“Let us begin by considering the co

“Let us begin by considering the common definitions of oligarchy and democracy, and what is
justice oligarchical and democratical. For all men cling to justice of some kind, but their
conceptions are imperfect and they do not express the whole idea. For example, justice is
thought by them to be, and is, equality, not. however, for however, for but only for equals. And
inequality is thought to be, and is, justice; neither is this for all, but only for unequals. When the
persons are omitted, then men judge erroneously. The reason is that they are passing judgment
on themselves, and most people are bad judges in their own case. And whereas justice implies
a relation to persons as well as to things, and a just distribution, as I have already said in the
Ethics, implies the same ratio between the persons and between the things, they agree about
the equality of the things, but dispute about the equality of the persons, chiefly for the reason
which I have just givenbecause
they are bad judges in their own affairs; and secondly, because
both the parties to the argument are speaking of a limited and partial justice, but imagine
themselves to be speaking of absolute justice. For the one party, if they are unequal in one
respect, for example wealth, consider themselves to be unequal in all; and the other party, if they
are equal in one respect, for example free birth, consider themselves to be equal in all. But they
leave out the capital point. For if men met and associated out of regard to wealth only, theirshare
in the state would be proportioned to their property, and the oligarchical doctrine would then
seem to carry the day. It would not be just that he who paid one mina should have the same
share of a hundred minae, whether of the principal or of the profits, as he who paid the remaining
ninetynine.
But a state exists for the sake of a good life, and not for the sake of life only: if life only
were the object, slaves and brute animals might form a state, but they cannot, for they have no
share in happiness or in a life of free choice. Nor does a state exist for the sake of alliance and
security from injustice, nor yet for the sake of exchange and mutual intercourse; for then the
Tyrrhenians and the Carthaginians, and all who have commercial treaties with one another,
would be the citizens of one state. True, they have agreements about imports, and engagements
that they will do no wrong to one another, and written articles of alliance. But there are no
magistrates common to the contracting parties who will enforce their engagements; different
states have each their own magistracies. Nor does one state take care that the citizens of the
other are such as they ought to be, nor see that those who come under the terms of the treaty
do no wrong or wickedness at an, but only that they do no injustice to one another. Whereas,
those who care for good government take into consideration virtue and vice in states. Whence it
