The Sitwells looked after their pro

The Sitwells looked after their protégé both materially and culturally, giving him not only a home but a stimulating cultural education. He took music lessons with Ernest Ansermet, Ferruccio Busoni and Edward J. Dent.[13] He attended the Russian ballet, met Stravinsky and Gershwin, heard the Savoy Orpheans at the Savoy Hotel and wrote an experimental string quartet heavily influenced by the Second Viennese School that was performed at a festival of new music at Salzburg in 1923.[10] Alban Berg heard the performance and was impressed enough to take Walton to meet Arnold Schoenberg, Berg's teacher and the founder of the Second Viennese School.[14]
In 1923, in collaboration with Edith Sitwell, Walton had his first great success, though at first it was a succès de scandale.[4] Façade was first performed in public at the Aeolian Hall, London, on 12 June.[n 1] The work consisted of Edith's verses, which she recited through a megaphone from behind a screen, while Walton conducted an ensemble of six players in his accompanying music.[4] The press was generally condemnatory. Walton's biographer Michael Kennedy cites as typical a contemporary headline: "Drivel That They Paid to Hear".[4] The Daily Express loathed the work, but admitted that it was naggingly memorable.[16] The Manchester Guardian wrote of "relentless cacophony".[17] The Observer condemned the verses and dismissed Walton's music as "harmless".[18] In The Illustrated London News, Dent was much more appreciative: "The audience was at first inclined to treat the whole thing as an absurd joke, but there is always a surprisingly serious element in Miss Sitwell's poetry and Mr Walton's music ... which soon induced the audience to listen with breathless attention."[19] In The Sunday Times, Ernest Newman said of Walton, "as a musical joker he is a jewel of the first water".[20] Among the audience were Evelyn Waugh, Virginia Woolf and Noël Coward. The last was so outraged by the avant-garde nature of Sitwell's verses and the staging, that he marched out ostentatiously during the performance.[21][n 2] The players did not like the music: the clarinettist, Charles Draper asked the composer, "Mr Walton, has a clarinet player ever done you an injury?"[22] Nevertheless, the work soon became accepted, and within a decade Walton's music was used for the popular Façade ballet, choreographed by Frederick Ashton.[23]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sitwells ที่อาของ protégé ลยุติธรรม และ วัฒนธรรม ให้เขาบ้านไม่เพียงแต่การศึกษาวัฒนธรรมที่กระตุ้น เขาได้เรียนดนตรีกับ Ernest Ansermet, Ferruccio Busoni และเอดเวิร์ดเจ.บุ๋ม [13]ร่วมบัลเลต์รัสเซีย สตราวินสกีและแกร์ชวิน ยิน Orpheans ซาวอยที่โรงแรมซาวอย และเขียน quartet สายอักขระการทดลองอิทธิพลโรงเรียนเวียนนาสองที่ทำการที่เทศกาลดนตรีใหม่ที่ซาลซ์บูร์กพี่ [10] Alban Berg ได้ยินประสิทธิภาพ และประทับใจพอจะท่องตาม Arnold Schoenberg, Berg ครูและผู้ก่อตั้งโรงเรียนเวียนนาสอง [14]ใน 1923 ร่วมกับเอดิธซิทเวล วอลตันได้สำเร็จดีแรก ครั้งแรก มาก succès de scandale [4] ซุ้มแรกดำเนินการในที่สาธารณะที่หอเอียว ลอนดอน วันที่ 12 มิถุนายน [n 1] การทำงานประกอบด้วยโองการของ ซึ่งเธออัลผ่านโทรโข่งจากด้านหลังหน้าจอ ในขณะที่วอลตันดำเนินเพลินหกผู้เล่นในเพลงของเขามา [4 กด]ถูก condemnatory โดยทั่วไป ชีวประวัติของ Walton ไมเคิลเคนเนดี้ cites โดยทั่วไปเป็นหัวเรื่องร่วมสมัย: "Drivel ว่าเขาจ่ายไปได้ยิน" [4 loathed งานด่วนประจำวัน] แต่ยอมรับว่า มันเป็นสิ่งที่น่าจดจำ naggingly [16 ผู้ปกครอง]แมนเชสเตอร์เขียนของ "เสียงขรมอย่างไม่หยุดยั้ง" [17 ผู้สังเกตการณ์]ประณามข้อ และไล่เพลงของวอลตันเป็น "อันตราย" [18] ในภาพลอนดอนข่าว บุ๋มเป็นชื่นชมมาก: "ผู้ชมเป็นที่แรกที่อยากรักษาสิ่งทั้งหมดเป็นเรื่องตลกไร้สาระ แต่มีองค์ประกอบน่าแปลกใจที่ร้ายแรงในมิสซิทเวลกวีและนายวอลตันเพลง...ที่เกิดผู้ชมฟัง ด้วยความสนใจหายใจเร็ว ๆ นี้" [19] ในเวลาอาทิตย์ นิวแมนเออร์เนสกล่าวว่า ของ Walton "เป็นโจ๊กที่ดนตรี เขาเป็นเพชรน้ำหนึ่ง" [20] ในหมู่ผู้ชม Evelyn Waugh เวอร์จิเนียวูลฟ์ และ Noël คนขี้ขลาด สุดท้ายถูกจึงกระทบ โดยธรรมชาติเปรี้ยวจี๊ดของซิทเวลโองการและเวที ที่เขาเดินออก ostentatiously ในระหว่างปฏิบัติ [21] [n 2] ผู้เล่นที่ไม่ชอบเพลง: clarinettist ชาร์ลส์เดรเปอร์ถามผู้ประพันธ์ "นาย Walton มีเครื่องเล่นคลาริเน็ตเคยทำคุณบาดเจ็บ" [22] อย่างไรก็ตาม การทำงานเร็ว ๆ นี้กลายเป็นที่ยอมรับ และภายในทศวรรษที่ผ่านมา เพลงของ Walton ใช้สำหรับบัลเล่ต์ซุ้มนิยม ออกแบบท่าเต้น โดยเฟรเดอริกแอชตัน [23]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sitwells protégéมองหลังของพวกเขาทั้งสองเป็นสาระสำคัญและวัฒนธรรมให้เขาไม่ได้เป็นเพียงบ้าน แต่การศึกษาวัฒนธรรมการกระตุ้น เขาเอาบทเรียนเพลงกับเออร์เนส Ansermet รุชชิโอ Busoni และเอ็ดเวิร์ดเจบุ๋ม. [13] เขาเข้าเรียนบัลเลต์รัสเซียพบสตราและเกิร์ชวินได้ยิน Savoy Orpheans ที่โรงแรมซาวอยและเขียนสตริงทดลองอิทธิพลจากสองโรงเรียนเวียนนาที่ได้รับการดำเนินการในเทศกาลเพลงใหม่ที่ Salzburg ในปี 1923 [10] เบลล่าภูเขาน้ำแข็งได้ยินประสิทธิภาพและเป็นที่ประทับใจพอที่จะใช้วอลตันเพื่อตอบสนองอาร์โนลเบิรท์ครูเบิร์กและผู้ก่อตั้งโรงเรียนเวียนนาที่สอง. [14]
ในปี 1923 ในความร่วมมือกับอีดิ ธ Sitwell วอลตันมีความสำเร็จครั้งแรกของเขาแม้ว่าในตอนแรก มันเป็นsuccèsเด Scandale. [4] Façadeเป็นครั้งแรกในที่สาธารณะที่ Aeolian ฮอลล์กรุงลอนดอนวันที่ 12 มิถุนายน. [N 1] งานประกอบด้วยโองการของอีดิ ธ ซึ่งเธอท่องผ่านโทรโข่งจากด้านหลังหน้าจอในขณะที่วอลตันดำเนินการชุดของผู้เล่นหกในที่มาพร้อมกับเขา เพลง. [4] กดเป็นปกติตำหนิติเตียน วอลตันผู้เขียนชีวประวัติของไมเคิลเคนเนดีเป็นแหล่งอ้างอิงทั่วไปพาดหัวร่วมสมัย. "น้ำลายที่พวกเขาจ่ายเงินที่จะได้ยินคำว่า" [4] ด่วนประจำวันเกลียดการทำงาน แต่ยอมรับว่ามันเป็นที่น่าจดจำ naggingly. [16] แมนเชสเตอร์การ์เดียนเขียนของ "เสียงขรมอย่างไม่หยุดยั้ง". [17] นักสังเกตการณ์ประณามโองการและไล่ออกเพลงวอลตันเป็น "อันตราย". [18] ในภาพข่าวลอนดอนบุ๋มเป็นคุณค่ามากขึ้น "ผู้ชมเป็นครั้งแรกที่มีความโน้มเอียงที่จะรักษาสิ่งที่ทั้งเป็นเรื่องตลกไร้สาระ แต่มีอยู่เสมอเป็นองค์ประกอบที่ร้ายแรงที่น่าแปลกใจในบทกวีนางสาว Sitwell และเพลงนายวอลตัน ... ซึ่งเร็ว ๆ นี้ เหนี่ยวนำให้ผู้ชมในการฟังด้วยความสนใจหอบ. "[19] ในซันเดย์ไทม์ส, เออร์เนสนิวแมนกล่าวว่าจากวอลตัน" เป็นโจ๊กดนตรีเขาเป็นอัญมณีของน้ำครั้งแรก ". [20] ท่ามกลางผู้ชมเป็น Evelyn Waugh, เวอร์จิเนียวูล์ฟและNoëlขี้ขลาด สุดท้ายก็ทำลายโดยธรรมชาติเปรี้ยวจี๊ดของโองการ Sitwell และการแสดงละครที่เขาเดินออกแสดงออกในระหว่างการปฏิบัติงาน [21] [N 2] ผู้เล่นที่ไม่ชอบเพลง:. วายชาร์ลส์เดรเปอร์ถามนักแต่งเพลง "นายวอลตันมีผู้เล่นคลาริเน็ตที่เคยทำคุณได้รับบาดเจ็บ?" [22] แต่การทำงานก็กลายเป็นที่ยอมรับและภายในหนึ่งทศวรรษเพลงวอลตันถูกนำมาใช้สำหรับบัลเล่ต์Façadeนิยมออกแบบโดยเฟรเดอริ Ashton. [23]