“I couldn’t care less what that thi

“I couldn’t care less what that thing is called,” said Xu Youdao. “Half an hour has already passed. If Fellow Daoist Han can’t retrieve the rest of the Classic of Time soon, then our whole trip here will have been a waste!”

Without a word, Han Bei sat down cross-legged beneath the statue of her ancestor. Her hands made incantation gestures, and her ancient jade began to emit a greenish glow as it rotated around her. Meng Hao’s eyes glittered and he stepped a bit closer to her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมไม่สามารถดูแลน้อยกว่าสิ่งที่สิ่งที่เรียกว่า กล่าวว่า Xu Youdao "ครึ่งชั่วโมงได้แล้ว ถ้าเพื่อน Daoist ฮั่นไม่สามารถเรียกคลาสสิกเวลาเหลือเร็ว ๆ นี้ แล้วเราเดินทางทั้งหมดที่นี่จะได้รับเสีย"โดยไม่คำ เป่ยฮั่นนั่งลงไขว้อยู่ใต้รูปปั้นของบรรพบุรุษของเธอ มือของเธอทำท่าทางอาคม และหยกโบราณของเธอเริ่มที่จะปล่อยการเรืองแสงเขียวเป็นมันหมุนรอบเธอ เมงเฮาตาแวววาว และเขาก้าวเล็กใกล้ชิดกับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมไม่สามารถดูแลน้อยสิ่งที่สิ่งที่เรียกว่า" เสี่ยว Youdao กล่าวว่า "ครึ่งชั่วโมงได้ผ่านไปแล้ว ถ้าเพื่อน Daoist ฮั่นไม่สามารถเรียกคืนส่วนที่เหลือของคลาสสิกของเวลาเร็ว ๆ นี้แล้วการเดินทางทั้งของเราที่นี่จะได้รับเสีย! " โดยไม่ต้องคำ, ฮันบวร์กนั่งลงไขว่ห้างอยู่ใต้รูปปั้นของบรรพบุรุษของเธอ มือของเธอทำท่าทางคาถาและหยกโบราณของเธอเริ่มที่จะออกมาเป็นสีเขียวเรืองแสงในขณะที่มันหมุนรอบตัวเธอ ตาเม้งเฮาส์และ glittered เขาก้าวบิตใกล้ชิดกับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมไม่สนใจหรอกว่า สิ่งที่เรียกว่า " ซู youdao . " ครึ่งชั่วโมงผ่านไป . ถ้าเพื่อน daoist ฮันไม่สามารถดึงส่วนที่เหลือของคลาสสิกของเวลาเร็ว ๆ นี้ แล้วการเดินทางทั้งหมดของเราที่นี่จะเสีย "โดยไม่พูดอะไรสักคำ ฮันเบ นั่งลงไขว้ขาใต้รูปปั้นของบรรพบุรุษของเธอ มือของเธอ ทำให้คาถาท่าทางและหยกโบราณของเธอเริ่มเปล่งแสงเขียวๆ มันหมุนไปรอบๆ ก็เมิงเฮา ดวงตาแวววาว เขาก้าวเข้าไปใกล้หน่อยเธอ