But I lived at home,and I had to cl

But I lived at home,and I had to clean the house and do all the cooking. Then when I grew up, I got a job as a teacher. But my aunt said, "Since you were a small child I've bought your food and clothes, and now you must pay me for them. For the next ten years you must give me all the money you get from your teaching, and I'll give you back one pound every week. "
' That was wrong. 'Said Matilda '
' I know, I was afraid, said Miss Honey. ' She could still hurt me badly. '
When did you escape from her? asked Matilda.
' Two years ago ; said Miss Honey. ' One day I saw this little house. It was empty, but it belonged to a farmer and I asked him about it. " it's very uncomfortable and cold there, " he said, " but if you really want to live in it you can pay me ten pence a week." So I do, and I use the other ninety pence a week to buy milk and bread and tea. I have my lunches at school because I don't have to pay for them. '
' Does your aunt still live in your old house?" Asked Matilda.
' Yes ; said Miss Honey. ' I think my farther wanted me to have it after he died, but nobody can find his will. My aunt has a letter saying that he gave the house to her. It looks like my farther's writing, but I don't think it is. But who will believe me? my aunt is a very important person in the village. '
' who is she? ' asked Matilda.
' Miss Trunchbull ; said miss honey.
' yes, but that's enough about me; said Miss honey. ; We came here to talk about you. I'm interested in those wonderful eyes of your. How much can you move and push with them? We must know more about it all.
' Not today, Miss Honey; said Matilda. ' I want to go home and think about all this. I've got a bit of an idea, and... ' she stopped,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ผมอาศัยอยู่ที่บ้าน และผมจะทำความสะอาดบ้าน และทำทั้งหมดทำอาหาร จาก นั้นเมื่อฉันเติบโตขึ้น ฉันได้งานเป็นครู แต่ป้าว่า, "เนื่องจากคุณมีเด็กเล็ก ฉันได้ซื้ออาหารและเสื้อผ้าของคุณ ตอนนี้ คุณต้องจ่ายฉันนั้น สำหรับสิบปีถัดไปคุณต้อง ให้เงินทั้งหมดที่คุณได้รับจากการสอนของฉัน และฉันจะให้หลังหนึ่งปอนด์ทุกสัปดาห์ "' ที่ผิด 'กล่าวว่า มาทิลดาแห่ง'' ฉันรู้ กลัว กล่าวว่า นางสาวน้ำผึ้ง ' เธออาจยังเจ็บฉันไม่ได้ 'คุณหนีจากเธอเมื่อได้ มาทิลดาแห่งถาม ' สองปีที่ผ่านมา นางสาวน้ำผึ้งดังกล่าว "วันหนึ่งผมเห็นบ้านเล็ก ๆ นี้ มันว่าง แต่มันเป็นสมาชิกเกษตรกร และถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ "มันจะอึดอัดมาก และเย็นมี "เขากล่าวว่า" แต่ถ้าคุณอยากอยู่ในนั้น คุณสามารถจ่ายฉันเก็บเบี้ยใต้ถุนร้านสิบสัปดาห์" ดังนั้น ฉันทำ และใช้อื่น ๆ เก้าสิบบรจบสัปดาห์ซื้อนม และขนมปัง และชา ฉันมีอาหารกลางวันของฉันที่โรงเรียนเนื่องจากไม่ต้องจ่ายสำหรับพวกเขา 'ไม่ป้าของคุณยังคงอยู่ในบ้านเก่าของคุณ? " มาทิลดาแห่งถาม ' ใช่ นางสาวน้ำผึ้งดังกล่าว ' คิดไกลของฉันอยากให้ฉันได้หลังจากที่เขาตาย แต่ไม่มีใครสามารถหาของพระองค์ ป้ามีจดหมายบอกว่า เขาให้บ้านของเธอ ดูเหมือนฉันไกลของเขียน แต่ฉันไม่คิดว่า มันเป็น แต่ใครจะเชื่อผมหรือไม่ ป้าเป็นคนสำคัญในหมู่บ้าน '' ใครคือเธอ ' ถามมาทิลดาแห่ง ' นางสาว Trunchbull น้ำผึ้งกล่าวว่านางสาว ' ใช่ แต่ก็พอฉัน นางสาวน้ำผึ้งกล่าว ; เรามาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับคุณ ฉันสนใจในสายตาที่ยอดเยี่ยมของคุณ จำนวนใดคุณจึงสามารถย้าย และผลักดันได้หรือไม่ เราต้องทราบเพิ่มเติมเกี่ยวกับมันทั้งหมด' ไม่วันนี้ นางสาวน้ำผึ้ง มาทิลดาแห่งดังกล่าว ' ฉันต้องไปบ้าน และคิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้ ได้ความคิด และ... ' เธอหยุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ผมอาศัยอยู่ที่บ้านและผมต้องทำความสะอาดบ้านและทำทุกการปรุงอาหาร จากนั้นเมื่อผมโตขึ้นผมได้งานเป็นครู แต่ป้าของฉันกล่าวว่า "เมื่อคุณเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่ผมเคยซื้ออาหารและเสื้อผ้าของคุณและตอนนี้คุณจะต้องจ่ายเงินให้ฉันสำหรับพวกเขา. สำหรับสิบปีถัดไปที่คุณจะต้องให้ฉันเงินทั้งหมดที่คุณได้รับจากการเรียนการสอนของคุณและฉัน จะให้คุณกลับ£ 1 ทุกสัปดาห์. "
"นั่นเป็นเรื่องที่ผิด 'กล่าวมาทิลด้า'
'ฉันรู้ว่าฉันก็กลัวนางสาวน้ำผึ้งกล่าว 'เธอยังคงสามารถทำให้ฉันเจ็บสาหัส '
เมื่อไหร่ที่คุณหนีจากเธอ? ถามมาทิลด้า.
