We use both income increasing and d

We use both income increasing and decreasing discretionary accruals because discretionary

accruals can be used either to conceal poor performance or to save current earnings for

possible use in the future (DeFond and Park 1997).

Moreover, the reversing nature of accruals make it possible that a firm that had large income increasing accruals in 1995 has to reverse them in 1996, the year we are observing it. Our sample is based on the complete set of firms on Compustat with a December 31 1996 year-end and complete accruals data for 1996.

We exclude firms from regulated (SIC 4000 to 4900), financial (SIC 6000 to 6900),

and government (SIC 9900) sectors because their special accounting practices make the

estimation of their discretionary accruals difficult. The discretionary component of the total

accruals is estimated with the modified Jones (1991) cross-sectional model (Defond and

Jiambalvo 1994; Francis, Maydew and Sparks 1998; and Becker, DeFond, Jiambalvo, and

Subramanyam 1998).



This requires the estimation of a cross-sectional regression for each

industry (two-digit SIC codes), so we eliminate firms from industries with less than ten firms.

These requirements leave 3,947 observations for the calculation of discretionary accruals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราใช้ทั้งการเพิ่มรายได้และลดค้างทดแทนเนื่องจากทดแทน การรับรู้สามารถใช้ปกปิดประสิทธิภาพ หรือบันทึกกำไรปัจจุบันสำหรับ ไปใช้ในอนาคต (DeFond และสวน 1997) นอกจากนี้ ธรรมชาติของการรับรู้กลับทำให้บริษัทที่มีขนาดใหญ่รายได้ค้างรับค้างจ่ายที่เพิ่มขึ้นในปี 1995 มีการย้อนกลับไปในปี 1996 ปีเราจะสังเกต ตัวอย่างของเราจะวัดจากชุดสมบูรณ์ของบริษัทบน Compustat มีข้อมูลค้างสิ้นปี และเสร็จสมบูรณ์เดือน 31 1996 ธันวาคม เราแยกบริษัทออกจากการควบคุม (ฉบับที่ 4000 ถึง 4900) การเงิน (ฉบับที่ 6000 ไป 6900), และภาครัฐ (ฉบับที่ 9900) เนื่องจากทำให้วิธีปฏิบัติทางการบัญชีพิเศษ การประเมินการรับรู้ของพวกเขาทดแทนยาก คอมโพเนนต์ที่ทดแทนของผลรวม คาดรับรู้ ด้วยรูปแบบแก้ไข Jones (1991) ป่วย (Defond และ Jiambalvo 1994 Francis, Maydew และประกาย 1998 และ Becker, DeFond, Jiambalvo และ ทาง Subramanyam ที่ 1998) ต้องประมาณการป่วยถดถอยสำหรับแต่ละ อุตสาหกรรม (รหัสสองหลัก SIC), ดังนั้น เรากำจัดบริษัทจากอุตสาหกรรมมีน้อย กว่าสิบกระชับ ข้อกำหนดเหล่านี้ออกจาก 3,947 สังเกตสำหรับการคำนวณการรับรู้ส่วนบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราใช้รายได้ทั้งเพิ่มขึ้นและลดลงคงค้างการตัดสินใจเพราะการตัดสินใจคงค้างสามารถนำมาใช้อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะปกปิดประสิทธิภาพที่ดีหรือบันทึกกำไรในปัจจุบันสำหรับการใช้งานที่เป็นไปได้ในอนาคต(DeFond และปาร์ค 1997). นอกจากนี้ลักษณะการย้อนกลับของรายการคงค้างทำให้เป็นไปได้ว่า บริษัท ที่มีรายได้ที่เพิ่มขึ้นคงค้างที่มีขนาดใหญ่ในปี 1995 มีการย้อนกลับของพวกเขาในปี 1996 ปีที่เราจะเห็นมัน ตัวอย่างของเราจะขึ้นอยู่กับชุดที่สมบูรณ์ของ บริษัท ใน Compustat กับ 31 ธันวาคม 1996 สิ้นปีและข้อมูลคงค้างที่สมบูรณ์สำหรับปี 1996 เราไม่รวม บริษัท จากการควบคุม (SIC 4000-4900) การเงิน (SIC 6000-6900) และรัฐบาล ( ฉบับที่ 9900) ภาคเพราะแนวทางปฏิบัติทางบัญชีพิเศษของพวกเขาทำให้ประมาณการคงค้างการตัดสินใจของพวกเขายาก องค์ประกอบการตัดสินใจของจำนวนคงค้างอยู่ที่ประมาณกับโจนส์ปรับเปลี่ยน (1991) รูปแบบตัดขวาง (Defond และ Jiambalvo ปี 1994 ฟรานซิส Maydew และปาร์ก 1998 และเบกเกอร์ DeFond, Jiambalvo และSubramanyam 1998). นี้ต้องใช้การประมาณค่าของ ถดถอยตัดสำหรับแต่ละอุตสาหกรรม(รหัส SIC สองหลัก) ดังนั้นเราจึงขจัด บริษัท จากอุตสาหกรรมที่มีน้อยกว่าสิบ บริษัท . ความต้องการเหล่านี้ออกจาก 3947 ข้อสังเกตในการคำนวณเงินคงค้างการตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

我们使用的可支配收入和稳定的两自由accruals日益增长地可以用conceal either accruals是可怜到盈利的组织或为拯救current可能在未来使用DeFond和1997（公园）。此外，它可能使自然的reversing accruals是A公司在这accruals收入日益增长1995有大有他们在一个年度1996 mRNA，观察它。我们是完全基于我们的样本是在与企业在Compustat set ofA组和1996 31发布数据，1996 accruals年终。我们公司从regulated exclude（SIC），接触到4900 4000（SIC），对6900 60009900（SIC）和政府的做法，因为他们sectors做会计的他们的可支配accruals困难的。estimation）组件的总的可支配accruals是estimated琼斯（modified）与1991 Defond和cross-sectional模型Jiambalvo 1994；激发；Maydew），和贝克和1998 DeFond Jiambalvo，，，和Subramanyam 1998）。这是一个回归的estimation requires cross-sectional for eachtwo-digit行业规范（SiC），所以我们从工业企业与非eliminate企业比十。的要求，把3,947 These observations accruals calculation的自由。