I was born on Monday 31 March 1997.

I was born on Monday 31 March 1997. My mother talked with me,She hurted do much when she gave me birth but when she saw me,she forgot evrrything and she ctied with happiness. My dad nad mom felt happy because I was tge first kid in our family. My dad and mom treated me so well untill I grow up. I was a normal student and had a normal glade. People around me always look down on me. It made me felt bad.I was arked my self all the time "why people look down on me" but I had mom and dad who always beside me and never lookdown on me. I thought I shouldn't care that words. And I should Impove mydelf, It wasn't time to be sad. Since I was kindergarten untill grade 7 , I didn't like English language and seem hated it. But oneday when I was grad 8,I opened my mind to study English language wasn't hard at all,If I opened my mind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเกิดเมื่อวันจันทร์ที่ 31 1997 มีนาคม แม่ของฉันพูดกับฉัน เธอเจ็บมากเมื่อเธอให้ฉันเกิด แต่เมื่อเธอเห็นฉัน เธอลืม evrrything และนาง ctied มีความสุข แม่และพ่อของฉันรู้สึกมีความสุข เพราะเด็กแรก tge ในครอบครัวเรา พ่อและแม่ของฉันถือว่าฉันได้ดีจนถึงโตขึ้น ผมเป็นนักศึกษาปกติ และไม่มีเกลดเป็นปกติ คนรอบข้างเสมอมองลงบนผม มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดี ผม arked ตัวตนของฉันตลอดเวลา "ทำไมคนดูลงฉัน" แต่ผมแม่และพ่อที่อยู่ข้างฉันและไม่เคย lookdown กับฉันเสมอ ฉันคิดว่า ฉันไม่ควรใส่คำว่า และฉันควร mydelf อาหารเช้าไข่ต้ม มันไม่ได้เวลาจะเศร้า ตั้งแต่อนุบาล จนถึงเกรด 7 ฉันไม่ชอบภาษาอังกฤษ และดูเหมือนจะเกลียดมัน แต่ปางเมื่อผมจบการศึกษา 8 เปิดใจศึกษาภาษาอังกฤษก็ไม่ยากเลย ถ้าเปิดใจของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเกิดในวันจันทร์ที่ 31 มีนาคมปี 1997 แม่ของฉันได้พูดคุยกับฉันเธอเจ็บทำมากเมื่อเธอให้ฉันเกิด แต่เมื่อเธอเห็นฉันเธอลืม evrrything และเธอ ctied อย่างมีความสุข พ่อของฉัน NAD แม่รู้สึกมีความสุขเพราะผมเป็นเด็ก TGE แรกในครอบครัวของเรา พ่อและแม่ของฉันได้รับการรักษาจนฉันดังนั้นดีฉันเติบโตขึ้น ฉันเป็นนักเรียนปกติและมีบึงปกติ คนรอบข้างมักจะมองลงมาที่ฉัน มันทำให้ฉันรู้สึก bad.I ถูก arked ตัวเองตลอดเวลา "ทำไมคนมองลงมากับฉัน" แต่ฉันมีแม่และพ่อที่เคยเคียงข้างฉันและไม่เคย lookdown กับฉัน ฉันคิดว่าฉันไม่ควรดูแลว่าคำพูด และฉันควร impove mydelf, มันไม่ใช่เวลาที่จะต้องเสียใจ ตั้งแต่ผมยังเป็นชั้นอนุบาลจนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 ผมไม่ชอบภาษาอังกฤษและดูเหมือนเกลียดมัน แต่ OneDay เมื่อผมจบที่ 8 ผมเปิดใจของฉันในการเรียนภาษาอังกฤษไม่ยากเลยถ้าเราเปิดใจของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเกิดวันจันทร์ ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2540 แม่ของฉันพูดกับผม เธอเจ็บเท่าไหร่เมื่อเธอให้กำเนิด แต่เมื่อเธอเห็นฉัน เธอก็ลืม evrrything และเธอ ctied กับความสุข พ่อและแม่มีความสุข เพราะทีจีอีเด็กคนแรกในครอบครัวของเรา พ่อและแม่ที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี จนกระทั่งผมโต ฉันเป็นนักเรียนปกติ และมีบึงปกติ คนรอบข้างมักจะดูถูกฉัน มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดี ผม arked ตัวเองตลอดเวลาว่า " ทำไมผู้คนมองฉัน " แต่ฉันมีแม่และพ่อที่ข้างๆผมเสมอ และไม่เคย lookdown กับฉัน ฉันคิดว่าฉันไม่ควรจะแคร์คำพูด และฉันควร impove mydelf มันไม่ใช่เวลาที่จะมาเสียใจ ตั้งแต่อนุบาลจนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 , ฉันไม่ชอบภาษาอังกฤษ และดูเหมือน เกลียดมัน แต่สักวันหนึ่งเมื่อฉันเรียนจบ 8 , ฉันเปิดใจศึกษาภาษาอังกฤษไม่ยากเลย ถ้าผมเปิดใจ