Lin Ming said, “My inscription symb

Lin Ming said, “My inscription symbols sold. I’m here today to do some shopping.”

Sold? The shopkeeper’s eyes showed a faint touch of contempt. With his experience this inscription symbols were not worth any money. With their cost, at most it would be a few dozen gold taels. This country bumpkin was truly a hillbilly. If he thought that a few dozen tales of gold made him a rich man then that really was funny.

What a ridiculous boy. The storekeeper did not throw him out though. Hundred Treasure Hall had not listed a rule that said only those with money were permitted to come.

Lin Ming look at the dazzling pavilion’s shelves that were stacked high with precious materials and rare goods; it really was amazing to see. The hundred year ginseng that Lin Xiaodong had purchased for him could only be considered inferior goods here.

There were also rare and precious medicines, materials, master class inscription symbols, even treasures that were several thousand gold taels.

Lin Ming casually said, “Xiaodong, is there anything you want to buy?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมิงหลินกล่าว "จารึกสัญลักษณ์ของฉันขาย ผมนี่วันนี้ชิ"ขาย ตาของเจ้าของร้านแสดงให้เห็นว่าการดูถูกสัมผัสลม ด้วยประสบการณ์ นี้จารึกสัญลักษณ์ถูกไม่คุ้มค่าเงิน ด้วยต้นทุนของพวกเขา มากที่สุดมันจะ taels ทองกี่โหล Bumpkin ประเทศนี้ได้อย่างแท้จริงเป็น hillbilly ถ้าเขาคิดว่า นิทานกี่โหลทองทำให้เขาเป็นคนรวยแล้วที่จริงๆ คือตลกไร้สาระเด็ก Storekeeper ไม่ไม่โยนเขาออกแต่ หอเก็บสมบัติร้อยมีไม่แสดงรายการกฎที่กล่าวว่า เฉพาะผู้ที่ มีเงินได้ได้รับอนุญาตให้มาชั้นวางของพาวิลเลี่ยนพราวที่ซ้อนสูงกับวัสดุที่มีค่าและหายากสินค้า ดูหมิงหลิน จริง ๆ ก็น่าจะดู โสมร้อยปีที่หลิน Xiaodong ซื้อเขาอาจเท่าถือว่าด้อยกว่าสินค้าที่นี่มีหายาก และมีค่ายา วัสดุ คลาหลักจารึกสัญลักษณ์ แม้แต่สมบัติที่ taels ทองหลายพันหมิงหลินตั้งใจกล่าวว่า "Xiaodong คือมีสิ่งที่คุณต้องการซื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลินหมิงกล่าวว่า "สัญลักษณ์จารึกของฉันขาย ฉันมาที่นี่ในวันนี้เพื่อทำช้อปปิ้งบาง. " ขาย? ตาเจ้าของร้านแสดงให้เห็นสัมผัสลมของการดูถูก ด้วยประสบการณ์ของเขาจารึกสัญลักษณ์นี้ไม่คุ้มค่าเงินใด ๆ ด้วยค่าใช้จ่ายของพวกเขามากที่สุดก็จะเป็นไม่กี่โหล taels ทอง คนบ้านนอกประเทศนี้เป็นจริงคนบ้านนอก ถ้าเขาคิดว่าไม่กี่โหลเรื่องราวของทองทำให้เขาเป็นผู้ชายที่รวยแล้วว่ามันเป็นเรื่องตลก. สิ่งที่เป็นเด็กไร้สาระ ภัณฑารักษ์ไม่ได้โยนเขาออกไปแม้ว่า ร้อยเทรเชอร์ฮอลล์ไม่ได้ระบุไว้ในกฎที่กล่าวว่าเฉพาะผู้ที่มีเงินได้รับอนุญาตให้มา. หลินหมิงมองไปที่ชั้นวางของพาวิลเลี่ยนพราวที่ถูกซ้อนสูงด้วยวัสดุที่มีค่าและสินค้าหายาก; จริงๆมันเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจที่จะเห็น โสมร้อยปีนั้นหลิน Xiaodong ได้ซื้อสำหรับเขาที่จะได้รับการพิจารณาสินค้าต่ำต้อยที่นี่. นอกจากนี้ยังมียาที่หายากและมีค่าวัสดุสัญลักษณ์เจ้านายชั้นจารึกแม้สมบัติที่มีหลายพัน taels ทอง. หลินหมิงลวกกล่าวว่า "Xiaodong จะมีสิ่งที่คุณต้องการที่จะซื้อ? "