There are no impression from it until today, for a period of 6 years at school "sarawittaya" since the first step walked until today very happy so many wrong description and explanation is that this home has 2, but everything good, beautiful thing, love, warmth, knowledge, life skills, life experiences, life, from where does. To find the best personnel to be able to provide the best real friend, memories of that House, smiles and laughter. Tears of happiness and make things much more plain everything within the beautiful memories will never forget sliding because that's where I was, but there is a great potential to be a virtue. Have a great immunity to fight off external world wide have been strong over the coming at this at some point, want to thank all teachers that provide both knowledge and anxiety comes along with the students, everyone. And the teacher was waiting for a consultation on the subject. In addition, the most important thing is that everyone from friends that we have different burdens accompanying joy does suffer some (happy sad tears to roll) and then any time day goes by quickly. From that day until now, as we have just parted, according to each person's path. Who in real life is surely the same as in the novel, a journey not only strewn with rose petals, but as a matter of travelling have difficulty going to their thorns, Thistles and we all had to wait for mutual encouragement is always a good time, whether those days are long gone and with. Bleeding green-white color will never fade.
ไม่มีความประทับใจเลย จนถึงวันนี้ เป็นเวลา 6 ปี ในโรงเรียน " sarawittaya " ตั้งแต่ขั้นตอนแรกจนถึงวันนี้ มีความสุขมาก แล้วเดินอธิบายรายละเอียดอะไรมาก และว่า บ้านนี้มี 2 แต่ทุกอย่างดี สิ่งสวยงาม , ความรัก , ความอบอุ่น , ความรู้ , ทักษะ , ประสบการณ์ชีวิต , ชีวิตชีวิต ที่ไม่ หาบุคลากรที่ดีที่สุดที่จะสามารถที่จะให้เพื่อนที่แท้จริงที่สุดความทรงจำในบ้านหลังนั้น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ น้ำตาของความสุข และทำให้หลายสิ่งที่ธรรมดามากกว่าทุกสิ่งในความทรงจำไม่เคยลืมเลื่อนเพราะที่ที่ฉันอยู่ แต่ก็มีศักยภาพที่ดีต้องมีคุณธรรม มีภูมิคุ้มกันที่ดีในการต่อสู้กับโลกภายนอกได้แข็งแรงกว่าจะมาที่นี้ในบางจุดต้องขอขอบคุณครูทุกคนที่ให้ทั้งความรู้และความวิตกกังวล ที่มาพร้อมกับนักเรียนทุกคน และครูคอยให้คำปรึกษาในเรื่อง นอกจากนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทุกคน จากเพื่อนๆ ว่าเรามีภาระที่แตกต่างกัน ซึ่งไม่ประสบความสุข ( สุข เศร้า เหงา น้ำตากลิ้ง ) แล้วเวลาแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากวันนั้นจนถึงตอนนี้เราเพิ่งเจอกัน ตามเส้นทางของแต่ละคน ที่ในชีวิตจริงคงเหมือนในนิยาย แต่การเดินทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่เป็นเรื่องของการเดินทางมีปัญหาไปหนามของต้น และเราต้องคอยให้กำลังใจซึ่งกันและกันอยู่เสมอเวลาดี ไม่ว่า วันเหล่านั้นจะหายไปนานและด้วย เลือด สี ขาว เขียว จะไม่มีวันจางหาย
การแปล กรุณารอสักครู่..