for travel companions and special f

for travel companions and special facilities).
The combination of barriers affecting travelers
with disabilities may operate to decrease
their travel satisfaction; and it is the responsibility
of both industry professionals and travelers
with disabilities to reduce barriers to
tourism participation (Smith, 1987).
With improvements and arrangements in
areas such as tourist information resources,
transportation, accommodation and food
and beverage facilities, tourists with disabilities
would get the means to join tourism
activities. In addition, physical changes to
existing hotels should be made to ensure
that they become more suitable for use by
disabled people (Ozturk et al., 2008).
It is quite common that people with disabilities,
and especially those with mobility
disabilities, require more time to get going
in the morning and they may also tire
earlier in the day. Package tours are not
designed to cater for the specialized needs
of these individuals. Yet, when they are the
only products offered, tourists with disabilities
are often forced to purchase these products
or face the prospect of not travelling
(McKercher et al., 2003).
Accessibility to services varies greatly,
and in some nations has been scarcely
addressed (Richter and Richter, 1999). In
the developing countries care and protection
of the disabled are well below the required
level. Services and care provided to disabled
people in more developed countries have
developed greatly in terms of quantity and
quality. Furthermore, in countries such as
the United States, United Kingdom, and Australia
lawsuits result from discriminatory
practices against special needs persons.
From an industry perspective, the effects
go beyond the scope of monetary restitution
required of the providers, resulting in poor
publicity, loss of good will, and loss of
business (Daruwalla and Darcy, 2005; Darcy
and Taylor, 2009). The multiplier effect of
inadequate access to premises and services
extends beyond the person with a disability
to those who accompany them when accessing
these services (Darcy, 2003).
Access varies depending on disability and
goes well beyond the physical type alone;
Darcy (1998) has characterized access from
three main dimensions:
. Physical access which involves people with
physical disabilities requiring the use of
wheelchairs or walking aids and requires
the provision of, for example, handrails,
ramps, lifts and lowered counters.
. Sensory access which involves people with
hearing or sight impairments requiring
the provision of, for example, tactile markings,
signs, labels, hearing augmentation
and listening systems, and audio cues for
lifts and lights.
. Communication access which involves
those people who have difficulty with the
written word, vision, speech, and hearing
impairment.
Cavinato and Cuckovich (1992) found that
the nature of the travel decision and travel
choice is primarily governed by: (1) the available
information specific to accessibility; and
(2) the constraints faced by the nature of the
disability. Reliable information regarding
accessible destinations is so crucial for
people with disabilities; without it they will
be uncertain if their physical needs can be
met and may hesitate to travel. To ensure
that a disabled person receives reliable information,
the data have to be accurate, recent
and constantly updated (Eichhorn et al.,
2007). Travel agents may be reliable information
sources for mainstream tourists, but
