Secondary liability, or indirect in

Secondary liability, or indirect infringement, arises when a party materially contributes to, facilitates, induces, or is otherwise responsible for directly infringing acts carried out by another party. The US has statutorily codified secondary liability rules for trademarks and patents, but for matters relating to copyright, this has solely been a product of case law developments. In other words, courts, rather than Congress, have been the primary developers of theories and policies concerning secondary liability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรับผิดชอบรอง การละเมิดทางอ้อม เกิดขึ้นเมื่อบุคคลกล้าสนับสนุน อำนวยความสะดวก แท้จริง รับผิดชอบโดยตรง infringing กิจการที่ดำเนินการ โดยบุคคลอื่น สหรัฐอเมริกามี statutorily ประมวลกฎหมายสูงรองรับผิดกฎ สำหรับเครื่องหมายการค้าและสิทธิบัตร แต่ สำหรับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับลิขสิทธิ์ นี้แต่เพียงผู้เดียวได้รับผลิตภัณฑ์พัฒนากฎหมายกรณี ในคำอื่น ๆ ศาล แทนรัฐสภา แล้วผู้พัฒนาหลักของทฤษฎีและนโยบายที่เกี่ยวข้องกับความรับผิดชอบรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรับผิดรองหรือการละเมิดทางอ้อมเกิดขึ้นเมื่อบุคคลที่เป็นสาระสำคัญก่อให้เกิดการอำนวยความสะดวกในเจือจางหรือเป็นอย่างอื่นที่รับผิดชอบในการละเมิดโดยตรงการกระทำที่ดำเนินการโดยบุคคลอื่น สหรัฐได้ทำเป็นรัศมีกฎรับผิดรองสำหรับเครื่องหมายการค้าและสิทธิบัตร แต่สำหรับเรื่องที่เกี่ยวกับลิขสิทธิ์นี้ได้รับการ แต่เพียงผู้เดียวของผลิตภัณฑ์จากกรณีการพัฒนากฎหมาย ในคำอื่น ๆ , สนามมากกว่าการมีเพศสัมพันธ์ได้รับการพัฒนาหลักของทฤษฎีและนโยบายเกี่ยวกับความรับผิดรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรับผิดต่อรอง หรือละเมิดทางอ้อม เกิดขึ้นเมื่อบุคคลสำคัญมีส่วนช่วยใน ) , หรือเป็นอย่างอื่นที่รับผิดชอบโดยตรง ละเมิด ดําเนินการโดยบุคคลอื่น เราได้ statutorily codified รองความรับผิดกฎสำหรับเครื่องหมายการค้าและสิทธิบัตร แต่สำหรับเรื่องที่เกี่ยวกับลิขสิทธิ์นี้ มี แต่เพียงผู้เดียวเป็นผลิตภัณฑ์ของกฎหมายการพัฒนาในคำอื่น ๆ , ศาล , มากกว่ารัฐสภา มีนักพัฒนาหลักของทฤษฎีและนโยบายเกี่ยวกับความรับผิดชอบรอง