As a term, art history (also histor

As a term, art history (also history of art) encompasses several methods of studying the visual arts; in common usage referring to works of art and architecture. Aspects of the discipline overlap. As the art historian Ernst Gombrich once observed, "the field of art history [is] much like Caesar's Gaul, divided in three parts inhabited by three different, though not necessarily hostile tribes: (i) the connoisseurs, (ii) the critics, and (iii) the academic art historians".[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นคำ, ประวัติศาสตร์ศิลปะ (เช่นประวัติศาสตร์ศิลปะ) ครอบคลุมวิธีการหลายวิธีในการศึกษาทัศนศิลป์; ในการใช้งานทั่วไปหมายถึงงานศิลปะและสถาปัตยกรรม ลักษณะของการมีระเบียบวินัยที่ทับซ้อนกัน เป็นนักประวัติศาสตร์ศิลป์เอิร์นส์ Gombrich เคยสังเกต "ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะ [คือ] เหมือนซีซาร์กอลแบ่งออกเป็นสามส่วนที่อยู่อาศัยของชนเผ่าที่แตกต่างกันสามแม้ว่าจะไม่ได้เป็นศัตรูจำเป็นต้อง:(i) ชื่นชอบนักวิจารณ์ (ii) และ (iii) ประวัติศาสตร์วิชาการศิลปะ ". [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นคำ ประวัติศาสตร์ศิลปะ (ยังประวัติศาสตร์ศิลปะ) ครอบคลุมหลายวิธีของการศึกษาทัศนศิลป์ ในการใช้งานทั่วไปหมายถึงงานศิลปะและสถาปัตยกรรม ลักษณะของการทับซ้อนของวินัย เป็นนักประวัติศาสตร์ศิลปะ Gombrich เอิร์นสท์ครั้งสังเกต, "อาศัยด้านประวัติศาสตร์ศิลปะ [เป็น] กอลซีซาร์ แบ่งออกเป็นสามส่วนเหมือนอยู่ โดยสามแตกต่างกัน แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นชนเผ่า: จาก (i), (ii)นักวิจารณ์ และนักประวัติศาสตร์ศิลปะศึกษา (iii)"[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในฐานะที่เป็นคำที่ประวัติศาสตร์แห่งศิลปะ(ยังมีประวัติของศิลปะ)โอบล้อมไปด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งของการศึกษาทางศิลปะที่แสดงผลในการใช้งานทั่วไปอ้างถึงการทำงานของศิลปะและสถาปัตยกรรม ด้านการมีวินัยที่สองส่วนทับซ้อนกันพอดี เป็น, Ernst gombrich นักประวัติศาสตรืศิลปะที่เมื่อเห็น"ของประวัติศาสตร์แห่งศิลปะ[]มีมากเหมือนกับประเทศฝรั่งเศสโบราณของจักรพรรดิแบ่งออกเป็นสามส่วน:อาศัยอยู่โดยแตกต่างกันสามแม้ว่าไม่จำเป็นต้องตระกูลเป็นศัตรู( i )ผู้เชี่ยวชาญด้านไวน์( ii )นักวิจารณ์และ( iii )การศึกษาศิลปะนักประวัติศาสตร์".[ 2 ]