may be further inferred that virtue must be the care of a state which is truly so called, and not
merely enjoys the name: for without this end the community becomes a mere alliance which
differs only in place from alliances of which the members live apart; and law is only a convention,
‘a surety to one another of justice,’ as the sophist Lycophron says, and has no real power to
make the citizens”
“Our conclusion, then, is that political society exists for the sake of noble actions, and not of
mere companionship. Hence they who contribute most to such a society have a greater share in
it than those who have the same or a greater freedom or nobility of birth but are inferior to them
in political virtue; or than those who exceed them in wealth but are surpassed by them in virtue.
From what has been said it will be clearly seen that all the partisans of different forms of
government speak of a part of justice only.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เราเริ่มต้น ด้วยการพิจารณาคำนิยามทั่วไปของคณาธิปไตย และประชาธิปไตย และคืออะไรยุติธรรม oligarchical และ democratical สำหรับผู้ชายทุกคนยึดความยุติธรรมบางชนิด แต่พวกเขาแนวไม่สมบูรณ์ และพวกเขาไม่แสดงความคิดทั้งหมด ตัวอย่างเช่น ความยุติธรรมเป็นคิด โดยให้เป็น และ ภาค ไม่ อย่างไรก็ตาม สำหรับ อย่างไรก็ตามสำหรับ แต่ สำหรับเท่ากับเท่านั้น และอสมการเป็นความคิดที่เป็น และ ความยุติธรรม ไม่ทั้งหมด แต่เป็น สำหรับ unequals เท่านั้น เมื่อการท่านจะถูกละเว้น แล้วคนตัดสินผล เหตุผลคือ ว่า พวกเขาจะผ่านคำพิพากษาบนตัวเอง และคนส่วนใหญ่ตัดสินไม่ดีในกรณีของตนเอง และใน ขณะที่ความยุติธรรมหมายถึงมีความสัมพันธ์กับท่านต่อสิ่ง และการกระจายเพียงแค่ อย่างที่ได้บอกแล้วในการจริยธรรม ความหมายอัตราส่วนเดียวกัน ระหว่างบุคคล และ ระหว่างสิ่งที่ พวกเขายอมรับเกี่ยวกับภาคสิ่ง แต่ข้อโต้แย้งเกี่ยวกับความเสมอภาคของบุคคล ส่วนใหญ่เหตุผลมีเพียง givenbecauseพวกเขาเป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีในกิจการของตนเอง และประการที่ สอง เนื่องจากทั้งสองฝ่ายให้อาร์กิวเมนต์พูดความยุติธรรมจำกัด และบางส่วนเป็น แต่จินตนาการตัวเองจะพูดความยุติธรรมแน่นอน บุคคลที่หนึ่ง ถ้าพวกเขาจะไม่เท่ากันในความเคารพ ความมั่งคั่งเช่น พิจารณาตัวเองไม่เหมือนทั้งหมด และอื่น ๆ บุคคล ถ้าพวกเขามีเท่าเทียมกันในแง่หนึ่ง สำหรับตัวอย่างเกิดฟรี พิจารณาตัวเองให้เท่าในทุก แต่พวกเขาออกจุดทุน ถ้า ผู้ชายไปตาม และเชื่อมโยงจากเรื่องความมั่งคั่งเท่านั้น theirshareในสถานะจะต่อยเพื่อพักอาศัย และก็มีคำสอน oligarchicalดูเหมือนจะ ดำเนินการวัน มันจะไม่เพียงให้ผู้ที่จ่าย mina หนึ่งควรมีเหมือนกันร่วมร้อย minae ว่า ของหลัก หรือ กำไร ผู้ที่ชำระเงินเหลือninetynineแต่สถานะมีอยู่ เพื่อชีวิตดี และไม่เพื่อ ประโยชน์ของชีวิตเท่านั้น: ถ้าชีวิตเท่านั้นถูกวัตถุ ทาส และสัตว์ดุร้ายอาจเป็นรัฐ แต่พวกเขาไม่ สามารถ สำหรับพวกเขามีไม่มีแบ่งปันความสุข หรือ ในชีวิตของฟรี หรือสถานะมีอยู่หรือไม่เพื่อประโยชน์ของกลุ่มพันธมิตร และรักษาความปลอดภัยจากความอยุติธรรม หรือยังไม่ได้ เพื่อแลกเปลี่ยนและการมีเพศสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน แล้วTyrrhenians และการ Carthaginians และทั้งหมดที่มีสนธิสัญญาทางการค้ากับคนอื่นจะเป็นพลเมืองของรัฐหนึ่ง