผู้ซื้อผู้ผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งและยังไม่มี
การวิเคราะห์ผลกระทบของมันในห่วงโซ่อุปทานบริบทการค้า " นอกจากนี้ " . .
ขาดความสนใจทางวิชาการในการเจรจาการแสดงโดยผู้ตรวจสอบผู้ซื้อผู้จัดจำหน่ายที่
มีการปฏิสัมพันธ์เผิน ๆ งง " เป็นผลให้ Ramsay (2004) แสดงให้เห็นว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่สำคัญ และพบว่า แม้นักวิจัยหลายคนยังมี
สรุปได้ว่า นี้เป็นสิ่งสำคัญเป็น : " . . . . . . . ความขาดแคลนที่น่าพิศวงของข้อมูลเชิงประจักษ์ใน
พื้นที่นี้ . . . . . . . " มีอยู่ เขายังระบุว่า : " . . . . . . . ยังไม่มีการสำรวจผลกระทบของ [ ]
เจรจาผู้ซื้อผู้ผลิตความสัมพันธ์โดยเฉพาะ และไม่มี
การวิเคราะห์ผลกระทบของห่วงโซ่อุปทานบริบทการค้า " นอกจากนี้ " . . . . . . .
ขาดความสนใจในวิชาการแสดง โดยผู้สืบสวนผู้ซื้อต่อรองซัพพลายเออร์
ปฏิสัมพันธ์จะแผ่ว งง " ด้วยเหตุนี้แรมเซย์ ( 2004 ) แสดงให้เห็นว่า :