In The Condition of the Working Cla

In The Condition of the Working Class in England in 1844 Friedrich Engels described backstreet sections of Manchester and other mill towns, where people lived in crude shanties and shacks, some not completely enclosed, some with dirt floors. These shantytowns had narrow walkways between irregularly shaped lots and dwellings. There were no sanitary facilities. Population density was extremely high. Eight to ten unrelated mill workers often shared a room, often with no furniture, and slept on a pile of straw or sawdust.[73] Toilet facilities were shared if they existed. Disease spread through a contaminated water supply. Also, people were at risk of developing pathologies due to persistent dampness.

The famines that troubled rural areas did not happen in industrial areas. But urban people—especially small children—died due to diseases spreading through the cramped living conditions. Tuberculosis (spread in congested dwellings), lung diseases from the mines, cholera from polluted water and typhoid were also common.

Not everyone lived in such poor conditions. The Industrial Revolution also created a middle class of professionals, such as lawyers and doctors, who lived in much better conditions.

Conditions improved over the course of the 19th century due to new public health acts regulating things such as sewage, hygiene and home construction. In the introduction of his 1892 edition, Engels notes that most of the conditions he wrote about in 1844 had been greatly improved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสภาพการเรียนการทำงานในอังกฤษใน 1844 Friedrich Engels อธิบายส่วนแบ็คสตรีทยูของแมนเชสเตอร์ และเมืองอื่น ๆ โรงงาน ที่คนอาศัยอยู่ในกระท่อมและน้ำมันดิบ shanties บางส่วนไม่สมบูรณ์ อยู่ กับพื้นดิน Shantytowns เหล่านี้มีทางเดินแคบ ๆ ระหว่างพิกัดจำนวนมากและอาคารบ้านเรือน มีสิ่งอำนวยความสะดวกไม่มีสุขอนามัย ความหนาแน่นของประชากรมีสูงมาก คนงาน 8-10 โรงงานที่ไม่เกี่ยวข้องมักจะแชร์ห้องพัก มักจะ มีเฟอร์นิเจอร์ไม่ และนอนบนกองฟางหรือขี้เลื่อย [73] สุขาใช้ร่วมกันถ้าพวกเขาอยู่ โรคแพร่กระจายผ่านน้ำประปาปนเปื้อน นอกจากนี้ คนที่เสี่ยงโรคเนื่องจากการใช้งานยาวนานถาวรกันดารที่พื้นที่ชนบทมีปัญหาไม่ได้เกิดในพื้นที่อุตสาหกรรม แต่คนในเมือง — เด็กเล็กโดยเฉพาะซึ่งเสียชีวิตเนื่องจากโรคกระจายผ่านสภาพความเป็นอยู่แคบ วัณโรค (แพร่กระจายในบ้านที่แออัด) โรคปอดจากเหมือง อหิวาตกโรคจากน้ำเสียและโรคไทฟอยด์ก็ทั่วไปทุกคนไม่อยู่ในสภาพดังกล่าว นอกจากนี้การปฏิวัติอุตสาหกรรมยังสร้างชั้นกลางผู้เชี่ยวชาญ เช่นทนายความแพทย์ ที่อาศัยอยู่ในสภาพดีมากเงื่อนไขที่ดีขึ้นของศตวรรษที่ 19 เนื่องจากกิจการสาธารณสุขใหม่ที่ควบคุมสิ่งต่าง ๆ เช่นการบำบัดน้ำเสีย สุขอนามัย และการก่อสร้างบ้าน ในการแนะนำของเขารุ่น 