Ozone Depletion describes two disti

Ozone Depletion describes two distinct, but related observations: a slow, steady decline of about 4 percent per decade in the total volume of ozone in Earth's stratosphere (ozone layer) since the late 1970s, and a much larger, but seasonal, decrease in stratospheric ozone over Earth's polar regions during the same period. The latter phenomenon is commonly referred to as the ozone hole. In addition to this well-known stratospheric ozone depletion, there are also tropospheric ozone depletion events, which occur near the surface in polar regions during spring.

The detailed mechanism by which the polar ozone holes form is different from that for the mid-latitude thinning, but the most important process in both trends is catalytic destruction of ozone by atomic chlorine and bromine. The main source of these halogen atoms in the stratosphere is photodissociation of chlorofluorocarbon (CFC) compounds, commonly called freons, and of bromofluorocarbon compounds known as halons. These compounds are transported into the stratosphere after being emitted at the surface. Both ozone depletion mechanisms strengthened as emissions of CFCs and halons increased.

CFCs and other contributory substances are commonly referred to as ozone-depleting substances (ODS). Since the ozone layer prevents most harmful UVB wavelengths (270 - 315 nm) of ultraviolet light (UV light) from passing through the Earth's atmosphere, observed and projected decreases in ozone have generated worldwide concern leading to adoption of the Montreal Protocol banning the production of CFCs and halons as well as related ozone depleting chemicals such as carbon tetrachloride and trichloroethane. It is suspected that a variety of biological consequences such as increases in skin cancer, damage to plants, and reduction of plankton populations in the ocean's photic zone may result from the increased UV exposure due to ozone depletion

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ozone Depletion describes two distinct, but related observations: a slow, steady decline of about 4 percent per decade in the total volume of ozone in Earth's stratosphere (ozone layer) since the late 1970s, and a much larger, but seasonal, decrease in stratospheric ozone over Earth's polar regions during the same period. The latter phenomenon is commonly referred to as the ozone hole. In addition to this well-known stratospheric ozone depletion, there are also tropospheric ozone depletion events, which occur near the surface in polar regions during spring. The detailed mechanism by which the polar ozone holes form is different from that for the mid-latitude thinning, but the most important process in both trends is catalytic destruction of ozone by atomic chlorine and bromine. The main source of these halogen atoms in the stratosphere is photodissociation of chlorofluorocarbon (CFC) compounds, commonly called freons, and of bromofluorocarbon compounds known as halons. These compounds are transported into the stratosphere after being emitted at the surface. Both ozone depletion mechanisms strengthened as emissions of CFCs and halons increased. ผ่านและสารอื่น ๆ contributory ทั่วไปอย่างเป็นโอโซนพึ่งสาร (ODS) เนื่องจากชั้นโอโซนป้องกันสุดอันตราย UVB ความยาวคลื่น (270-315 nm) ของรังสีอัลตราไวโอเลต (UV แสง) ผ่านบรรยากาศของโลก สังเกต และคาดการณ์ลดลงในโอโซนได้สร้างความกังวลทั่วโลกนำไปสู่การยอมรับของโพรโทคอมอนทรีออลที่ห้ามการผลิตผ่าน และ halons ตลอดจนพึ่งสารเคมีเช่นคาร์บอนเตตระคลอไรด์และ trichloroethane โอโซนที่เกี่ยวข้อง สงสัยว่า ความหลากหลายของผลกระทบทางชีวภาพเช่นเพิ่มโรคมะเร็งผิวหนัง ความเสียหายของพืช และลดของประชากรแพลงก์ตอนในโซน photic ของผลมาจากรังสีเพิ่มขึ้นเนื่องจากการลดลงของโอโซน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การลดลงของโอโซนอธิบายสองแตกต่างกัน แต่เกี่ยวข้องกับการสังเกต : ช้า , การลดลงคงที่ ประมาณร้อยละ 4 ต่อทศวรรษในปริมาณโอโซนในชั้นสตราโตสเฟียร์ ( ชั้นโอโซนของโลก ) ตั้งแต่ปี 1970 และมีขนาดใหญ่มาก แต่ฤดูกาล , การลดลงของโอโซนชั้นสตราโตสเฟียร์อยู่เหนือโลกภูมิภาคขั้วโลกในช่วงระยะเวลาเดียวกัน ปรากฏการณ์หลังมักเรียกว่าหลุมโอโซนนอกจากปรากฏการณ์นี้เป็นที่รู้จักโอโซนยังมีเหตุการณ์การพร่องโอโซนชั้นโทรโปสเฟียร์ ซึ่งเกิดขึ้นใกล้ผิวในแถบขั้วโลกในช่วงฤดูใบไม้ผลิ

รายละเอียดกลไกที่ขั้วโลกหลุมโอโซนรูปแบบแตกต่างจากที่ช่วงกลางละติจูดผอมบาง ,แต่ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในแนวโน้มทั้งคือการทำลายโอโซนและคลอรีนอะตอมของโบรมีน แหล่งที่มาหลักของอะตอมฮาโลเจนเหล่านี้ยังเป็น photodissociation คลอโรฟลูออโรคาร์บอน ( CFC ) ของสารประกอบ มักเรียกว่า freons และ bromofluorocarbon สารประกอบที่เรียกว่า halons . สารประกอบเหล่านี้จะเคลื่อนย้ายเข้าไปในชั้นสตราโตสเฟียร์ หลังจากถูกปล่อยออกมาที่พื้นผิวทั้งการทำลายชั้นโอโซนกลไกความเข้มแข็งเป็นปริมาณการปล่อยสาร และ halons เพิ่มขึ้น

ยังและอื่น ๆที่เสริมสารมักเรียกว่าโอโซนใช้สาร ( ODS ) เนื่องจากชั้นโอโซนป้องกัน UVB ความยาวคลื่นเป็นอันตรายมากที่สุด ( 270 - 315 nm ) ของแสงอัลตราไวโอเลต ( แสง UV ) จากที่ผ่านบรรยากาศโลกสังเกตและคาดการณ์การลดลงของโอโซนได้สร้างความกังวลทั่วโลกนำไปสู่การยอมรับของพิธีสารมอนทรีออลห้ามการผลิตและสาร halons เช่นเดียวกับที่เกี่ยวข้องกับโอโซน ใช้สารเคมี เช่น เตตระคลอไรด์คาร์บอนและ trichloroethane . จึงสงสัยว่า ความหลากหลายของผลกระทบทางชีวภาพ เช่น เพิ่มขึ้นของโรคมะเร็งผิวหนัง , ความเสียหายให้กับพืชและการลดลงของประชากรแพลงก์ตอนในทะเลโฟติกโซนอาจเป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นเนื่องจากการลดลงของโอโซนยูวี