However, it seemed as if the existi

However, it seemed as if the existing family interven- tion served only to delay rather than to prevent relapse in the long term (Lam 1991; Penn and Mueser 1996; Tar- rier et al. 1989). The short term improvement of clinical status may be better than the long-term prognosis of clinical status. This study could not indicate the long- term effectiveness as there were only 9 months for the follow-up. The efficacy of long-term family intervention should be studied further.
How does the psychoeducational family intervention impact the patients’ illnesses? One possible answer is that it may have an impact on relatives’ beliefs and atti- tudes, enhancing their confidence in the treatment of ill-
ness. This would then influence both relatives’ and pa- tients’ treatment compliance or relatives’ expectations and tolerance of patients; thus, the progression of the ill- ness may be changed. There was evidence indicating that relatives’ causal attribution and expressed emotion might influence the relapse of the schizophrenic illness (Barrowclough et al. 1994; Wearden et al. 2000). Moreover, a different prognosis of illness may still influence relatives’ beliefs about illness and their attitudes towards the patients. However, this study still cannot answer the question of whether ‘contact’ alone, without any partic- ular therapeutic bias, is the critical ingredient for reducing relapse (Lauriello et al. 2000).
Although family psychoeducation may improve a pa- tient’s social functioning, either directly or by fostering the development of skills and so delaying disruptive re- lapse (Tarrier et al. 1989; Falloon and Pederson 1985), the results of this study did not indicate such. The reasons for this may be: 1) as most respondents in this study have a long-term illness, the current shortterm family intervention cannot significantly improve their social functioning or level of disability; 2) patients’ relatives are busy working and so have little time to train the pa- tients’ social functioning; and [3] the psychiatrists and village doctors in this study did not provide the necessary amount of education and training to cause significant changes. This also indicates that it is necessary to note how to control the quality of intervention in such a large sample from the community.
Although there are studies that have shown that brief family education is effective on some domain of the pa- tient’s illness, the evidence to date tends to caution against the organisation of short education packages without other intervention components (Lam 1991; Dixon et al. 2000). Moreover, individual as-needed con- sultation models may work better in communities where mental health is less professionalised (Shankar 1994; Susser et al. 1996). Thus, the authors also suggest that specific family intervention should be combined with other rehabilitation packages in conducting community mental health care, and that the highly trained village doctors should be suitable for conducting family intervention in Chinese rural communities. The effectiveness and feasibility of this method should be studied further.
■ Acknowledgements This study was supported by a grant from the China Medical Board of New York, Inc. (CMB, Grant No: 92–557).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ก็ดูเหมือนว่าทุกคนในครอบครัวที่มีอยู่แทรกแซงการทำหน้าที่เพียง แต่จะล่าช้ามากกว่าที่จะป้องกันไม่ให้เกิดการกำเริบของโรคในระยะยาว (ลำ 1991; เพนน์และ Mueser 1996. Tar- rier et al, 1989) การปรับปรุงที่สั้นของสถานะทางคลินิกอาจจะดีกว่าการพยากรณ์โรคในระยะยาวของสถานะทางคลินิก การศึกษาครั้งนี้ไม่สามารถบ่งบอกถึงความมีประสิทธิภาพในระยะยาวขณะที่มีเพียง 9 เดือนสำหรับการติดตาม ประสิทธิภาพของการแทรกแซงของครอบครัวในระยะยาวควรมีการศึกษาต่อไป.
