“Little girl Jiang, I’ve made a bow

“Little girl Jiang, I’ve made a bowl of soup noodles for you. I’ll place it here. You can also use the bowl. I’ll be leaving first.”

In a poor village, it was easy to have evil people, but hard to have kind people as the notion of giving an inch and he’ll take a mile prevailed. Yi Yun had given Aunt Wang some bacon, and Aunt Wang had brought some soup noodles. In this period, soup noodles were a rare item.

Aunt Wang knew that Jiang Xiaorou had no chance of eating since noon. As her house was bombarded by cow dung, how could she make a meal?

Aunt Wang placed the soup noodles down and said, “let’s go.”

Aunt Wang pulled the tearing Zhou Xiaoke and together with Uncle Zhou, closed the yard door, and left the yard.

Uncle Zhou was a dull man, and did not speak a word. He had some strength, allowing their family to get by.

After Aunt Wang left, Yi Yun came to the yard and brought the bowl of hot soup noodles in. This soup noodles was different from those from Earth. It was handmade. Each short and thick noodle had the imprints of Aunt Wang’s.

“In the future, I’ll repay them. Those who harmed me, I’ll remember it. Those who were good to me, I’ll remember it.”

Yi Yun said that in his heart and brought Jiang Xiaorou away into the mountains.

…

Deep in the night, Yi Yun and Jiang Xiaorou came to the back mountains. This was a spot Yi Yun had specifically chosen. It was well hidden and near a water source. There was also a large tree, suitable for building a treehouse.

It was already deep in winter, and the chill in the mountains were worse. White frost bits crystallized on the rocks. Each breath blew out a white mist.

Jiang Xiaorou’s face was red from the cold. She shrank her body and kept rubbing her hands as a thin layer of goosebumps appeared on her skin.

Even a strong man, not to mention a fifteen year old girl, wouldn’t be able to survive in the deep mountains for one winter night. They were bound to catch a chill the second day after sleeping.

They only had one bedding, which was not enough back home; now in the cold mountains, it was even worse.

“Yun-er, it’s too cold. We won’t last more than a few days,” Jiang Xiaorou was confused. They had left their house in a spur. Although the house was in shambles, it could still keep out the cold. How were they to survive in the mountains?

The future seemed to be dark.

How could they survive?

Yi Yun laughed, “Sis Xiaorou, don’t worry.”

Yi Yun went to the back a huge boulder and took out a pile of firewood.

When he separated from old man Su, the sky was still bright. He could not return to the village, so he had roughly prepared a temporary foothold. The firewood was also prepared at that time.

“Yun-er, you…” Jiang Xiaorou was surprised. At this time, Yi Yun had sparked the fire starters, setting the wood on fire.

In a moment, a flame began burning as hot air began to rise. The frost on the surrounding rocks began to melt and Jiang Xiaorou felt some warmth.

In such desperate times, a tiny bit of warmth gave Jiang Xiaorou hope.

“Sis, look at what this is,” Yi Yun laughed as he took out a big bag from behind the boulder and unwrapped it. Jiang Xiaorou took a curious look and when she saw its contents, she was stunned.

In the bag was food, there were meat, vegetables and even wild fruits!

The meat accounted for a large proportion. They were all cut up with their fur removed. They were all fresh meat and when put together would weight more than two hundred pounds!