' สองปีที่แล้ว; กล่าวว่านางสาวน้ำผึ้ง 'วันหนึ่งผมเห็นว่านี่คือบ้านหลังเล็ก ๆ มันเป็นที่ว่างเปล่า แต่มันเป็นของเกษตรกรและฉันถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ "มันอึดอัดมากและเย็นที่นั่น" เขากล่าวว่า "แต่ถ้าคุณต้องการที่จะอาศัยอยู่ในนั้นคุณสามารถจ่ายเงินให้ฉันสิบเพนนีสัปดาห์." ดังนั้นผมจึงทำและผมใช้อื่น ๆ เก้าสิบเพนนีต่อสัปดาห์เพื่อซื้อนมและขนมปังและชา ฉันมีอาหารกลางวันที่โรงเรียนเพราะผมจะได้ไม่ต้องจ่ายสำหรับพวกเขา '
'ไม่คุณป้ายังคงอาศัยอยู่ในบ้านเก่าของคุณ? "ถามมาทิลด้า.
' ใช่; กล่าวว่านางสาวน้ำผึ้ง 'ผมคิดว่าไกลฉันอยากให้ผมมีมันหลังจากที่เขาเสียชีวิต แต่ไม่มีใครสามารถหาพินัยกรรมของเขาป้าของฉันมีจดหมายบอกว่าเขาให้บ้านให้เธอดูเหมือนว่าการเขียนไกลของฉัน แต่ฉัน... ไม่คิดว่ามันเป็น. แต่ใครจะเชื่อฉันป้าของฉันเป็นคนที่สำคัญมากในหมู่บ้าน. '
'เธอเป็นใคร? "ถามมาทิลด้า.
' นางสาว Trunchbull; กล่าวว่านางสาวน้ำผึ้ง.
' ใช่ แต่ที่เพียงพอเกี่ยวกับฉันกล่าวว่านางสาวน้ำผึ้ง. เรามาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับคุณฉันสนใจในสายตาที่ยอดเยี่ยมของคุณเท่าไหร่คุณสามารถย้ายและผลักดันให้กับพวกเขาเราจะต้องทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับมันทั้งหมด..?
' ไม่วันนี้นางสาวน้ำผึ้ง. กล่าวว่ามาทิลด้า '. ฉันต้องการที่จะกลับบ้านและคิดเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ฉันมีบิตของความคิดและ ... "เธอหยุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ฉันอยู่ที่บ้าน ฉันต้องทำความสะอาดบ้านและทำอาหารทั้งหมด เมื่อฉันโตขึ้นฉันได้งานเป็นอาจารย์ แต่ป้าบอกว่า " ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก ๆที่ผมเคยซื้ออาหารและเสื้อผ้าของคุณและตอนนี้คุณจะต้องจ่ายสำหรับพวกเขา สำหรับสิบปีถัดไป คุณต้องเอาเงินทั้งหมดที่คุณได้รับจากการสอนของคุณ และผมจะให้คุณหนึ่งปอนด์ทุกสัปดาห์ "
' นั่นมันผิด' มาทิลด้า '
' ผมรู้ว่าผมกลัวว่า ' คุณน้ำผึ้ง เธอยังทำร้ายผมไม่ดี’
เมื่อเธอหนีออกมาจากเธอ ถามมาทิลด้า .
' 2 ปี กล่าวว่า ' คุณน้ำผึ้ง วันหนึ่งผมเห็นบ้านหลังเล็กๆนี้ มันว่างเปล่า แต่มันเป็นของชาวนาและฉันถามเขาเกี่ยวกับมัน . " มันอึดอัดมากและหนาวมาก " เขากล่าว" แต่ถ้าคุณต้องการที่จะอยู่ในนั้นคุณสามารถจ่ายฉันเพนนี 10 สัปดาห์ ดังนั้น ฉัน ฉัน ใช้ อื่น ๆ 90 เพนซ์ต่อสัปดาห์เพื่อซื้อนมและขนมปังและชา ฉันมีอาหารกลางวันที่โรงเรียน เพราะไม่ต้องจ่ายสำหรับพวกเขา .
' ป้ายังคงอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าของคุณ ? ถามมาทิลด้า .
' ใช่ บอกว่าคิดถึงที่รัก . ฉันคิดว่าฉันต้องการให้ฉันได้มันไกลออกไป หลังจากเขาเสียชีวิต แต่ไม่มีใครพบตัวเขาป้าของฉันได้จดหมายว่าเขาให้บ้านกับเธอ ดูเหมือนบิดาของฉันเขียน แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็น แต่ใครจะเชื่อ ? ป้าของฉันเป็นคนที่สำคัญมากในหมู่บ้าน’
' เธอคือใคร ? ถามมาทิลด้า .
' มิส trunchbull ; บอกคุณที่รัก
' ครับ แต่พอผม บอกคุณที่รัก เราเข้ามาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับคุณฉันสนใจในดวงตาคู่นั้นที่ยอดเยี่ยมของคุณ เท่าใดคุณสามารถย้ายและผลักดันพวกเขา เราต้องรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับมัน .
' ไม่ใช่วันนี้ คิดถึงที่รัก ; ว่าทิลด้า . . . ฉันอยากกลับบ้าน และคิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้ ฉันมีบิตของความคิด และ . . . เธอหยุด