A scary night is It was a dark and

A scary night is It was a dark and stormy night. I was about to go to bed when I heard a tapping sound on my window.

"Who's there?" I shouted. Suddenly there was a flash of lightning; I saw a face at the window. It looked like an alien ... an alien that I had seen on the television show, "the X files."
I felt very scared. I ran to my bed and pulled my blanket over my head. I started to shout for my parents but there was no reply. Then I remembered that they were at a fancy dress party.

I peeped out of my blanket but it was too dark to see anything. Then I heard footsteps. They were getting louder and louder. It was dark but I knew the way to my drawer where I kept my camera. I ran there and took out my camera and started to take pictures in the direction of the window. Soon the footsteps died off.



The grandfather clock struck ... ... It was 12 midnight. I went back to my bed and tried to sleep. But I could not sleep. I felt too frightened. I sat up, my mind was full of thoughts. Time passed ... one o'clock, two o'clock, three o'clock, four o'clock. Finally, I fell asleep.
I woke up only after eight and decided to investigate. I found some footprints outside my bedroom window. I measured them with a tape and found them to be exactly the same size as my father's shoes. The footprints ended at the door of my house. I then went to town to get the film developed. But when I saw the photos I was shocked. They were black and I could hardly see anything. Then I remembered that I did not use the flash.

When I reached home I told my father the whole incident and he started to laugh. I started laughing too when he told me that he had dressed up as an alien for the party. Today, I am still amused to think I was so afraid of my own father.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืนที่น่ากลัวคือ มันเป็นคืนที่มืด และพายุ ผมจะไปนอนเมื่อฉันได้ยินมาแตะที่เสียงบนหน้าต่างของฉัน "ใครอยู่ที่นั่น" ฉันตะโกน ก็มีแฟลชของฟ้าผ่า ผมเห็นใบหน้าที่หน้าต่าง มันดูเหมือนคนต่างด้าว...ต่างด้าวที่ฉันได้เห็นในโทรทัศน์แสดง "X แฟ้ม"ฉันรู้สึกกลัวมาก วิ่งนอนของฉัน และดึงฉันครอบคลุมเหนือศีรษะ ผมเริ่มส่งเสียงร้องสำหรับพ่อ แต่มีไม่ตอบ แล้ว ฉันจำที่ พวกเขาอยู่ในงานเลี้ยงแฟน ผม peeped ออกแบบครอบคลุมของฉัน แต่มันเป็นสีเข้มเกินไปดูอะไร จากนั้น ผมได้ยินอย่าง พวกเขาได้รับดัง และดังนั้น มันเป็นสีเข้ม แต่ผมรู้ว่าวิธีการของฉันที่ฉันเก็บกล้องลิ้นชัก ฉันวิ่งมี และเอาออกกล้อง และเริ่มถ่ายภาพในทิศทางของหน้าต่าง เร็ว ๆ นี้ รอยเท้าตายออก นาฬิกาปู่หลง...... ก็เที่ยงคืน 12 กลับไปที่เตียงของฉัน และพยายามที่จะนอนหลับ แต่ฉันไม่สามารถนอนหลับ ฉันรู้สึกกลัวมากเกินไป ฉันนั่งขึ้น ใจของฉันก็เต็มไป ด้วยความคิด เวลาผ่านไป...หนึ่งโมงสองโมง สามโมงเย็น 4 โมง ในที่สุด ฉันทารกหลับตื่นหลังจากแปด และตัดสินใจที่จะตรวจสอบ พบรอยเท้าบางนอกหน้าต่างห้องนอนของฉัน ผมวัด ด้วยเทป และพบว่าขนาดเดียวกันกับรองเท้าของคุณพ่อคุณ รอยเท้าสิ้นสุดที่ประตูบ้านของฉัน แล้วก็เข้าเมืองไปรับฟิล์มที่พัฒนา แต่เมื่อผมเห็นภาพ แค่ตกใจ พวกเขาดำ และอาจไม่เห็นอะไร แล้ว ฉันจำว่า ฉันไม่ได้ใช้แฟลช When I reached home I told my father the whole incident and he started to laugh. I started laughing too when he told me that he had dressed up as an alien for the party. Today, I am still amused to think I was so afraid of my own father.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คืนที่น่ากลัว คือ มันเป็นความมืดและพายุเมื่อคืน ผมกำลังจะเข้านอน เมื่อฉันได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างของฉัน

" ใครอยู่ตรงนั้น ? ฉันตะโกน ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าฟาด ผมเห็นใบหน้าที่หน้าต่าง มันดูเหมือนมนุษย์ต่างดาว . . . . . . . เอเลี่ยนที่ผมเคยเห็นในรายการทีวี ดิ เอ็กซ์ ไฟล์ " .
ผมรู้สึกกลัวมาก ผมวิ่งไปที่เตียงแล้วดึงผ้าห่มของฉันเหนือหัวของฉันผมเริ่มที่จะตะโกนสำหรับพ่อแม่ของฉัน แต่ไม่มีการตอบกลับ แล้วผมจำได้ว่าพวกเขามีปาร์ตี้ชุดแฟนซี .

ผมแอบถ่ายออกมาจากผ้าห่มของฉัน แต่มันมืดเกินกว่าจะเห็นอะไร แล้วฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้า พวกเขาเริ่มดังขึ้น ดังขึ้น มันมืดแต่ผมรู้ว่าวิธีการของฉันลิ้นชักที่ผมเก็บกล้องของฉันผมก็มี และหยิบกล้องออกมาและเริ่มที่จะใช้ภาพในทิศทางของหน้าต่าง ไม่นานเสียงฝีเท้า ตายซะ



นาฬิกาคุณปู่หลง . . . . . . . . . . . . . . มันเที่ยงคืนแล้ว ผมเดินกลับมาที่เตียงของฉันและพยายามที่จะนอน แต่ฉันก็นอนไม่หลับ ฉันรู้สึกกลัวมาก ฉันลุกขึ้นนั่ง จิตใจของฉันเต็มไปด้วยความคิด เวลาผ่านไป . . . . . . . หนึ่งทุ่ม สองโมง สามโมง สี่โมง ในที่สุดฉันเผลอหลับไป ผมตื่นเท่านั้น
หลังจากแปดและตัดสินใจที่จะตรวจสอบ ผมพบว่ามีรอยเท้าอยู่ภายนอกหน้าต่างห้องนอนของฉัน ผมวัดด้วยเทปและพบว่าพวกเขาจะตรงเดียวกันขนาดรองเท้าของพ่อ รอยเท้าสิ้นสุดที่ประตูบ้านของฉัน จากนั้นผมก็เข้าไปในเมืองเพื่อให้ได้ฟิล์มที่พัฒนาแล้ว แต่เมื่อผมเห็นภาพผมก็ตกใจ พวกเขาเป็นสีดำและฉันแทบจะมองไม่เห็นอะไรเลยแล้วผมจำได้ว่า ผมไม่ได้ใช้แฟลช

เมื่อฉันมาถึงบ้าน ฉันบอกพ่อเรื่องที่เกิดขึ้นและเขาเริ่มหัวเราะ ฉันเริ่มหัวเราะมากเกินไป เมื่อเขาบอกฉันว่าเขาได้แต่งตัวเป็นคนต่างด้าว สำหรับปาร์ตี้ วันนี้ผมยังขำว่าผมกลัวพ่อของผมเอง