“Yun-er where did you get that from?” Jiang Xiaorou looked with disbelief at Yi Yun.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"สาวน้อยเจียง ทำน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวชามสำหรับคุณ ผมจะวางที่นี่ นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้ชาม ผมจะได้ออกก่อนด้วย"ในหมู่บ้านไม่ดี มันก็ต้องมีคนชั่วร้าย แต่ยากที่จะมีคนเป็นความคิดของการให้นิ้วและเขาจะอยู่ห่างหลัง ยียุนให้ป้าวังบางเบคอน และวังป้าได้นำซุปก๋วยเตี๋ยวบาง ในช่วงเวลานี้ น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวได้สินค้าหายากวังป้ารู้ว่า เจียง Xiaorou มีโอกาสที่จะกินตั้งแต่เที่ยง เป็นบ้านของเธอถูกระดมยิง ด้วยมูลวัว วิธีอาจเธอทำอาหารวังป้าทำน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวลง และกล่าว ว่า "ขอไปด้วย"วังป้าดึง Xiaoke โจว tearing และร่วมกับลุงโจว ปิดประตูบ้าน และซ้ายลานลุงโจวเป็นคนน่าเบื่อ และไม่ได้พูดคำ เขามีความแข็งแรงบาง ทำให้ครอบครัวของพวกเขาจะได้รับโดยหลังจากที่ป้าวังซ้าย ยียุนมาลาน และนำชามบะหมี่ซุปร้อน ๆ น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวนี้แตกต่างจากโลกมาก ทำด้วยมือได้ ก๋วยเตี๋ยวแต่ละสั้น และหนามีรอยของป้าวัง"ในอนาคต ฉันจะชำระคืนพวกเขา ผู้ที่ทำลายฉัน ฉันจะจำมัน คนที่ดีกับฉัน ฉันจะจำมัน "ยียุนกล่าวว่า ในหัวใจของเขา และนำมา Xiaorou เจียงห่างภูเขา…ลึกในเวลากลางคืน ยียุนและ Xiaorou เจียงมาหลังภูเขา ยียุนทรงเลือกเฉพาะจุดได้ มันถูกซ่อนไว้อย่างดี และใกล้แหล่งน้ำ มีต้นไม้ใหญ่ เหมาะสำหรับสร้างเป็นบ้านต้นไม้มันอยู่ลึกในฤดูหนาว และชิลล์ในเทือกแย่ น้ำค้างแข็งขาวบิตตกผลึกบนหิน ลมหายใจละพัดออกหมอกขาวเจียง Xiaorou ใบหน้าเป็นสีแดงจากความเย็น เธอหดร่างกายของเธอ และเก็บไว้ถูมือของเธอเป็นชั้นบาง ๆ ของชมรมขนหัวลุกที่ปรากฏบนผิวของเธอแม้แรงคน ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงอายุสิบห้าปี จะไม่สามารถอยู่รอดในเทือกเขาลึกคืนหนึ่งในฤดูหนาว พวกเขาถูกผูกไว้กับการจับในเย็นวันสองหลังจากนอนหลับมีชุดเครื่องนอน ซึ่งไม่เพียงพอกลับบ้าน ตอนนี้ ในเทือกเขาเย็น มันก็ยิ่งแย่ลง"ยุน-เอ้อ มันเป็นเย็นเกินไป เราจะไม่ล่าสุด มากกว่ากี่ วัน Xiaorou เจียงถูกสับสน พวกเขาได้ทิ้งบ้านของพวกเขาในการกระตุ้นการ แม้ว่าบ้านในโรงฆ่าสัตว์ มันยังสามารถเก็บออกเย็น วิธีพวกเขาจะอยู่รอดในภูเขาอนาคตที่ดูเหมือนจะมืดวิธีที่พวกเขาสามารถอยู่รอดยียุนหัวเราะ, " Sis Xiaorou ไม่ต้องกังวล"ยียุนไปหลังพิชิต และเอาออกกองฟืนเมื่อเขาถูกแยกจากคนเก่า Su ท้องฟ้ายังคงสดใสได้ เขาไม่สามารถกลับไปยังหมู่บ้าน