not when it comes to serving special needs
populations. Indeed, rather than breaking
down barriers to travel for special needs
populations, travel agents may actually
create an additional obstacle to travel
(McKercher et al., 2003). Consequently, the
top three sources of information used by travellers
with disabilities are: word-of-mouth,
the internet and travel guides (Ray and
Ryder, 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับเดินทางสหายและสิ่งอำนวยความสะดวกพิเศษ) .
ทั้งอุปสรรคที่ส่งผลกระทบต่อนักท่องเที่ยว
ทุพพลภาพอาจมีลด
ความพึงพอใจใน และเป็นความรับผิดชอบ
นักอุตสาหกรรมและนักท่องเที่ยว
ทุพพลภาพเพื่อลดอุปสรรคการ
ท่องเที่ยวมีส่วนร่วม (Smith, 1987) .
มีการปรับปรุงและจัดเรียงใน
พื้นที่เช่นแหล่งข้อมูลท่องเที่ยว,
ขนส่ง ที่พัก และอาหาร
และเครื่อง ดื่ม เที่ยวทุพพลภาพ
จะได้รับหมายถึงการเข้าร่วมท่องเที่ยว
กิจกรรม กายภาพเปลี่ยนแปลงไป
โรงแรมที่มีอยู่ควรจะทำให้
ว่า พวกเขาจะเหมาะสำหรับใช้
ผู้พิการ (Ozturk et al., 2008)
โดยปกติที่ผู้ทุพพลภาพ,
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ มีความคล่องตัว
พิการ ต้องใช้เวลามากกว่าจะได้รับไป
ในตอนเช้า และพวกเขาอาจล้า
ก่อนหน้านี้ในวัน แพ็คเกจทัวร์ไม่
เพื่อตอบสนองความต้องการเฉพาะ
ของบุคคลเหล่านี้ ยัง เมื่อใด
เดียวนำเสนอผลิตภัณฑ์ นักท่องเที่ยว มีความพิการ
มักจะถูกบังคับให้ซื้อสินค้าเหล่านี้
หรือเผชิญกับโอกาสของการเดินทางไม่
(McKercher et al., 2003) .
การเข้าถึงบริการแตกต่างกันไปมาก,
และในบางประเทศแล้วแทบ
อยู่ (ถือและถือ 1999) ใน
ประเทศกำลังพัฒนาดูแลและป้องกัน
ของผู้พิการจะดีล่างต้อง
ระดับ ให้การดูแลและบริการ
คนได้รับการพัฒนาประเทศมี
พัฒนาอย่างมากในด้านปริมาณ และ
คุณภาพ นอกจากนี้ ในประเทศเช่น
สหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และออสเตรเลีย
เป็นความเป็นผลมาจากประมงทะเล
ต้องปฏิบัติกับพิเศษคนนั้น
จากการมุมมองอุตสาหกรรม ผล
ไปเกินขอบเขตของเงิน restitution
จำเป็นของผู้ให้บริการ ในคนจน
ประชาสัมพันธ์ สูญเสียความดี และสูญเสีย
ธุรกิจ (Daruwalla และ Darcy, 2005 Darcy
และ เทย์เลอร์ 2009) ผลคูณของ
ไม่เพียงพอในการเข้าถึงสถานที่และบริการ
เกินคนพิการ
ที่พร้อมเมื่อเข้าถึง
บริการเหล่านี้ (Darcy, 2003)
เข้าแตกพิการ และ
ไปด้วยนอกเหนือจากชนิดทางกายภาพเพียงอย่างเดียว;
Darcy (1998) มีลักษณะการเข้าถึงจาก
สามมิติหลัก:
เข้าถึงทางกายภาพที่เกี่ยวข้องกับ
ความพิการทางกายภาพที่ต้องการใช้
รถเข็นหรือเดินช่วย และต้อง
จัดของ เช่น ราวจับ,
ทางลาด ลิฟท์ และเคาน์เตอร์ลด.
เข้าทางประสาทสัมผัสที่เกี่ยวข้องกับ
ได้ยินหรือเห็นไหวสามารถต้อง
สำรองของ เช่น เพราะเครื่อง,
ป้าย ป้ายชื่อ ได้ยินใด ๆ
ฟัง และระบบสัญลักษณ์เสียงสำหรับ
ลิฟท์และไฟ
เข้าถึงการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับ
ผู้ที่มีปัญหากับ
เขียนคำ วิสัยทัศน์ เสียง และการได้ยิน
ผลการ
Cavinato และ Cuckovich (1992) พบว่า
ธรรมชาติตัดสินใจเดินทางและท่องเที่ยว
เลือกเป็นไปตามหลัก: (1) ที่มี
ข้อมูลเฉพาะสำหรับการเข้าถึง and
(2) ประสบข้อจำกัด โดยลักษณะของการ
พิการ ข้อมูลเชื่อถือได้เกี่ยวกับ
สามารถเข้าถึงนักท่องเที่ยวเป็นสำคัญดังนั้นสำหรับ
ทุพพลภาพ โดยไม่ได้ พวกเขาจะ
ถูกแน่ถ้าได้ความจริง
พบ และอาจลังเลที่จะเดินทาง ให้
ให้คนพิการได้รับข้อมูลที่เชื่อถือได้,
ข้อมูลต้องถูกต้อง ล่าสุด
และปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง (Eichhorn et al.,
2007) บริษัททัวร์อาจจะเชื่อถือข้อมูล
แหล่งท่องเที่ยวสำคัญ แต่
ไม่เมื่อมันมาถึงการให้บริการความต้องการพิเศษ
ประชากร แน่นอน นอกจากแบ่ง
ลงอุปสรรคในการเดินทางสำหรับความต้องการพิเศษ
ประชากร ทัวร์อาจจริง
สร้างอุปสรรคเพิ่มเติมในการเดินทาง
(McKercher et al., 2003) ได้ ดังนั้น
อันดับสามแหล่งของข้อมูลที่ใช้ โดยนักท่องเที่ยว
ทุพพลภาพมี: คำของปาก,
แนะนำอินเทอร์เน็ตและการท่องเที่ยว (เรย์ และ
ไรเดอร์ 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับสหายการเดินทางและสิ่งอำนวยความสะดวกพิเศษ การรวมกันของอุปสรรคที่มีผลต่อคน

