According to the per protocol analy

According to the per protocol analysis as presented inTable 2, after 12 weeks RMDQ significantly decreased (p < 0.05)and back flexibility during extension significantly increased(p < 0.001) in the yoga group. However, these variables did notsignificantly differ from baseline in the control group. After 12weeks, the mean changes from baseline in RMDQ (p < 0.05) andback flexibility (p < 0.01) in the yoga group were significantlygreater than those in the control group.Serum TNF- level maintained in the yoga group while itincreased significantly (p < 0.01) in the control group (Table 2)showing the larger increase for the control group compared to theyoga group (p < 0.001). The CRP levels were not significantlychanged over 12 weeks in both groups.In the intention-to-treat analysis about back pain, flexibility,and inflammatory factors (Table 3), smaller mean changes frombaseline in both groups were present compared with those by theper-protocol analysis, but overall results of statistical analyseswere not different from those of the per-protocol analysis.Outcomes of stress variables by the per protocol analysis arepresented in Table 4. After 12-week yoga intervention, the totalSOSI scores significantly decreased in the yoga group (p < 0.05).The yoga group significantly improved on five of the ten SOSIsubscales: Gastrointestinal symptoms (p < 0.05); Muscle tension(p < 0.05); Habitual patterns (p < 0.05); Depression (p < 0.05);Emotional irritability (p < 0.01). In the control group, the totalscores and all subscales of SOSI did not significantly changeover 12 weeks. However, differences between groups in themean changes from baseline in these SOSI scores did not reach

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามโพรโทคอลการวิเคราะห์เป็น 2, inTable ในการนำเสนอหลังจาก 12 สัปดาห์ RMDQ ต่อ ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) และมีความยืดหยุ่นหลังระหว่างส่วนขยายเพิ่ม (p < 0.001) ในกลุ่มโยคะ อย่างไรก็ตาม ตัวแปรเหล่านี้ไม่ได้ notsignificantly แตกต่างจากหลักในกลุ่มควบคุม หลังจาก 12weeks หมายถึงการเปลี่ยนแปลงจากพื้นฐานใน RMDQ (p < 0.05) andback ความยืดหยุ่น (p < 0.01) ในกลุ่มโยคะถูก significantlygreater ในกลุ่มควบคุม เซรั่ม TNF-ระดับรักษาในกลุ่มโยคะในขณะที่ itincreased อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.01) ในกลุ่มควบคุม (ตารางที่ 2) แสดงการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่สำหรับกลุ่มควบคุมเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่ม theyoga (p < 0.001) ระดับ CRP ได้ไม่ significantlychanged ทั้งกลุ่มกว่า 12 สัปดาห์ ในการวิเคราะห์ความมุ่งหมายเพื่อ รักษาเกี่ยวกับหลังปวด ความยืดหยุ่น และอักเสบปัจจัย (ตาราง 3), เล็กเฉลี่ย frombaseline การเปลี่ยนแปลงในทั้งสองกลุ่มได้ปัจจุบันเทียบกับโดยวิเคราะห์โพรโทคอล theper แต่ผลโดยรวมของ analyseswere ทางสถิติไม่แตกต่างจากการวิเคราะห์สำหรับแต่ละโพรโทคอ ผลของตัวแปรความเครียดโดยการต่อโพรโทคอล arepresented การวิเคราะห์ในตาราง 4 หลังจากแทรกแซงโยคะ 12 สัปดาห์ คะแนน totalSOSI มากลดลงในกลุ่มโยคะ (p < 0.05) กลุ่มโยคะดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในห้า SOSIsubscales 10: อาการระบบ (p < 0.05); ความตึงเครียดของกล้ามเนื้อ (p < 0.05); เป็นรูปแบบ (พี < 0.05); ภาวะซึมเศร้า (p < 0.05); อารมณ์ irritability (p < 0.01) ในกลุ่มควบคุม totalscores และ subscales ทั้งหมดของ SOSI ไม่ไม่มากสีสา 12 สัปดาห์ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่างกลุ่มใน themean การเปลี่ยนแปลงจากพื้นฐานใน SOSI คะแนนเหล่านี้ไม่ถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ต่อการวิเคราะห์โปรโตคอลตามที่นำเสนอ inTable 2 หลังจาก 12 สัปดาห์ RMDQ ลดลงอย่างมาก (p <0.05) และมีความยืดหยุ่นในช่วงหลังการขยายเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.001) ในกลุ่มโยคะ อย่างไรก็ตามตัวแปรเหล่านี้ไม่แตกต่างจาก notsignificantly พื้นฐานในกลุ่มควบคุม หลังจาก 12weeks การเปลี่ยนแปลงเฉลี่ยจาก baseline ใน RMDQ (p <0.05) andback ความยืดหยุ่น (p <0.01) ในกลุ่มโยคะเป็น significantlygreater กว่าผู้ที่อยู่ในการควบคุม group.Serum TNF- หรือไม่ ยังคงอยู่ในระดับกลุ่มโยคะในขณะที่ itincreased อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.01) ในกลุ่มควบคุม (ตารางที่ 2) แสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่สำหรับกลุ่มควบคุมเทียบกับกลุ่ม theyoga (p <0.001) ระดับ CRP ไม่ได้ significantlychanged กว่า 12 สัปดาห์ที่ผ่านมาทั้งใน groups.In ความตั้งใจที่จะรักษาการวิเคราะห์เกี่ยวกับอาการปวดหลังและความยืดหยุ่นและปัจจัยการอักเสบ (ตารางที่ 3) ที่มีขนาดเล็กหมายถึงการเปลี่ยนแปลง frombaseline ในทั้งสองกลุ่มได้รับในปัจจุบันเมื่อเทียบกับผู้โดย theper- การวิเคราะห์โปรโตคอล แต่ผลงานโดยรวมของ analyseswere สถิติไม่แตกต่างจากของ analysis.Outcomes ต่อโปรโตคอลของตัวแปรความเครียดโดยการต่อการวิเคราะห์โปรโตคอล arepresented ในตารางที่ 4 หลังจากการแทรกแซงโยคะ 12 สัปดาห์คะแนน totalSOSI ลดลงในกลุ่มการฝึกโยคะ (p <0.05) กลุ่มโยคะได้โดยเริ่มต้นที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในห้าสิบ SOSIsubscales: อาการระบบทางเดินอาหาร (p <0.05); ตึงเครียดของกล้ามเนื้อ (p <0.05); รูปแบบนิสัย (p <0.05); อาการซึมเศร้า (p <0.05); หงุดหงิดอารมณ์ (p <0.01) ในกลุ่มควบคุม totalscores และ subscales ทั้งหมดของ SOSI ไม่เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ 12 สัปดาห์ แต่ความแตกต่างระหว่างกลุ่มต่าง ๆ ในการเปลี่ยนแปลง themean จาก baseline ในคะแนนเหล่านี้ SOSI ไม่ถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามไปต่อการวิเคราะห์โปรโตคอลที่นำเสนอ intable 2 หลังจาก 12 สัปดาห์ rmdq อย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) และคืนความยืดหยุ่นในการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ( p < 0.001 ) ในกลุ่มโยคะ อย่างไรก็ตาม ตัวแปรเหล่านี้ก็ไม่แตกต่างจากค่าเริ่มต้นในกลุ่มควบคุม หลังๆ , หมายถึงการเปลี่ยนแปลงจากค่าเริ่มต้นใน rmdq อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) andback ความยืดหยุ่น ( p < 001 ) ในกลุ่มโยคะเป็น significantlygreater สูงกว่ากลุ่มควบคุม ระดับ TNF -  ระดับรักษาในกลุ่มโยคะขณะที่ itincreased อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.01 ) ในกลุ่มควบคุม ( ตารางที่ 2 ) แสดงขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับ theyoga กลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.001 ) ระดับซีรีแอกทีฟโปรตีนไม่ significantlychanged กว่า 12 สัปดาห์ทั้งสองกลุ่มในการวิเคราะห์เกี่ยวกับความตั้งใจที่จะรักษาอาการปวดหลัง , ความยืดหยุ่น และปัจจัยการอักเสบ ( ตารางที่ 3 ) เล็ก หมายถึง การเปลี่ยนแปลง frombaseline ทั้งสองกลุ่มปัจจุบันเทียบกับผู้โดยการวิเคราะห์โปรโตคอล theper แต่โดยรวมผลของสถิติ analyseswere ไม่แตกต่างจากการต่อการวิเคราะห์โปรโตคอล ผลของตัวแปรต่อความเครียดโดยนำเสนอในการวิเคราะห์โปรโตคอล ตารางที่ 4 .หลังการทดลองโยคะ 12 สัปดาห์ totalsosi มีคะแนนลดลงในกลุ่มที่ฝึกโยคะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) กลุ่มโยคะเพิ่มขึ้นในห้าของ sosisubscales สิบ : อาการระบบทางเดินอาหารอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ; ความตึงเครียดของกล้ามเนื้ออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ; กิจวัตรประจำวัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ; ภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) หงุดหงิดง่าย อารมณ์ ( P < 0.01 ) ในกลุ่มควบคุมการ totalscores และทั้งหมดนั้นไม่พบการเปลี่ยนแปลงของ sosi 12 สัปดาห์ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่างกลุ่มในการเปลี่ยนแปลงที่มีพื้นฐานจากคะแนน sosi เหล่านี้ไม่ได้เข้าถึง