เพื่อให้เขาได้จัดตั้งหลักชั่วคราวประมาณ ฟืนยังจัดทำในเวลานั้น"ยุน-เอ้อ คุณ..." Xiaorou เจียงประหลาดใจ ตอนนี้ ยียุนได้จุดประกายสตาร์ทเตอร์ไฟ การตั้งไม้ติดไฟในช่วง เปลวไฟเริ่มไหม้เป็นลมร้อนเริ่มเพิ่มขึ้น น้ำค้างแข็งบนหินโดยรอบเริ่มละลาย และเจียง Xiaorou รู้สึกอบอุ่นบางในครั้งดังกล่าว บิตของความอบอุ่นเล็ก ๆ หวังเจียง Xiaorou"Sis ลักษณะใดนี้เป็น ยุนยี่หัวเราะเขาเอาออกถุงใหญ่จากหลังชน และห่อมัน Xiaorou เจียงมาดูอยากรู้อยากเห็น และเมื่อเธอเห็นเนื้อหา เธออึ้งในถุงเป็นอาหาร มีเนื้อสัตว์ ผัก และผลไม้ป่าเนื้อคิดเป็นสัดส่วนขนาดใหญ่ พวกเขาได้ทั้งหมดตัดขึ้นกับขนของพวกเขาออก พวกเขามีเนื้อสดทั้งหมดและเมื่อย้ายกันจะน้ำหนักมากกว่าสองร้อยปอนด์"ยุน-เอ้อ คุณสามารถได้รับที่จาก" Xiaorou เจียงมอง ด้วยศรัทธาที่ยียุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"สาวน้อยเจียงผมได้ทำชามก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปสำหรับคุณ ผมจะวางไว้ที่นี่ นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้ชาม ผมจะออกครั้งแรก. " ในหมู่บ้านยากจนมันเป็นเรื่องง่ายที่จะมีคนชั่วร้าย แต่ยากที่จะมีคนชนิดเป็นความคิดของการให้นิ้วและเขาจะใช้เวลาเกลี้ยกล่อมไมล์ ยี่หยุนได้รับป้าวังเบคอนบางส่วนและป้าวังได้นำก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปบาง ในช่วงนี้น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวเป็นรายการที่หายาก. ป้าวังรู้ว่าเจียง Xiaorou มีโอกาสของการรับประทานอาหารตั้งแต่เที่ยง ในฐานะที่เป็นบ้านของเธอถูกจู่โจมโดยมูลโคว่าเธอจะทำให้อาหารหรือไม่? ป้าวังวางก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปลงและกล่าวว่า "ขอไป." ป้าวังดึงฉีกขาดโจว Xiaoke และร่วมกับลุงโจวปิดประตูบ้านและ ซ้ายลาน. ลุงโจวเป็นคนที่น่าเบื่อและไม่ได้พูดสักคำ เขามีความแข็งแรงบางช่วยให้ครอบครัวของพวกเขาจะได้รับโดย. หลังจากที่ป้าวังซ้าย, Yi หยุนมาถึงบ้านและนำชามก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปร้อนใน. ก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปนี้แตกต่างจากผู้ที่มาจากโลก มันก็ทำด้วยมือ แต่ละก๋วยเตี๋ยวสั้นและหนามีแอ็กเซสของป้าวังของ. "ในอนาคตผมจะชำระคืนพวกเขา บรรดาผู้ที่ทำร้ายฉันฉันจะจำได้ บรรดาผู้ที่ได้ดีกับฉันฉันจะจำมัน. " อี้เหวินกล่าวว่าในหัวใจของเขาและนำเจียง Xiaorou ไปในภูเขา. ... ลึกลงไปในคืนยี่หยุนและเจียง Xiaorou มาถึงภูเขาด้านหลัง นี่คือจุดยี่หยุนได้เลือกเฉพาะ มันเป็นอย่างดีที่ซ่อนอยู่และอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำ นอกจากนี้ยังมีต้นไม้ขนาดใหญ่เหมาะสำหรับการสร้างบ้านต้นได้. มันเป็นอยู่แล้วลึกลงไปในฤดูหนาวและเย็นในภูเขาแย่ บิตน้ำค้างแข็งขาวเกล็ดบนโขดหิน แต่ละลมหายใจพ่นออกมาหมอกสีขาว. ใบหน้าเจียง Xiaorou เป็นสีแดงจากความหนาวเย็น เธอหดร่างกายของเธอและเก็บไว้ถูมือของเธอเป็นชั้นบาง ๆ ของขนลุกปรากฏบนผิวของเธอ. แม้จะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่จะไม่พูดถึงเด็กหญิงอายุสิบห้าปีจะไม่สามารถที่จะอยู่รอดในภูเขาลึกสำหรับคืนหนึ่งในฤดูหนาว พวกเขาถูกผูกไว้ที่จะจับเย็นวันที่สองหลังจากนอนหลับ. พวกเขามีเพียงหนึ่งเตียงซึ่งไม่ได้กลับบ้านพอ; ตอนนี้อยู่ในภูเขาเย็นมันก็ยิ่งเลวร้ายลง. "ยุนเอ้อก็เย็นเกินไป เราจะไม่มีอายุกว่าไม่กี่วัน "เจียง Xiaorou สับสน พวกเขาได้ออกจากบ้านของพวกเขาในการกระตุ้น แม้ว่าบ้านอยู่ในโรงฆ่าสัตว์ก็ยังคงสามารถให้ออกเย็น วิธีที่พวกเขาจะอยู่รอดในภูเขา? อนาคตดูเหมือนจะเป็นสีเข้ม. ว่าพวกเขาสามารถอยู่รอด? Yi หยุนหัวเราะ "Sis Xiaorou ไม่ต้องกังวล." ยี่หยุนไปหลังก้อนหินขนาดใหญ่และเอาออกกองของ ฟืน. เมื่อเขาแยกออกมาจากชายชราซูท้องฟ้าก็ยังคงสดใส เขาไม่สามารถกลับไปยังหมู่บ้านเพื่อให้เขาได้เตรียมตั้งหลักชั่วคราวประมาณ ฟืนยังถูกจัดทำขึ้นในช่วงเวลานั้น. "ยุนเอ้อคุณ ... " เจียง Xiaorou รู้สึกประหลาดใจ ในเวลานี้ยี่หยุนได้จุดประกายการเริ่มไฟ, การตั้งค่าไม้บนไฟ. ในช่วงเวลาที่เปลวไฟเริ่มการเผาไหม้อากาศร้อนเริ่มขึ้น น้ำค้างแข็งบนโขดหินโดยรอบเริ่มละลายและเจียง Xiaorou รู้สึกอบอุ่นบางอย่าง. ในช่วงเวลาที่หมดหวังดังกล่าว bit เล็ก ๆ ของความอบอุ่นให้เจียง Xiaorou หวัง. "Sis มองสิ่งนี้คือ" ยี่หยุนหัวเราะในขณะที่เขาเอาออกขนาดใหญ่ กระเป๋าจากด้านหลังก้อนหินและห่อมัน เจียง Xiaorou เอาดูอยากรู้อยากเห็นและเมื่อเธอเห็นเนื้อหาของเธอก็ตะลึง. ในถุงเป็นอาหารที่มีเนื้อสัตว์ผักและผลไม้แม้กระทั่งป่า! เนื้อคิดเป็นสัดส่วนขนาดใหญ่ พวกเขาถูกตัดทุกอย่างขึ้นอยู่กับการขนของพวกเขาเอาออก พวกเขาทั้งหมดเนื้อสดและเมื่อใส่กันจะน้ำหนักมากขึ้นกว่าสองร้อยปอนด์! "ยุนเอ้อที่คุณไม่ได้รับว่ามาจากไหน" เจียง Xiaorou มองด้วยความเชื่อที่ยี่หยุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" สาวน้อยเจียง , ฉันทำบะหมี่ให้คุณ ผมจะวางมันไว้ตรงนี้ นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้ชาม ฉันขอตัวก่อน "เป็นหมู่บ้านที่ยากจน มันเป็นเรื่องง่ายที่จะมีคนร้าย แต่ยากที่จะได้คนดีเป็นแนวคิดให้นิ้วและเขาจะใช้ไมล์มากกว่า อียุนมีให้ป้าวังเบค่อน และป้าหวังเอาก๋วยเตี๋ยว ในช่วงเวลานี้ , ซุปก๋วยเตี๋ยวเป็นสินค้าหายากป้าวังว่าเจียง xiaorou ไม่มีโอกาสกินตั้งแต่เที่ยง เมื่อบ้านของเธอถูกระดมยิงจากมูลวัว เธอทำอาหาร ?