Between 1970 and 1995, the landscap

Between 1970 and 1995, the landscape of tobacco
control in Canada changed dramatically (see Fig. 1).
Beginning in the late 1980s and early 1990s, Canada
experienced a policy thrust in the adoption of restrictions controlling tobacco use. Policy enactment occurred
at many government levels and covered a wide range of
tobacco issues from advertising to promotion, distribution, sales, and consumption. A similar trend is evident
in the United States (Rigotti, 1989), which Malone,
Boyd, and Bero (2000, p. 714) describe as ‘‘unprecedented in the history of tobacco control.’’ The most
active policy adoption occurred at the municipal level
(Brownson, Eriksen, Davis, & Warner, 1997; Samuels &
Glantz, 1991). While restrictions on smoking in public
places have existed in Canada since the start of the 20th
century, these early restrictions were adopted in only a
small number of locales, typically voluntarily, and were
aimed primarily at fire safety in particular industrial
areas (Cunningham, 1996; Rigotti, 1989). However, the
number of municipal policies restricting public place
smoking increased significantly between 1985 and 1990,
after little bylaw adoption before 1980. These bylaws
restricted smoking in elevators, buses, taxis, escalators,
municipal offices, retail shops and other public places,
many of which became 100% smoke free.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่างปี 1970 และปี 1995
ภูมิทัศน์ของยาสูบควบคุมในแคนาดาการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว(ดูรูปที่ 1)..
เริ่มต้นในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นปี 1990
แคนาดามีประสบการณ์การผลักดันนโยบายในการนำข้อจำกัด ของการควบคุมการใช้ยาสูบ นโยบายการตรากฎหมายที่เกิดขึ้นในระดับรัฐบาลจำนวนมากและครอบคลุมหลากหลายของปัญหายาสูบจากการโฆษณาการส่งเสริมการขาย, การกระจายการขายและการบริโภค แนวโน้มที่คล้ายกันคือเห็นได้ชัดในประเทศสหรัฐอเมริกา (Rigotti 1989) ซึ่งมาโลน, บอยด์และ Bero (2000, น. 714) อธิบายเป็น '' เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ของการควบคุมยาสูบ. '' ส่วนใหญ่ที่นำมาใช้นโยบายการใช้งานที่เกิดขึ้นในระดับเทศบาล(Brownson, อีริกสันเดวิสและวอร์เนอร์, 1997; & แอลGlantz, 1991) ในขณะที่ข้อ จำกัด เกี่ยวกับการสูบบุหรี่ในที่สาธารณะสถานที่ที่มีอยู่ในประเทศแคนาดาตั้งแต่เริ่มต้นของ20 ศตวรรษที่มีข้อ จำกัด ในช่วงต้นเหล่านี้ถูกนำมาใช้ในเพียงจำนวนน้อยของสถานที่โดยทั่วไปแล้วความสมัครใจและถูกวัตถุประสงค์หลักที่ความปลอดภัยจากอัคคีภัยในโรงงานอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งพื้นที่(คันนิงแฮม, 1996 ; Rigotti, 1989) อย่างไรก็ตามจำนวนเทศบาลนโยบายการ จำกัด สถานที่สาธารณะการสูบบุหรี่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญระหว่างปี1985 และปี 1990 หลังการประกาศใช้เทศบัญญัติเล็กน้อยก่อนที่ปี 1980 ข้อบังคับเหล่านี้การสูบบุหรี่ในลิฟท์จำกัด , รถโดยสาร, รถแท็กซี่, บันไดเลื่อน, สำนักงานเทศบาล, ร้านค้าปลีกและสถานที่สาธารณะอื่น ๆอีกหลายแห่ง ซึ่งกลายเป็นควันบุหรี่ 100% ฟรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระหว่างปี 1970 และปี 1995 , ภูมิทัศน์ของการควบคุมยาสูบ
ในแคนาดาเปลี่ยนไปอย่างมาก ( ดูรูปที่ 1 ) .
เริ่มต้นในปลายทศวรรษ 1980 และ 1990 แคนาดา
ที่มีนโยบายให้การยอมรับข้อ จำกัด การควบคุมการใช้ยาสูบ กำหนดนโยบายในระดับรัฐบาลเกิดขึ้น
หลายและครอบคลุมหลากหลายของ
ปัญหายาสูบจากการโฆษณาเพื่อส่งเสริมการขายและการบริโภค แนวโน้มที่คล้ายกันเห็นได้ชัด
ในประเทศสหรัฐอเมริกา ริกอตติ , 1989 ) ซึ่งมาโลน ,
บอยด์ และเบโล่ ( 2543 , หน้า 714 ) อธิบายเป็น ' 'unprecedented ในประวัติศาสตร์ของการควบคุมยาสูบ ' ' การยอมรับนโยบายที่ใช้งานมากที่สุดเกิดขึ้นในระดับเทศบาล

( เบราน์สัน แอริคสัน &วอร์เนอร์ , เดวิส , 1997 ; ซามูเอล &
Glantz , 1991 ) ในขณะที่ข้อ จำกัด เกี่ยวกับการสูบบุหรี่ในที่สาธารณะ
สถานที่มีอยู่ในแคนาดาตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20
, ข้อ จำกัด เหล่านี้ถูกนำมาใช้ในช่วงต้นเท่านั้น
ตัวเลขขนาดเล็กของสถานที่โดยสมัครใจ และมีวัตถุประสงค์หลักที่ตู้ไฟ

โดยเฉพาะในพื้นที่อุตสาหกรรม ( คันนิงแฮม , 1996 ; ริกอตติ , 1989 ) อย่างไรก็ตาม นโยบายการจำกัดจำนวนเทศบาล

สูบบุหรี่ในที่สาธารณะเพิ่มขึ้นระหว่างปี 1985 และปี 1990
หลังจากเทศบัญญัติการยอมรับก่อน 2523 ข้อบังคับเหล่านี้
สูบบุหรี่จำกัดลิฟท์ , รถบัส , รถแท็กซี่ , บันไดเลื่อน ,
สำนักงานเทศบาล ร้านค้าปลีก และสถานที่สาธารณะอื่น ๆ ,
หลายซึ่งกลายเป็นควัน 100% ฟรี