Research on temporal regulation in

Research on temporal regulation in children has been prolific until early 1990s and has received a very limited attention since then. However, the studies focussed mainly on very short durations, and many questions raised at that time remain unanswered. The scope of this study was to evaluate temporal control in children with differential reinforcement of low-rates schedule. Objectives were to evaluate the performance in DRL with two distinct durations; to evaluate the relationship between performance, IQ and language; and to observe children’s response patterns across the sessions. Eleven children aged from 2.6 to 7 years old were exposed to a DRL 5 s and a DRL 20 s schedule. No significant correlation was observed between language, IQ and the performance in DRL. In DRL 5 s, seven children adjusted their responses and six in DRL 20 s. Age was positively correlated to performance in DRL 5 s, while the response patterns in DRL 20 s were hardly predictable. In both conditions, children aged from 4.6 years old showed a lower proportion of bursting responses, a lower rate of response, a larger proportion of reinforced responses and a higher optimisation coefficient

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจัยในการควบคุมกาลเวลาในเด็กอุดมสมบูรณ์จนถึงช่วงปี 1990 และได้รับความสนใจที่จำกัดมากตั้งแต่นั้น อย่างไรก็ตาม การศึกษาเน้นส่วนใหญ่ระยะเวลาที่สั้นมาก และคำถามมากมายขึ้นในเวลานั้นยังคงอยู่ยังไม่ได้ตอบ ขอบเขตของการศึกษานี้คือการ ประเมินควบคุมกาลเวลาในเด็กที่มีการเสริมแรงแตกต่างกันของตารางราคาต่ำ มีวัตถุประสงค์เพื่อ ประเมินประสิทธิภาพในน้ำกับสองช่วงเวลาแตกต่างกัน การประเมินความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพการทำงาน IQ และ ภาษา และสังเกตรูปแบบการตอบสนองของเด็กในช่วงการ สิบเอ็ดเด็กอายุตั้งแต่ 2.6 ถึง 7 ปีได้สัมผัสกับตัว s 5 น้ำและกำหนดการ s 20 น้ำ พบว่า ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างภาษา IQ และประสิทธิภาพการทำงานในน้ำ ในน้ำ 5 s เด็กเจ็ดปรับการตอบสนองของพวกเขา และหกใน s. 20 น้ำอายุถูกบวกสัมพันธ์ประสิทธิภาพในน้ำ 5 s ในขณะที่รูปแบบการตอบสนองในน้ำ 20 s แทบคาดเดาได้ ในเงื่อนไขทั้งสอง เด็กอายุ 4.6 ปีแสดงให้เห็นสัดส่วนต่ำกว่าของระเบิดการตอบรับ ตอบสนอง สัดส่วนใหญ่ของเสริมการตอบสนอง และสัมประสิทธิ์ปรับสูงต่ำอัตรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยเกี่ยวกับกฎระเบียบชั่วคราวในเด็กได้รับความอุดมสมบูรณ์จนถึงต้นปี 1990 และได้รับความสนใจที่ จำกัด มากตั้งแต่นั้นมา อย่างไรก็ตามการศึกษาเพ่งความสนใจไปส่วนใหญ่ในระยะเวลาสั้นมากและคำถามมากมายที่ยกขึ้นในช่วงเวลาที่ยังคงอยู่ยังไม่ได้ตอบ ขอบเขตของการศึกษานี้คือการประเมินการควบคุมชั่วคราวในเด็กที่มีการเสริมแรงค่ากำหนดการอัตราต่ำ มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการทำงานใน DRL กับสองระยะเวลาที่แตกต่างกัน; ในการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพการทำงานของไอคิวและภาษา; และจะสังเกตเห็นเด็กรูปแบบการตอบสนองทั่วประชุม สิบเอ็ดเด็กอายุ 2.6-7 ปีได้สัมผัสกับ DRL 5 และตารางเวลา DRL 20 s ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญก็สังเกตเห็นระหว่างภาษาไอคิวและประสิทธิภาพใน DRL ใน DRL 5 S, เจ็ดลูกปรับการตอบสนองและหกใน DRL 20 s อายุมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับประสิทธิภาพการทำงานใน DRL 5 วินาที, ในขณะที่รูปแบบการตอบสนองใน DRL 20 s แทบจะไม่สามารถคาดเดาได้ ในสภาพที่ทั้งเด็กอายุ 4.6 ​​ปีพบว่ามีสัดส่วนที่ลดลงของการตอบสนองระเบิดอัตราที่ต่ำกว่าของการตอบสนองเป็นสัดส่วนขนาดใหญ่ของการตอบสนองเสริมและค่าสัมประสิทธิ์การเพิ่มประสิทธิภาพที่สูงขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานวิจัยเกี่ยวกับระเบียบชั่วคราวในเด็กได้รับอุดมสมบูรณ์จนถึงช่วงต้นทศวรรษ 1990 และได้รับความสนใจน้อยมาก ตั้งแต่นั้นมา อย่างไรก็ตาม การศึกษาที่เน้นหลักในช่วงเวลาที่สั้นมาก และคำถามมากมายที่ยกในตอนนั้นยังคงยังไม่ได้ตอบ . ขอบเขตของการศึกษานี้เพื่อประเมินการควบคุมชั่วคราวในเด็กที่มีความแตกต่างของอัตราต่ำที่มีตารางเวลา มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการปฏิบัติงานใน DRL ที่มีสองที่แตกต่างกันระยะเวลา เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติงาน ระดับสติปัญญา และภาษา และสังเกตรูปแบบการตอบสนองของเด็กในช่วง เด็กอายุสิบเอ็ดจาก 2.6 อายุ 7 ปีขึ้นไป ได้สัมผัสกับ DRL 5 s และ DRL 20 ของตาราง ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างภาษา ระดับสติปัญญา และการแสดงใน DRL . ใน DRL 5 S , 7 คน ปรับการตอบสนองและหกใน DRL 20 S . อายุ มีความสัมพันธ์ทางบวกกับประสิทธิภาพใน DRL 5 S , ในขณะที่การตอบสนองในรูปแบบ 20 DRL S ไม่ทาย ในทั้งสองสภาวะ เด็กอายุระหว่าง 4.6 ปี มีสัดส่วนที่ลดลงของอัตราที่ลดลงของการแตก , การตอบสนอง , มีขนาดใหญ่สัดส่วนของการเพิ่มประสิทธิภาพสูงเสริมและสัมประสิทธิ์