Well,Miss Dare? Her eyes were black

Well,Miss Dare? Her eyes were black with anger and humiliation,but she stood up and walked out,closing the door quietly behind her;then to my surprise,and I must confess, my relief,she open it as quietly,and with a grace and dignity that would have befitted a queen, she walked to her seat.
"Thank you.As from today there are certain courtesies which will be observed at all times in this classroom.Myself you will address as 'Mr.Braithwaite' or 'Sirㅡthe choice is yours; the young ladies will be addressed as 'Miss' and the young men will be addressed by their surnames."
I hadn't planned any of this, but it was unfolding all by itself, and I hoped, fitting into place. There was a general gasp at this, from boys and girls alike.
Potter was the first to protest.
"Why should we call 'em' miss',we know 'em."
"What is your name?"
"Potter."
I beg your pardon?"
"Potter,Sir." The "Sir" was somewhat delayed.
"Thank you,Potter.Now,is there any young lady present whom you consider unworthy of your courtesies?"
"Sir?"
"It there any one of these young ladies who you think does not deserve to be addressed as Miss?"
With one accord the girls turned to look at potter, as if daring him; he quailed visibly before their converted eyes and said:"No,Sir."
"You should remember,Potter,that in a little while all of you may be expected to express these courtesies as part of your jobs;it would be helpful to you to become accustomed to giving and receiving them."
I walked around my desk and sat in my chair. For the time being at least they were listening,really listening to me;maybe they would not understand every word,but they'd get the general import of my remarks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดี นางสาวกล้า ตาของเธอมีสีดำ ด้วยความโกรธและอับอาย แต่เธอลุกขึ้นยืน และเดินเข้าออก ปิดประตูอย่างเงียบ ๆ หลัง เธอ แล้ว จะแปลก ใจของฉัน และฉันต้องรับสารภาพ บรรเทาทุกข์ของฉัน เธอเปิดมัน เป็นเงียบ ๆ เกรซและศักดิ์ศรีที่จะ befitted พระราชินี เธอเดินไปนั่งขอขอบคุณ "คุณจากวันนี้ มีบาง courtesies ซึ่งจะสามารถสังเกตที่ตลอดเวลาในห้องเรียนนี้ตัวเองที่จะอยู่เป็น 'Mr.Braithwaite' หรือ ' ตัวเลือก Sirㅡthe เป็นของคุณ สาว ๆ จะได้รับเป็น 'นางสาว' และคนหนุ่มสาวจะได้รับ โดยเฉพาะของพวกเขา"ฉันไม่ได้วางแผนนี้ แต่มันถูกแฉ ด้วยตัวเอง และฉันหวัง ว่า พอดีเข้า มีเป็นแบบทั่วไปหายใจเร็ว ๆ ที่นี้ จากชายและหญิงเหมือนกันพอตเตอร์คนแรกปฏิเสธ"ทำไมจึงควรเรียกว่า 'em 'พลาด' เรารู้ 'em "อะไรคือชื่อของคุณ""พอตเตอร์"ผมขอโทษคุณ""พอตเตอร์ รัก" ค่อนข้างล่าช้า "รัก""ขอบคุณค่ะ you,Potter.Now,is มีใด ๆ หนุ่มสุภาพสตรีปัจจุบันที่คุณพิจารณารับของ courtesies ของคุณ""รัก""มันมีอย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้สตรีที่คุณคิดว่า ไม่ไม่สมควรที่จะ addressed เป็นนางงาม"พรึบ หญิงหันไปมองพอตเตอร์ ว่าอันเขา เขา quailed ระยะก่อนตาแปลงของพวกเขา และกล่าวว่า: "ไม่ รัก" "คุณควรจำ พอตเตอร์ ว่า ในเล็กน้อยในขณะที่คุณอาจคาดว่าจะแสดง courtesies เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของงานของคุณ มันจะช่วยให้คุณคุ้นเคยเพื่อให้ และรับให้" เดินรอบโต๊ะของฉัน และนั่งในเก้าอี้ของฉัน เวลามีน้อย ก็ได้ฟัง จริง ๆ ฟังฉัน บางทีพวกเขาจะไม่เข้าใจทุกคำ แต่พวกเขาจะได้รับการนำเข้าทั่วไปหมายเหตุของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดีนางสาวกล้า? ดวงตาของเธอเป็นสีดำด้วยความโกรธและความอัปยศอดสู แต่เธอลุกขึ้นยืนและเดินออกไปปิดประตูอย่างเงียบ ๆ อยู่ข้างหลังเธอแล้วจะแปลกใจของฉันและฉันต้องสารภาพบรรเทาของฉันเธอเปิดมันเป็นอย่างเงียบ ๆ และมีความสง่างามและศักดิ์ศรีที่ จะได้สง่าราชินีเธอเดินไปยังที่นั่งของเธอ.
"ขอบคุณ you.As จากวันนี้มีมารยาทบางอย่างที่จะสังเกตทุกครั้งใน classroom.Myself นี้คุณจะอยู่ที่ว่า 'Mr.Braithwaite' หรือ 'เซอร์ ㅡ เลือก เป็นของคุณ; หญิงสาวจะได้รับการแก้ไขเป็น 'นางสาว' และชายหนุ่มจะได้รับการแก้ไขโดยชื่อสกุลของพวกเขา ".