ป้าหวังวางซุปก๋วยเตี๋ยวลงและพูดว่า " ไปกันเถอะ "ป้าหวังดึงฉีกโจว เ ่ยงเค่อ และร่วมกับลุงโจว , ปิดประตูบ้าน และออกจากสนามลุงโจวเป็นคนที่โง่ และไม่พูดสักคำ เขามีความแข็งแรง ช่วยให้ครอบครัวของพวกเขาที่จะได้รับโดยหลังจากป้าวังซ้าย อียุนมาหลา และ นำก๋วยเตี๋ยวต่อชามซุปร้อน . ซุปก๋วยเตี๋ยว แตกต่างจากผู้ที่มาจากโลก มันเป็น handmade แต่ละสั้นและหนาก๋วยเตี๋ยวมีสำนักพิมพ์ของป้าหวัง" ในอนาคต ผมจะตอบแทนพวกเขา คนที่ทำร้ายฉัน ฉันจะจดจำมันไว้ คนที่ดีกับฉัน ฉันจะจำมัน "อี ยุน กล่าวว่า ในจิตใจของเขา และพาเจียง xiaorou ห่างเข้าไปในภูเขา. . . . . . .ดึกมาก อี ยุน และ เจียง xiaorou มาถึงภูเขาด้านหลัง นี้คือจุดอียุนมีเฉพาะเลือก มันซ่อนอยู่ และใกล้แหล่งน้ำ มีต้นไม้ใหญ่ เหมาะสร้าง Treehouse .มันอยู่ลึกในฤดูหนาวและเย็นในภูเขามีแย่กว่านี้ น้ำค้างแข็งขาวบิตตกผลึกบนก้อนหิน แต่ละลมหายใจที่เป่าเป็นละอองสีขาวใบหน้าของเจียง xiaorou สีแดงจากความหนาว เธอเห็นร่างกายของเธอและเก็บถูมือของเธอเป็นชั้นบาง ๆของขนลุกปรากฏบนผิวของเธอแม้แต่ผู้ชายที่แข็งแรง ไม่ต้องพูดถึง 15 ปีหญิง ไม่สามารถอยู่รอดได้ในภูเขาลึกสำหรับคืนฤดูหนาว พวกเขาถูกผูกไว้ที่จะจับเย็นวันที่สอง หลังจากตื่นนอนพวกเขามีเพียงหนึ่งเตียงซึ่งไม่ได้พอกลับบ้าน ตอนนี้ในภูเขาเย็น , มันยิ่งแย่ลง" ยุนอ่า มันหนาวเกินไป เราก็จะไม่เกิน 2-3 วัน " เจียง xiaorou สับสน พวกเขาได้ออกจากบ้านของพวกเขาในเดือย . แม้ว่าบ้านในโรงฆ่าสัตว์ มันยังเก็บออกเย็น แล้วพวกเขาจะอยู่รอดในภูเขา ?อนาคตดูเหมือนจะมืดวิธีที่พวกเขาสามารถอยู่รอด ?อียุนหัวเราะ " พี่ xiaorou ไม่ต้องห่วง "อียุนไปด้านหลังก้อนหินขนาดใหญ่และเอากองฟืนเมื่อเขาแยกจากชายชรา ซู ท้องฟ้ายังสดใส เขาจะไม่กลับไปที่หมู่บ้าน แล้วเขามีประมาณเตรียมตั้งหลักชั่วคราว ฟืนก็เตรียมที่" ยุน เอ่อ คุณ . . . . . . . " เจียง xiaorou ประหลาดใจ ในเวลานี้ อียุนมีจุดประกายไฟการตั้งค่าไม้บนไฟในขณะนี้ ไฟเริ่มไหม้ เช่น อากาศร้อนเริ่มสูงขึ้น น้ำแข็งในรอบหินเริ่มละลายและเจียง xiaorou รู้สึกอบอุ่นในช่วงเวลาที่สิ้นหวังเช่น บิตเล็ก ๆของไอให้เจียง xiaorou ความหวัง" พี่ ดูว่า นี้คือ " ยียุนหัวเราะขณะที่เขาเอาถุงใหญ่จากหลังหินแกะมัน เจียง xiaorou ดูอยากรู้อยากเห็น และเมื่อเธอเห็นเนื้อหาของมัน เธอตะลึงในถุงอาหารที่มีเนื้อสัตว์ ผัก และผลไม้ป่า !เนื้อ คิดเป็นสัดส่วนใหญ่ พวกเขาทั้งหมดถูกตัดด้วยการขนเอา พวกเขาทั้งหมดเป็นเนื้อสด และเมื่อรวมกันจะหนักกว่า 200 ปอนด์" ยุนอ่าได้มาจากไหน ? " เจียง xiaorou มองด้วยความเชื่อที่ อี ยุน