Supply chains have often been overs

Supply chains have often been oversimplified as linear and static chains reaching
from source to sink including the suppliers’ suppliers and the customers’ customers.
However, a supply chain is a complex web of changes, coupled with the adaptive
capability of organizations to respond to such changes (Choi et al., 2001). Strategies to
manage supply chains must incorporate these inherent properties. We argue that, due
to this very nature of supply chains, both proactive ( ¼ preventive) and reactive
strategies need to be implemented. Both strategy types have to be invested in ex ante,
but proactive instruments are cause-related and lead to directly observable effects
(e.g. increased buffer stock), whereas reactive instruments are effect-oriented and can
only show their impact ex post (Thun and Hoenig, 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห่วงโซ่อุปทานได้มักถูก oversimplified เป็นโซ่เส้น และคงถึงจากแหล่งจมรวมถึงซัพพลายเออร์ของซัพพลายเออร์และลูกค้าของลูกค้าอย่างไรก็ตาม ห่วงโซ่อุปทานเป็นเว็บที่ซับซ้อนของการเปลี่ยนแปลง ควบคู่ไปกับการปรับให้เหมาะสมความสามารถขององค์กรเพื่อตอบสนองการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว (Choi et al., 2001) กลยุทธ์การจัดการอุปทานโซ่ต้องรวมคุณสมบัติเหล่านี้โดยธรรมชาติ เราทะเลาะ ที่ครบกำหนดธรรมชาตินี้มากของห่วงโซ่อุปทาน ทั้งเชิงรุก (¼ป้องกัน) และปฏิกิริยากลยุทธ์ต้องดำเนินการ กลยุทธ์ทั้งสองชนิดมีการลงทุนในอดีตอีกแต่เครื่องมือเชิงรุกมีสาเหตุเกี่ยวข้อง และนำไปสู่ผลตรง observable(เช่นเพิ่มบัฟเฟอร์หุ้น), ในขณะที่เครื่องมือปฏิกิริยามีผลแปลกใจ และสามารถแสดงเฉพาะ ผลอดีตโพสต์ (ทูนและ Hoenig, 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห่วงโซ่อุปทานได้รับมักจะสมจริงสมจังเป็นเชิงเส้นและโซ่คงถึงจากแหล่งที่จะจมลงไปรวมทั้งซัพพลายเออร์และลูกค้าซัพพลายเออร์ที่ลูกค้า. แต่ห่วงโซ่อุปทานเป็นเว็บที่ซับซ้อนของการเปลี่ยนแปลงควบคู่กับการปรับตัวความสามารถขององค์กรในการตอบสนองต่อการดังกล่าวการเปลี่ยนแปลง (Choi et al., 2001) กลยุทธ์การจัดการห่วงโซ่อุปทานต้องรวมคุณสมบัติโดยธรรมชาติเหล่านี้ เรายืนยันว่าเนื่องจากนี้ธรรมชาติของห่วงโซ่อุปทานทั้งในเชิงรุก (¼ป้องกัน) และปฏิกิริยากลยุทธ์จะต้องดำเนินการ ประเภทกลยุทธ์ทั้งสองจะต้องมีการลงทุนในอดีตก่อน, แต่เครื่องมือที่ใช้ในเชิงรุกเป็นสาเหตุที่เกี่ยวข้องและนำไปสู่ผลกระทบที่สังเกตได้โดยตรง(เช่นมูลภัณฑ์กันชนเพิ่มขึ้น) ในขณะที่ตราสารปฏิกิริยาเป็นผลที่มุ่งเน้นและสามารถแสดงเฉพาะผลกระทบของพวกเขาโพสต์อดีต(ทูนและ Hoenig 2011)