1892, Engels หมายเหตุว่า ส่วนใหญ่มีเงื่อนไขที่เขาเขียนเกี่ยวกับใน 1844 ได้รับการปรับปรุงอย่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อยู่ในสภาพของชนชั้นแรงงานในอังกฤษใน 1,844 Friedrich Engels อธิบายส่วนแบ็คของแมนเชสเตอร์และเมืองโรงสีอื่น ๆ ที่มีผู้คนอาศัยอยู่ในกระท่อมเพิงดิบและบางส่วนไม่ปิดล้อมบางคนที่มีสิ่งสกปรกพื้น สลัมเหล่านี้มีทางเดินแคบ ๆ ระหว่างจำนวนมากรูปทรงและที่อยู่อาศัย ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสุขาภิบาลเป็น ความหนาแน่นของประชากรอยู่ในระดับสูงมาก แปดถึงสิบคนงานโรงสีที่ไม่เกี่ยวข้องมักจะร่วมห้องมักจะมีไม่มีเฟอร์นิเจอร์และนอนอยู่บนกองฟางหรือขี้เลื่อย. [73] สิ่งอำนวยความสะดวกห้องน้ำร่วมกันถ้าพวกเขามีอยู่ การแพร่กระจายโรคผ่านน้ำประปาปนเปื้อน นอกจากนี้คนที่มีความเสี่ยงของการพัฒนาโรคเนื่องจากความชื้นถาวร. กิริยาที่ทุกข์พื้นที่ชนบทไม่ได้เกิดขึ้นในพื้นที่อุตสาหกรรม แต่คนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองเล็ก ๆ ที่เด็กเสียชีวิตเนื่องจากโรคแพร่กระจายผ่านทางสภาพความเป็นอยู่ที่คับแคบ วัณโรค (การแพร่กระจายในที่อยู่อาศัยแออัด) โรคปอดจากเหมืองอหิวาตกโรคจากน้ำเสียและไทฟอยด์ก็ยังเป็นคนธรรมดา. ทุกคนไม่ได้อาศัยอยู่ในสภาพที่ไม่ดีเช่น การปฏิวัติอุตสาหกรรมยังสร้างชนชั้นกลางของมืออาชีพเช่นนักกฎหมายและแพทย์ที่อาศัยอยู่ในสภาพที่ดีมาก. ปรับปรุงเงื่อนไขในช่วงศตวรรษที่ 19 เนื่องจากการกระทำใหม่สาธารณสุขควบคุมสิ่งต่างๆเช่นน้ำเสีย, สุขอนามัยและการก่อสร้างบ้าน ในการแนะนำ 1892 ฉบับของเขาเองเงิลส์ตั้งข้อสังเกตว่าส่วนใหญ่ของเงื่อนไขที่เขาเขียนเกี่ยวกับใน 1,844 ได้รับการปรับปรุงอย่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สภาพของชนชั้นแรงงานในอังกฤษใน 1844 ฟรีดริช เองเงิลส์อธิบายไว้ที่ส่วนของแมนเชสเตอร์และเมืองโรงสีอื่นๆ ที่มีผู้คนอาศัยอยู่ในกระท่อมหยาบและ Shacks บางอย่างไม่สมบูรณ์ล้อมรอบ บางกับพื้นดิน สลัมเหล่านี้มีรูปร่างไม่สม่ำเสมอและทางเดินแคบๆระหว่างบ้าน ไม่มีเครื่องสุขภัณฑ์ ความหนาแน่นของประชากรสูงมาก แปดถึงสิบกับโรงสีคนงานมักจะแชร์ห้อง มักไม่มีเฟอร์นิเจอร์ และนอนบนกองฟางหรือขี้เลื่อย [ 73 ] ห้องน้ำเครื่องใช้ร่วมกันถ้าพวกเขามีอยู่ การแพร่โรคผ่านการปนเปื้อนน้ำประปา นอกจากนี้ ประชาชนมีความเสี่ยงของการพัฒนาโรคเนื่องจากถาวรความชื้นผู้ที่ ชนบท ปัญหาไม่ได้เกิดขึ้นในพื้นที่โรงงานอุตสาหกรรม แต่ผู้คนในเมืองโดยเฉพาะเด็กเล็กเสียชีวิตเนื่องจากโรคแพร่กระจายผ่านสภาพความเป็นอยู่ที่คับแคบ วัณโรคแพร่กระจายในชุมชนแออัดที่อยู่อาศัย ) , โรคปอดจากเหมืองน้ำเสียจากอหิวาตกโรคไทฟอยด์ก็เหมือนกันทุกคนไม่ได้อยู่ในเงื่อนไขที่ไม่ดีเช่น การปฏิวัติอุตสาหกรรมยังสร้างชนชั้นกลางของมืออาชีพเช่นทนายความและแพทย์ที่อาศัยอยู่ในสภาพที่ดีมากเงื่อนไขที่ดีขึ้นผ่านหลักสูตรของศตวรรษที่ 19 เนื่องจากใหม่สาธารณสุขทำหน้าที่ควบคุมสิ่งต่างๆ เช่น สุขาภิบาล สุขอนามัย และก่อสร้างบ้าน ในเบื้องต้นของรุ่นของเขา 1892 เองเงิลส์บันทึกส่วนใหญ่ , เงื่อนไขที่เขาเขียนใน 1844 ได้รับการปรับปรุงอย่างมาก