จริง พวกเขามีข้อตกลงเกี่ยวกับการนำเข้า และการนัดหมายว่า พวกเขาจะทำผิดไม่มีคนอื่น และเขียนบทความของกลุ่มพันธมิตร แต่มีไม่มีmagistrates ทั่วไปคู่สัญญาฝ่ายที่จะบังคับใช้ภารกิจของพวกเขา แตกต่างกันรัฐมีแต่ละ magistracies ตนเอง หรือไม่รัฐหนึ่งดูแลที่พลเมืองของอื่น ๆ เป็นเช่นพวกเขาควรจะได้ หรือเห็นว่าผู้ที่มาภายใต้เงื่อนไขของสัญญาทำไม่ผิด หรือความชั่วร้ายที่ แต่เท่าที่พวกเขาทำไม่มีความอยุติธรรมอื่น ในขณะที่ผู้ที่ดูแลดีรัฐบาลคำนึงพิจารณาคุณธรรมและรองในอเมริกา ไหนมันอาจเพิ่มเติมสรุปว่า คุณธรรมจะต้องดูแลของรัฐซึ่งเป็นจริงเรียกว่า และไม่เพียงสนุกกับชื่อ: สำหรับไม่จบไม่สิ้นนี้ ชุมชนจะ มีพันธมิตรเพียงซึ่งแตกต่างเฉพาะในสถานที่จากพันธมิตรซึ่งสมาชิกชีวิตแยกกัน และกฎหมายเป็นเพียง'การประกันอื่นยุติธรรม เป็น sophist ที่ Lycophron กล่าวว่า และมีอำนาจจริงในการทำให้ประชาชน""ข้อสรุปของเรา จากนั้น คือ ว่า สังคมการเมืองที่มีอยู่เพื่อ ประโยชน์ในการดำเนินการโครงการโนเบิล และไม่เพียงเพื่อน ดังนั้น ที่สุดให้กับสังคมดังกล่าวมีการใช้ร่วมกันมากขึ้นได้มากกว่าผู้ที่มีเดียวกัน หรืออิสระ หรือขุนนางเกิด แต่ด้อยกว่าพวกเขาในคุณธรรมทางการเมือง หรือกว่า ใครเกินกว่าพวกเขาในความมั่งคั่ง แต่ทะลุ โดยพวกเขาในคุณธรรมจากสิ่งที่ได้รับการกล่าวนั้นจะเห็นได้อย่างชัดเจนที่ญัคทั้งหมดของรูปแบบต่าง ๆรัฐบาลพูดถึงส่วนหนึ่งของกระบวนการยุติธรรมเท่านั้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เราเริ่มต้นด้วยการพิจารณาความหมายทั่วไปของคณาธิปไตยและประชาธิปไตยและสิ่งที่เป็น
oligarchical ความยุติธรรมและ democratical สำหรับมนุษย์ทุกคนยึดมั่นในความยุติธรรมของบางชนิด แต่พวกเขา
มโนทัศน์มีความไม่สมบูรณ์และพวกเขาไม่ได้แสดงความคิดทั้งหมด ตัวอย่างเช่นความยุติธรรม
คิดว่าพวกเขาจะได้และมีความเท่าเทียมกันไม่ได้ แต่สำหรับอย่างไรก็ตามสำหรับ แต่สำหรับเท่ากับ และ
ความไม่เท่าเทียมกันคิดว่าจะเป็นไปได้และมีความยุติธรรมไม่เป็นนี้สำหรับทุกคน แต่สำหรับ unequals เมื่อ
ท่านจะถูกตัดออกคนแล้วตัดสินผิดพลาด เหตุผลก็คือว่าพวกเขาจะผ่านการตัดสิน
ในตัวเองและคนส่วนใหญ่เป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีในกรณีของตนเอง และในขณะที่ความยุติธรรมหมายถึง
ความสัมพันธ์กับคนเช่นเดียวกับสิ่งและการกระจายเพียงที่ผมได้กล่าวมาแล้วใน
จริยธรรมหมายถึงอัตราส่วนเดียวกันระหว่างบุคคลและระหว่างสิ่งที่พวกเขาเห็นด้วยเกี่ยวกับ
ความเท่าเทียมกันของสิ่งที่ แต่ ข้อพิพาทเกี่ยวกับความเสมอภาคของบุคคลที่ส่วนใหญ่เหตุผล
ที่ฉันจะมีเพียง givenbecause
พวกเขาเป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีในกิจการของตัวเองและประการที่สองเพราะ
ทั้งสองฝ่ายที่จะโต้แย้งกำลังพูดของความยุติธรรม จำกัด และบางส่วน แต่คิด
ว่าตัวเองเป็น พูดถึงความยุติธรรมแน่นอน สำหรับพรรคหนึ่งถ้าพวกเขาจะไม่เท่ากันในหนึ่ง
เคารพเช่นความมั่งคั่งคิดว่าตัวเองจะไม่เท่ากันในทุกและบุคคลอื่น ๆ ถ้าพวกเขา
มีค่าเท่ากันในแง่หนึ่งเช่นการเกิดฟรีคิดว่าตัวเองจะต้องมีความเท่าเทียมกันในทุก . แต่พวกเขา
ออกจากจุดทุน เพราะว่าถ้าคนที่พบและที่เกี่ยวข้องออกมาจากในเรื่องเกี่ยวกับความมั่งคั่งเท่านั้น theirshare
ในรัฐจะต้องได้สัดส่วนกับทรัพย์สินของพวกเขาและหลักคำสอน oligarchical ก็จะ
ดูเหมือนจะดำเนินการวัน มันจะไม่เป็นเพียงแค่ว่าเขาเป็นคนที่จ่ายเงินหนึ่ง Mina ควรมีเดียวกัน
หุ้นของร้อย minae ไม่ว่าเงินต้นหรือผลกำไรในขณะที่เขาที่จ่ายเงินส่วนที่เหลืออีก
ninetynine.
