BACKGROUND:Mutations in the gene AT

BACKGROUND:
Mutations in the gene ATP1A3 have recently been identified to be prevalent in patients with alternating hemiplegia of childhood (AHC2). Based on a large series of patients with AHC, we set out to identify the spectrum of different mutations within the ATP1A3 gene and further establish any correlation with phenotype.
METHODS:
Clinical data from an international cohort of 155 AHC patients (84 females, 71 males; between 3 months and 52 years) were gathered using a specifically formulated questionnaire and analysed relative to the mutational ATP1A3 gene data for each patient.
RESULTS:
In total, 34 different ATP1A3 mutations were detected in 85 % (132/155) patients, seven of which were novel. In general, mutations were found to cluster into five different regions. The most frequent mutations included: p.Asp801Asn (43 %; 57/132), p.Glu815Lys (16 %; 22/132), and p.Gly947Arg (11 %; 15/132). Of these, p.Glu815Lys was associated with a severe phenotype, with more severe intellectual and motor disability. p.Asp801Asn appeared to confer a milder phenotypic expression, and p.Gly947Arg appeared to correlate with the most favourable prognosis, compared to the other two frequent mutations. Overall, the comparison of the clinical profiles suggested a gradient of severity between the three major mutations with differences in intellectual (p = 0.029) and motor (p = 0.039) disabilities being statistically significant. For patients with epilepsy, age at onset of seizures was earlier for patients with either p.Glu815Lys or p.Gly947Arg mutation, compared to those with p.Asp801Asn mutation (p 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

BACKGROUND:Mutations in the gene ATP1A3 have recently been identified to be prevalent in patients with alternating hemiplegia of childhood (AHC2). Based on a large series of patients with AHC, we set out to identify the spectrum of different mutations within the ATP1A3 gene and further establish any correlation with phenotype.METHODS:Clinical data from an international cohort of 155 AHC patients (84 females, 71 males; between 3 months and 52 years) were gathered using a specifically formulated questionnaire and analysed relative to the mutational ATP1A3 gene data for each patient.RESULTS:In total, 34 different ATP1A3 mutations were detected in 85 % (132/155) patients, seven of which were novel. In general, mutations were found to cluster into five different regions. The most frequent mutations included: p.Asp801Asn (43 %; 57/132), p.Glu815Lys (16 %; 22/132), and p.Gly947Arg (11 %; 15/132). Of these, p.Glu815Lys was associated with a severe phenotype, with more severe intellectual and motor disability. p.Asp801Asn appeared to confer a milder phenotypic expression, and p.Gly947Arg appeared to correlate with the most favourable prognosis, compared to the other two frequent mutations. Overall, the comparison of the clinical profiles suggested a gradient of severity between the three major mutations with differences in intellectual (p = 0.029) and motor (p = 0.039) disabilities being statistically significant. For patients with epilepsy, age at onset of seizures was earlier for patients with either p.Glu815Lys or p.Gly947Arg mutation, compared to those with p.Asp801Asn mutation (p < 0.001). With regards to the five mutation clusters, some clusters appeared to correlate with certain clinical phenotypes. No statistically significant clinical correlations were found between patients with and without ATP1A3 mutations.CONCLUSIONS:Our results, demonstrate a highly variable clinical phenotype in patients with AHC2 that correlates with certain mutations and possibly clusters within the ATP1A3 gene. Our description of the clinical profile of patients with the most frequent mutations and the clinical picture of those with less common mutations confirms the results from previous studies, and further expands the spectrum of genotype-phenotype correlations. Our results may be useful to confirm diagnosis and may influence decisions to ensure appropriate early medical intervention in patients with AHC. They provide a stronger basis for the constitution of more homogeneous groups to be included in clinical trials.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิหลัง:
การกลายพันธุ์ในยีน ATP1A3 เพิ่งได้รับการระบุให้เป็นที่แพร่หลายในผู้ป่วยที่มีการสลับอัมพาตครึ่งซีกในวัยเด็ก (AHC2) อยู่บนพื้นฐานของซีรีส์ที่มีขนาดใหญ่ของผู้ป่วยที่มี AHC เราออกไประบุคลื่นความถี่ของการกลายพันธุ์ที่แตกต่างกันภายในยีน ATP1A3 และยังสร้างความสัมพันธ์ใด ๆ กับฟีโนไทป์.
