FA controls flowering time of first

FA controls flowering time of first and successive inflorescences of tomato
In fa plants, the number of leaves below first and subsequent inflorescences, a feature that is highly correlated with flowering time in different plant species, is approximately double that found in wild-type plants. This feature, together with the fact that the initiation of fainflorescence occurs approximately 2 weeks later than in the wild type, demonstrates that fa is a late-flowering mutant. Delay in flowering time has also been detected in lfy ( Blazquez et al. 1997 ), but not in flo ( Coen et al. 1990 ), uni ( Hofer et al. 1997 ) or alf ( Souer et al. 1998) mutants. In Arabidopsis, flowering time of lfy mutants, 35S::LFY plants, and transgenic plants with an increased copy number of endogenous LFY reveals that LFY controls flowering initiation ( Blazquez et al. 1997 ; Nilsson et al. 1998 ). The detailed expression analysis of LFY during the vegetative phase of development has suggested that the level of LFY expression is a critical point for flower initiation, and that the required LFY level changes with the age of the plant ( Blazquez et al. 1997 ). Young vegetative meristem would therefore be much less competent to respond to LFY activity and would need higher levels of LFY expression to initiate flowering than required by older meristems. Based on the fa mutant phenotype, the transition to flowering in tomato seems to be at least partly controlled by FA. Nevertheless, given that FA is expressed very early during the initial vegetative phase of development, the function of this gene – promoting flower initiation in tomato – may depend on other factors only expressed during flower transition and conferring competence to the meristem.
FA controls not only flowering time and the number of nodes below the first inflorescence, but also the number of nodes between successive inflorescences. In the fa mutant the number of leaves between inflorescences is higher than in the wild type, although this decreases in later sympodial segments ( Fig. 2). The transition from vegetative to reproductive phase in tomato sympodial shoots is known to be regulated by SELF PRUNING (SP), the tomato orthologue to CENTRORADIALIS (CEN) and TERMINAL FLOWER 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998 ). In fact, sp mutant plants show a determinate development in which the number of leaves in the sympodial shoots is progressively reduced until two consecutive inflorescences are produced ( Pnueli et al. 1998 ). The increased number of vegetative nodes observed in fa sympodial shoots may be interpreted as the consequence of an upregulation of SP in the sympodial bud. In Arabidopsis,LFY is known to exclude TFL1 expression in the floral meristem ( Ratcliffe et al. 1999 ). In tomato, however, this exclusion does not appear to operate because the spatial and temporal expression pattern of SP ( Pnueli et al. 1998 ) is very similar to that of FA. It seems likely that vegetative or floral development in the sympodial shoot of tomato may depend on a balance between