กับคนพิการอาจทำงานเพื่อลด
ความพึงพอใจในการเดินทางของพวกเขา และมันเป็นความรับผิดชอบของมืออาชีพทั้งอุตสาหกรรมและนัก

กับคนพิการ เพื่อลดอุปสรรคในการมีส่วนร่วมของการท่องเที่ยว ( Smith , 1987
)

กับการปรับปรุงและการจัดเรียงในพื้นที่ดังกล่าว แหล่งข้อมูลท่องเที่ยว
การขนส่งที่พักและอาหารและเครื่องดื่ม

ที่นักท่องเที่ยวพิการจะได้รับหมายถึงการเข้าร่วมกิจกรรมการท่องเที่ยว

นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ

โรงแรมที่มีอยู่ควรจะทำเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะเหมาะกว่า

ใช้โดยคนพิการ ( ozturk et al . , 2008 ) .
มันค่อนข้างทั่วไปที่คนพิการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีความพิการ )

,ต้องมีเวลามากขึ้นที่จะไป
ในตอนเช้าและพวกเขายังอาจยาง
ก่อนหน้านี้ในวัน ทัวร์ไม่ได้
ออกแบบมาเพื่อตอบสนองสำหรับความต้องการเฉพาะ
ของบุคคลเหล่านี้ แต่เมื่อพวกเขา
เท่านั้นเสนอผลิตภัณฑ์ ที่นักท่องเที่ยวพิการ
มักจะถูกบังคับที่จะซื้อผลิตภัณฑ์เหล่านี้
หรือหน้าลูกค้าไม่เดินทาง
( mckercher et al . , 2003 ) .
การเข้าถึงบริการแตกต่างกันอย่างมาก และในบางประเทศได้

( ริกเตอร์ริกเตอร์จะ addressed และ 1999 ) ในการพัฒนาประเทศและการคุ้มครองดูแล

ของคนพิการ ด้านล่างเป็นอย่างดีต้อง
) บริการให้ความสะดวก และดูแลประชาชนในประเทศพัฒนามากกว่า

มีการพัฒนาอย่างมากในแง่ของปริมาณและคุณภาพ
. นอกจากนี้ ในประเทศเช่น
สหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และ ออสเตรเลีย ผลจากการปฏิบัติที่เลือกปฏิบัติคดี

กับบุคคลที่มีความต้องการพิเศษ .
จากอุตสาหกรรมมุมมอง , ผลกระทบ
ไปเกินขอบเขตของเงินคืน
ที่ต้องการของผู้ให้บริการ ซึ่งชื่อเสียงที่ไม่ดีการสูญเสียจะดี

( daruwalla และการสูญเสียของธุรกิจ และดาร์ซี่ 2005 ; ดาร์ซี่
และ Taylor , 2009 ) คูณผลของ
ด้านการเข้าถึงสถานที่และการบริการ
เกินคนพิการ
ผู้มากับพวกเขาเมื่อเข้าถึง
บริการเหล่านี้ ( ดาร์ซี่ , 2003 )

สามารถแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับความพิการและไปได้ดีเกินร่างกายประเภทคนเดียว ;
ดาร์ซี่ ( 1998 ) มีลักษณะการเข้าถึงจากมิติหลัก :
3
การเข้าถึงทางกายภาพที่เกี่ยวข้องกับผู้ที่มีร่างกายพิการต้องใช้

และต้องใช้รถเข็นหรือเดินเอดส์
การให้ เช่น ราวบันได
ทางลาดลิฟท์และลดเคาน์เตอร์

การเข้าถึงซึ่งเกี่ยวข้องกับผู้ที่มีความบกพร่องการได้ยิน หรือภาพที่ต้องการ

) , ตัวอย่างเช่น , สัมผัสเครื่องหมาย ,
ป้าย , ป้ายชื่อ , การได้ยินและการฟังระบบเสริม

และตัวชี้นำเสียงลิฟท์และไฟ .

การสื่อสารเข้าถึงซึ่งเกี่ยวข้องกับ
ใครมีปัญหากับ
เขียนคำว่า วิสัยทัศน์ การพูด และการได้ยินบกพร่อง และ cuckovich
.
cavinato ( 1992 ) พบว่า
ธรรมชาติของการตัดสินใจเลือกเดินทางท่องเที่ยว
เป็นหลักปกครองด้วย ( 1 ) ใช้ได้

การเข้าถึงข้อมูลเฉพาะ และ ( 2 ) ปัญหา ประสบ โดยลักษณะของ
[ ข้อมูลที่เชื่อถือได้เกี่ยวกับ
สถานที่ที่สามารถเข้าถึงได้ดังนั้นสิ่งสำคัญสำหรับ
คนพิการ ; ถ้าไม่มีมัน ก็จะ
จะไม่แน่ใจถ้าความต้องการทางกายภาพของพวกเขาสามารถ
เจอและอาจลังเลที่จะเดินทาง เพื่อให้แน่ใจว่า
ที่คนพิการได้รับข้อมูลที่เชื่อถือได้
ข้อมูลต้องถูกต้อง และปรับปรุงอยู่ตลอดเวลา ( ล่าสุด

ไอก์เฮิร์น et al . , 2007 ) ตัวแทนท่องเที่ยว อาจเป็นแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือสำหรับนักท่องเที่ยว แต่กระแส

,ไม่เมื่อมันมาถึงการตอบสนองความต้องการ
พิเศษตามจำนวนประชากร แน่นอน มากกว่าที่จะทำลายลงอุปสรรคในการเดินทางสำหรับ

มีความต้องการพิเศษ ตัวแทนด้านการท่องเที่ยวจะสร้างอุปสรรคเพิ่มเติมเพื่อเดินทาง

( mckercher et al . , 2003 ) โดย
ด้านบนสามแหล่งข้อมูลที่ใช้โดยนักเดินทาง

ปากพิการ : , อินเทอร์เน็ต และท่องเที่ยว ( เรย์
ไรเดอร์ , 2003 )