แต่เป็นรัฐที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของการมีชีวิตที่ดี และไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของชีวิตเท่านั้น: ถ้าชีวิตเพียง
เป็นวัตถุทาสและสัตว์เดรัจฉานอาจจะในรูปแบบของรัฐ แต่พวกเขาไม่สามารถเพราะพวกเขาไม่ได้มี
ส่วนร่วมในความสุขหรือในชีวิตของทางเลือกฟรี หรือไม่เป็นรัฐที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของพันธมิตรและ
การรักษาความปลอดภัยจากความอยุติธรรมหรือยังเพื่อประโยชน์ในการแลกเปลี่ยนและการมีเพศสัมพันธ์ซึ่งกันและกันสำหรับแล้ว
Tyrrhenians และ Carthaginians และทุกคนที่มีสนธิสัญญาการค้ากับคนอื่น
จะเป็นประชาชนคนหนึ่ง สถานะ. ทรูพวกเขามีข้อตกลงเกี่ยวกับการนำเข้าและการนัดหมาย
ว่าพวกเขาจะไม่ทำผิดกับอีกคนหนึ่งและบทความของพันธมิตรเขียน แต่ไม่มี
ผู้พิพากษาร่วมกันเพื่อคู่สัญญาที่จะบังคับใช้ภารกิจของพวกเขาแตกต่างกัน
รัฐมีแต่ละ magistracies ของตัวเอง หรือไม่รัฐดูแลว่าประชาชนของ
อื่น ๆ เช่นที่พวกเขาควรจะเป็นหรือเห็นว่าผู้ที่มาอยู่ภายใต้เงื่อนไขของสนธิสัญญาที่
ทำไม่ถูกต้องหรือความชั่วร้ายที่ แต่เพียงว่าพวกเขาทำไม่มีความอยุติธรรมกับอีกคนหนึ่ง . ในขณะที่
ผู้ที่ดูแลสำหรับรัฐบาลที่ดีต้องคำนึงถึงคุณธรรมและรองในรัฐ มาจากไหน
อาจจะอนุมานต่อไปว่าคุณธรรมจะต้องมีการดูแลของรัฐที่เป็นจริงที่เรียกว่าและไม่
เพียงแค่สนุกกับการใช้ชื่อ: หาโดยไม่ด้วยเหตุนี้ชุมชนจะกลายเป็นพันธมิตรเพียงซึ่ง
มีความแตกต่างเฉพาะในสถานที่จากพันธมิตรซึ่งประกอบด้วยสมาชิกที่อาศัยอยู่ ต่างหากและกฎหมายเป็นเพียงการประชุม
'ประกันกับอีกคนหนึ่งของความยุติธรรม' เป็นตบตา Lycophron กล่าวและไม่มีอำนาจที่แท้จริงที่จะ
ทำให้ประชาชน "
" ข้อสรุปของเราก็คือว่าสังคมการเมืองที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของ การกระทำอันสูงส่งและไม่
เพียงมิตรภาพ ดังนั้นพวกเขาที่มีส่วนร่วมมากที่สุดเพื่อสังคมดังกล่าวมีส่วนแบ่งมากขึ้นใน
มันกว่าผู้ที่มีความเหมือนกันหรือมีอิสระมากขึ้นหรือสังคมชั้นสูงของการเกิด แต่ด้อยกว่าพวกเขา
ในคุณธรรมทางการเมืองหรือมากกว่าคนที่เกินกว่าพวกเขาในความมั่งคั่ง แต่จะมีการค้นพบโดย พวกเขาในคุณธรรม.
จากสิ่งที่ได้รับการกล่าวจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสมัครพรรคพวกทั้งหมดของรูปแบบที่แตกต่างกันของ
รัฐบาลพูดถึงการเป็นส่วนหนึ่งของความยุติธรรมเพียง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เราเริ่มต้นด้วยการพิจารณาคำนิยามทั่วไปของคณาธิปไตยและประชาธิปไตย และอะไรคือความยุติธรรมและ oligarchical democratical . ผู้ชายทุกคนยึดความยุติธรรมบางอย่าง แต่พวกเขาแนวความคิดที่ไม่สมบูรณ์และพวกเขาไม่แสดงความคิดทั้งหมด ตัวอย่างเช่น ความยุติธรรม คือคิดว่าพวกเขาจะ และ คือ ความเสมอภาค ไม่ อย่างไรก็ตาม อย่างไรก็ตาม แต่เท่ากับ และความไม่เท่าเทียมกันคือ คิดเป็น และ ความยุติธรรม;ไม่เป็นนี้ทั้งหมด แต่อย่างไม่เท่ากัน . เมื่อคน ละเว้น แล้วผู้ชายจะตัดสินผล . เหตุผลคือ ว่า พวกเขาจะผ่านการพิจารณาต่อตนเอง และคนส่วนใหญ่จะตัดสินไม่ดี ในกรณีของพวกเขาเอง และในขณะที่ความยุติธรรม