FA and SP signals in the sympodial meristem. In Arabidopsis 35S::LFY; 35S::TFL1 transgenic plants, it has recently been observed that the effect of the constitutive expression of LFY, promoting a premature acquisition of floral meristem identity, is prevented by the constitutive expression of TFL1 (Ratcliffe et al. 1999 ). In tomato, it is possible that the expression of SP in the same domains as FA prevents apical and axillary young meristems from acquiring the floral identity promoted by FA.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอฟเอคัควบคุมเวลาดอกช่อเขียวแรกและต่อ ๆ มาของมะเขือเทศในฟ้าพืช หมายเลขของใบด้านล่างแรก และต่อมาช่อเขียว คุณลักษณะที่เป็นสูง correlated กับเวลาดอกในพืชต่างชนิด ได้ประมาณสองที่พบในป่าชนิดพืช คุณลักษณะนี้ กับความจริงที่เริ่มต้นของ fainflorescence เกิดขึ้นประมาณ 2 สัปดาห์หลังกว่าชนิดป่า แสดงว่าฟ้า mutant ปลายดอก นอกจากนี้ยังมีความล่าช้าในเวลาดอกพบ ใน lfy (Blazquez et al. 1997), แต่ไม่ใช่ ในโฟล (Coen et al. 1990), uni (Hofer et al. 1997) หรือสายพันธุ์ alf (Souer et al. 1998) ใน Arabidopsis เวลาดอกของสายพันธุ์ lfy, 35S::LFY พืช และพืชถั่วเหลือง ด้วยจำนวนสำเนาเพิ่ม endogenous LFY เผยว่า LFY ควบคุมดอกเริ่มต้น (Blazquez et al. 1997 Nilsson et al. 1998) วิเคราะห์รายละเอียดนิพจน์ LFY ผักเรื้อรังระยะพัฒนาได้แนะนำว่า ระดับของนิพจน์ LFY จุดสำคัญสำหรับการเริ่มต้นดอกไม้ และที่ ระดับ LFY ต้องเปลี่ยนอายุของพืช (Blazquez et al. 1997) Meristem หนุ่มผักเรื้อรังดังนั้นจะมีอำนาจมากน้อยตอบสนองกิจกรรม LFY และระดับสูงของนิพจน์ LFY ประเดิมดอกกว่า meristems เก่าจำเป็นต้อง ตาม phenotype เต่าฟ้า ดอกไม้ในมะเขือเทศเปลี่ยนแปลงที่ดูเหมือนว่าจะถูกควบคุมน้อยบางส่วน โดย FA อย่างไรก็ตาม ที่ FA แสดงมากช่วงระหว่างผักเรื้อรังระยะเริ่มต้นของการพัฒนา การทำงานของยีนนี้ –ส่งเสริมเริ่มต้นดอกไม้ในมะเขือเทศ – อาจขึ้นกับปัจจัยอื่น ๆ แสดงเฉพาะ ระหว่างเปลี่ยนดอกไม้ และ conferring ความสามารถการ meristemควบคุมเอฟเอไม่เพียง แต่ เวลาออกดอกและจำนวนโหนดด้านล่างช่อดอกแรก แต่ยังมีจำนวนของโหนดระหว่างช่อดอกต่อเนื่อง ในการกลายพันธุ์ fa จำนวนใบระหว่างช่อดอกจะสูงกว่าในป่าประเภทนี้ แต่ลดลงในส่วน sympodial ต่อมา (รูปที่ 2). การเปลี่ยนแปลงจากพืชขั้นตอนการสืบพันธุ์ในหน่อ sympodial มะเขือเทศเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการควบคุมโดยการตัดแต่งกิ่งตนเอง (SP), orthologue มะเขือเทศเพื่อ CENTRORADIALIS (CEN) และเทอร์มิดอกไม้ 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริงกลายพันธุ์พืช SP แสดงการพัฒนาที่กำหนดซึ่งในจำนวนของใบในใบ sympodial จะลดลงต่อไปจนถึงช่อดอกสองติดต่อกันที่มีการผลิต (Pnueli et al. 1998) จำนวนที่เพิ่มขึ้นของโหนดพืชพบในหน่อ sympodial fa อาจถูกตีความว่าเป็นผลมาจากการ upregulation ของ SP ในตา sympodial ใน Arabidopsis, LFY เป็นที่รู้จักกันที่จะไม่รวมการแสดงออก TFL1 ในเนื้อเยื่อดอกไม้ (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศ แต่ยกเว้นนี้ไม่ปรากฏขึ้นในการทำงานเพราะรูปแบบการแสดงออกพื้นที่และเวลาของการขึ้นเครื่องหมาย SP (Pnueli et al. 1998) จะคล้ายกับที่ของเอฟเอ มันดูเหมือนว่าพืชหรือการพัฒนาดอกไม้ในการถ่าย sympodial มะเขือเทศอาจขึ้นอยู่กับความสมดุลระหว่างเอฟเอและสัญญาณ SP ใน sympodial เนื้อเยื่อ ใน 35S Arabidopsis :: LFY; 35S :: TFL1 พืชดัดแปรพันธุกรรมจะได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้พบว่าผลกระทบของการแสดงออกที่เป็นส่วนประกอบของ LFY ส่งเสริมการเข้าซื้อกิจการก่อนวัยอันควรของตัวตนของเนื้อเยื่อดอกไม้คือการป้องกันโดยการแสดงออกที่เป็นส่วนประกอบของ TFL1 (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศเป็นไปได้ว่าการแสดงออกของ SP ในโดเมนเดียวกับเอฟเอจะช่วยป้องกันการเจริญหนุ่มยอดและซอกใบจากการแสวงหาตัวตนดอกไม้ส่งเสริมจากเอฟเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟะ fainflorescence เกิดขึ้นประมาณ 2 LFY (Blazquez et al. 1997) แต่ไม่ได้อยู่ในโฟล (Coen et al. 1990), Uni (อ็ et al. 1997) หรือ alf (Souer et al. 1998) การกลายพันธุ์ใน Arabidopsis ออกดอกเวลาของการกลาย พันธุ์ LFY, 35S :: LFY LFY เผยให้เห็นว่า LFY ควบคุมการเริ่มต้นออกดอก (Blazquez, et al. 1997; ค๊และคณะ, LFY LFY LFY กับอายุของพืช (Blazquez และคณะ LFY LFY เจริญ - -. อาจขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆ
แต่ ฟะ แต่ลดลงในส่วน sympodial ต่อมา (รูปที่ sympodial (SP), orthologue มะเขือเทศเพื่อ CENTRORADIALIS (CEN) และเทอร์มิดอกไม้ 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริงกลายพันธุ์พืช SP sympodial (Pnueli และคณะ sympodial fa อาจถูกตีความว่าเป็นผลมาจากการ upregulation ของ SP ในตา sympodial ใน Arabidopsis, LFY TFL1 ในเนื้อเยื่อดอกไม้ (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศ SP (Pnueli et al. 1998) sympodial SP ใน sympodial เนื้อเยื่อใน 35S Arabidopsis :: LFY; 35S :: TFL1 ๆ LFY TFL1 (Ratcliffe และคณะ SP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืชจำนวนใบด้านล่างก่อนและต่อมาช่อ, คุณลักษณะที่สูงมีความสัมพันธ์กับระยะเวลาออกดอกในพืชชนิดต่างๆเป็นประมาณสองเท่าของที่พบในพืช การเกิดขึ้นของ fainflorescence ประมาณ 2 สัปดาห์กว่าในประเภทป่า LFY (Blazquez et al. 1997) แต่ไม่ได้ Flo (Coen et al. 1990), หนึ่ง (โฮเฟอร์ et al. 1997) หรืออัลฟ์ (Souer et al. 1998) มนุษย์กลายพันธุ์ใน Arabidopsis ออกดอกเวลา LFY มนุษย์กลาย พันธุ์35s: LFY พืชและพืชดัดแปรพันธุกรรมเพิ่มขึ้นจำนวนสำเนาของโครงสร้าง LFY พบว่า LFY การควบคุมดอกต้น (.. Blazquez et al, 1997; นิลส์สันและคณะ 1998) รายละเอียดการศึกษาการแสดงออกของ LFY ในระหว่าง ขั้นตอนของการพัฒนา LFY LFY ระดับเปลี่ยนตามอายุของพืช (Blazquez et al. 1997) LFY กิจกรรมและจะต้องมีระดับการแสดงออก LFY เริ่มออกดอกน้อยกว่าที่ต้องการโดย meristems รุ่นเก่าตามฟาฟีโนไทป์กลายพันธุ์ อย่างไรก็ตามระบุว่าเอฟเอจะแสดงออกมากต้นในระยะทางแรกของการพัฒนา และปรึกษาในเยื่อ.
ฟ้าควบคุมไม่เพียง แต่เวลาออกดอกและจำนวนโหนดด้านล่างช่อดอกแรก แต่ยังโหนดระหว่างต่อเนื่องช่อ ในเอฟเอ แม้ว่านี้ลดลงในกลุ่ม sympodial ในภายหลัง (รูปที่ 2 sympodial (SP), มะเขือเทศ orthologue เพื่อ centroradialis (Cen) และดอกไม้อาคาร 1 (tfl1) (pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริงSP sympodial เป็นผู้ลดลงจนติดกันสองดอกที่ผลิต (pnueli et al. 1998) เพิ่มจำนวนของจุดสังเกตในทางเอฟเอ sympodial ยิงอาจจะแปลเป็นผลของระหว่างของ SP ในบัด sympodial. ใน Arabidopsis, LFY เป็นที่ รู้จักกันรวมการแสดงออก tfl1 ในเนื้อเยื่อเจริญดอกไม้ (แร็ตคลีฟ et al. 1999) ในมะเขือเทศ SP (pnueli et al. 1998) sympodial SP ในเนื้อเยื่อเจริญ sympodial ใน 35s Arabidopsis:. LFY; 35s: tfl1 พันธุกรรมพืชมีเมื่อเร็ว LFYถูกขัดขวางโดยการแสดงออกทางพฤติกรรมของ tfl1 ( แร็ตคลีฟ et al . 1999 ) ในมะเขือเทศ เป็นไปได้ว่า การแสดงออกของ SP ในโดเมนเดียวกับฟ้า ป้องกันไม่ให้เกิด meristems หนุ่มรักแร้และรับดอกไม้จากใคร
เลื่อน โดยเอฟเอ