The stakeholder theory is a theory

The stakeholder theory is a theory of organizational management and business ethics that addresses morals and values in managing an organization. It was originally detailed by R. Edward Freeman in the book Strategic Management: A Stakeholder Approach identifies and models the groups which are stakeholders of a corporation, and both describes and recommends methods by which management can give due regard to the interests of those groups. In short, it attempts to address the "principle of who or what really counts".[1]

In the traditional view of a company, the shareholder view, only the owners or shareholders (= stockholders) of the company are important, and the company has a binding fiduciary duty to put their needs first, to increase value for them. Stakeholder theory instead argues that there are other parties involved, including employees, customers, suppliers, financiers, communities, governmental bodies, political groups, trade associations, and trade unions. Even competitors are sometimes counted as stakeholders – their status being derived from their capacity to affect the firm and its stakeholders. The nature of what is a stakeholder is highly contested (Miles, 2012),[2] with hundreds of definitions existing in the academic literature (Miles, 2011).[3]

The stakeholder view of strategy integrates both a resource-based view and a market-based view, and adds a socio-political level. One common version of stakeholder theory seeks to define the specific stakeholders of a company (the normative theory of stakeholder identification) and then examine the conditions under which managers treat these parties as stakeholders (the descriptive theory of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทรรศนะทฤษฎีเป็นทฤษฎีการจัดการองค์กรและจริยธรรมที่อยู่ศีลธรรมและค่าในการจัดการองค์กร มันมีเดิมโดยละเอียด โดย Freeman R. เอ็ดเวิร์ดในหนังสือการจัดการเชิงกลยุทธ์: A ทรรศนะวิธีระบุรุ่นกลุ่มที่มีส่วนได้เสียของบริษัท และทั้งอธิบาย และแนะนำวิธีที่สามารถทำให้การจัดการเกี่ยวกับครบกำหนดเพื่อผลประโยชน์ของกลุ่ม ในระยะสั้น มันพยายามที่จะอยู่ใน "หลักการของใครหรืออะไรจริง ๆ นับ"[1]ในมุมมองดั้งเดิมของบริษัท มุมมอง ผู้ถือหุ้นเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น (= stockholders) ของบริษัทมีความสำคัญ และบริษัทได้ผูก fiduciary หน้าที่ใส่ความครั้งแรก การเพิ่มค่าสำหรับพวกเขา ทฤษฎีผู้แทนจนว่า มีบุคคลอื่นเกี่ยวข้อง พนักงาน ลูกค้า ซัพพลายเออร์ แหล่ง ชุมชน หน่วยงานภาครัฐ กลุ่มทางการเมือง ความสัมพันธ์ทางการค้า และสหภาพ คู่แข่งแม้จะบางครั้งนับเป็นเสีย – สถานะของพวกเขาที่มาจากความสามารถในการส่งผลกระทบต่อบริษัทและของเสีย ลักษณะของสิ่งผู้อยู่สูงจีนแส (ไมล์ 2012), [2] มีหลายร้อยของข้อกำหนดที่มีอยู่ในเอกสารประกอบการศึกษา (ไมล์ 2011)[3]ทรรศนะมุมมองของกลยุทธ์รวมทั้งมุมใช้ทรัพยากรและมุมมองการตลาด และเพิ่มระดับการเมือง รุ่นทั่วไปทฤษฎีผู้พยายามกำหนดเสียเฉพาะของบริษัท (normative ทฤษฎีรหัสทรรศนะ) และจากนั้น ตรวจสอบเงื่อนไขซึ่งผู้จัดการถือว่าบุคคลเหล่านี้เป็นเสีย (อธิบายทฤษฎีของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสียเป็นทฤษฎีของการบริหารจัดการองค์กรและจริยธรรมทางธุรกิจที่เน้นคุณธรรมและค่านิยมในการบริหารจัดการองค์กร มันเป็นรายละเอียดที่สร้างสรรค์โดยอาร์เอ็ดเวิร์ดฟรีแมนในหนังสือการบริหารเชิงกลยุทธ์: วิธีการระบุผู้มีส่วนได้เสียและรูปแบบกลุ่มซึ่งเป็นผู้มีส่วนได้เสียของ บริษัท และทั้งสองอธิบายและแนะนำวิธีการโดยที่การจัดการสามารถให้คำนึงถึงผลประโยชน์ของกลุ่มเหล่านั้น ในระยะสั้นก็พยายามที่จะอยู่ "หลักการของใครหรืออะไรจริงๆนับ". [1] ในมุมมองแบบดั้งเดิมของ บริษัท มุมมองของผู้ถือหุ้นเพียงเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น (หุ้น =) ของ บริษัท ที่มีความสำคัญและ บริษัท มีหน้าที่ความไว้วางใจที่มีผลผูกพันที่จะนำความต้องการของพวกเขาเป็นครั้งแรกเพื่อเพิ่มมูลค่าให้กับพวกเขา ทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสียแทนระบุว่ามีบุคคลอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องรวมทั้งพนักงานลูกค้าคู่ค้าการเงินชุมชนหน่วยงานภาครัฐ, กลุ่มการเมือง, สมาคมการค้าและสหภาพแรงงาน แม้คู่แข่งจะนับบางครั้งก็เป็นผู้มีส่วนได้เสีย - สถานะของพวกเขาถูกที่ได้มาจากความสามารถในการส่งผลกระทบต่อ บริษัท และผู้มีส่วนได้เสีย ธรรมชาติของสิ่งที่ผู้มีส่วนได้เสียจะต่อกรสูง (Miles, 2012) [2] มีหลายร้อยของคำนิยามที่มีอยู่ในวรรณคดีวิชาการ (Miles, 2011). [3] มุมมองของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของกลยุทธ์รวมทั้งมุมมองของทรัพยากรที่ใช้และ มุมมองการตลาดที่ใช้และเพิ่มระดับทางสังคมและการเมือง รุ่นหนึ่งที่พบบ่อยของทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสียพยายามที่จะกำหนดผู้มีส่วนได้เสียที่เฉพาะเจาะจงของ บริษัท (ทฤษฎีกฎเกณฑ์ของประชาชนผู้มีส่วนได้เสีย) และจากนั้นตรวจสอบภายใต้เงื่อนไขที่ผู้จัดการรักษาบุคคลเหล่านี้เป็นผู้มีส่วนได้เสีย (ทฤษฎีอธิบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสีย คือ ทฤษฎีการบริหารองค์การและจริยธรรมทางธุรกิจที่เน้นคุณธรรมและค่านิยมในการจัดการองค์กร แต่เดิมรายละเอียดโดย เอ็ดเวิร์ด ฟรีแมน ในหนังสือการจัดการเชิงกลยุทธ์ : วิธีการระบุผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและรูปแบบกลุ่มที่มีผู้มีส่วนได้เสียของบริษัทและทั้งอธิบายและแนะนำวิธีการ การจัดการ ซึ่งสามารถให้เพราะเรื่องผลประโยชน์ของกลุ่มนั้น ในระยะสั้น , มันพยายามที่จะอยู่ " หลักการของผู้ที่หรือสิ่งที่นับได้จริงๆ " [ 1 ]

ในมุมมองแบบดั้งเดิมของ บริษัท วิว ผู้ถือหุ้น เฉพาะเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น ( ผู้ถือหุ้น ) ของบริษัทเป็นสำคัญและบริษัทฯ มีหน้าที่ผู้ดูแลผลประโยชน์ผูกพันใส่ความต้องการของพวกเขาก่อนเพื่อเพิ่มค่าของพวกเขา ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทฤษฎีแทนระบุว่ามีบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ พนักงาน ลูกค้า ซัพพลายเออร์ , นักการเงิน , ชุมชน , การปกครอง , การเมือง , กลุ่มการค้าสมาคม และสหภาพแรงงานแม้คู่แข่งบางครั้งนับเป็นผู้มีส่วนได้เสียและสถานะของพวกเขาจะได้มาจากความสามารถที่จะส่งผลกระทบต่อบริษัทและผู้ถือหุ้นของ ธรรมชาติของสิ่งที่เป็นผู้มีส่วนได้เสียขอโต้แย้ง ( ไมล์ , 2012 ) , [ 2 ] มีหลายร้อยของคำนิยามที่มีอยู่ในวรรณกรรมวิชาการ ( ไมล์ ) [ 3 ]

)มุมมองของผู้มีส่วนได้เสีย กลยุทธ์ รวมทั้งแนวคิดและมุมมองตามแต่ละตลาด และเพิ่มสังคมการเมืองระดับ รุ่นหนึ่งที่พบโดยทั่วไปของทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสียและกำหนดผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่เฉพาะเจาะจงของบริษัท ( ทฤษฎีเชิงบรรทัดฐานของประชาชนผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ) และจากนั้นตรวจสอบภายใต้เงื่อนไขที่ผู้จัดการถือว่าบุคคลเหล่านี้เป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ( เชิงทฤษฎี