อย่างไรแทรกแซงครอบครัวสุขภาพจิตส่งผลกระทบต่อการเจ็บป่วยของผู้ป่วย? หนึ่งคำตอบที่เป็นไปได้ว่ามันอาจจะมีผลกระทบต่อความเชื่อของญาติและ tudes atti-
การเสริมสร้างความเชื่อมั่นในการรักษาไม่ดีภาวะ นี้ก็จะมีผลต่อทั้งญาติและ Pa- tients การรักษาหรือการปฏิบัติตามความคาดหวังของญาติและความอดทนของผู้ป่วย ดังนั้นความก้าวหน้าของภาวะไม่ดีอาจมีการเปลี่ยนแปลง มีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าการกำหนดลักษณะสาเหตุญาติเป็นและแสดงอารมณ์ความรู้สึกอาจมีผลต่อการกำเริบของโรคจิตเภท (Barrowclough et al, 1994;.. Wearden et al, 2000) นอกจากนี้ยังมีการพยากรณ์โรคที่แตกต่างกันของการเจ็บป่วยยังคงมีอิทธิพลต่อความเชื่ออาจญาติเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและทัศนคติที่มีต่อผู้ป่วย อย่างไรก็ตามการศึกษานี้ยังไม่สามารถตอบคำถามที่ว่า 'ติดต่อ' เพียงอย่างเดียวโดยไม่มีอคติในการรักษา ular partic- ใด ๆ ที่เป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการลดการกำเริบของโรค (Lauriello et al. 2000).
แม้ว่าสุขภาพจิตศึกษาครอบครัวอาจปรับปรุงการทำงานทางสังคม tient Pa- ของ ไม่ว่าโดยตรงหรือโดยการอุปถัมภ์การพัฒนาทักษะและเพื่อชะลอการลดลงอีกครั้งก่อกวน (Tarrier et al, 1989;. Falloon เดอร์สันและ 1985) ผลการศึกษานี้ไม่ได้ระบุดังกล่าว เหตุผลในการนี้อาจจะเป็น 1) เป็นผู้ตอบแบบสอบถามมากที่สุดในการศึกษาครั้งนี้มีอาการป่วยในระยะยาวการแทรกแซงครอบครัวระยะสั้นในปัจจุบันอย่างมีนัยสำคัญไม่สามารถปรับปรุงการทำงานทางสังคมของพวกเขาหรือระดับของความพิการ 2) ผู้ป่วยญาติทำงานไม่ว่างและเพื่อให้มีเวลาน้อยในการฝึกอบรม Pa- tients ของการทำงานทางสังคม และ [3] จิตแพทย์และแพทย์หมู่บ้านในการศึกษานี้ไม่ได้ให้จำนวนเงินที่จำเป็นของการศึกษาและการฝึกอบรมที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่ามีความจำเป็นที่จะต้องทราบวิธีการควบคุมคุณภาพของการแทรกแซงดังกล่าวในตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่จากชุมชน.
แม้ว่าจะมีการศึกษาที่แสดงให้เห็นว่าการศึกษาครอบครัวสั้น ๆ ที่มีประสิทธิภาพในโดเมนบางส่วนของการเจ็บป่วย tient Pa- ของหลักฐาน วันที่มีแนวโน้มที่จะระมัดระวังต่อองค์กรของแพคเกจการศึกษาในระยะสั้นโดยไม่มีการแทรกแซงส่วนประกอบอื่น ๆ (1,991 ลำ; ดิกสัน et al, 2000). นอกจากนี้บุคคลที่เป็นที่จำเป็นรุ่น sultation ทำาอาจทำงานได้ดีในชุมชนที่มีสุขภาพจิตเป็น professionalised น้อย (การ์ 1994. Susser et al, 1996) ดังนั้นผู้เขียนยังชี้ให้เห็นว่าการแทรกแซงของครอบครัวโดยเฉพาะควรจะรวมกับแพคเกจการฟื้นฟูสมรรถภาพในการดำเนินงานสุขภาพจิตชุมชนและว่าการฝึกอบรมอย่างหมอหมู่บ้านควรมีความเหมาะสมสำหรับการดำเนินการแทรกแซงของครอบครัวในชุมชนในชนบทจีน .
ประสิทธิผลและความเป็นไปของวิธีนี้ควรมีการศึกษาต่อไป■กิตติกรรมประกาศการศึกษาครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนโดยทุนจากประเทศจีนคณะกรรมการการแพทย์ของNew York, อิงค์ (CMB, แกรนท์ No: 92-557)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoorโอเค บ๊ายบายแลคเกอรไม่ดี hoor