I remember experiences in grade sch

I remember experiences in grade school where stuttering was simply something I did not talk about with my teachers. They never brought it up to me either. It would have been helpful if they had. I was in the third grade when I finally accepted that I had a speech problem. My teacher wanted to put me in the middle reading group, while I thought that my abilities indicated that I should be in the top reading group. I asked my mom what the word was that I did (stutter), and I talked to my teacher. I don't remember what her response was, but I think I stayed in the middle reading class. When I was in the seventh grade, we were required to give speeches in class. I had to give speeches even though I stuttered. At that time I did not know that I could talk to the teacher about getting out of it. So I did it anyway. My stuttering at that point was more repeating sounds. Throughout that year and the next, I was mimicked by some boys who lived in the same housing complex as I did. I quickly learned to try to avoid talking around them. That year my speech started changing to more blocking than repeating sounds. (update - Recently I got an e-mail from one of the guys from junior high who had teased me. He apologized for teasing me, and said that he admired me so much for giving speeches even though I had a stuttering problem. He told me that he had been petrified to give speeches and continues to be afraid to give speeches in public)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่าประสบการณ์ในโรงเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่พูดติดอ่างก็เป็นสิ่งที่ผมไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับครูของฉัน พวกเขาไม่เคยนำมันขึ้นอยู่กับผมอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็จะได้รับประโยชน์หากพวกเขามี ผมอยู่ในชั้นที่สามเมื่อในที่สุดผมก็ยอมรับว่าผมมีปัญหาการพูด ครูของฉันต้องการที่จะทำให้ฉันอยู่ในกลุ่มอ่านตรงกลางในขณะที่ผมคิดว่าความสามารถของฉันชี้ให้เห็นว่าผมควรจะอยู่ในกลุ่มที่อ่านด้านบน ผมถามแม่ของฉันสิ่งที่คำคือการที่ฉันไม่ได้ (พูดติดอ่าง) และผมได้คุยกับครูของฉัน ผมจำไม่ได้ว่าสิ่งที่ตอบสนองของเธอ แต่ฉันคิดว่าฉันอยู่ในระดับกลางอ่าน เมื่อผมอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่เราต้องให้กล่าวสุนทรพจน์ในชั้นเรียน ฉันมีให้กล่าวสุนทรพจน์แม้ว่าฉันพูดติดอ่าง ในเวลานั้นผมไม่ทราบว่าผมสามารถพูดคุยกับครูเกี่ยวกับการออกมาจากมัน ดังนั้นผมจึงไม่ได้อยู่แล้ว การพูดติดอ่างของฉันที่จุดที่เป็นเสียงซ้ำมากขึ้น ตลอดปีนั้นและต่อไปผมได้รับการเลียนแบบโดยชายบางคนที่อาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยที่มีความซับซ้อนเช่นเดียวกับที่ผมทำ ฉันได้อย่างรวดเร็วเรียนรู้ที่จะพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการพูดคุยรอบตัวพวกเขา ปีคำพูดของฉันเริ่มเปลี่ยนไปปิดกั้นเสียงมากกว่าการทำซ้ำ (update -.. เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับอีเมลจากผู้ชายคนหนึ่งจากมัธยมที่มีแกล้งฉันเขาขอโทษสำหรับแกล้งผมและบอกว่าเขาชื่นชมฉันมากสำหรับการให้กล่าวสุนทรพจน์แม้ว่าฉันมีปัญหาการพูดติดอ่างเขาบอก ผมว่าเขาได้รับการกลายเป็นหินที่จะให้กล่าวสุนทรพจน์และยังคงเป็นกลัวที่จะให้กล่าวสุนทรพจน์ในที่สาธารณะ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ว่าประสบการณ์ในโรงเรียนเกรดที่พูดติดอ่างเป็นเพียงบางสิ่งที่ฉันไม่เคยพูดกับครูของฉัน พวกเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับผมเหมือนกัน ก็จะได้รับประโยชน์ถ้าพวกเขามี ผมอยู่ในระดับ 3 เมื่อในที่สุดผมก็ยอมรับว่าผมมีปัญหาการพูด ครูอยากให้ผมอยู่ในกลุ่มการอ่านระดับกลางในขณะที่ฉันคิดว่าความสามารถฉันพบว่า ฉันควรจะอยู่ในกลุ่มที่อ่านด้านบน ฉันถามแม่ว่า ผมทำ ( พูดติดอ่าง ) , และฉันได้พูดคุยกับคุณครู ผมจำไม่ได้แล้วว่าคำตอบของเธอ แต่ฉันว่าฉันอยู่ในการอ่านชั้นกลาง ตอนฉันอยู่เกรดเจ็ด เราต้องให้สุนทรพจน์ในชั้นเรียน ฉันได้ให้สุนทรพจน์แม้ว่าผมติดอ่างตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันสามารถพูดคุยกับอาจารย์เกี่ยวกับการออกจากมัน แล้วผมก็ทำอยู่ดี ฉันพูดตะกุกตะกัก ณจุดที่ถูกทำซ้ำเสียง ตลอดทั้งปีนั้นและต่อมาผมถูก mimicked โดยชายบางคนที่อาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยเดิมที่ซับซ้อน อย่างที่ฉันทำ ฉันได้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการพูดคุยรอบ ๆพวกเขาปี ที่คำพูดของฉันเริ่มเปลี่ยนไปมากขึ้นกว่าการกั้นเสียง ( ปรับปรุง - เมื่อเร็ว ๆนี้ฉันได้รับอีเมลล์จากพวกม.ต้นที่ได้แกล้งฉัน เขาขอโทษที่แกล้งฉัน และบอกว่าเขาชื่นชมผมมากสำหรับการให้สุนทรพจน์แม้ว่าฉันจะมีปัญหาการพูดติดอ่าง .เขาบอกผมว่าเขาได้รับการขึ้นให้สุนทรพจน์ และยังคงกลัวที่จะให้กล่าวสุนทรพจน์ในที่สาธารณะ )