4G, short for fourth generation, is

4G, short for fourth generation, is the fourth generation of mobile telecommunications technology, succeeding 3G. A 4G system must provide capabilities defined by ITU in IMT Advanced. Potential and current applications include amended mobile web access, IP telephony, gaming services, high-definition mobile TV, video conferencing, 3D television, and cloud computing.

Two 4G candidate systems are commercially deployed: the Mobile WiMAX standard (first used in South Korea in 2007), and the first-release Long Term Evolution (LTE) standard (in Oslo, Norway and Stockholm, Sweden since 2009). It has however been debated if these first-release versions should be considered to be 4G or not, as discussed in the technical definition section below.

In the United States, Sprint (previously Clearwire) has deployed Mobile WiMAX networks since 2008, while MetroPCS became the first operator to offer LTE service in 2010. USB wireless modems were among the first devices able to access these networks, with WiMAX smartphones becoming available during 2010, and LTE smartphones arriving in 2011. 3G and 4G equipment made for other continents are not always compatible because of different frequency bands. Mobile WiMAX is not available for the European market as of April 2012.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4G สั้นสำหรับรุ่นสี่ เป็นรุ่นที่สี่ของเทคโนโลยีโทรคมนาคมโทรศัพท์เคลื่อนที่ แผ่น 3G ระบบ 4G ต้องมีความสามารถที่กำหนด โดย ITU ในขั้นสูง IMT มีศักยภาพ และปัจจุบันรวมเข้าแก้ไขเว็บมือถือ โทรศัพท์ IP เกมบริการ ความละเอียดสูงทีวีโมบาย ประชุม โทรทัศน์ 3D และ cloud คอมพิวเตอร์ในเชิงพาณิชย์ใช้งานสองระบบผู้สมัคร 4G: มาตรฐานมือถือ WiMAX (ครั้งแรกในเกาหลีใต้ในปี 2007), และมาตรฐานวิวัฒนาการระยะยาว (LTE) รุ่นแรก (ในออสโล นอร์เวย์และสต็อกโฮล์ม สวีเดนตั้งแต่ปี 2009) อย่างไรก็ตามมียังคงถ้ารุ่นแรกรุ่นเหล่านี้ควรจะ 4G หรือ ไม่ ตามที่อธิบายไว้ในส่วนข้อกำหนดทางเทคนิคด้านล่างในสหรัฐอเมริกา วิ่ง (ก่อนหน้านี้ Clearwire) ได้จัดวางเครือข่าย WiMAX มือถือตั้งแต่ 2008 ในขณะที่ MetroPCS เป็น ตัวแรกให้บริการ LTE ในปี 2553 มี USB โมเด็มไร้สายระหว่างอุปกรณ์แรกที่สามารถเข้าถึงเครือข่ายเหล่านี้ กับสมาร์ทโฟน WiMAX กลายเป็นที่ว่างระหว่าง 2010, LTE สมาร์ทโฟนที่เดินทางมาถึงในปี 2011 3G และ 4G อุปกรณ์สำหรับทวีปอื่น ๆ มักไม่เข้ากันเนื่องจากแถบความถี่ที่แตกต่างกัน ไม่มีมือถือ WiMAX สำหรับตลาดยุโรปเดือนเมษายน 2555

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4G สั้นรุ่นที่สี่เป็นรุ่นที่สี่ของเทคโนโลยีการสื่อสารเคลื่อนที่ 3G ประสบความสำเร็จ ระบบ 4G จะต้องให้ความสามารถในการกำหนดโดย ITU ใน IMT ขั้นสูง การใช้งานที่มีศักยภาพและปัจจุบันรวมถึงการแก้ไขการเข้าถึงเว็บมือถือโทรศัพท์ IP, บริการเกมความละเอียดสูงทีวีบนมือถือ, การประชุมทางวิดีโอ, โทรทัศน์ 3 มิติและคอมพิวเตอร์เมฆ. สอง 4G ระบบผู้สมัครที่จะนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์: มาตรฐาน WiMAX มือถือ (ใช้ครั้งแรกในเกาหลีใต้ ในปี 2007) และครั้งแรกที่ปล่อย Long Term Evolution (LTE) มาตรฐาน (ในออสโล, นอร์เวย์และสตอกโฮล์ม, สวีเดนตั้งแต่ปี 2009) จะได้รับ แต่การถกเถียงกันว่าคนเหล่านี้รุ่นแรกที่ปล่อยควรได้รับการพิจารณาให้เป็น 4G หรือไม่ตามที่กล่าวไว้ในส่วนของความหมายทางเทคนิคด้านล่าง. ในประเทศสหรัฐอเมริกา, Sprint (ก่อนหน้านี้ Clearwire) ได้ติดตั้งเครือข่ายไวแมกซ์มือถือตั้งแต่ปี 2008 ในขณะที่ MetroPCS กลายเป็น ผู้ประกอบการครั้งแรกที่จะนำเสนอบริการ LTE ในปี 2010 USB โมเด็มไร้สายเป็นหนึ่งในกลุ่มอุปกรณ์แรกที่สามารถเข้าถึงเครือข่ายเหล่านี้มีมาร์ทโฟน WiMAX เป็นใช้ได้ในช่วงปี 2010 และมาร์ทโฟน LTE ที่จะมาถึงในปี 2011 3G และ 4G อุปกรณ์ทำสำหรับทวีปอื่น ๆ ไม่ได้เสมอ เข้ากันได้เพราะคลื่นความถี่ที่แตกต่างกัน WiMAX มือถือไม่สามารถใช้ได้สำหรับตลาดยุโรป ณ เมษายน 2012