ผมไม่ได้วางแผนใด ๆ นี้ แต่มันก็แฉทั้งหมดด้วยตัวเองและฉันหวังว่าเหมาะสมในสถานที่ มีหอบทั่วไปอยู่ที่นี้มาจากชายและหญิงเหมือนกัน.
พอตเตอร์เป็นครั้งแรกที่จะประท้วง.
"ทำไมเราควรจะเรียก 'em' พลาด 'เรารู้' em."
"คุณชื่ออะไร?"
"พอตเตอร์".
ผม ขอโทษ? "
"พอตเตอร์เซอร์." "เซอร์" ค่อนข้างล่าช้า.
"ขอบคุณ Potter.Now มีผู้ใดหญิงสาวในปัจจุบันที่คุณพิจารณาไม่คู่ควรกับมารยาทของคุณ?"
"เซอร์"
"มันมีผู้ใด ? หนึ่งในหญิงสาวเหล่านี้ที่คุณคิดว่าไม่สมควรที่จะได้รับการแก้ไขเป็นนางสาว "
กับหนึ่งแอคคอร์ดสาวหันไปดูที่พอตเตอร์เช่นถ้าเขากล้าหาญเขา quailed อย่างเห็นได้ชัดก่อนที่ดวงตาแปลงของพวกเขาและกล่าวว่า "ไม่มีครับ".
"คุณควรจำไว้พอตเตอร์ว่าในเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่ทุกท่านอาจจะคาดหวังว่าจะแสดงมารยาทเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของงานของคุณ. มันจะเป็นประโยชน์กับคุณที่จะกลายเป็นที่คุ้นเคยกับการให้และการรับพวกเขาว่า"
ผมเดินไปรอบ ๆ โต๊ะของฉันและ นั่งอยู่ในเก้าอี้ของฉันเป็นเวลาอย่างน้อยพวกเขากำลังฟังจริงๆฟังฉัน. พวกเขาอาจจะไม่เข้าใจทุกคำพูด แต่พวกเขาจะได้รับการนำเข้าโดยทั่วไปของคำพูดของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอ่อ คุณกล้า ? ดวงตาสีดำ กับความโกรธและความอับอาย แต่เธอลุกขึ้นยืนและเดินออกไป ปิดประตูเงียบๆ ข้างหลังเธอ แล้วจะประหลาดใจของฉัน และฉันต้องสารภาพโล่งอก เธอเปิดมันอย่างเงียบๆ และด้วยพระคุณและศักดิ์ศรีที่จะได้ befitted ราชินี เธอเดินไปที่ที่นั่งของเธอ .
" ขอบคุณที่วันนี้มีความพอใจส่วนตัวบางอย่างซึ่งจะถูกตรวจสอบตลอดเวลา ในห้องเรียนนี้ตัวเองคุณจะอยู่ในฐานะ ' mr.braithwaite ' หรือ ' ครับㅡทางเลือกเป็นของคุณ และสาวๆ จะได้รับการพิจารณาเป็น ' คุณ ' และชายหนุ่มจะ addressed โดยนามสกุลของพวกเขา . "
ผมไม่ได้วางแผนอะไรเลย แต่มันก็เกิดขึ้นเอง และฉันหวังว่า กระชับเข้าที่ มีหอบทั่วไปนี่สิ จากชายและหญิงเหมือนกัน พอตเตอร์เป็นคนแรก

" ประท้วง ทำไมเราเรียกมันว่า " นางสาว "เรารู้ว่ามัน "
" เธอชื่ออะไร ? "
" พอตเตอร์ "
" ฉันว่าอะไรนะ
" พอตเตอร์ คุณท่าน " " ท่าน " ก็ค่อนข้างล่าช้า
" ขอบคุณ พอตเตอร์ ตอนนี้ มีผู้หญิงคนนี้ที่คุณพิจารณาไม่คู่ควรกับความพอใจส่วนตัวของคุณ ?
" ครับ ? "
" มันมีหนึ่งของสาวๆ เหล่านี้ ที่คุณคิดว่า ไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่าคุณหนู ? "
พร้อมใจกันสาวหันไปมองพอตเตอร์ ถ้ากล้าให้เขาเขา quailed เป็นตัวเป็นตนก่อนของพวกเขาแปลงตา และกล่าวว่า " ไม่ครับ "
" คุณควรจำไว้ว่า พอตเตอร์ ที่เล็กน้อยในขณะที่คุณอาจคาดหวังที่จะแสดงความพอใจส่วนตัวเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของงานของคุณ มันจะเป็นประโยชน์กับคุณจะกลายเป็นคุ้นเคยกับการให้ และรับพวกเขา . "
ฉันเดิน รอบ ๆโต๊ะ และนั่งในเก้าอี้ของฉัน สำหรับตอนนี้อย่างน้อย เขาได้ฟังจริงๆ ฟังฉันบางทีพวกเขาอาจจะไม่เข้าใจทุกคำพูด แต่พวกเขาจะได้รับการนำเข้าทั่วไป ในความเห็นของผม