In this chapter, we discuss how to

In this chapter, we discuss how to make and use our own modules, like the random module we used in
Chapter 3. We also discuss how Python implements object orientation, which allows programs to be structured
into classes, each responsible for its own behavior. This helps to keep a check on the complexity of our pro-
grams and generally makes them easier to manage. The main mechanisms for doing this are classes and meth-
ods. You have already used built-in classes and methods in earlier chapters without necessarily knowing it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทนี้ เราหารือวิธีการทำ และใช้โมดูลของเราเอง เช่นโมสุ่มที่เราใช้ในบทที่ 3 นอกจากนี้เรายังกล่าวถึงวิธีการที่งูเหลือมใช้วัตถุปฐมนิเทศ ซึ่งทำให้โปรแกรมมีโครงสร้างเข้าเรียน ความรับผิดชอบแต่ละลักษณะการทำงานของตัวเอง นี้ช่วยให้การตรวจสอบกับความซับซ้อนของ pro ของเรา-กรัม และโดยทั่วไปจะทำให้ง่ายต่อการจัดการ กลไกหลักสำหรับการทำเช่นนี้มีชั้นเรียนและโดยods คุณใช้อยู่แล้วภายในชั้นเรียนและวิธีการในบทก่อนหน้านี้โดยไม่จำเป็นต้องรู้ก็

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทนี้เราจะหารือถึงวิธีการทำและใช้โมดูลของเราเองเช่นโมดูลสุ่มเราใช้ใน
บทที่ 3 นอกจากนี้เรายังหารือถึงวิธีการดำเนินการวางแนวทางหลามวัตถุซึ่งจะช่วยให้มีโปรแกรมที่จะมีโครงสร้าง
ในชั้นเรียนแต่ละคนรับผิดชอบต่อพฤติกรรมของตัวเอง นี้จะช่วยให้การตรวจสอบกับความซับซ้อนของโปรของเรา
กรัมและโดยทั่วไปทำให้พวกเขาง่ายต่อการจัดการ กลไกหลักในการทำเช่นนี้การเรียนและ meth-
ODS คุณมีใช้อยู่แล้วในตัวชั้นเรียนและวิธีการในบทก่อนหน้านี้โดยไม่จำเป็นต้องรู้ว่ามัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทนี้เราจะหารือถึงวิธีการสร้างและใช้โมดูลของเราเอง เหมือนเราใช้โมดูลแบบสุ่มบทที่ 3 นอกจากนี้เรายังหารือวิธีหลามใช้วัตถุปฐมนิเทศ ซึ่งช่วยให้โปรแกรมโครงสร้างในชั้นเรียนแต่ละรับผิดชอบต่อพฤติกรรมของตนเอง นี้จะช่วยให้ตรวจสอบกับความซับซ้อนของมืออาชีพกรัม และโดยทั่วไปทำให้พวกเขาง่ายต่อการจัดการ กลไกหลักสำหรับการทำเช่นนี้เป็นคลาสเมท - และบอก คุณมีใช้อยู่แล้วในตัว และวิธีการเรียนในบทก่อนหน้านี้ โดยไม่จําเป็นต้องทราบ