After the Statue's dedication in 18

After the Statue's dedication in 1886, the Black Press began to debunk romantic notions of the Statue of Liberty and American History. Racism and discrimination towards African Americans did not end after the Civil War or with the dedication of the Statue - it continued on for more than a century. As a result, the Statue was not a symbol of democratic government or Enlightenment ideals for African Americans but rather a source of pain. Instead of representing freedom and justice for all, the Statue emphasized the bitter ironies of America's professed identity as a just and free society for all people regardless of race. From the time of the Statue's dedication, attitudes towards the Statue in the African American community were ambivalent and uncertain.

As W.E.B. Du Bois wrote in his autobiography, The Autobiography of W.E.B. Du Bois: A Soliloquy on Viewing My Life From the Last Decade of Its First Century, he was unable to imagine the same sense of hope he assumed some immigrant arrivals had felt when he sailed past the Statue on a return trip from Europe. This hope did not pertain to his race. The fight for equality, liberty, and justice for all at this point in time had not been achieved, but rather disregarded after the Statue's completion and dedication. Therefore, African Americans rarely used the Statue as a relevant symbol for their struggle - they were reluctant to embrace the symbol of a nation which would not fully include them as citizens. The Statue of Liberty did not help them to gain equality and justice in the truest sense - it was only the beginning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากการอุทิศตนของรูปปั้นอิศวร กดดำเริ่ม debunk กำลังโรแมนติกของเทพีเสรีภาพและประวัติศาสตร์อเมริกัน เหยียดและการเลือกปฏิบัติต่อชาวอเมริกันแอฟริกันได้ไม่สิ้นสุดหลัง จากสงครามกลางเมือง หรืออุทิศตนของรูปปั้น - มันอย่างต่อเนื่องบนในกว่าศตวรรษ ดัง รูปปั้นไม่เป็นสัญลักษณ์ของรัฐบาลประชาธิปไตยหรือตรัสรู้อุดมคติสำหรับแอฟริกันอเมริกันแต่เป็นแหล่งของความเจ็บปวด แทนที่จะแสดงถึงเสรีภาพและความยุติธรรมทั้งหมด รูปปั้นเน้น ironies ขมของตัว professed ของอเมริกาเป็นสังคมเพียง และฟรีสำหรับทุกคนโดยไม่คำนึงถึงเชื้อชาติ จากเวลาของการอุทิศตนของรูปปั้น รูปปั้นในชุมชนอเมริกันแอฟริกันทัศนคติถูกไม่แน่ใจ และไม่แน่นอนเป็น w.e.b.ดูบัวส์เขียนในอัตชีวประวัติของเขา เดอะอัตชีวประวัติของ w.e.b.ดูบอยส์: A Soliloquy บนดูของฉันชีวิตจากสุดท้ายทศวรรษของเป็นศตวรรษแรก เขาไม่สามารถจินตนาการความหวังเขาสันนิษฐานบางส่วนอพยพเข้ามาเหมือนกันก็รู้สึกว่าเมื่อเขาแล่นผ่านรูปปั้นในการเดินทางกลับจากยุโรป หวังนี้ไม่ได้ไม่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันของเขา ต่อสู้เพื่อความเสมอภาค เสรีภาพ และความยุติธรรมทั้งที่ในตอนนี้ไม่ได้รับ แต่ละเว้นแต่ หลังจากที่เสร็จสมบูรณ์และการอุทิศตนของรูปปั้น ดังนั้น ชาวอเมริกันแอฟริกันใช้รูปปั้นที่เป็นสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องน้อยมากสำหรับการต่อสู้ของพวกเขา - พวกเขาโอบกอดสัญลักษณ์ของชาติซึ่งจะไม่ทั้งหมดรวมเข้าเป็นพลเมืองไม่ เทพีเสรีภาพไม่ได้ช่วยให้ได้รับความเสมอภาคและความยุติธรรมในแง่ truest - มันเริ่มต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากรูปปั้นของการอุทิศตนใน 1886 , กดดำเริ่มที่จะ debunk โรแมนติกความคิดของรูปปั้นของเสรีภาพและประวัติศาสตร์อเมริกัน เชื้อชาติและการเลือกปฏิบัติต่อแอฟริกาอเมริกันไม่ได้จบหลังจากสงครามกลางเมือง หรือการอุทิศตนของรูปปั้นมันอย่างต่อเนื่องมานานกว่าศตวรรษ ผลพระพุทธรูปไม่ใช่สัญลักษณ์ของการปกครองในระบอบประชาธิปไตยหรืออุดมคติธรรมสำหรับแอฟริกาอเมริกัน แต่แหล่งที่มาของความเจ็บปวด แทนที่จะเป็นตัวแทนของเสรีภาพและความยุติธรรมสำหรับทุกรูปปั้นเน้นการประชดประชันขมของตนยอมรับว่าอเมริกาเป็นเพียงและสังคมฟรีสำหรับทุกคนโดยไม่คำนึงถึงเชื้อชาติ จากเวลาของรูปปั้นของอุทิศทัศนคติต่อรูปปั้นในชุมชนแอฟริกันอเมริกันยังลังเลและไม่แน่ใจ

เป็น w.e.b. du Bois เขียนในอัตชีวประวัติของเขา อัตชีวประวัติของ w.e.b. du Bois : การพูดกับตัวเองในการชีวิตจากทศวรรษที่ผ่านมาของศตวรรษแรกเขาไม่สามารถที่จะจินตนาการความรู้สึกเดียวกันของความหวังว่าบางส่วนอพยพเข้ามาได้รู้สึกว่าเมื่อเขาแล่นผ่านรูปปั้นในการเดินทางกลับจากยุโรป หวังว่านี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการแข่งของเขา การต่อสู้เพื่อความเสมอภาค เสรีภาพ และความยุติธรรมสำหรับทุกคนที่จุดนี้ในเวลาที่ยังไม่ประสบผลสำเร็จ แต่ปัดหลังจากเสร็จของรูปปั้นและการอุทิศตน ดังนั้นแอฟริกาอเมริกันไม่ค่อยใช้พระพุทธรูปเป็นสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ของพวกเขา - พวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับสัญลักษณ์ของประเทศซึ่งจะไม่เต็มที่ รวมถึงพวกเขาเป็นพลเมือง รูปปั้นของเสรีภาพที่ไม่ได้ช่วยให้พวกเขาที่จะได้รับความเสมอภาคและความยุติธรรมในความรู้สึก truest - มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น