The beginnings of modern oceanograp

The beginnings of modern oceanography lie at the end of the 19th century with oceanic surveys such as that conducted by the British research vessel Challenger. The USA was proposing to explore the Atlantic and Pacific oceans, with Alexandre Agassiz (1835-1910) as joint leader, and German and Swedish ships, too were venturing into the Atlantic. The British government was persuaded to support the Challenger expedition to uphold Britain's international prestige. It was hoped that Challenger’s exploration would be able to answer pressing questions of the day. Was the deep ocean populated with living creatures? Could ocean currents be measured to confirm theories about how oceanic waters circulated? If sediment lay on the ocean floor, would it be the familiar chalk? Challenger was able to answer some of these questions, but the oceanic circulation remained a controversy even at the end of the voyage. It is now known that many variable factors influence the currents. By taking depth soundings, Challenger did discover submarine mountains in the middle of the Atlantic Ocean (pp. 38-39) and found the Mariana Trench, 11,033 m (36,000 ft) down in the Pacific Ocean.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเริ่มต้นของสมัยสมุทรศาสตร์นอนท้ายของศตวรรษที่ 19 กับสำรวจมหาสมุทรเช่นจากเรือวิจัยอังกฤษชาลเลนเจอร์ สหรัฐอเมริกาได้เสนอการสำรวจมหาสมุทรแอตแลนติก และมหาสมุทรแปซิฟิก Agassiz ภัณฑ์อเล็กซานเดอร์ (ปีค.ศ. 1835-1910) เป็นผู้นำร่วม และเรือเยอรมัน และสวีเดน เกินไปถูกรองในมหาสมุทรแอตแลนติก รัฐบาลอังกฤษถูกเกลี้ยกล่อมให้สนับสนุนเร่งชาลเลนเจอร์เทิดศักดิ์ศรีระหว่างประเทศของสหราชอาณาจักร มันมีหวังว่า การสำรวจของผู้ท้าชิงจะสามารถตอบคำถามกดวัน มหาสมุทรลึกถูกเติม ด้วยฤทธิ สามารถวัดกระแสโอเชี่ยนเพื่อยืนยันทฤษฎีเกี่ยวกับน้ำมหาสมุทรวิธีหมุนเวียนไปอย่างไร ถ้าตะกอนที่วางบนพื้นมหาสมุทร มันจะเป็นชอล์กคุ้นเคย ผู้ท้าชิงได้ตอบคำถามเหล่านี้บาง แต่หมุนเวียนมหาสมุทรยังคง ถกเถียงแม้เมื่อสิ้นสุดการเดินทาง ตอนนี้รู้จักกันว่า หลายตัวแปรปัจจัยมีอิทธิพลต่อกระแสการ โดยการ soundings ลึก ชาเลนเจอร์ได้ค้นพบภูเขาใต้น้ำอยู่ตรงกลางของมหาสมุทรแอตแลนติก (นำ 38-39) และพบร่องลึกมาเรียนา 11,033 เมตร (36,000 ฟุต) ลงในมหาสมุทรแปซิฟิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดเริ่มต้นของสมุทรศาสตร์ทันสมัย​​โกหกในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 กับการสำรวจมหาสมุทรเช่นที่ดำเนินการโดยชาเลนเจอร์เรือวิจัยอังกฤษ ประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับการเสนอในการสำรวจมหาสมุทรแอตแลนติกและมหาสมุทรแปซิฟิกกับอเล็กซานเด Agassiz (1835-1910) เป็นผู้นำร่วมกันและเรือเยอรมันและสวีเดนก็ถูกเข้าไปในมหาสมุทรแอตแลนติก รัฐบาลอังกฤษได้รับการชักชวนให้การสนับสนุนการเดินทางชาเลนเจอร์ที่จะรักษาศักดิ์ศรีระหว่างประเทศของสหราชอาณาจักร ก็หวังว่าการตรวจสอบข้อเท็จจริงของชาเลนเจอร์จะสามารถที่จะตอบคำถามกดของวัน เป็นทะเลลึกมีประชากรที่มีสิ่งมีชีวิต? สามารถกระแสน้ำในมหาสมุทรจะวัดเพื่อยืนยันทฤษฎีเกี่ยวกับวิธีการหมุนเวียนน้ำในมหาสมุทร? ถ้าตะกอนวางอยู่บนพื้นมหาสมุทรก็จะชอล์กคุ้นเคย? ชาเลนเจอร์ก็สามารถที่จะตอบคำถามเหล่านี้บาง แต่ยังคงอยู่ในการไหลเวียนของมหาสมุทรขัดแย้งแม้ในตอนท้ายของการเดินทางที่ เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้ว่าปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อตัวแปรหลายกระแส โดยการหยั่งลึกชาเลนเจอร์ไม่พบภูเขาเรือดำน้ำในช่วงกลางของมหาสมุทรแอตแลนติก (PP. 38-39) และพบว่าร่องลึกบาดาลมาเรียนา, 11,033 เมตร (36,000 ฟุต) ลงไปในมหาสมุทรแปซิฟิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดเริ่มต้นของโกหกสมุทรศาสตร์สมัยปลายศตวรรษที่ 19 กับการสำรวจทางทะเล เช่น ที่จัดโดยบริติชเรือวิจัย ผู้ท้าชิง สหรัฐอเมริกาถูกเสนอเพื่อสำรวจมหาสมุทรแอตแลนติกและแปซิฟิกกับ Alexandre Agassiz ( 1835-1910 ) ในฐานะผู้นำร่วม และเรือเยอรมันและสวีเดนด้วยกำลัง venturing ในแอตแลนติกรัฐบาลอังกฤษได้ถูกเกลี้ยกล่อมให้สนับสนุนผู้ท้าชิง Expedition เพื่อรักษาศักดิ์ศรีระหว่างประเทศของสหราชอาณาจักร . ก็หวังว่าการสำรวจคู่แข่งจะสามารถตอบกดคำถามของวัน เป็นทะเลลึกมีประชากรที่มีสิ่งมีชีวิต ? สามารถวัดกระแสเพื่อยืนยันทฤษฎีเกี่ยวกับมหาสมุทรน้ำหมุนเวียน ? ถ้าตะกอนนอนบนพื้นมหาสมุทรมันเป็นชอล์คที่คุ้นเคย ? ผู้ท้าชิงได้คำตอบบางส่วนของคำถามเหล่านี้ แต่การไหลเวียนของมหาสมุทรยังคงถกเถียงแม้ในตอนท้ายของการเดินทาง ตอนนี้ทราบว่าปัจจัยหลายอิทธิพลของกระแสน้ำ โดยการใช้เครื่องวัดความลึกลึกชาลเลนเจอร์ได้ค้นพบภูเขาใต้น้ำกลางมหาสมุทรแอตแลนติก ( PP 38-39 ) และพบว่าร่องลึกมาเรียน่า 11033 M ( 36000 ฟุต ) ลงในมหาสมุทรแปซิฟิก