หมายถึงความสัมพันธ์กับบุคคล ตลอดจนสิ่งและการกระจายแค่ ตามที่ผมได้กล่าวไว้แล้วในจริยธรรม หมายถึงอัตราส่วนเดียวกันระหว่างบุคคลและระหว่างสิ่งที่พวกเขาเห็นด้วยเกี่ยวกับความเสมอภาคของสิ่ง แต่ข้อพิพาทเรื่องความเสมอภาคของคนส่วนใหญ่ด้วยเหตุผลซึ่งผมเพิ่ง givenbecauseพวกเขาเป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีใน;กิจการของตนเอง และประการที่สอง เพราะว่าทั้งสองฝ่าย โต้แย้ง พูดของ จำกัด และบางส่วนของความยุติธรรม แต่จินตนาการเองถูกพูดถึงแน่นอน ความยุติธรรม สำหรับฝ่ายหนึ่ง ถ้าพวกเขาจะไม่เท่ากันในหนึ่งนับถือ เช่น ทรัพย์สมบัติ คิดว่าตัวเองจะไม่เท่ากันในทุก;และพรรคอื่น ๆถ้าพวกเขาจะเท่ากับหนึ่งเคารพเช่นกำเนิดฟรี พิจารณาตัวเองเป็น เท่าเทียมกันทั้งหมด แต่พวกเขาออกจากจุดที่เมืองหลวง ถ้าผู้ชายเจอกันและเชื่อมโยงจากเรื่อง theirshare ความมั่งคั่งเท่านั้นในรัฐจะต้องได้สัดส่วนกับคุณสมบัติของพวกเขา , และลัทธิ oligarchical จะแล้วดูเหมือนจะถือวัน ไม่ใช่แค่เขาที่จ่ายหนึ่งมีนา น่าจะเหมือนกันแบ่งปันร้อยมีเน่ ไม่ว่าเงินต้นหรือไร เป็นผู้จ่ายที่เหลือninetynine .แต่รัฐมีอยู่เพื่อชีวิตที่ดี และไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของชีวิตเท่านั้น หากชีวิตเท่านั้นเป็นวัตถุ ทาสและสัตว์เดียรัจฉานอาจรูปแบบรัฐ แต่พวกเขาไม่สามารถ พวกเขาไม่มีแบ่งปันความสุขในชีวิตของเลือกฟรี หรือจะเป็นรัฐที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของพันธมิตร และการรักษาความปลอดภัยจากความอยุติธรรม หรือเพื่อการแลกเปลี่ยนและร่วมกันสนธิ;สำหรับแล้วtyrrhenians และ carthaginians และทุกคนที่มีสนธิสัญญาการค้ากับอีกคนหนึ่งจะเป็นพลเมืองของรัฐหนึ่ง ความจริงที่พวกเขามีข้อตกลงเกี่ยวกับการนำเข้า และการนัดหมายว่าพวกเขาจะไม่ทำผิดอีก และบทความที่เขียนจากพันธมิตร แต่ไม่มีผู้พิพากษาทั่วไปคู่สัญญาที่จะบังคับใช้ข้อตกลงของพวกเขา;ต่าง ๆรัฐแต่ละของพวกเขาเอง magistracies . หรือหนึ่งรัฐดูแลประชาชนของอื่น ๆเช่นที่พวกเขาควรจะเป็น หรือดูว่าคนที่มาภายใต้เงื่อนไขของสนธิสัญญาไม่ทำผิดหรือความชั่วร้ายที่เป็น แต่เพียงว่าพวกเขาจะไม่ถูกกับคนอื่น ในขณะที่ผู้ที่ดูแลรัฐบาลในคุณธรรมและพิจารณารองในสหรัฐอเมริกา ซึ่งมันอาจจะเพิ่มเติมได้ว่า ความดีต้องดูแลสภาพที่เป็นจริงจึงเรียก , และไม่แต่ชอบชื่อ : โดยไม่สิ้นสุดนี้ชุมชนจะกลายเป็นพันธมิตรเท่านั้นที่แตกต่างเพียงในสถานที่จากพันธมิตร ซึ่งอยู่นอกเหนือกฎหมาย และสมาชิก;เป็นเพียงการประชุมเป็นหลักประกันอีกแบบหนึ่งของความยุติธรรม เป็นนักปราชญ์ lycophron บอกว่า ไม่มีอำนาจที่แท้จริงให้พลเมือง”" สรุปแล้ว นั่นคือสังคมการเมืองมีอยู่เพื่อการกระทำของโนเบิล และไม่ได้แค่ความเป็นเพื่อน ดังนั้นพวกเขาที่มีส่วนร่วมมากที่สุด เช่น สังคม ได้ใช้ร่วมกันมากขึ้นในมันมากกว่าที่เหมือนกันหรือมากกว่าเสรีภาพหรือขุนนางเกิดแต่ที่ด้อยกว่าพวกเขาในคุณธรรมทางการเมือง;หรือมากกว่าผู้ที่เกินเหล่านั้นในทรัพย์สมบัติ แต่เป็น surpassed โดยพวกเขาในคุณธรรมจากสิ่งที่กล่าวนั้นจะเห็นได้ว่า บรรดาพลพรรคในรูปแบบต่าง ๆรัฐบาลพูดของส่วนหนึ่งของความยุติธรรมเท่านั้น”