Binford was born in Norfolk, Virgin

Binford was born in Norfolk, Virginia on November 21, 1931. As a child he was interested in animals, and after finishing high school studied wildlife biology at the Virginia Polytechnic Institute. Previously a mediocre student, Binford excelled in college and considered pursuing an academic career in biology until he was put off the idea when a professor suggested that there were "still a few species of blind cave salamanders" that he could be the first to study.[5] It was during his time in the military that Binford first became interested in anthropology and archaeology. After graduating he was drafted as an interpreter and assigned to a group of anthropologists tasked with resettling people on the Pacific islands occupied by the United States during World War II. He also became involved with the recovery of archaeological material from tombs on Okinawa that were to be removed to make way for a military base. Though he had no training in archaeology, Binford found himself excavating and identifying these artifacts, which were then used to restock the destroyed museum in Shuri.[6]

After leaving the military Binford went to study anthropology at the University of North Carolina (UNC). The military subsidy he received was not enough to fund his study completely, so Binford used the skills in construction he learnt from his father (a carpenter) to start a modest contracting business. He gained a second BA at UNC and then in 1957 transferred to the University of Michigan to complete a combined MA and PhD. His thesis was the interaction between Native Americans and the first English colonists in Virginia, a subject he became interested in while still at UNC.[7]

New Archaeology[edit]
Binford first became dissatisfied with the present state of archaeology while an undergraduate at UNC. He felt that culture history reflected the same 'stamp collecting' mentality that had turned him away from biology. At Michigan, he saw a sharp contrast between the "excitement" of the anthropology department's cultural anthropologists (which included Leslie White) and the "people in white coats counting their potsherds" in the Museum of Anthropology.[8] His first academic position was as an assistant professor at the University of Chicago, where he taught New World archaeology and statistical methods in archaeology. Shortly after his appointment he wrote his first major article, Archaeology as Anthropology (1962), which was stimulated by problems in archaeological methodology that had become apparent with the use of radiocarbon dating to verify the dates and cultural typologies generated with relative dating techniques such as seriation.[9] Binford criticised what he saw as a tendency to treat artifacts as undifferentiated traits,[10] and to explain variations in these traits only in terms of cultural diffusion. He proposed that the goal of archaeology was exactly the same as that of anthropology more generally, viz. to "explicate and explain the total range of physical and cultural similarities and differences characteristic of the entire spatio-temporal span of man's existence."[10] This would be achieved by relating artifacts to human behavior, and behavior to cultural systems (as understood by his mentor, cultural anthropologist Leslie White).[11]

Several other archaeologists at Chicago shared Binford's ideas, a group their critics began calling the "New Archaeologists".[12] In 1966 they presented a set of papers at a meeting of the Society for American Archaeology which were later collected in the landmark New Perspectives in Archaeology (1968), edited by Binford and his then wife Sally, also an archaeologist.[13] By the time this volume was published he had left Chicago – dismissed, according to Binford, because of increasing tension between himself and the senior archaeologists in the faculty, particularly Robert Braidwood.[14] He moved to the University of California, Santa Barbara for a year and then on to UCLA. He did not like the atmosphere at UCLA's large faculty, and so took the opportunity to relocate to the University of New Mexico in 1969.[13]

Ethnoarchaeology[edit]
Binford withdrew from the theoretical debates that followed the rapid adoption[15] of New Archaeology (by then also called processual archaeology) in the 1960s and 70s, instead focusing on his work on the Mousterian, a Middle Palaeolithic lithic industry found in Europe, North Africa and the Near East.[16] In 1969 he decided to undertake ethnographic fieldwork among the Nunamiut in Alaska, in order to better understand the periglacial environment that Mousterian hominins occupied, and to see first hand how hunter-gatherer behavior is reflected in material remains.[17] This methodology—conducting ethnographic fieldwork to establish firm correlations between behavior and material culture—is known as ethnoarchaeology and is credited to Binford.[18] Most of Binford's later work was focused on the Palaeolithic and hunter-gatherers in the archaeological r

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Binford เกิดในเวอร์จิเนียเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน 1931 เป็นเด็กเขามีความสนใจในสัตว์และหลังจากจบชั้นมัธยมปลายเรียนชีววิทยาสัตว์ป่าที่เวอร์จิเนียสถาบันโปลีเทคนิค ก่อนหน้านี้นักเรียนปานกลาง Binford เก่งในวิทยาลัยและการพิจารณาการใฝ่หาอาชีพนักวิชาการในวิชาชีววิทยาจนกว่าเขาจะถูกนำออกความคิดเมื่ออาจารย์บอกว่ามี "ยังคงมีไม่กี่ชนิดของซาลาแมนเดถ้ำตาบอด" ว่าเขาจะเป็นคนแรกที่จะศึกษา [5] มันเป็นช่วงเวลาที่เขาอยู่ในกองทัพที่ Binford เริ่มให้ความสนใจในมานุษยวิทยาและโบราณคดี หลังจากจบการศึกษาเขาถูกเกณฑ์ทหารเป็นล่ามและมอบหมายให้กลุ่มของนักมานุษยวิทยามอบหมายจัดแจงคนในหมู่เกาะแปซิฟิกครอบครองโดยสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง นอกจากนี้เขายังกลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับการกู้คืนของวัสดุทางโบราณคดีจากหลุมฝังศพในโอกินาว่าที่กำลังจะถูกลบออกไปเพื่อเปิดทางให้ฐานทหาร แม้ว่าเขาจะมีการฝึกอบรมในโบราณคดี Binford พบว่าตัวเองขุดและระบุสิ่งประดิษฐ์เหล่านี้ซึ่งถูกนำมาใช้เพื่อสต็อกพิพิธภัณฑ์ทำลายในชูริ. [6] หลังจากออกจาก Binford ทหารไปศึกษามานุษยวิทยาที่มหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนา (UNC) . เงินอุดหนุนทหารเขาได้รับไม่เพียงพอที่จะให้เงินทุนการศึกษาของเขาอย่างสมบูรณ์ดังนั้น Binford ใช้ทักษะในการก่อสร้างเขาได้เรียนรู้จากพ่อของเขา (ช่างไม้) จะเริ่มต้นธุรกิจที่ทำสัญญาเจียมเนื้อเจียมตัว เขาได้รับปริญญาตรีที่สองที่ UNC และจากนั้นในปี 1957 ย้ายไปอยู่ที่มหาวิทยาลัยมิชิแกนจะเสร็จสมบูรณ์แมสซาชูเซตรวมและปริญญาเอก วิทยานิพนธ์ของเขาคือการทำงานร่วมกันระหว่างชาวพื้นเมืองอเมริกันและชาวอาณานิคมอังกฤษครั้งแรกในเวอร์จิเนียเรื่องที่เขากลายเป็นที่สนใจในขณะที่ยังคงที่ UNC. [7] ใหม่โบราณคดี [แก้ไข] Binford เป็นครั้งแรกที่ไม่พอใจกับสถานะปัจจุบันของโบราณคดีในขณะที่ระดับปริญญาตรีที่ UNC . เขารู้สึกว่าประวัติศาสตร์วัฒนธรรมสะท้อนให้เห็นเหมือนกัน 'การสะสมแสตมป์' ความคิดที่เขาหันห่างจากชีววิทยา ที่มิชิแกนเขาเห็นความคมชัดคมระหว่าง "ความตื่นเต้น" ของนักมานุษยวิทยาวัฒนธรรมภาควิชามานุษยวิทยาของ (ซึ่งรวมถึงเลสลี่สีขาว) และ "คนที่อยู่ในเสื้อสีขาวนับเศษหม้อของพวกเขา" ในพิพิธภัณฑ์มานุษยวิทยา. [8] ตำแหน่งทางวิชาการครั้งแรกของเขา เป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยชิคาโกที่เขาสอนโบราณคดีโลกใหม่และวิธีการทางสถิติในโบราณคดี ไม่นานหลังจากที่ได้รับการแต่งตั้งของเขาที่เขาเขียนบทความครั้งแรกของเขาโบราณคดีเป็นมานุษยวิทยา (1962) ซึ่งได้รับการกระตุ้นจากปัญหาในวิธีการทางโบราณคดีที่ได้กลายเป็นที่ชัดเจนกับการใช้งานของเรดิโอควงเพื่อตรวจสอบวันที่และ typologies วัฒนธรรมสร้างขึ้นด้วยเทคนิคการเดทญาติเช่น seriation. [9] Binford วิพากษ์วิจารณ์สิ่งที่เขาเห็นว่าเป็นแนวโน้มที่จะรักษาสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นลักษณะแตกต่างที่ [10] และในการอธิบายการเปลี่ยนแปลงในลักษณะเหล่านี้เพียง แต่ในแง่ของการแพร่กระจายทางวัฒนธรรม เขาเสนอว่าเป้าหมายของโบราณคดีเป็นสิ่งเดียวกันกับที่ของมานุษยวิทยามากขึ้นโดยทั่วไป ได้แก่ "การชี้แจงและอธิบายถึงช่วงรวมของความคล้ายคลึงกันทางกายภาพและทางวัฒนธรรมและความแตกต่างของลักษณะของช่วง spatio กาลทั้งหมดของการดำรงอยู่ของมนุษย์." [10] นี้จะทำได้โดยการเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์กับพฤติกรรมของมนุษย์และพฤติกรรมไปใช้กับระบบทางวัฒนธรรม (ตามที่เข้าใจ โดยการให้คำปรึกษาของเขาวัฒนธรรมมานุษยวิทยาเลสลี่สีขาว). [11] นักโบราณคดีอื่น ๆ อีกหลายที่ชิคาโกร่วมกันคิดของ Binford กลุ่มนักวิจารณ์ของพวกเขาเริ่มเรียก "ใหม่นักโบราณคดี". [12] ในปี 1966 ที่พวกเขานำเสนอชุดของเอกสารในที่ประชุมของที่ . สมาคมอเมริกันโบราณคดีซึ่งถูกเก็บต่อมาในสถานที่สำคัญมุมมองใหม่ในโบราณคดี (1968) แก้ไขโดย Binford แล้วภรรยาของเขาแซลลี่ยังนักโบราณคดี [13] ตามเวลาที่หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์เขาได้ทิ้งชิคาโก - ไล่ตาม เพื่อ Binford เพราะความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นของระหว่างตัวเขากับนักโบราณคดีอาวุโสในคณะโดยเฉพาะอย่างยิ่งโรเบิร์ต Braidwood. [14] เขาย้ายไปอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียซานตาบาร์บาราสำหรับปีและจากนั้นก็ไปยูซีแอล เขาไม่ชอบบรรยากาศในคณะที่มีขนาดใหญ่ของยูซีแอลและเพื่อโอกาสที่จะย้ายไปมหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโกในปี 1969 [13] Ethnoarchaeology [แก้ไข] Binford ถอนตัวออกจากการอภิปรายทฤษฎีที่เกิดขึ้นตามการยอมรับอย่างรวดเร็ว [15] นิว โบราณคดี (แล้วเรียกว่า processual โบราณคดี) ในทศวรรษที่ 1960 และ 70s แทนที่จะมุ่งเน้นไปที่การทำงานของเขาใน Mousterian, กลาง Palaeolithic อุตสาหกรรม lithic พบในทวีปยุโรปแอฟริกาและตะวันออกกลาง. [16] ในปี 1969 เขาตัดสินใจที่จะดำเนินชาติพันธุ์ ภาคสนามในหมู่ Nunamiut ในอลาสกาในเพื่อให้เข้าใจถึงสภาพแวดล้อม periglacial ที่ hominins Mousterian ครอบครองและเพื่อดูมือแรกวิธีการทำงานเธ่อรวบรวมสะท้อนให้เห็นในซากวัสดุ. [17] ซึ่งวิธีการทำวิจัยทางชาติพันธุ์ที่จะสร้างความสัมพันธ์ระหว่าง บริษัท พฤติกรรมและวัฒนธรรมเป็นที่รู้จักกัน ethnoarchaeology และวัสดุให้เครดิตกับ Binford. [18] ส่วนใหญ่ของการทำงานภายหลัง Binford ได้รับการมุ่งเน้นไปที่ Palaeolithic และเธ่อในการวิจัยทางโบราณคดี