วิจัยข้อมูลทางคลินิกจากการศึกษาในต่างประเทศจาก 155 ผู้ป่วย AHC (84 หญิง 71 เพศชาย ; ระหว่าง 3 เดือนและ 52 ปี) ที่ถูกรวบรวมโดยใช้แบบสอบถามสูตรเฉพาะและวิเคราะห์เปรียบเทียบกับข้อมูลของยีน ATP1A3 mutational สำหรับผู้ป่วยแต่ละ. ผลรวม 34 กลายพันธุ์ที่แตกต่างกัน ATP1A3 ถูกตรวจพบใน 85% (132/155) ผู้ป่วยที่เจ็ด ซึ่งเป็นนวนิยาย โดยทั่วไปการกลายพันธุ์ที่พบว่ากลุ่มออกเป็นห้าภูมิภาคต่างๆ กลายพันธุ์ที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ p.Asp801Asn (43%; 57/132) p.Glu815Lys (16%; 22/132) และ p.Gly947Arg (11%; 15/132) ของเหล่านี้ p.Glu815Lys มีความสัมพันธ์กับฟีโนไทป์รุนแรงทางปัญญาที่มีความรุนแรงมากขึ้นและความพิการมอเตอร์ p.Asp801Asn ปรากฏเพื่อให้คำปรึกษาการแสดงออกฟีโนไทป์จ้าและ p.Gly947Arg ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับการพยากรณ์โรคที่ดีที่สุดเมื่อเทียบกับอีกสองคนกลายพันธุ์ที่พบบ่อย โดยรวม, การเปรียบเทียบของโปรไฟล์ทางคลินิกแนะนำการไล่ระดับสีของความรุนแรงระหว่างสามการกลายพันธุ์ที่สำคัญที่มีความแตกต่างในทางปัญญา (p = 0.029) และมอเตอร์ (p = 0.039) ความพิการเป็นนัยสำคัญทางสถิติ สำหรับผู้ป่วยที่มีโรคลมชักอายุที่เริ่มมีอาการชักก่อนหน้านี้สำหรับผู้ป่วยที่มีทั้ง p.Glu815Lys หรือการกลายพันธุ์ p.Gly947Arg เมื่อเทียบกับผู้ที่มีการกลายพันธุ์ p.Asp801Asn (p <0.001) ด้วยการไปถึงห้ากลุ่มกลายพันธุ์กลุ่มบางคนที่ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับ phenotypes คลินิกบางอย่าง ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกพบว่ามีผู้ป่วยที่มีและไม่มีการกลายพันธุ์ ATP1A3. สรุปผลของเราแสดงให้เห็นถึงฟีโนไทป์ตัวแปรทางคลินิกในผู้ป่วยที่มี AHC2 ที่มีความสัมพันธ์กับการกลายพันธุ์บางอย่างและอาจจะเป็นกลุ่มที่อยู่ในยีน ATP1A3 คำอธิบายของเรารายละเอียดทางคลินิกของผู้ป่วยที่มีการกลายพันธุ์ที่พบบ่อยที่สุดและภาพทางคลินิกของผู้ที่มีการกลายพันธุ์ที่พบได้น้อยกว่ายืนยันผลที่ได้จากการศึกษาก่อนหน้านี้และต่อขยายสเปกตรัมของความสัมพันธ์จีโนไทป์-ฟีโนไทป์ ผลของเราอาจจะเป็นประโยชน์เพื่อยืนยันการวินิจฉัยและอาจมีผลต่อการตัดสินใจเพื่อให้แน่ใจว่าการแทรกแซงทางการแพทย์ที่เหมาะสมในช่วงต้นของผู้ป่วยที่มี AHC พวกเขาให้พื้นฐานที่แข็งแกร่งสำหรับรัฐธรรมนูญของกลุ่มเป็นเนื้อเดียวกันมากขึ้นที่จะรวมอยู่ในการทดลองทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง :
การกลายพันธุ์ในยีน atp1a3 ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ได้รับการระบุให้เป็นที่แพร่หลายในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกจากวัยเด็ก ( สลับ ahc2 ) ขึ้นอยู่กับชุดใหญ่ของผู้ป่วย AHC เราได้ศึกษาสเปกตรัมของการกลายพันธุ์ในยีน atp1a3 และเพิ่มเติม สร้างสัมพันธ์กับวิธีการ :

+ .ข้อมูลทางคลินิกจากเพื่อนร่วมงานระหว่างประเทศของ 155 AHC ผู้ป่วย ( 84 หญิง 71 คน และระหว่าง 3 เดือนปี 52  และ  ) มาชุมนุมโดยใช้สูตรเฉพาะ แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของยีนที่เกี่ยวข้องกับ atp1a3 สำหรับผู้ป่วยแต่ละคน ผลลัพธ์ :

รวม 34 การกลายพันธุ์ atp1a3 แตกต่างกันพบว่า 85 % (   132 / 155 ) ผู้ป่วย เจ็ดซึ่งเป็นนวนิยาย โดยทั่วไปการกลายพันธุ์ที่พบกลุ่มออกเป็น 5 ภูมิภาคที่แตกต่างกัน การกลายพันธุ์ที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ p.asp801asn ( 43 รึเปล่า % ; 57 / 132 ) p.glu815lys ( 16 รึเปล่า % ; 22 / 132 ) และ p.gly947arg ( 11 รึเปล่า % ; 15 / 132 ) ของเหล่านี้ p.glu815lys สัมพันธ์กับภาวะรุนแรง ด้วยความรุนแรงมากขึ้นทางปัญญาและมอเตอร์ความพิการ p.asp801asn ปรากฏเพื่อหารือพะแนงฟีโนไทป์การแสดงออกและหน้าgly947arg ปรากฏให้สัมพันธ์กับการพยากรณ์โรคที่ดีมากที่สุด เมื่อเทียบกับอีกสองบ่อยการกลายพันธุ์ โดยการเปรียบเทียบรูปแบบทางคลินิกแนะนำให้ไล่ระดับของความรุนแรงระหว่างสามสาขาการกลายพันธุ์ที่มีความแตกต่างทางปัญญา ( p = 0.029    ) และมอเตอร์ ( p = 0.039    ) คนพิการได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สำหรับผู้ป่วยโรคลมชักอายุที่เริ่มมีอาการของอาการชักเมื่อผู้ป่วยให้ p.glu815lys หรือ p.gly947arg การกลายพันธุ์ เมื่อเทียบกับผู้ที่มี p.asp801asn การกลายพันธุ์ ( p < 0.001    ) เกี่ยวกับห้าของกลุ่ม บางกลุ่มที่ดูเหมือนจะสัมพันธ์กับบางคลินิกเกิด . ไม่มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างคลินิกพบผู้ป่วยที่มีและไม่มีการกลายพันธุ์ atp1a3 .
สรุป
ผลของเราแสดงให้เห็นถึงตัวแปรสูงทางคลินิกในผู้ป่วยที่การ ahc2 มีความสัมพันธ์กับการกลายพันธุ์บางอย่างและอาจจะกลุ่มภายใน atp1a3 ยีน ของเรารายละเอียดของข้อมูลทางคลินิกของผู้ป่วยที่มีความผิดปกติที่พบบ่อยที่สุด และภาพทางคลินิกของผู้ที่มีการกลายพันธุ์ พบน้อย ยืนยันผลจากการศึกษา